„Bądźcie posłuszni tym, którzy wśród was przewodzą, i bądźcie ulegli” (HEBRAJCZYKÓW 13:17).

1, 2. Jakie wersety potwierdzają, że Jehowa i Jezus są troskliwymi Pasterzami?

JEHOWA BÓG i Jego Syn, Jezus Chrystus, są troskliwymi Pasterzami. Izajasz prorokował: „Oto Wszechwładny Pan, Jehowa, przyjdzie jako siłacz, a jego ramię będzie rządzić dla niego. (...) Jak pasterz będzie on pasł swoje stado. Ramieniem swym zbierze jagnięta i poniesie je na swej piersi. Karmiące poprowadzi ostrożnie” (Izajasza 40:10, 11).

² To proroctwo o odrodzeniu urzeczywistniło się po raz pierwszy, gdy w roku 537 p.n.e. żydowski ostatek powrócił do Judy (2 Kronik 36:22, 23). Spełniło się także w roku 1919, kiedy to ostatek pomazańców został wyzwolony z „Babilonu Wielkiego” przez Większego Cyrusa, Jezusa Chrystusa (Objawienie 18:2; Izajasza 44:28). Jezus jako ‛ramię rządzące dla Jehowy’ zbiera owce, pasie je i otacza czułą troską. On sam powiedział o sobie: „Ja jestem wspaniałym pasterzem i znam moje owce, a moje owce znają mnie” (Jana 10:14).

3. Jak Jehowa życzliwie dba o to, by należycie traktowano Jego owce?

³ Proroctwo z Księgi Izajasza 40:10, 11 podkreśla czułość, z jaką Jehowa pasie swój lud (Psalm 23:1-6). Również Jezus podczas ziemskiej służby czule dbał o swych uczniów i ogół ludzi (Mateusza 11:28-30; Marka 6:34). Zarówno Jehowa, jak i Jezus potępiali bezdusznych pasterzy w Izraelu, czyli przywódców, którzy bezwstydnie zaniedbywali oraz wykorzystywali powierzoną im trzodę (Ezechiela 34:2-10; Mateusza 23:3, 4, 15). Jehowa obiecał: „Ja zaś wybawię swe owce i już nie będą przedmiotem grabieży; i będę sądził między owcą a owcą. I wzbudzę nad nimi jednego pasterza, a on paść je będzie — mego sługę Dawida. On będzie je pasł i on zostanie ich pasterzem” (Ezechiela 34:22, 23). W obecnym czasie końca tym „jednym pasterzem”, którego Jehowa ustanowił nad całym gronem swych ziemskich sług — chrześcijańskimi pomazańcami oraz „drugimi owcami” — jest Większy Dawid, Jezus Chrystus (Jana 10:16).

 Dary Boże dla zboru

4, 5. (a) Jaki cenny dar Jehowa dał swemu ludowi na ziemi? (b) Kogo Jezus dał swemu zborowi?

⁴ Powierzając swych ziemskich sług opiece „jednego pasterza”, Jezusa Chrystusa, Jehowa dał zborowi chrześcijańskiemu cenny dar — niebiańskiego Wodza. Mówiło o nim proroctwo z Księgi Izajasza 55:4: „Oto dałem go grupom narodowościowym za świadka, grupom narodowościowym za wodza i rozkazodawcę”. Zarówno chrześcijanie namaszczeni duchem, jak i członkowie „wielkiej rzeszy” są zgromadzani ze wszystkich grup narodowościowych, plemion, ludów i języków (Objawienie 5:9, 10; 7:9). Tworzą międzynarodowy zbór, „jedną trzodę”, której przewodzi „jeden pasterz”, Chrystus Jezus.

⁵ Również Jezus dał swemu zborowi na ziemi cenny dar — wiernych pasterzy, którzy wzorem Jehowy i jego samego czule i troskliwie pasą trzodę. O tym darze będącym wyrazem miłości wspomniał w liście do chrześcijan w Efezie apostoł Paweł, pisząc: „‚Wstąpiwszy na wysokość, uprowadził jeńców; dał dary w ludziach’. (...) Dał niektórych jako apostołów, niektórych jako proroków, niektórych jako ewangelizatorów, niektórych jako pasterzy i nauczycieli — w celu korygowania świętych, dla dzieła usługiwania, dla budowania ciała Chrystusowego” (Efezjan 4:8, 11, 12).

6. Jak namaszczonych duchem nadzorców, którzy usługiwali w gronach starszych, opisano w Objawieniu 1:16, 20 i co można powiedzieć o starszych spośród drugich owiec?

⁶ Tymi „darami w ludziach” są nadzorcy, czyli starsi, których Jehowa i Jego Syn ustanowili za pośrednictwem ducha świętego, by czule paśli owce (Dzieje 20:28, 29). Początkowo wszyscy ci nadzorcy byli chrześcijańskimi pomazańcami, usługującymi w poszczególnych gronach starszych. W Księdze Objawienia 1:16, 20 zostali wyobrażeni przez „gwiazdy”, czyli „aniołów”, będące w prawej ręce Chrystusa, a więc pod jego kontrolą. Ponieważ jednak w obecnym czasie końca liczba namaszczonych duchem nadzorców stale się zmniejsza, ogromna większość chrześcijańskich starszych wywodzi się spośród drugich owiec. Są oni mianowani za pośrednictwem przedstawicieli Ciała Kierowniczego pod kierownictwem ducha świętego, można więc powiedzieć, że też znajdują się w prawicy (czyli pod nadzorem) Wspaniałego Pasterza, Jezusa Chrystusa (Izajasza 61:5, 6). Podporządkowują się Chrystusowi, Głowie zboru, toteż zasługują na nasze pełne poparcie (Kolosan 1:18).

Posłuszeństwo i uległość

7. Jaki zgodnie z radą apostoła Pawła powinien być nasz stosunek do chrześcijańskich nadzorców?

⁷ Nasi niebiańscy Pasterze — Jehowa Bóg  i Jezus Chrystus — oczekują, że ustanowionym przez nich w zborze pasterzom będziemy okazywać posłuszeństwo i uległość (1 Piotra 5:5). Apostoł Paweł napisał pod natchnieniem: „Pamiętajcie o tych, którzy wśród was przewodzą i którzy wam oznajmili słowo Boże, a rozważając wynik ich postępowania, naśladujcie ich wiarę. Bądźcie posłuszni tym, którzy wśród was przewodzą, i bądźcie ulegli, oni bowiem czuwają nad waszymi duszami jako mający zdać sprawę — żeby mogli to czynić z radością, a nie ze wzdychaniem, bo to wyszłoby wam na szkodę” (Hebrajczyków 13:7, 17).

8. Co w myśl zachęty Pawła mamy ‛rozważać’ i w jakim sensie powinniśmy ‛być posłuszni’?

⁸ Zauważmy, że Paweł zachęca nas, byśmy ‛rozważali’, czyli starannie rozpatrywali wynik wiernego postępowania starszych i naśladowali ich przykładną wiarę. Poza tym radzi on, byśmy byli im posłuszni i ulegli. Jak wyjaśnia biblista Richard France, greckie słowo przetłumaczone tu na ‛być posłusznym’ nie określa „zwykłego posłuszeństwa, lecz dosłownie znaczy ‚być przekonanym’ i wskazuje na chętne uznawanie ich przewodnictwa”. Starszym okazujemy posłuszeństwo nie tylko dlatego, że taki nakaz znajdujemy w Słowie Bożym, ale również dlatego, że jesteśmy przeświadczeni, iż szczerze troszczą się o sprawy Królestwa i naszą pomyślność. Jeśli chętnie będziemy uznawać ich przewodnictwo, niewątpliwie zaznamy szczęścia.

9. Dlaczego musimy być nie tylko „posłuszni”, lecz także „ulegli”?

⁹ A co wówczas, gdy nasuwają się nam wątpliwości, czy postępowanie starszych w danej sprawie jest najlepsze? Właśnie wtedy w grę wchodzi uległość. Łatwo być posłusznym, gdy wszystko pojmujemy i akceptujemy. Ale jeśli się podporządkowujemy, mimo iż nie rozumiemy jakichś wskazówek, pokazujemy, że jesteśmy naprawdę ulegli. Taką postawę przejawiał Piotr, który później został apostołem (Łukasza 5:4, 5).

Cztery powody, żeby chętnie współpracować

10, 11. W jaki sposób nadzorcy „oznajmili słowo Boże” współwyznawcom w I wieku i jak to czynią obecnie?

¹⁰ W zacytowanym powyżej Liście do Hebrajczyków 13:7, 17 apostoł Paweł podaje cztery powody, dla których powinniśmy być posłuszni i ulegli chrześcijańskim nadzorcom. Pierwszy powód to okoliczność, że ‛oznajmili nam słowo Boże’. Jak pamiętamy, Jezus dał zborowi „dary w ludziach” w celu „korygowania świętych” (Efezjan 4:11, 12). W I wieku korygował on sposób myślenia i postępowania chrześcijan za pośrednictwem wiernych pasterzy; niektórzy z nich pisali pod natchnieniem listy do zborów. Poprzez tych zamianowanych duchem nadzorców Jezus zapewniał przewodnictwo pierwszym chrześcijanom i ich budował (1 Koryntian 16:15-18; 2 Tymoteusza 2:2; Tytusa 1:5).

¹¹ Obecnie Jezus kieruje nami za pośrednictwem „niewolnika wiernego i roztropnego”, którego reprezentuje Ciało Kierownicze, oraz zamianowanych starszych (Mateusza 24:45). Z szacunku dla „naczelnego pasterza”, Jezusa Chrystusa, bierzemy sobie do serca zachętę Pawła i ‛mamy uznanie dla tych, którzy wśród nas ciężko pracują oraz nam przewodzą w Panu i nas napominają’ (1 Piotra 5:4; 1 Tesaloniczan 5:12; 1 Tymoteusza 5:17).

12. Jak nadzorcy ‛czuwają nad naszymi duszami’?

¹² Drugim powodem do współpracowania z chrześcijańskimi nadzorcami jest to, że ‛czuwają nad naszymi duszami’. Jeśli w naszym nastawieniu lub zachowaniu widzą coś, co mogłoby zagrozić naszemu usposobieniu duchowemu, chętnie udzielają rad  i pomagają nam skorygować to, co niewłaściwe (Galatów 6:1). Greckie słowo przetłumaczone na „czuwają” dosłownie znaczy „powstrzymują się od snu”. Według pewnego biblisty wyraz ten „wskazuje na niesłabnącą czujność pasterza”. Starsi nie tylko pozostają czujni duchowo, ale niekiedy nawet dosłownie nie śpią, zatroskani o naszą duchową pomyślność. Czyż nie powinniśmy chętnie współpracować z tymi kochającymi nas pasterzami, którzy robią wszystko, co w ich mocy, by naśladować czułą troskę Jezusa Chrystusa, „wielkiego pasterza owiec”? (Hebrajczyków 13:20).

13. Przed kim i za co ponoszą odpowiedzialność nadzorcy oraz wszyscy chrześcijanie?

¹³ Trzeci powód, dla którego ochoczo współdziałamy z nadzorcami, to okoliczność, że czuwają nad nami jako „mający zdać sprawę”. Pamiętają, iż usługują pod nadzorem niebiańskich Pasterzy — Jehowy Boga i Jezusa Chrystusa (Ezechiela 34:22-24). Jehowa jako Właściciel owiec ‛nabytych krwią jego własnego Syna’ rozlicza nadzorców z tego, w jaki sposób je traktują — mają oni ‛czule się obchodzić z trzodą’ (Dzieje 20:28, 29). A zatem każdy z nas jest odpowiedzialny przed Jehową za to, jak reaguje na Jego kierownictwo (Rzymian 14:10-12). Okazując posłuszeństwo starszym, dowodzimy też swej uległości wobec Chrystusa, Głowy zboru (Kolosan 2:19).

14. Kiedy chrześcijańscy nadzorcy usługiwaliby „ze wzdychaniem” i do czego mogłoby to doprowadzić?

¹⁴ Na czwarty powód, dla którego w myśl słów Pawła winniśmy pokornie się podporządkowywać chrześcijańskim nadzorcom, wskazuje sformułowanie „żeby mogli to czynić z radością, a nie ze wzdychaniem, bo to wyszłoby wam na szkodę” (Hebrajczyków 13:17). Chrześcijańscy starsi dźwigają wiele poważnych obowiązków — nauczają, wykonują pracę pasterską, przewodzą w głoszeniu, dbają o swoje rodziny oraz rozwiązują problemy pojawiające się w zborze (2 Koryntian 11:28, 29). Gdybyśmy z nimi nie współpracowali, jedynie byśmy powiększali dźwigane przez nich brzemię, wskutek czego zaczęliby ‛wzdychać’. Nasza niechęć do podporządkowania nie podobałaby się  Jehowie i mogłaby nam wyjść na szkodę. Jeżeli natomiast okazujemy starszym należny szacunek i z nimi współpracujemy, wykonują oni swoje obowiązki z radością, dzięki czemu w zborze panuje jedność i wszyscy z zadowoleniem głoszą o Królestwie (Rzymian 15:5, 6).

Jak okazywać uległość

15. Jak możemy pokazać, że jesteśmy posłuszni i ulegli?

¹⁵ Z nadzorcami możemy współpracować na wiele sposobów. Czy starsi, chcąc uwzględnić specyfikę terenu, organizują zbiórki do służby polowej w dniach i porach, które wymagają od nas dokonania zmian w rozkładzie zajęć? Starajmy się na nie przychodzić, a zapewne zaznamy niespodziewanych błogosławieństw. Czy naszą grupę zborowego studium książki ma odwiedzić nadzorca służby? Weźmy w tym tygodniu możliwie największy udział w działalności ewangelizacyjnej. Czy otrzymaliśmy zadanie w teokratycznej szkole służby kaznodziejskiej? Postarajmy się przybyć i je przedstawić. Czy nadzorca zborowego studium książki ogłosił, że naszej grupie przypada sprzątanie Sali Królestwa? Miejmy w tym taki udział, na jaki pozwalają nam siły i zdrowie. To tylko niektóre z licznych sposobów potwierdzania swej uległości wobec mężczyzn, którym Jehowa i Jego Syn powierzyli opiekę nad trzodą.

16. Dlaczego okoliczność, że któryś starszy nie trzyma się wytycznych, nie usprawiedliwiałaby naszej buntowniczej postawy?

¹⁶ Może się zdarzyć, że któryś starszy nie trzyma się wskazówek klasy wiernego niewolnika i jego Ciała Kierowniczego. Jeśli nie zaniecha takiego postępowania, zda z tego sprawę Jehowie, ‛pasterzowi i nadzorcy naszych dusz’ (1 Piotra 2:25). Ale żadne potknięcia czy błędy starszych nie dają nam podstaw do tego, byśmy przestali być im podporządkowani. Jehowa nie błogosławi nikomu, kto przejawia ducha nieposłuszeństwa i buntu (Liczb 12:1, 2, 9-11).

Jehowa błogosławi chętnej współpracy

17. Jaki stosunek powinniśmy mieć do nadzorców?

¹⁷ Jehowa Bóg wie, że mężczyźni, których wyznacza na nadzorców, są niedoskonali. Mimo to posługuje się nimi oraz swym duchem, by paść swój lud na ziemi. Zarówno starsi, jak i my wszyscy przekonujemy się, że ‛moc wykraczająca poza to, co normalne, jest Boża, a nie z nas samych’ (2 Koryntian 4:7). Powinniśmy więc dziękować Jehowie za to, czego dokonuje za pośrednictwem wiernych nadzorców, i chętnie z nimi współpracować.

18. Czego dowodzimy, podporządkowując się naszym nadzorcom?

¹⁸ Nadzorcy dokładają wszelkich starań, by pasować do opisu z Księgi Jeremiasza 3:15, w którym Jehowa tak powiedział o pasterzach mających troszczyć się o Jego trzodę w dniach ostatnich: „Dam wam pasterzy odpowiadających memu sercu i karmić was będą poznaniem i wnikliwością”. Starsi usługujący wśród nas niewątpliwie wykonują godną pochwały pracę, nauczając i chroniąc owce Jehowy. Nadal okazujmy wdzięczność za ich trud chętnym współdziałaniem, posłuszeństwem oraz uległością. W ten sposób pokażemy, że cenimy naszych niebiańskich Pasterzy — Jehowę Boga i Jezusa Chrystusa.

Powtórka

• Jak Jehowa i Jezus Chrystus pokazują, że są troskliwymi Pasterzami?

• Dlaczego musimy być nie tylko posłuszni, lecz także ulegli?

• Jak w praktyce możemy dowodzić swej uległości?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 27]

Chrześcijańscy starsi podporządkowują się przewodnictwu Chrystusa

[Ilustracje na stronie 29]

Swej uległości wobec pasterzy wyznaczonych przez Jehowę możemy dowieść na wiele sposobów