MĘŻCZYŹNI i kobiety zawsze lgnęli do siebie. Tak zostali stworzeni. Jehowa widział, że pierwszemu mężczyźnie, Adamowi, nie byłoby dobrze pozostawać samemu. Uczynił więc dla niego „pomoc jako jego uzupełnienie”.

Jehowa zesłał na Adama głęboki sen, wziął jedno z jego żeber, po czym „przystąpił do ukształtowania niewiasty z żebra (...) i przyprowadził ją do człowieka”. Gdy Adam ujrzał swą piękną towarzyszkę, był tak zachwycony, że powiedział: „To wreszcie jest kość z moich kości i ciało z mego ciała”. I rzeczywiście, przymioty doskonałej kobiety sprawiały, że wzbudzała ona miłość. Adam zaś, mężczyzna doskonały i pełen godności, zasługiwał na szacunek. Oboje naprawdę do siebie pasowali. Biblia mówi: „Dlatego mężczyzna opuści ojca i matkę i przylgnie do swej żony, i staną się jednym ciałem” (Rodzaju 2:18-24).

Niestety, w dzisiejszym świecie rodziny się rozpadają, a w związkach mężczyzn i kobiet często pojawia się samolubstwo i przemoc. Duch współzawodnictwa pomiędzy przedstawicielami obu płci przyczynia się do zaostrzania konfliktów. Wszystko to jest sprzeczne z pierwotnym zamierzeniem Bożym. Mężczyźnie powierzono zaszczytne zadanie, a kobieta miała zajmować u jego boku wyjątkową i godną pozycję. Mieli ze sobą zgodnie współpracować. Od początku istnienia człowieka słudzy Boży — zarówno kobiety, jak i mężczyźni — starali się lojalnie wypełniać role, które Jehowa dla nich przewidział. Przyczyniało się to do ich szczęścia i zadowolenia. Ale co to za role i jak możemy się z nich wywiązywać?

[Ilustracja na stronie 3]

Kobieta i mężczyzna zostali stworzeni, by pełnić doniosłą rolę w zamierzeniu Bożym