„Wysławiajcie ze mną Jehowę i wspólnie wywyższajmy jego imię” (PSALM 34:3).

1. Jaki piękny przykład dał Jezus podczas swej ziemskiej służby?

NOCĄ 14 Nisan 33 roku n.e. w sali na piętrze pewnego domu w Jerozolimie Jezus wraz z apostołami wysławiał Jehowę w pieśniach (Mateusza 26:30). W takim gronie czynił to po raz ostatni. Postąpił słusznie, kończąc spotkanie z uczniami właśnie w ten sposób. Przecież przez cały okres ziemskiej służby wysławiał swego Ojca i gorliwie oznajmiał Jego imię (Mateusza 4:10; 6:9; 22:37, 38; Jana 12:28; 17:6). Niejako powtarzał serdeczną zachętę psalmisty: „Wysławiajcie ze mną Jehowę i wspólnie wywyższajmy jego imię” (Psalm 34:3). Jakże piękny dał nam przykład do naśladowania!

2, 3. (a) Skąd wiadomo, że Psalm 34 ma znaczenie prorocze? (b) Co rozważymy w tym oraz następnym artykule?

² Pieśni pochwalne śpiewał wtedy z Jezusem apostoł Jan, który kilka godzin później był świadkiem zupełnie innego wydarzenia. Widział, jak jego Pan oraz dwaj przestępcy zawiśli na palach męki. Rzymscy żołnierze połamali nogi złoczyńcom, żeby przyśpieszyć ich śmierć. Ale Jezusowi tego nie zrobili, bo gdy do niego podeszli, już nie żył. W swym sprawozdaniu ewangelicznym Jan powiązał to wydarzenie ze spełnieniem się zapowiedzi z Psalmu 34: „Żadna kość jego nie zostanie zmiażdżona” (Jana 19:32-36; Psalm 34:20).

³ Psalm 34 zawiera wiele innych myśli ciekawych dla chrześcijan. W tym oraz następnym artykule omówimy okoliczności, w jakich Dawid napisał ów psalm, a potem rozważymy jego zachęcającą treść.

Dawid ucieka przed Saulem

4. (a) Dlaczego Dawid został namaszczony na przyszłego króla w Izraelu? (b) Dlaczego Saul „bardzo umiłował” Dawida?

⁴ Gdy Dawid był młody, w Izraelu panował Saul. Król ten okazał się jednak nieposłuszny i stracił uznanie Jehowy. Dlatego prorok Samuel oświadczył mu: „Jehowa oderwał od ciebie władzę królewską w Izraelu i da ją twemu bliźniemu, lepszemu niż ty” (1 Samuela 15:28). Potem Jehowa polecił Samuelowi, by na kolejnego króla izraelskiego namaścił Dawida, najmłodszego syna Jessego. W tym okresie król Saul, pozbawiony ducha Bożego, miewał stany głębokiego przygnębienia. Do Gibei sprowadzono więc Dawida, zdolnego muzyka, by swoją grą przynosił Saulowi ulgę. Król ‛bardzo go umiłował’ (1 Samuela 16:11, 13, 21, 23).

5. Z jakiego powodu Saul zmienił swój stosunek do Dawida i do czego go tym zmusił?

⁵ Z czasem Jehowa pokazał, że jest z Dawidem. Pomógł mu pokonać filistyńskiego olbrzyma Goliata, udzielał mu też wsparcia, gdy sławiono w Izraelu jego waleczność. Jednakże spoczywające na nim błogosławieństwo Boże wzbudziło zazdrość w Saulu, który zaczął wręcz nienawidzić Dawida. Dwukrotnie rzucił w niego włócznią, gdy ten grał na harfie, ale Dawidowi za każdym razem udało się zrobić unik. Kiedy Saul zaatakował go po raz trzeci, przyszły król  zrozumiał, że musi ratować się ucieczką. Ponieważ Saul nadal próbował go dopaść i zgładzić, Dawid postanowił szukać schronienia poza terytorium Izraela (1 Samuela 18:11; 19:9, 10).

6. Dlaczego Saul kazał wybić mieszkańców Nob?

⁶ Zmierzając do granic kraju, Dawid zatrzymał się w Nob, gdzie stał przybytek Jehowy. Najwyraźniej dołączyła już wtedy do niego grupa młodzieńców, toteż Dawid poprosił arcykapłana o jedzenie dla siebie i dla swych towarzyszy. Otrzymał też miecz, który niegdyś zabrał Goliatowi. Kiedy o wszystkim dowiedział się Saul, wpadł w gniew i kazał wybić mieszkańców tego miasta, w tym także 85 kapłanów (1 Samuela 21:1, 2; 22:12, 13, 18, 19; Mateusza 12:3, 4).

Dawid kolejny raz uchodzi śmierci

7. Dlaczego Gat nie było dla Dawida bezpieczną kryjówką?

⁷ Z Nob Dawid wyruszył na zachód i wkroczywszy na terytorium Filistynów, schronił się w oddalonym o jakieś 40 kilometrów Gat, rodzinnym mieście Goliata, gdzie panował Achisz. Dawid być może sądził, że będzie to ostatnie miejsce, w którym Saul by go szukał. Wkrótce jednak został rozpoznany przez sług królewskich. Na wieść o tym „bardzo się zląkł Achisza, króla Gat” (1 Samuela 21:10-12).

8. (a) Czego na temat przeżyć Dawida w Gat możemy się dowiedzieć z Psalmu 56? (b) Jak Dawid omal nie stracił życia?

⁸ Filistyni pochwycili Dawida. Być może właśnie wtedy ułożył on wzruszający psalm, w którym błagał Jehowę: „Racz zebrać moje łzy w swym bukłaku” (Psalm 56:8 oraz nagłówek). Tym samym dał wyraz przekonaniu, że Jehowa nie zapomni o jego smutku, ale życzliwie zapewni mu opiekę i ochronę. Prócz tego obmyślił sposób na zmylenie filistyńskiego władcy — zaczął się zachowywać jak obłąkany. Widząc to, król Achisz zrugał swych sług za przyprowadzenie mu „człowieka, który szaleje”. Strategia  Dawida, który kolejny raz otarł się o śmierć, spotkała się z błogosławieństwem Bożym, bo w końcu kazano mu opuścić miasto (1 Samuela 21:13-15).

9, 10. W jakich okolicznościach Dawid napisał Psalm 34 i kogo mógł mieć wtedy na myśli?

⁹ Biblia nie mówi, czy sprzymierzeńcy Dawida zbiegli z nim do Gat, czy też zatrzymali się w pobliskich wioskach izraelskich. Jakkolwiek było, Dawid spotkał się z nimi i z radością im opowiedział, jak to Jehowa ponownie go wyzwolił. Na kanwie tego wydarzenia powstał Psalm 34, co wynika z jego nagłówka. W pierwszych siedmiu wersetach Dawid wysławia Boga za ocalenie i zachęca swych towarzyszy, by wspólnie wywyższali Jehowę jako Wielkiego Wybawcę swego ludu (Psalm 34:3, 4, 7).

¹⁰ Dawid i jego ludzie schronili się w jaskini Adullam, leżącej w górzystym regionie Izraela jakieś 15 kilometrów na wschód od Gat. Dołączali do niego Izraelici niezadowoleni z rządów króla Saula (1 Samuela 22:1, 2). Właśnie takie osoby mógł mieć na myśli Dawid, pisząc słowa zanotowane w Psalmie 34:8-22. Przypomnienia zawarte w tym fragmencie są ważne także dla nas w dobie dzisiejszej, toteż dokładne omówienie tego pięknego psalmu niewątpliwie przyniesie nam pożytek.

Czy podzielasz największe pragnienie Dawida?

11, 12. Jakie mamy powody, by bezustannie sławić Jehowę?

¹¹ „Błogosławić będę Jehowę w każdym czasie; chwała jego wciąż będzie na moich ustach” (Psalm 34:1). Żyjąc jako człowiek wyjęty spod prawa, Dawid musiał się borykać z troskami materialnymi, ale jak wynika z tej wypowiedzi, nie przesłoniły one jego postanowienia, by sławić Jehowę. Naśladujmy tę piękną postawę, gdy napotkamy trudności. Niezależnie od tego, czy jesteśmy w szkole, w pracy, wśród współwyznawców czy w służbie kaznodziejskiej, naszym największym pragnieniem powinno być wychwalanie Jehowy. Mamy ku temu niezliczone powody! Możemy na przykład bez końca poznawać Jego wspaniałe dzieła stwórcze i się nimi cieszyć. Pomyśl też o tym, czego Bóg dokonuje za pośrednictwem ziemskiej części swej organizacji! Chociaż wierni Mu ludzie są niedoskonali, posługuje się nimi w niezwykły sposób. Jak w porównaniu z dziełami Bożymi wypadają osiągnięcia ludzi ubóstwianych w dzisiejszym świecie? Czy nie przyznasz racji Dawidowi, który w innym miejscu napisał: „Nie ma wśród bogów nikogo takiego, jak ty, Jehowo, ani nie ma dzieł takich, jak twoje”? (Psalm 86:8).

¹² Biorąc pod uwagę niezrównane dzieła Jehowy, tak jak Dawid czujemy się wręcz przymuszeni, by Go nieustannie wysławiać. Ponadto ogromnie się cieszymy, że władzę w Królestwie Bożym już sprawuje nieprzemijający dziedzic Dawida, Jezus Chrystus (Objawienie 11:15). Oznacza to, że koniec teraźniejszego systemu rzeczy jest bliski. Ważą się losy przeszło sześciu miliardów ludzi. Dlatego zachodzi potrzeba, byśmy pilniej niż kiedykolwiek przedtem mówili bliźnim o Królestwie Bożym i o tym, czego niebawem dokona dla ludzkości, a także pomagali im razem z nami wychwalać Jehowę. Za sprawę priorytetową niewątpliwie powinniśmy uważać wykorzystywanie wszelkich okazji do zachęcania bliźnich, by przyjęli tę „dobrą nowinę”, zanim będzie za późno (Mateusza 24:14).

13. (a) Kim się chlubił Dawid i jacy ludzie na to reagowali? (b) Co obecnie przyciąga potulnych do zboru chrześcijańskiego?

¹³ „Dusza moja będzie się chlubić Jehową; potulni usłyszą i się rozradują” (Psalm 34:2). Dawid nie pysznił się tutaj swymi osiągnięciami.  Na przykład nie przechwalał się sposobem, w jaki zmylił króla Gat. Wiedział, że podczas pobytu w tym mieście korzystał z ochrony Jehowy i że to dzięki Jego pomocy zdołał stamtąd zbiec (Przysłów 21:1). Dawid chlubił się zatem nie sobą, lecz Jehową, czym przyciągał do Niego potulnych. Również Jezus wywyższał imię Jehowy, co pociągało do Boga ludzi pokornych, gotowych się uczyć. Obecnie takie osoby przychodzą do międzynarodowego zboru namaszczonych chrześcijan, którego Głową jest Jezus (Kolosan 1:18). Te potulne jednostki są do głębi poruszone, gdy słyszą, jak pokorni słudzy Boga wychwalają Jego imię oraz przedstawiają orędzie biblijne, które potrafią zrozumieć dzięki pomocy świętego ducha Bożego (Jana 6:44; Dzieje 16:14).

Zebrania wzmacniające wiarę

14. (a) Czy Dawid zadowalał się wysławianiem Jehowy w pojedynkę? (b) Jaki przykład w kwestii spotkań poświęconych wielbieniu Boga dał Jezus?

¹⁴ „Wysławiajcie ze mną Jehowę i wspólnie wywyższajmy jego imię” (Psalm 34:3). Dawid nie poprzestawał na indywidualnym wysławianiu Jehowy. Do wywyższania Jego imienia serdecznie zachęcał też swych towarzyszy. Tak samo Jezus Chrystus, Większy Dawid, z upodobaniem sławił Jehowę w miejscach publicznych — w synagodze, podczas świąt obchodzonych w świątyni Bożej w Jerozolimie, a także w gronie swych naśladowców (Łukasza 2:49; 4:16-19; 10:21; Jana 18:20). Jakiż to radosny zaszczyt wzorować się na Jezusie i przy każdej sposobności wysławiać Jehowę razem ze współwyznawcami — zwłaszcza teraz, gdy ‛widzimy przybliżanie się dnia’! (Hebrajczyków 10:24, 25).

15. (a) Jak przeżycia Dawida wpłynęły na jego towarzyszy? (b) Jaki odnosimy pożytek z przychodzenia na zebrania?

¹⁵ „Pytałem Jehowę, a on mi odpowiedział i wyzwolił mnie ze wszystkich mych trwóg” (Psalm 34:4). Przeżycie to miało dla Dawida istotne znaczenie. Dlatego dalej oświadczył: „Ten uciśniony zawołał, a Jehowa go usłyszał. I wybawił go ze wszystkich jego udręk” (Psalm 34:6). W gronie współwyznawców możemy opowiadać budujące przeżycia, które ukazują, jak Jehowa pomaga nam znosić trudne  sytuacje. Umocni to ich wiarę, tak jak słowa Dawida wzmocniły wiarę jego towarzyszy, którzy „spojrzeli ku niemu [Jehowie] i się rozpromienili, a ich twarzy nikt nie zdołałby zawstydzić” (Psalm 34:5). Chociaż uciekali przed królem Saulem, nie czuli się zawstydzeni. Byli przekonani, że Bóg wspiera Dawida, toteż ich twarze promieniały. Podobnie nowo zainteresowani prawdą biblijną, jak również ci, którzy od lat należą do społeczności prawdziwych chrześcijan, szukają pomocy u Jehowy. Gdy jej doznają, na ich rozpromienionych twarzach widać pragnienie dochowania Mu wierności.

Bądź wdzięczny za pomoc aniołów

16. Jak Jehowa za pośrednictwem aniołów zapewnia nam ocalenie?

¹⁶ „Anioł Jehowy obozuje wokół tych, którzy się go boją, i ratuje ich” (Psalm 34:7). Dawid nie uważał, że tylko jemu należało się takie wybawienie. Wprawdzie był pomazańcem Bożym, przyszłym królem Izraela, wiedział jednak, że Jehowa za pośrednictwem aniołów strzeże wszystkich swych wiernych czcicieli, niezależnie od zajmowanej przez nich pozycji. Również w naszych czasach Jehowa chroni swych prawdziwych chwalców. W hitlerowskich Niemczech, a także w Angoli, Malawi, Mozambiku i wielu innych krajach władze usiłowały wytępić Świadków Jehowy, ale bez rezultatu. Słudzy Jehowy w tych krajach są coraz liczniejsi i wspólnie wywyższają imię Boże. Dlaczego? Ponieważ to Jehowa poprzez świętych aniołów zapewnia swemu ludowi ochronę i kierownictwo (Hebrajczyków 1:14).

17. Jak pomagają nam aniołowie Boży?

¹⁷ Poza tym aniołowie Jehowy mogą tak pokierować biegiem spraw, by spośród ludu Bożego został wydalony każdy, kto przywodzi innych do zgorszenia (Mateusza 13:41; 18:6, 10). I choćbyśmy w danym czasie nawet nie byli tego świadomi, usuwają przeszkody mogące nam utrudniać służbę dla Boga oraz chronią nas przed wszystkim, co zagrażałoby naszej więzi z Jehową. Szczególnie ważne jest to, że w dziele oznajmiania „wiecznotrwałej dobrej nowiny” kierują nas do mieszkańców całej ziemi — także tam, gdzie ta działalność prowadzona jest w niebezpiecznych warunkach (Objawienie 14:6). Dowody tego rodzaju pomocy aniołów wielokrotnie już opisano w literaturze biblijnej wydawanej przez Świadków Jehowy. * Zdarzenia takie następują zbyt często, by uznać je za zbieg okoliczności.

18. (a) Pod jakim warunkiem możemy korzystać z pomocy aniołów? (b) Co zostanie omówione w następnym artykule?

¹⁸ Jeżeli chcemy stale korzystać z kierownictwa i ochrony aniołów, musimy nieustannie wywyższać imię Jehowy, nawet w obliczu sprzeciwu. Pamiętajmy, anioł Boży obozuje tylko ‛wokół tych, którzy się boją Jehowy’. Co to oznacza? Na czym polega zbożna bojaźń i jak można ją pielęgnować? Dlaczego kochający Bóg chce, żebyśmy się Go bali? Zagadnienia te zostaną omówione w następnym artykule.

[Przypis]

Jak byś odpowiedział?

• Jakie przeciwności znosił młody Dawid?

• Czego podobnie jak Dawid pragniemy najbardziej?

• Jak się zapatrujemy na chrześcijańskie zebrania?

• Jak Jehowa pomaga nam za pośrednictwem aniołów?

[Pytania do studium]

[Mapa na stronie 21]

[Patrz publikacja]

Rama

Gat

Ciklag

Gibea

Nob

Jerozolima

Betlejem

Adullam

Keila

Hebron

Zif

Choresz

Karmel

Maon

En-Gedi

Morze Słone

[Prawa własności]

Mapa: na podstawie map chronionych prawem autorskim Pictorial Archive (Near Eastern History) Est. and Survey of Israel

[Ilustracja na stronie 21]

Dawid nawet jako uciekinier wywyższał imię Jehowy

[Ilustracja na stronie 23]

Słuchając budujących przeżyć opowiadanych na chrześcijańskich zgromadzeniach, umacniamy swoją wiarę