„Bóg nie jest nieprawy, żeby miał zapomnieć o waszej pracy oraz o miłości, którą okazaliście jego imieniu” (HEBRAJCZYKÓW 6:10).

1. Jak Jehowa pokazał, że ceni Moabitkę Rut?

JEHOWA ogromnie ceni wysiłki tych, którzy szczerze starają się wykonywać Jego wolę, i hojnie ich za to wynagradza (Hebrajczyków 11:6). Tę piękną cechę osobowości Boga znał Jego wierny sługa Boaz, który do Moabitki Rut, życzliwie troszczącej się o swoją owdowiałą teściową, powiedział: „Oby Jehowa nagrodził twoje postępowanie i obyś otrzymała pełną odpłatę od Jehowy” (Rut 2:12). Czy Rut zaznała błogosławieństw od Boga? Jak najbardziej! Przecież jej dzieje utrwalono na kartach Biblii! Poza tym poślubiła Boaza i weszła do grona przodków króla Dawida oraz Jezusa Chrystusa (Rut 4:13, 17; Mateusza 1:5, 6, 16). To zaledwie jeden z licznych przykładów biblijnych ukazujących, jak Jehowa ceni swych sług.

2, 3. (a) Co niezwykłego jest w tym, że Jehowa pokazuje, iż ceni ludzi? (b) Dlaczego Jehowa daje wyraz swemu szczeremu docenianiu? Zilustruj to przykładem.

² Brak doceniania ze swojej strony Jehowa uznałby za przejaw nieprawości. W Liście do Hebrajczyków 6:10 czytamy: „Bóg nie jest nieprawy, żeby miał zapomnieć o waszej pracy oraz o miłości, którą okazaliście jego imieniu przez to, że usługiwaliście świętym i w dalszym ciągu usługujecie”. Słowa te mówią o czymś niezwykłym: Bóg pokazuje, że ceni oddanych Mu sług, choć są grzesznikami i „brakuje im chwały Bożej” (Rzymian 3:23).

³ Z powodu niedoskonałości możemy niekiedy pomniejszać znaczenie swych czynów wynikających ze zbożnego oddania i uważać, że nie są warte błogosławieństwa Bożego. Ale Jehowa dokładnie zna nasze pobudki i warunki i naprawdę ceni naszą służbę pełnioną z całej duszy (Mateusza 22:37). Zilustrujmy to przykładem. Matka znajduje na stole prezent — niedrogie korale. Mogłaby je uznać za rzecz małowartościową i odłożyć na bok. Jednak z dołączonego liściku dowiaduje się, że jest to upominek od jej córeczki, która wydała na niego wszystkie oszczędności. Teraz mama patrzy na podarunek zupełnie inaczej. Obejmuje córeczkę i może nawet ze łzami w oczach szczerze jej dziękuje.

4, 5. Jak Jezus naśladował Jehowę w okazywaniu doceniania?

⁴ Jehowa dobrze zna nasze pobudki i ograniczenia i ceni sobie, gdy dajemy Mu to, co mamy najlepszego — obojętnie, czy jest tego dużo, czy mało. Doskonale naśladował Go pod tym względem  Jezus. Przypomnij sobie relację o wdowim groszu. „Gdy [Jezus] podniósł wzrok, ujrzał bogaczy wrzucających swe dary do skarbon. Potem ujrzał, jak pewna wdowa będąca w potrzebie wrzucała tam dwa pieniążki znikomej wartości, i rzekł: ‚Mówię wam zgodnie z prawdą: Ta wdowa, chociaż biedna, wrzuciła więcej niż oni wszyscy. Bo ci wszyscy wrzucili dary ze swojego nadmiaru, ale ta niewiasta ze swej nędzy wrzuciła wszystkie posiadane środki do życia’” (Łukasza 21:1-4).

⁵ Wiedząc, że owa kobieta jest biedną wdową, Jezus dostrzegł prawdziwą wartość jej daru i wyraził się o nim z uznaniem. To samo można powiedzieć o Jehowie (Jana 14:9). Czy nie dodaje ci otuchy świadomość, że niezależnie od swojej sytuacji możesz zyskać łaskę w oczach Boga i Jego Syna, którzy okazują docenianie?

Jehowa nagradza bogobojnego Etiopczyka

6, 7. Dlaczego i jak Jehowa pokazał, że ceni Ebed-Melecha?

⁶ Pismo Święte wielokrotnie wspomina o tym, że Jehowa nagradza tych, którzy spełniają Jego wolę. Zobaczmy, jak się odniósł do bogobojnego Etiopczyka Ebed-Melecha, który żył współcześnie z Jeremiaszem i służył na dworze niewiernego króla judzkiego Sedekiasza. Ebed-Melech dowiedział się, że książęta judzcy niesłusznie oskarżyli proroka Jeremiasza o działalność wywrotową, a następnie wrzucili go do cysterny, by zginął śmiercią głodową (Jeremiasza 38:1-7). Zdając sobie sprawę, że Jeremiasz był znienawidzony z powodu głoszonego orędzia, Ebed-Melech z narażeniem życia wstawił się za nim u króla. Odważnie przemówił: „Mój panie, królu, ci mężowie źle postąpili we wszystkim, co uczynili prorokowi Jeremiaszowi, którego wrzucili do cysterny, tak iż umrze tam z głodu”. Na rozkaz króla Ebed-Melech wziął 30 mężczyzn i uratował proroka Bożego (Jeremiasza 38:8-13).

 ⁷ Jehowa widział, że Ebed-Melech działał powodowany wiarą, która pomogła mu pokonać wszelki strach. Dlatego za pośrednictwem Jeremiasza tak wyraził temu Etiopczykowi swoje uznanie: „Oto urzeczywistniam na tym mieście swe słowa co do nieszczęścia, a nie dobra (...). I wyzwolę cię w owym dniu (...) i nie zostaniesz wydany w rękę mężów, których się lękasz. Bo bez wątpienia zgotuję ci ocalenie (...); i zachowasz swą duszę jako łup, gdyż mi zaufałeś” (Jeremiasza 39:16-18). Ebed-Melecha oraz Jeremiasza Jehowa wyzwolił od niegodziwych książąt judzkich, a później od Babilończyków, którzy zrównali Jerozolimę z ziemią. Jak czytamy w Psalmie 97:10, Jehowa „strzeże dusz tych, którzy są wobec niego lojalni; wyzwala ich z ręki niegodziwców”.

„Ojciec twój, który się przygląda w ukryciu, odpłaci tobie”

8, 9. Jakie modlitwy ceni Jehowa i jak to potwierdza przykład Jezusa?

⁸ O tym, że Jehowa dostrzega i ceni nasze wyrazy zbożnego oddania, świadczy również to, co Biblia mówi na temat modlitwy. Starożytny mędrzec zauważył: „Modlitwa prostolinijnych sprawia mu [Bogu] przyjemność” (Przysłów 15:8). Za dni Jezusa wielu przywódców religijnych modliło się w miejscach publicznych — nie ze szczerej pobożności, lecz po to, by wywrzeć na innych wrażenie. Dlatego Jezus powiedział: „W pełni odbierają swą nagrodę”. Swoim naśladowcom udzielił natomiast rady: „Ty jednak, gdy się modlisz, wejdź do swego pokoju i zamknąwszy drzwi, módl się do twego Ojca, który jest w ukryciu; wtedy Ojciec twój, który się przygląda w ukryciu, odpłaci tobie” (Mateusza 6:5, 6).

⁹ Rzecz jasna Jezus nie potępiał modlenia się w miejscu publicznym, gdyż sam niejednokrotnie tak czynił (Łukasza 9:16). Jehowa ceni sobie jednak, gdy modlimy się do Niego ze szczerego serca, a nie po to, by komuś zaimponować. Takimi osobistymi modlitwami pokazujemy głębię swej miłości i zaufania do Niego. Nie dziwi zatem okoliczność, że Jezus często odchodził na ubocze, by się modlić. Kiedyś zrobił to „wcześnie rano, gdy jeszcze było ciemno”. Innym razem „wstąpił sam jeden na górę, aby się modlić”. A przed wyborem 12 apostołów spędził na modlitwie całą noc (Marka 1:35; Mateusza 14:23; Łukasza 6:12, 13).

10. Czego możemy być pewni, gdy nasze modlitwy są szczere i pełne głębokich uczuć?

¹⁰ Wyobraź sobie, z jaką uwagą Jehowa wysłuchiwał szczerych modlitw swego Syna! Niekiedy Jezus zanosił je ‛z głośnymi okrzykami i ze łzami i ze względu na swą zbożną bojaźń został łaskawie wysłuchany’ (Hebrajczyków 5:7; Łukasza 22:41-44). Gdy również nasze modlitwy są szczere i pełne głębokich uczuć, możemy być pewni, że nasz Ojciec niebiański słucha ich uważnie i z docenianiem. „Jehowa jest blisko wszystkich, (...) którzy go wzywają w wierności wobec prawdy” (Psalm 145:18).

11. Jak Jehowa zapatruje się na to, co robimy na osobności?

¹¹ Skoro Jehowa ceni sobie modlitwy zanoszone do Niego na osobności, to niewątpliwie ceni sobie również okazywane Mu na osobności posłuszeństwo! Przecież doskonale wie, co robimy, kiedy inni ludzie nas nie widzą (1 Piotra 3:12). Jeżeli pozostajemy wtedy wierni i posłuszni Jehowie, to wyraźnie dowodzimy, że służymy Mu „sercem niepodzielnym”, które kieruje się czystymi pobudkami i obstaje przy tym, co słuszne (1 Kronik 28:9). Takim postępowaniem ogromnie rozweselamy serce Jehowy (Przysłów 27:11; 1 Jana 3:22).

12, 13. Jak możemy strzec swego umysłu i serca i wzorować się na wiernym Natanaelu?

¹² Dlatego wierni chrześcijanie wystrzegają się skrytych grzechów kalających umysł  i serce, na przykład oglądania pornografii oraz przemocy. Niektóre grzechy można zataić przed ludźmi, wiemy jednak, że „wszystko jest obnażone i zupełnie odsłonięte dla oczu Tego, któremu mamy zdać rachunek” (Hebrajczyków 4:13; Łukasza 8:17). Gdy unikamy rzeczy, w których Jehowa nie ma upodobania, zachowujemy czyste sumienie i cieszymy się Jego uznaniem. Nie ulega zatem wątpliwości, że Bóg naprawdę ceni każdego, „kto postępuje nienagannie i czyni to, co prawe, oraz mówi prawdę w swoim sercu” (Psalm 15:1, 2).

¹³ Ale jak w tym świecie przesiąkniętym niegodziwością strzec swego umysłu i serca? (Przysłów 4:23; Efezjan 2:2). Musimy nie tylko robić jak najlepszy użytek z zaopatrzenia duchowego, lecz także za wszelką cenę odrzucać zło, a czynić dobro — i to szybko, żeby niewłaściwe pragnienia nie stały się płodne i nie zrodziły grzechu (Jakuba 1:14, 15). Zapewne byłbyś szczęśliwy, gdyby Jezus powiedział o tobie to, co o Natanaelu: „Oto (...) [człowiek], w którym nie ma podstępu” (Jana 1:47). Natanael, zwany również Bartłomiejem, dostąpił później niezwykłego przywileju — został jednym z 12 apostołów Jezusa (Marka 3:16-19).

„Miłosierny i wierny arcykapłan”

14. Jak w odróżnieniu od innych Jezus zareagował na uczynek Marii?

¹⁴ Jezus — będący „obrazem niewidzialnego Boga”, Jehowy — zawsze doskonale naśladuje swego Ojca w pokazywaniu, że ceni osoby służące Bogu z czystego serca (Kolosan 1:15). Oto przykład: Na pięć dni przed złożeniem swego życia w ofierze Jezus wraz z kilkoma uczniami gościł w domu Szymona z Betanii. W trakcie wieczerzy Maria, siostra Łazarza i Marty, „wzięła funt wonnego olejku, prawdziwego nardu, bardzo drogiego” (wartego mniej więcej tyle, ile całoroczny zarobek) i wylała go na głowę i stopy Jezusa (Jana 12:3). Niektórzy zapytali: „Po cóż takie marnotrawstwo?” Tymczasem Jezus spojrzał na uczynek Marii zupełnie inaczej. Ze względu na to, że wkrótce miał umrzeć i zostać pogrzebany, dostrzegł w nim bardzo ważny przejaw wielkiej szczodrości. Nie skrytykował zatem Marii, lecz ją pochwalił, mówiąc: „Gdziekolwiek po całym świecie będzie głoszona ta dobra nowina, na pewno będzie też opowiadane, co uczyniła ta niewiasta, na jej pamiątkę” (Mateusza 26:6-13).

15, 16. Jaki pożytek odnosimy z tego, że Jezus żył i służył Bogu jako człowiek?

¹⁵ Jesteśmy ogromnie zaszczyceni, że za swego Wodza mamy Jezusa — kogoś, kto okazuje tak wiele doceniania. Ziemskie życie przygotowało go do wyznaczonej mu przez Jehowę roli Arcykapłana i Króla, mającego panować najpierw nad zborem pomazańców, a potem nad całym światem (Kolosan 1:13; Hebrajczyków 7:26; Objawienie 11:15).

¹⁶ Jeszcze przed przyjściem na ziemię Jezus bardzo interesował się ludźmi i szczerze ich kochał (Przysłów 8:31). Gdy sam stał się człowiekiem, lepiej uzmysłowił sobie przeciwności, z którymi się zmagamy, służąc Bogu. Apostoł Paweł napisał o Jezusie: „Musiał zatem pod każdym względem stać się podobny do swych ‚braci’, by (...) stać się miłosiernym i wiernym arcykapłanem (...). Bo skoro sam cierpiał, będąc wystawiony na próbę, potrafi przyjść z pomocą tym, którzy są wystawiani na próbę”. Jezus umie „się wczuć w nasze słabości”, ponieważ sam został „wypróbowany pod każdym względem tak jak my, ale bez grzechu” (Hebrajczyków 2:17, 18; 4:15, 16).

17, 18. (a) Jak listy do siedmiu zborów w Azji Mniejszej dowodzą, że Jezus głęboko cenił ich członków? (b) Do czego byli przygotowywani ci chrześcijańscy pomazańcy?

¹⁷ To nabyte przez Jezusa głębsze zrozumienie problemów, z jakimi borykali się jego  naśladowcy, uwidoczniło się, gdy zmartwychwstał. Rozważmy jego listy do siedmiu zborów w Azji Mniejszej spisane przez apostoła Jana. Do zboru w Smyrnie powiedział: „Znam twój ucisk i ubóstwo”. Innymi słowy, zapewnił go: „Całkowicie rozumiem twoje problemy; wiem, co przechodzisz”. A ponieważ sam kiedyś cierpiał i umarł, mógł ze współczuciem i przekonaniem dodać: „Okaż się wierny aż do śmierci, a dam ci koronę życia” (Objawienie 2:8-10).

¹⁸ Ze wspomnianych listów do siedmiu zborów wyraźnie wynika, że Jezus doskonale rozumiał problemy swych uczniów i szczerze cenił ich niezłomną lojalność (Objawienie 2:1 do 3:22). Pamiętajmy, że zwracał się do namaszczonych chrześcijan, spodziewających się panować u jego boku w niebie. Podobnie jak ich Pan byli przygotowywani do zaszczytnej roli, w ramach której mieli z największym współczuciem udostępniać niedomagającej ludzkości dobrodziejstwa Chrystusowej ofiary okupu (Objawienie 5:9, 10; 22:1-5).

19, 20. Jak członkowie „wielkiej rzeszy” okazują wdzięczność Jehowie i Jego Synowi?

¹⁹ Oczywiście Jezus miłuje nie tylko swoich namaszczonych naśladowców, ale także lojalne „drugie owce”, których miliony już teraz tworzą przyszłą „wielką rzeszę (...) ze wszystkich narodów”, mającą przeżyć nadchodzący „wielki ucisk” (Jana 10:16; Objawienie 7:9, 14). Ludzie ci tłumnie stają po stronie Jezusa, powodowani wdzięcznością za jego ofiarę okupu i za nadzieję na życie wieczne. Jak dowodzą tej wdzięczności? Dają jej wyraz, ‛dniem i nocą pełniąc dla Boga świętą służbę’ (Objawienie 7:15-17).

²⁰ Ze sprawozdania z naszej ogólnoświatowej działalności w roku służbowym 2006 (zamieszczonego na stronach od 27 do 30) wyraźnie wynika, że ci wierni głosiciele rzeczywiście pełnią dla Jehowy ‛świętą służbę dniem i nocą’. W ciągu tego jednego roku razem ze stosunkowo nielicznym gronem chrześcijańskich pomazańców poświęcili na publiczną działalność kaznodziejską 1 333 966 199 godzin, co stanowi odpowiednik przeszło 150 000 lat!

Dalej okazuj wdzięczność!

21, 22. (a) Dlaczego obecnie chrześcijanie powinni przykładać szczególną wagę do okazywania wdzięczności? (b) Co omawia następny artykuł?

²¹ To naprawdę niezwykłe, że Jehowa i Jego Syn w kontaktach z niedoskonałymi ludźmi pokazują, jak bardzo ich cenią. Niestety, ogół ludzi prawie wcale nie myśli o Bogu, lecz skupia się raczej na własnych sprawach. Opisując ludzi mających żyć w „dniach ostatnich”, Paweł nadmienił, że „będą rozmiłowani w samych sobie, rozmiłowani w pieniądzach, (...) niewdzięczni” (2 Tymoteusza 3:1-5). Zupełnie inaczej postępują prawdziwi chrześcijanie, którzy szczerymi modlitwami, ochoczym posłuszeństwem i służbą pełnioną z całej duszy dowodzą, że cenią sobie wszystko, co robi dla nich Bóg (Psalm 62:8; Marka 12:30; 1 Jana 5:3).

²² W następnym artykule omówimy niektóre z licznych dobrodziejstw duchowych życzliwie udostępnianych nam przez Jehowę. Obyśmy dzięki rozmyślaniu nad tymi ‛dobrymi darami’ wciąż pogłębiali swą wdzięczność (Jakuba 1:17).

Jak byś odpowiedział?

• Jak Jehowa dowodzi, że jest Bogiem okazującym docenianie?

• Jak możemy rozweselać serce Jehowy, gdy nikt z ludzi nas nie widzi?

• W jaki sposób Jezus przejawiał docenianie?

• Jak człowiecze życie pomogło Jezusowi stać się władcą okazującym współczucie i docenianie?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 17]

Rodzice cenią sobie dowody wdzięczności dzieci i podobnie Jehowa ceni sobie, gdy dajemy Mu to, co mamy najlepszego