„Będziesz obchodził święto dla Jehowy (...); tylko masz się radować” (POWTÓRZONEGO PRAWA 16:15).

1. (a) Jakie kwestie podniósł Szatan? (b) Co po buncie Adama i Ewy zapowiedział Jehowa?

KIEDY Szatan skłonił Adama i Ewę do buntu przeciw ich Stwórcy, podniósł dwie ważne kwestie sporne. Po pierwsze, wysunął zarzuty co do prawdomówności Jehowy i prawowitości Jego sposobu sprawowania władzy. Po drugie, zasugerował, że ludzie będą służyć Bogu wyłącznie dla samolubnych korzyści. Tę ostatnią kwestię wyraźnie sformułował za czasów Hioba (Rodzaju 3:1-6; Hioba 1:9, 10; 2:4, 5). Jednakże Jehowa szybko poczynił odpowiednie kroki. Gdy Adam i Ewa byli jeszcze w ogrodzie Eden, wyjawił, jak doprowadzi do rozstrzygnięcia tych kwestii. Zapowiedział przyjście „potomstwa”, któremu najpierw miała zostać rozgnieciona pięta i które później samo miało rozgnieść głowę Szatanowi (Rodzaju 3:15).

2. Jakie światło rzucił Jehowa na sposób urzeczywistnienia proroctwa z Księgi Rodzaju 3:15?

² Z czasem Jehowa rzucił więcej światła na to proroctwo, potwierdzając w ten sposób, że niezawodnie je spełni. Na przykład oświadczył Abrahamowi, że owo „potomstwo” pojawi się w jego linii rodowej (Rodzaju 22:15-18). Wnuk Abrahama Jakub został ojcem 12 plemion Izraela. Kiedy w roku 1513 p.n.e. Jehowa zorganizował je w naród, dał im zbiór praw, które dotyczyły między innymi różnych dorocznych świąt. Apostoł Paweł napisał, że owe święta były „cieniem tego, co ma nadejść” (Kolosan 2:16, 17; Hebrajczyków 10:1). Ukazywały one, jak Jehowa urzeczywistni swój zamysł co do Potomka. Obchodzenie tych świąt było w Izraelu źródłem wielkiej radości. Przeanalizowanie ich umocni naszą wiarę w niezawodność obietnic Jehowy.

Pojawienie się Potomka

3. Kto się okazał obiecanym Potomkiem i jak ‛rozgnieciono mu piętę’?

³ Ponad 4000 lat po tym proroctwie wypowiedzianym przez Jehowę pojawił się obiecany Potomek. Okazał się nim Jezus (Galatów 3:16). Będąc człowiekiem doskonałym, zachował niezłomną lojalność aż do śmierci, czym zadał kłam oskarżeniom Szatana. A ponieważ był bez grzechu, ofiara z jego życia miała niezwykłą wartość. Zapewniła wiernym potomkom Adama i Ewy wyzwolenie od grzechu i śmierci. Gdy Jezus, obiecany Potomek, został uśmiercony na palu męki, niejako ‛rozgnieciono mu piętę’ (Hebrajczyków 9:11-14).

4. Jak została zobrazowana ofiara Jezusa?

⁴ Jezus umarł 14 Nisan 33 roku n.e. * Na ten dzień przypadało radosne święto Paschy. Każdego roku Izraelici zasiadali wtedy całymi rodzinami do posiłku składającego się między innymi z młodego baranka bez skazy. W ten sposób przypominali sobie o roli, jaką krew takiego baranka odegrała w wybawieniu izraelskich pierworodnych, gdy 14 Nisan 1513 roku p.n.e. anioł Boży uśmiercił pierworodnych spośród Egipcjan (Wyjścia 12:1-14). Baranek paschalny wyobrażał Jezusa, o którym apostoł Paweł powiedział: „Chrystus, nasza ofiara paschalna, został ofiarowany” (1 Koryntian 5:7). Przelana krew Jezusa, tak jak niegdyś krew baranka paschalnego, zapewnia wybawienie wielu ludziom (Jana 3:16, 36).

 ‛Pierwocina umarłych’

5, 6. (a) Kiedy Jezus został wskrzeszony i jakim wymogiem Prawa Mojżeszowego zostało to zobrazowane? (b) Jak dzięki zmartwychwstaniu Jezusa może się urzeczywistnić zapowiedź z Rodzaju 3:15?

⁵ Trzeciego dnia Jezus został wskrzeszony, dzięki czemu mógł przedstawić Ojcu wartość złożonej przez siebie ofiary (Hebrajczyków 9:24). Zmartwychwstanie Jezusa zostało zobrazowane przez pewien element innego święta. Nazajutrz po 14 Nisan rozpoczynało się Święto Przaśników. Kolejnego dnia, 16 Nisan, Izraelici przynosili snop pierwocin ze żniw jęczmiennych — najwcześniejszych w Izraelu — a kapłan kołysał nim przed Jehową (Kapłańska 23:6-14). Całkiem słusznie więc właśnie 16 Nisan 33 roku n.e. Jehowa udaremnił zaciekłe działania Szatana pragnącego na zawsze zmusić do milczenia Jego ‛wiernego i prawdziwego świadka’. Tego dnia bowiem wskrzesił Jezusa do nieśmiertelnego życia duchowego (Objawienie 3:14; 1 Piotra 3:18).

⁶ Chrystus stał się „pierwociną tych, którzy zapadli w sen śmierci” (1 Koryntian 15:20). W odróżnieniu od osób, które wcześniej dostąpiły wskrzeszenia, Jezus miał już nigdy nie umrzeć. Wstąpił do nieba i czekał po prawicy Jehowy, aż zostanie Królem w Jego niebiańskim Królestwie (Psalm 110:1; Dzieje 2:32, 33; Hebrajczyków 10:12, 13). Od chwili, gdy zasiadł na tronie, ma władzę definitywnie rozgnieść głowę wielkiemu wrogowi, Szatanowi, i unicestwić jego potomstwo (Objawienie 11:15, 18; 20:1-3, 10).

Kolejni członkowie potomstwa Abrahama

7. Jak przebiegało Święto Tygodni?

⁷ Jezus był obiecanym w Edenie Potomkiem, za którego pośrednictwem Jehowa zamierzał „zniweczyć dzieła Diabła” (1 Jana 3:8). Ale w rozmowie z Abrahamem Bóg wspomniał, że potomstwo tego patriarchy nie ograniczy się tylko do jednej osoby, lecz będzie „jak gwiazdy niebios i jak ziarnka piasku, które są na brzegu morza” (Rodzaju 22:17). Pojawienie się kolejnych członków tego „potomstwa” zostało zobrazowane przez jeszcze inne radosne święto. Pięćdziesiątego dnia po 16 Nisan Izraelici obchodzili Święto Tygodni. Na jego temat w Prawie Mojżeszowym powiedziano: „Macie liczyć do dnia po siódmym sabacie, pięćdziesiąt dni, i złożycie Jehowie nową ofiarę zbożową. Ze swych miejsc zamieszkania macie przynieść dwa chleby na ofiarę kołysaną. Mają one być z dwóch dziesiątych efy wybornej mąki. Należy je upiec na zakwasie jako pierwsze dojrzałe plony dla Jehowy” (Kapłańska 23:16, 17, 20). *

8. Co niezwykłego wydarzyło się w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku?

⁸ Kiedy Jezus przebywał na ziemi, Święto Tygodni było znane jako Pięćdziesiątnica. W dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. większy Arcykapłan, wskrzeszony Jezus Chrystus, wylał ducha świętego na grono około 120  uczniów zebranych w Jerozolimie. W ten sposób zostali namaszczonymi synami Boga i braćmi Jezusa Chrystusa (Rzymian 8:15-17). Stali się nowym narodem, „Izraelem Bożym” (Galatów 6:16). Początkowo nieliczny, ostatecznie miał się on składać ze 144 000 osób (Objawienie 7:1-4).

9, 10. Co podczas Pięćdziesiątnicy obrazowało zbór namaszczonych chrześcijan?

⁹ Zbór namaszczonych chrześcijan wyobrażały dwa chleby upieczone na zakwasie, którymi podczas każdej Pięćdziesiątnicy kołysano przed Jehową. Zawarty w nich zakwas wskazywał, że chrześcijańscy pomazańcy wciąż są obarczeni odziedziczonym grzechem. Mogli jednak przystępować do Jehowy na podstawie Jezusowej ofiary okupu (Rzymian 5:1, 2). Dlaczego ofiarowywano dwa chleby? Liczba ta mogła wskazywać na fakt, że namaszczeni synowie Boży będą się wywodzić z dwóch grup — najpierw z rodowitych Żydów, a później z pogan (Galatów 3:26-29; Efezjan 2:13-18).

¹⁰ Te dwa chleby ofiarowywane podczas Pięćdziesiątnicy były zrobione z pierwocin żniw pszenicznych. Dlatego namaszczonych duchem chrześcijan nazwano „niejako pierwocinami jego stworzeń” (Jakuba 1:18). Oni pierwsi dostępują przebaczenia grzechów na podstawie przelanej krwi Jezusa, dzięki czemu mogą otrzymać nieśmiertelne życie w niebie i panować z Jezusem w jego Królestwie (1 Koryntian 15:53; Filipian 3:20, 21; Objawienie 20:6). Wkrótce będą stamtąd ‛paść narody rózgą żelazną’ i ujrzą, jak ‛Szatan zostanie zmiażdżony pod ich stopami’ (Objawienie 2:26, 27; Rzymian 16:20). Apostoł Jan oświadczył: „Ci stale podążają za Barankiem, dokądkolwiek idzie. Ci zostali kupieni spośród ludzi jako pierwociny dla Boga i dla Baranka” (Objawienie 14:4).

Dzień podkreślający wyzwolenie

11, 12. (a) Co się działo w Dniu Przebłagania? (b) Jaki pożytek odnosili Izraelici z ofiarowanych wtedy zwierząt — byka i kozłów?

¹¹ Dziesiątego dnia miesiąca Etanim (nazwanego później Tiszri) * Izraelici obchodzili  święto, które obrazowało sposób udostępnienia dobrodziejstw Jezusowej ofiary okupu. W tym dniu, zwanym Dniem Przebłagania, zbierał się cały naród i składano za niego ofiary mające zakryć jego grzechy (Kapłańska 16:29, 30).

¹² W Dniu Przebłagania arcykapłan zabijał młodego byka, po czym w Miejscu Najświętszym siedmiokrotnie kropił przed pokrywą Arki jego krwią, niejako ofiarując ją Jehowie. Arcykapłan czynił to za grzechy swoje i ‛swego domu’, czyli kapłanów i lewitów. Potem brał dwa kozły. Jednego zarzynał jako ofiarę za grzech ludu i jego krwią również kropił przed pokrywą Arki w Miejscu Najświętszym. Potem kładł ręce na głowie drugiego kozła i wyznawał przewinienia synów Izraela. Następnie kazał wypędzić na pustkowie tego kozła, który w sensie symbolicznym zabierał na sobie grzechy narodu (Kapłańska 16:3-16, 21, 22).

13. Jak to, co się działo w Dniu Przebłagania, wskazywało na rolę Jezusa?

¹³ Działania te wyobrażały sposób, w jaki większy Arcykapłan korzysta z wartości swej krwi, by umożliwić przebaczenie grzechów. Najpierw wartość jego krwi jest stosowana wobec „duchowego domu” złożonego ze 144 000 namaszczonych chrześcijan, dzięki czemu mogą być uznani za prawych i czystych w oczach Jehowy (1 Piotra 2:5; 1 Koryntian 6:11). Cieniem tego była ofiara z byka. Wspomnianemu gronu otwiera to drogę do otrzymania niebiańskiego dziedzictwa. W drugiej kolejności wartość krwi Jezusa jest stosowana na rzecz milionów innych wierzących w niego osób, co ukazywała ofiara z kozła. Ludzie ci dostąpią życia wiecznego na ziemi, zaprzepaszczonego przez Adama i Ewę (Psalm 37:10, 11). Podobnie jak żywy kozioł w sensie symbolicznym zanosił grzechy Izraelitów na pustkowie, tak też Jezus na podstawie swej przelanej krwi bierze na siebie grzechy ludzkości (Izajasza 53:4, 5).

Radowanie się przed Jehową

14, 15. Jak wyglądało Święto Szałasów i o czym przypominało Izraelitom?

¹⁴ Po Dniu Przebłagania naród izraelski obchodził Święto Szałasów, najradośniejsze święto w kalendarzu żydowskim (Kapłańska 23:34-43). Trwało ono od 15 do 21 dnia miesiąca Etanim, a 22 dnia kończyło się uroczystym zgromadzeniem. Owo święto zamykało zbieranie plonów i stanowiło czas dziękowania Bogu za Jego przeobfitą  dobroć. Dlatego nakazał On uczestnikom tego święta: „Jehowa, twój Bóg, będzie ci błogosławił w całym twoim zbiorze i w każdym czynie twej ręki; tylko masz się radować” (Powtórzonego Prawa 16:15). Niewątpliwie był to bardzo radosny okres.

¹⁵ Podczas tego święta Izraelici przez siedem dni mieszkali w szałasach. W ten sposób przypominali sobie, że kiedyś żyli w namiotach na pustkowiu. Mieli wspaniałą sposobność rozmyślać o ojcowskiej opiece Jehowy (Powtórzonego Prawa 8:15, 16). A ponieważ wszyscy — zarówno bogaci, jak i biedni — mieszkali w podobnych do siebie szałasach, uświadamiali sobie, że w trakcie tego święta są równi (Nehemiasza 8:14-16).

16. Co zapowiadało Święto Szałasów?

¹⁶ Święto Szałasów, będące radosną uroczystością obchodzoną z okazji zebrania plonów, stanowiło zapowiedź równie radosnego zbierania osób okazujących wiarę w Jezusa Chrystusa. Zgromadzanie to rozpoczęło się w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e., gdy około 120 uczniów Jezusa zostało namaszczonych i weszło w skład „świętego kapłaństwa”. Izraelici przez kilka dni mieszkali w namiotach i podobnie pomazańcy wiedzą, że są w obecnym bezbożnym świecie „tymczasowymi osiedleńcami”. Spodziewają się żyć w niebie (1 Piotra 2:5, 11). Zgromadzanie namaszczonych duchem chrześcijan trwa aż do „dni ostatnich”, kiedy to mieli być zebrani ostatni członkowie grona 144 000 (2 Tymoteusza 3:1).

17, 18. (a) Co dowodzi, że z dobrodziejstw ofiary Jezusa oprócz namaszczonych chrześcijan skorzystają jeszcze inni ludzie? (b) Kto dzisiaj odnosi pożytek z symbolicznego Święta Szałasów i kiedy to radosne święto osiągnie punkt kulminacyjny?

¹⁷ Warto zauważyć, że podczas tego starożytnego święta składano na ofiarę 70 byków (Liczb 29:12-34). Liczba 70 to iloczyn liczb 7 i 10, które w Biblii wyobrażają doskonałość niebiańską i ziemską. A zatem z dobrodziejstw ofiary Jezusa skorzystają wszyscy wierni potomkowie 70 rodzin wywodzących  się od Noego (Rodzaju 10:1-29). Dlatego w naszych czasach zgromadzanie to jest prowadzone na szeroką skalę, by mogło objąć poszczególnych ludzi ze wszystkich narodów, którzy przejawiają wiarę w Jezusa i spodziewają się żyć na rajskiej ziemi.

¹⁸ Współczesne dzieło zgromadzania ujrzał w wizji apostoł Jan. Najpierw usłyszał zapowiedź pieczętowania ostatnich z grona 144 000. Potem zobaczył „wielką rzeszę, której żaden człowiek nie zdołał policzyć”, stojącą przed Jehową i Jezusem ‛z gałęziami palmowymi w rękach’. Ludzie ci ‛wychodzili z wielkiego ucisku’, by wejść do nowego świata. Obecnie oni także są tymczasowymi osiedleńcami w starym systemie rzeczy i ufnie wyczekują czasu, gdy „Baranek (...) będzie ich pasł i poprowadzi ich do źródeł wód życia”. Wówczas „Bóg otrze z ich oczu wszelką łzę” (Objawienie 7:1-10, 14-17). Punkt kulminacyjny symbolicznego Święta Szałasów nastąpi po upływie Tysiącletniego Panowania Chrystusa, gdy członkowie wielkiej rzeszy oraz osoby zmartwychwstałe, które okażą się wierne, otrzymają życie wieczne (Objawienie 20:5).

19. Jaką korzyść daje rozważenie świąt obchodzonych w Izraelu?

¹⁹ My również możemy ‛tylko się radować’, gdy rozmyślamy o znaczeniu dawnych izraelskich świąt. Fascynujące jest rozważanie dostarczonych przez Jehowę różnych informacji na temat sposobu urzeczywistnienia proroctwa, które wyrzekł w ogrodzie Eden. Wspaniale jest też obserwować, jak stopniowo się ono spełnia. Wiemy, że Potomek się pojawił i że zmiażdżono mu piętę. Teraz jest niebiańskim Królem. Poza tym większość spośród 144 000 już dowiodła wierności aż do śmierci. Co jeszcze zostało do zrobienia? Jak szybko proroctwo to w pełni się ziści? Kwestie te omawia następny artykuł.

[Przypisy]

Czy potrafisz wyjaśnić?

• Kogo wyobrażał baranek paschalny?

• Jakie dzieło zgromadzania zostało zobrazowane przez Święto Pięćdziesiątnicy?

• Jakie aspekty Dnia Przebłagania wskazywały na zakres zastosowania Jezusowej ofiary okupu?

• W jaki sposób zgromadzanie chrześcijan zostało zilustrowane przez Święto Szałasów?

[Pytania do studium]

[Diagram na stronach 22, 23]

[Patrz publikacja]

Pascha

14 Nisan

Wydarzenie:

Zabicie baranka paschalnego

Co symbolizowało:

Ofiarna śmierć Jezusa

Święto Przaśników (15-21 Nisan)

15 Nisan

Wydarzenie:

Sabat

16 Nisan

Wydarzenie:

Ofiarowanie pierwocin z jęczmienia

Co symbolizowało:

Wskrzeszenie Jezusa

50 dni

Święto Tygodni (Pięćdziesiątnica)

6 Siwan

Wydarzenie:

Ofiarowanie dwóch chlebów

Co symbolizowało:

Jezus przedstawił swych namaszczonych braci Jehowie

Dzień Przebłagania

10 Tiszri

Wydarzenie:

Ofiarowanie byka i dwóch kozłów

Co symbolizowało:

Jezus przedstawił wartość swej krwi przelanej za wszystkich ludzi

Święto Szałasów (Zbiorów, Namiotów)

15-21 Tiszri

Wydarzenie:

Izraelici z radością mieszkali w szałasach i cieszyli się ze żniw; ofiarowanie 70 byków

Co symbolizowało:

Zgromadzanie pomazańców i „wielkiej rzeszy”

[Ilustracje na stronie 21]

Przelana krew Jezusa, podobnie jak krew baranka paschalnego, zapewnia wybawienie wielu ludziom

[Ilustracje na stronie 22]

Pierwociny żniw jęczmiennych składane 16 Nisan zapowiadały zmartwychwstanie Jezusa

[Ilustracje na stronie 23]

Dwa chleby ofiarowywane w dniu Pięćdziesiątnicy symbolizowały zbór namaszczonych chrześcijan

[Ilustracje na stronie 24]

Święto Szałasów było zapowiedzią radosnego zgromadzania pomazańców oraz „wielkiej rzeszy” ze wszystkich narodów