Zbór, który wysławia Jehowę
„Będę oznajmiał twe imię swoim braciom; wpośród zboru będę cię wysławiał” (HEBRAJCZYKÓW 2:12).
1, 2. Dlaczego potrzebujemy zboru i jaki jest główny cel jego istnienia?
LUDZIE od dawien dawna znajdują przyjaźń i schronienie w gronie rodzinnym. Ale zgodnie z Biblią niezliczone rzesze na całej ziemi cieszą się wyjątkowym towarzystwem i poczuciem bezpieczeństwa również w zborze chrześcijańskim. Niezależnie od tego, czy masz oparcie w najbliższej rodzinie, czy nie, możesz i powinieneś cenić to, co Jehowa udostępnia za pośrednictwem zboru. Oczywiście jeśli już należysz do zboru Świadków Jehowy, niewątpliwie doświadczyłeś panującego w nim ciepła i poczucia bezpieczeństwa.
2 Zbór to coś więcej niż tylko grupa zaprzyjaźnionych osób. Nie jest to klub zrzeszający ludzi, którzy wywodzą się z tego samego środowiska lub których łączy wspólne zainteresowanie, na przykład jakimś sportem albo hobby. Celem istnienia zboru jest przede wszystkim wysławianie Jehowy Boga. Już dawno temu podkreślała to Księga Psalmów. W Psalmie 35:18 czytamy: „Sławić cię będę w wielkim zborze; pośród ludu licznego będę cię wysławiał”. A w Psalmie 107:31, 32 znajdujemy taką zachętę: „Niechaj dzięki składają Jehowie za jego lojalną życzliwość i za jego zdumiewające dzieła wobec synów ludzkich. I niech go wychwalają w zborze ludu”.
3. Jaką ważną rolę według Pawła odgrywa zbór?
3 Apostoł Paweł zwrócił uwagę na inną ważną rolę zboru — napisał o „domu Bożym, który jest zborem Boga żywego, filarem i podporą prawdy” (1 Tymoteusza 3:15). Który zbór miał na myśli? Jakie znaczenia ma słowo „zbór” w Biblii? I jaki wpływ zbór powinien wywierać na nasze życie i widoki na przyszłość? Aby znaleźć odpowiedzi na te pytania, przeanalizujmy najpierw, jak w Słowie Bożym używany jest termin „zbór”.
4. W jakim znaczeniu słowo „zbór” najczęściej występuje w Pismach Hebrajskich?
4 Hebrajskie słowo często tłumaczone na „zbór” wywodzi się od rdzenia oznaczającego „zwoływać” lub „zgromadzać” (Powtórzonego Prawa 4:10; 9:10). Psalmista nazwał „zborem” grono aniołów w niebie, a nawet gromadę złoczyńców (Psalm 26:5; 89:5-7). Jednakże w Pismach Hebrajskich określenie to najczęściej odnosi się do Izraelitów. Bóg zapowiedział, że Jakub ‛stanie się zborem ludów’, i proroctwo to się spełniło (Rodzaju 28:3; 35:11; 48:4). Izraelici zostali zwołani, wybrani, by utworzyć „zbór Jehowy”, „zbór prawdziwego Boga” (Liczb 20:4; Nehemiasza 13:1; Jozuego 8:35; 1 Samuela 17:47; Micheasza 2:5).
5. Jakie greckie słowo jest zazwyczaj tłumaczone na „zbór” i w jakim znaczeniu bywa ono używane?
5 Grecki odpowiednik słowa „zbór”, ekklesía, powstał ze złożenia dwóch wyrazów, oznaczających „z; od” i „wołać; wzywać”. Może on mieć znaczenie typowo świeckie; na przykład użyto go w opisie „zgromadzenia”, które Demetriusz podburzył przeciwko Pawłowi w Efezie (Dzieje 19:32, 39, 41). Ale w Biblii zazwyczaj odnosi się do zboru chrześcijańskiego. W niektórych przekładach występuje co prawda słowo „kościół”, lecz w pewnym słowniku biblijnym wyjaśniono, że ów grecki termin „nigdy (...) nie oznacza budynku, w którym chrześcijanie zgromadzali się, by wielbić Boga” (The Imperial Bible-Dictionary). Co ciekawe jednak, w Chrześcijańskich Pismach Greckich wyraz „zbór” pojawia się przynajmniej w czterech znaczeniach.
„Zbór Boga” złożony z pomazańców
6. Co „wpośród zboru” czynili Dawid i Jezus?
6 Odnosząc do Jezusa słowa Dawida z Psalmu 22:22, apostoł Paweł napisał: „‚Będę oznajmiał twe imię swoim braciom; wpośród zboru będę cię wysławiał pieśnią’. Musiał zatem pod każdym względem stać się podobny do swych ‚braci’, by w sprawach związanych z Bogiem stać się miłosiernym i wiernym arcykapłanem” (Hebrajczyków 2:12, 17). Dawid wychwalał Boga w zborze starożytnych Izraelitów (Psalm 40:9). Ale co miał na myśli Paweł, pisząc, że Jezus wysławiał Boga „wpośród zboru”? O który zbór mu chodziło?
7. W jakim podstawowym sensie słowo „zbór” jest używane w Chrześcijańskich Pismach Greckich?
7 Wypowiedź z Listu do Hebrajczyków 2:12, 17 jest bardzo interesująca. Dowiadujemy się z niej, że Chrystus był członkiem zboru, w którym oznajmiał imię Boże swym braciom. Kim byli ci bracia? Częścią „potomstwa Abrahama”, namaszczonymi duchem braćmi Chrystusa, „uczestnikami powołania niebiańskiego” (Hebrajczyków 2:16 do 3:1; Mateusza 25:40). A zatem w Chrześcijańskich Pismach Greckich słowo „zbór” odnosi się przede wszystkim do całego grona namaszczonych duchem naśladowców Chrystusa. Te 144 000 pomazańców tworzy „zbór pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach” (Hebrajczyków 12:23).
8. Jak Jezus zapowiedział utworzenie zboru chrześcijańskiego?
8 Jezus zapowiedział powstanie tego chrześcijańskiego „zboru”. Mniej więcej rok przed swoją śmiercią rzekł do jednego z apostołów: „Tyś jest Piotr, a na tym masywie skalnym zbuduję mój zbór i bramy Hadesu go nie przemogą” (Mateusza 16:18). Zarówno Piotr, jak i Paweł dobrze zrozumieli, że wspomnianym masywem skalnym był sam Jezus. Piotr napisał, że ci, którzy niczym „żywe kamienie” są budowani jako duchowy dom na masywie skalnym, Chrystusie, stanowią ‛lud na szczególną własność — żeby szeroko oznajmili wspaniałe przymioty tego, który ich powołał’ (1 Piotra 2:4-9; Psalm 118:22; Izajasza 8:14; 1 Koryntian 10:1-4).
9. Kiedy zaczął powstawać zbór Boga?
9 Kiedy z tego „ludu na szczególną własność” zaczął powstawać zbór chrześcijański? W dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e., gdy Bóg wylał ducha świętego na uczniów zebranych w Jerozolimie. Jeszcze tego samego dnia Piotr wygłosił dobitne przemówienie do grupy Żydów i prozelitów. Wielu z nich, usłyszawszy o śmierci Jezusa, ‛poczuło się ugodzonych w serce’, okazało skruchę i zostało ochrzczonych. Biblia informuje, że uczyniło to około trzech tysięcy osób — wszystkie one weszły w skład nowego, prężnie rozwijającego się zboru Bożego (Dzieje 2:1-4, 14, 37-47). Ich liczba wciąż się powiększała, gdyż coraz więcej Żydów i prozelitów uświadamiało sobie, że cielesny Izrael przestał być zborem Boga. Jego miejsce zajął zbór chrześcijańskich pomazańców, tworzących duchowy „Izrael Boży” (Galatów 6:16; Dzieje 20:28).
10. Jaką pozycję zajmuje Jezus względem zboru Bożego?
10 Biblia często zaznacza różnicę między Jezusem a ogółem pomazańców, na przykład znajdujemy w niej słowa: „w odniesieniu do Chrystusa i zboru”. Jezus jest Głową zboru chrześcijan namaszczonych duchem. Paweł napisał, że Bóg „uczynił go głową dla zboru, który jest jego ciałem” (Efezjan 1:22, 23; 5:23, 32; Kolosan 1:18, 24). Dzisiaj na ziemi pozostaje tylko nieliczny ostatek namaszczonych członków tego grona. Możemy jednak być pewni, że Głowa zboru, Jezus Chrystus, darzy ich miłością. Jego uczucia opisuje List do Efezjan 5:25: „Chrystus umiłował zbór i wydał zań samego siebie”. Jezus miłuje ich, gdyż niestrudzenie składają Bogu „ofiarę wysławiania, to jest owoc warg publicznie wyznających jego imię”, tak jak czynił to on sam podczas pobytu na ziemi (Hebrajczyków 13:15).
Inne znaczenia słowa „zbór”
11. W jakim drugim znaczeniu termin „zbór” jest używany w Chrześcijańskich Pismach Greckich?
11 Czasami Biblia używa terminu „zbór” w węższym znaczeniu i nie odnosi go do całej grupy 144 000 pomazańców tworzących „zbór Boga”. Na przykład Paweł napisał do pewnych chrześcijan: „Unikajcie dawania powodów do zgorszenia Żydom i Grekom oraz zborowi Bożemu” (1 Koryntian 10:32). Oczywiście jeśli chrześcijanin ze starożytnego Koryntu zachowywał się niewłaściwie, mogło to kogoś zgorszyć. Ale czy chodziło o zgorszenie wszystkich Greków, Żydów lub pomazańców — żyjących od tamtych czasów do chwili obecnej? Z pewnością nie. Najwyraźniej więc w tym wersecie wyrażenie „zbór Boży” odnosi się do chrześcijan żyjących w danym okresie. W takim znaczeniu można też mówić o tym, że Bóg zapewnia kierownictwo, pomaga lub błogosławi zborowi, czyli wszystkim chrześcijanom żyjącym w danym czasie, bez względu na miejsce ich przebywania. Można też powiedzieć o szczęściu i pokoju panujących dzisiaj w zborze Bożym — w całej społeczności braterskiej.
12. W jakim trzecim znaczeniu pojawia się w Biblii słowo „zbór”?
12 W trzecim znaczeniu słowo „zbór” odnosi się w Biblii do wszystkich chrześcijan żyjących na danym obszarze. Czytamy na przykład: „Zbór w całej Judei i Galilei, i Samarii rzeczywiście wszedł w okres pokoju” (Dzieje 9:31). Na tym terenie istniało wówczas wiele zorganizowanych grup chrześcijan, ale wszystkich braci w Judei, Galilei i Samarii nazwano „zborem”. Biorąc pod uwagę liczbę ochrzczonych w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e., można przypuszczać, że w Jerozolimie i okolicach regularnie spotykała się więcej niż jedna grupa chrześcijan (Dzieje 2:41, 46, 47; 4:4; 6:1, 7). Herod Agryppa I rządził Judeą aż do swej śmierci w 44 roku n.e., a z Listu 1 do Tesaloniczan 2:14 wynika, że około roku 50 w Judei działało wiele zborów. A zatem gdy czytamy, że Herod „przyłożył rękę do gnębienia niektórych ze zboru”, może chodzić o więcej niż jedną grupę braci spotykających się w Jerozolimie (Dzieje 12:1).
13. Jakie jest czwarte, najczęściej spotykane w Biblii, znaczenie słowa „zbór”?
13 Czwarte znaczenie terminu „zbór” jest jeszcze węższe i najczęściej spotykane. Odnosi się do chrześcijan tworzących pojedynczy miejscowy zbór, na przykład zbierający się w czyimś domu. Paweł wspominał o „zborach w Galacji”. W tej rozległej rzymskiej prowincji funkcjonował więcej niż jeden zorganizowany zbór. Pisząc o Galacji, Paweł dwukrotnie użył słowa „zbór” w liczbie mnogiej, miał więc zapewne na myśli oddzielne zbory w Antiochii, Derbe, Listrze oraz Ikonium. W zborach tych wykwalifikowanych mężczyzn ustanowiono starszymi, czyli nadzorcami (1 Koryntian 16:1; Galatów 1:2; Dzieje 14:19-23). Zgodnie z Pismem Świętym wszystkie te grupy chrześcijan były „zborami Bożymi” (1 Koryntian 11:16; 2 Tesaloniczan 1:4).
14. Jaki wniosek można wyciągnąć z użycia słowa „zbór” w niektórych wersetach?
14 Gdzieniegdzie grupy chrześcijan urządzające wspólne zebrania były na tyle małe, że łatwo mieściły się w domu prywatnym. Ale i one mogły być nazywane „zborami”. Wiemy na przykład o zborach, które spotykały się w domu Akwilasa i Pryski, Nimfy oraz Filemona (Rzymian 16:3-5; Kolosan 4:15; Filemona 2). Stanowi to zachętę dla dzisiejszych zborów, które są niewielkie liczebnie i regularnie zbierają się w domach prywatnych. Jehowa uznawał takie zbory w I wieku i z pewnością uznaje je również obecnie, błogosławiąc im swoim świętym duchem.
Zbory wysławiają Jehowę
15. Jak w niektórych ówczesnych zborach przejawiało się działanie ducha świętego?
15 Jak już zauważyliśmy, Jezus spełnił zapowiedź z Psalmu 22:22 i wysławiał Boga pośród zboru (Hebrajczyków 2:12). Jego wierni naśladowcy mieli czynić to samo. Gdy w I wieku prawdziwi chrześcijanie zostali namaszczeni duchem świętym jako synowie Boży i tym samym bracia Chrystusa, niektórzy dodatkowo otrzymali cudowne dary ducha świętego. Do tych niezwykłych przejawów oddziaływania ducha należała mowa mądrości albo poznania, moc uzdrawiania lub prorokowania, a nawet umiejętność mówienia w obcym języku (1 Koryntian 12:4-11).
16. Jaki był jeden z celów udzielania cudownych darów ducha świętego?
16 O mówieniu językami Paweł napisał: „Będę śpiewał pieśń pochwalną darem ducha, ale będę też śpiewał pieśń pochwalną umysłem” (1 Koryntian 14:15). Dostrzegał więc, jak ważne jest to, by inni rozumieli jego słowa i odnosili z nich pożytek. Paweł pragnął wysławiać Jehowę w zborze. Zachęcał innych, którzy mieli dary ducha: „Starajcie się w nie obfitować ku zbudowaniu zboru”. Chodziło mu o konkretny zbór, do którego takie osoby należały i w którym używały posiadanego daru (1 Koryntian 14:4, 5, 12, 23). Paweł interesował się pomyślnością zborów, gdyż wiedział, że w każdym z nich chrześcijanie mają możliwość wysławiania Boga.
17. Czego możemy być pewni, jeśli chodzi o poszczególne zbory?
17 Jehowa w dalszym ciągu posługuje się swoim zborem i go wspiera. Błogosławi ogółowi namaszczonych chrześcijan przebywających jeszcze na ziemi. Widać to po obfitości pokarmu duchowego, z którego korzysta Jego lud (Łukasza 12:42). Jehowa błogosławi też całej ogólnoziemskiej społeczności braterskiej oraz poszczególnym zborom, w których swoim postępowaniem i budującymi wypowiedziami wysławiamy naszego Stwórcę. W zborach otrzymujemy pouczenia i szkolenie, dzięki czemu możemy wysławiać Jehowę w różnych sytuacjach, nawet gdy fizycznie nie przebywamy wśród członków swego zboru.
18, 19. Co oddani Bogu chrześcijanie pragną czynić w swoich zborach?
18 Jak pamiętamy, apostoł Paweł napisał do chrześcijan ze zboru w macedońskim Filippi, że wciąż się modli, by „byli napełnieni owocem prawości, który jest przez Jezusa Chrystusa, ku chwale i sławie Boga”. Chodziło również o to, by rozmawiali z ludźmi spoza zboru o wierze w Jezusa i o wspaniałej nadziei, jaką mieli (Filipian 1:9-11; 3:8-11). Paweł zachęcał też współchrześcijan: „Przez niego [Jezusa] zawsze składajmy Bogu ofiarę wysławiania, to jest owoc warg publicznie wyznających jego imię” (Hebrajczyków 13:15).
19 Czy wzorem Jezusa znajdujesz przyjemność w wysławianiu Boga „wpośród zboru” i w wychwalaniu Go swoimi ustami przed tymi, którzy Go jeszcze nie znają? (Hebrajczyków 2:12; Rzymian 15:9-11). Twoja odpowiedź na to pytanie może mieć związek z tym, jak się zapatrujesz na rolę swego zboru w zamierzeniu Bożym. W następnym artykule rozważymy, jak Jehowa kieruje i posługuje się każdym zborem oraz jaką rolę powinien on odgrywać w naszym życiu.
Czy sobie przypominasz?
• Jak powstał „zbór Boga” złożony z chrześcijan namaszczonych duchem?
• W jakich trzech innych znaczeniach występuje w Biblii słowo „zbór”?
• Co „wpośród zboru” czynili Dawid, Jezus i chrześcijanie z I wieku i do czego nas powinno to skłaniać?
[Pytania do studium]
[Ilustracja na stronie 21]
Fundamentem którego zboru był Jezus?
[Ilustracja na stronie 23]
Miejscowe grupy chrześcijan stanowiły „zbory Boże”
[Ilustracja na stronie 24]
Podobnie jak chrześcijanie w Beninie możemy wysławiać Jehowę wśród zgromadzonych rzesz