Czy podobały ci się przeczytane ostatnio wydania Strażnicy? Spróbuj więc odpowiedzieć na poniższe pytania:

• Czego możemy się nauczyć z przykładu Jezusa o natarczywym gospodarzu? (Łukasza 11:5-10).

Ten przykład pokazuje, jaki powinniśmy mieć stosunek do modlitwy. Musimy prosić wytrwale, zwłaszcza gdy zabiegamy o świętego ducha Bożego (Łukasza 11:11-13) (15.12, strony 20-22).

• Jaką lekcję zawiera przypowieść Jezusa o wdowie i sędzi? (Łukasza 18:1-8).

Uwypukla potrzebę modlitwy. W przeciwieństwie do tego sędziego Jehowa jest prawy i chce nas wspierać. Poza tym powinniśmy przejawiać wiarę podobną do tej, którą przejawiała wspomniana wdowa (15.12, strony 26-28).

• Dlaczego apostoł Paweł radził chrześcijanom w Koryncie, żeby ‛się rozszerzyli’? (2 Koryntian 6:11-13).

Najwyraźniej niektórzy bracia w Koryncie nie cenili współwyznawców. Do ich serc, odznaczających się ciasnotą, wkradła się małoduszność. Musimy dokładać starań, by szczerze cenić każdego członka zboru i powiększać krąg przyjaciół (1.1, strony 9-11).

• O jakim opieczętowaniu jest mowa w Księdze Objawienia 7:3?

Wstępne opieczętowanie następuje wtedy, gdy Bóg namaszcza chrześcijan duchem świętym. Ale w Objawieniu 7:3 mowa jest o ostatecznym opieczętowaniu, stanowiącym potwierdzenie, że wybrana i namaszczona osoba w pełni dowiodła swej lojalności (1.1, strony 30, 31).

• Czego rodzice mogą się nauczyć z biblijnej relacji o Samuelu?

Przede wszystkim powinni uczyć swe dzieci słowa Bożego, tak jak to robili rodzice Samuela. Poza tym powinni je zachęcać, by uczyniły służbę dla Jehowy swoją drogą życiową (15.1, strona 16).

• Jak możemy pokazać, że z radością czekamy na Jehowę?

‛Oczekujemy dnia Jehowy’, bo mamy nadzieję doznać ulgi, gdy Bóg usunie bezbożnych ludzi (2 Piotra 3:7, 12). Również Jehowa pragnie położyć kres wszelkiej niegodziwości, ale przejawia cierpliwość, by zapewnić swoim sługom wybawienie w sposób przynoszący chwałę Jego imieniu. Powinniśmy ufać, że On najlepiej wie, kiedy podjąć działania, i cały czas gorliwie Go wysławiać (Psalm 71:14, 15) (1.3, strony 17, 18).

• Ile z każdego rodzaju czystych zwierząt Noe wziął do arki — siedem sztuk czy siedem par?

Jehowa polecił Noemu: „Z każdego czystego zwierzęcia weźmiesz sobie po siedem” (Rodzaju 7:1, 2). Hebrajski odpowiednik wyrażenia „po siedem” dosłownie znaczy „siedem siedem”. Jak wynika z analizy innych fragmentów Biblii, nie oznacza to, że chodziło o siedem par. Najwidoczniej Noe wziął siedem sztuk — trzy pary plus jedno dodatkowe zwierzę, które mógł później przeznaczyć na ofiarę (Rodzaju 8:20) (15.3, strona 31).

• Dlaczego chrześcijanie powinni ‛rozważać’, jaki wynik przynosi wiara starszych, którzy wśród nich przewodzą?

Paweł zachęca nas, byśmy ‛rozważali’, czyli starannie rozpatrywali wynik wiernego postępowania starszych i naśladowali ich przykładną wiarę (Hebrajczyków 13:7). Starszym okazujemy posłuszeństwo nie tylko dlatego, że taki nakaz znajdujemy w Słowie Bożym, ale również dlatego, że jesteśmy przeświadczeni, iż leżą im na sercu sprawy Królestwa i nasza pomyślność (1.4, strona 28).