O jakim opieczętowaniu jest mowa w Księdze Objawienia 7:3?

W Księdze Objawienia 7:1-3 czytamy: „Ujrzałem czterech aniołów stojących na czterech narożnikach ziemi, trzymających mocno cztery wiatry ziemi, aby wiatr nie wiał na ziemię ani na morze, ani na żadne drzewo. I ujrzałem innego anioła, wstępującego od wschodu słońca i mającego pieczęć Boga żywego; i donośnym głosem zawołał do czterech aniołów, którym dano czynić szkodę ziemi i morzu, mówiąc: ‚Nie wyrządzajcie szkody ziemi ani morzu, ani drzewom, aż opieczętujemy niewolników Boga naszego na ich czołach’”.

Po uwolnieniu „czterech wiatrów” wybuchnie „wielki ucisk” — zostanie unicestwiona religia fałszywa i reszta obecnego niegodziwego systemu rzeczy (Objawienie 7:14). „Niewolnikami Boga naszego” są namaszczeni duchem bracia Chrystusa przebywający jeszcze na ziemi (1 Piotra 2:9, 16). Proroctwo to wskazuje więc, że gdy rozpocznie się wielki ucisk, pieczętowanie braci Chrystusa będzie już zakończone. Jednak z innych wersetów wynika, że istnieje też wcześniejsze pieczętowanie pomazańców. Dlatego czasem mówimy o wstępnym (pierwotnym) oraz o ostatecznym (końcowym) pieczętowaniu. Jaka jest między nimi różnica?

Rozważmy znaczenie słowa „opieczętować”. W starożytności pieczęć służyła do odciskania znaku, którym opatrywano dokument. Pieczęć to także sam odciśnięty znak. W owych czasach często pieczętowano dokumenty bądź inne przedmioty, by potwierdzić ich autentyczność lub wskazać właściciela (1 Królów 21:8; Hioba 14:17).

 Do pieczęci apostoł Paweł przyrównał ducha świętego. Napisał: „Tym, który gwarantuje, że wy i my należymy do Chrystusa, i który nas namaścił, jest Bóg. On też położył na nas swą pieczęć i dał w nasze serca ducha — zadatek tego, co ma przyjść” (2 Koryntian 1:21, 22). A zatem Jehowa namaszcza tych chrześcijan swoim świętym duchem, by wskazać, że są Jego własnością.

Pieczętowanie pomazańców ma jednak dwa etapy. Wstępne różni się od ostatecznego — mają one odmienny cel i odbywają się w innym czasie. Wstępne służy wybraniu nowego pomazańca i dołączeniu go do całego grona chrześcijan namaszczonych duchem. Ostateczne zaś jest potwierdzeniem, że wybrana i opieczętowana osoba w pełni dowiodła swej lojalności. Tylko pod tym warunkiem dany pomazaniec może podczas ostatecznego pieczętowania otrzymać trwałą pieczęć ‛na swoje czoło’, wskazującą, że jest on całkowicie wypróbowanym i wiernym ‛niewolnikiem Boga naszego’. Właśnie o tym końcowym etapie pieczętowania mówi siódmy rozdział Księgi Objawienia (Objawienia 7:3).

Jeżeli chodzi o czas pierwotnego pieczętowania, apostoł Paweł napisał do pomazańców: „Wy również złożyliście w nim nadzieję, usłyszawszy słowo prawdy, dobrą nowinę o waszym wybawieniu. Za jego sprawą też, uwierzywszy, zostaliście opieczętowani obiecanym duchem świętym” (Efezjan 1:13, 14). W wielu wypadkach, jak wskazuje Biblia, pierwsi chrześcijanie rzeczywiście byli pieczętowani wkrótce po tym, jak usłyszeli dobrą nowinę i uwierzyli w Chrystusa (Dzieje 8:15-17; 10:44). To opieczętowanie potwierdzało, że znaleźli uznanie u Boga. Jednak nie gwarantowało Jego ostatecznego uznania. Dlaczego?

Paweł wspomniał, że chrześcijańscy pomazańcy są „opieczętowani na dzień uwolnienia” (Efezjan 4:30). Wskazuje to na element czasu, zwykle wiele lat. Pomazańcy muszą pozostać wierni od dnia opieczętowania ich duchem świętym do „dnia uwolnienia” ich z ciał fizycznych, czyli do chwili śmierci (Rzymian 8:23; Filipian 1:23; 2 Piotra 1:10). Z tego względu Paweł dopiero u kresu życia mógł oświadczyć: „Bieg ukończyłem, wiarę zachowałem. Odtąd jest dla mnie odłożona korona prawości” (2 Tymoteusza 4:6-8). Jezus oznajmił zborowi pomazańców: „Okaż się wierny aż do śmierci, a dam ci koronę życia” (Objawienie 2:10; 17:14).

Słowo „korona” również wskazuje, że od pierwotnego do ostatecznego opieczętowania upływa pewien okres. Otóż w starożytności koronę dawano biegaczowi dopiero wówczas, gdy ukończył bieg. Aby ją zdobyć, musiał nie tylko wystartować, lecz także pokonać całą trasę i dotrzeć do mety. Podobnie jest z pomazańcami — otrzymają koronę w postaci nieśmiertelnego życia w niebie tylko wtedy, gdy wytrwają na tej drodze do samego końca (Mateusza 10:22; Jakuba 1:12).

Kiedy zatem ostatek wstępnie opieczętowanych pomazańców ma być opieczętowany ostatecznie? Żyjący jeszcze na ziemi pomazańcy zostaną ‛opieczętowani na czołach’, zanim wybuchnie wielki ucisk. Gdy więc nastąpi uwolnienie czterech wiatrów ucisku, cały duchowy Izrael będzie już ostatecznie opieczętowany, nawet jeśli niektórzy pomazańcy wciąż będą żyli w ciele fizycznym, dopóki nie ukończą ziemskiego biegu.