Czy z Księgi Przysłów 22:6 wynika, że jeśli dzieci chrześcijan zostaną odpowiednio wyszkolone, to nigdy nie porzucą dróg Jehowy?

W wersecie tym czytamy: „Ćwicz chłopca stosownie do drogi, która jest dla niego; nie zboczy z niej nawet wtedy, gdy się zestarzeje”. Tak jak naginanie młodych gałązek wpływa na późniejszy kształt drzewa, tak i właściwe wychowywanie dzieci sprawia, że są bardziej skłonne służyć Jehowie, kiedy dorosną. Wszyscy rodzice wiedzą, że takie szkolenie pochłania dużo czasu i wysiłku. Aby dzieci wyrosły na wiernych sług Bożych, potrzebują przemyślanych pouczeń, napomnień, zachęt oraz karcenia i dobrego przykładu. Rodzice przez wiele lat muszą konsekwentnie i z miłością wywiązywać się z tych obowiązków.

Czy więc można powiedzieć, że jeśli dziecko nie chce służyć Jehowie, to nie otrzymało odpowiedniego szkolenia? Prawdą jest, że czasem rodzice nie przykładają się do wychowywania dzieci, nie karcą ich ani nie ukierunkowują ich umysłów zgodnie z myślami Jehowy (Efezjan 6:4). Z drugiej jednak strony omawiane przysłowie nie stanowi gwarancji, że dziecko, które odebrało dobre szkolenie, na pewno będzie służyć Bogu. Ojcowie i matki nie są w stanie dowolnie kształtować osobowości dzieci. Podobnie jak dorośli, mają one wolną wolę i ostateczna decyzja o tym, jak pokierować swoim życiem, należy do nich (Powtórzonego Prawa 30:15, 16, 19). Zdarza się, że pomimo najszczerszych wysiłków rodzicielskich syn lub córka schodzą z właściwej drogi. Postąpił tak na przykład Salomon, który napisał omawiany werset. Niewierni okazali się nawet niektórzy spośród synów Jehowy.

Wypowiedź z Przysłów 22:6 nie oznacza więc, że żadne odpowiednio wychowane dziecko ‛nie zboczy z drogi, która jest dla niego’. Wskazuje tylko, że takie dzieci zazwyczaj pozostają wierne. Jest to ogromna zachęta dla rodziców. Świadomość, że ich szczere wysiłki związane z pouczaniem potomstwa o drogach Jehowy zapewne przyniosą dobre rezultaty, powinna dodawać im otuchy. Ojciec i matka odgrywają w życiu dzieci wielką rolę i mają znaczący wpływ na ich przyszłość. Dlatego Biblia zachęca, aby poważnie traktowali to zadanie (Powtórzonego Prawa 6:6, 7).

Nawet jeśli syn lub córka nie chcą służyć Jehowie, rodzice, którzy sumiennie wywiązywali się ze swych obowiązków, mogą żywić nadzieję, że ich dziecko się opamięta. Prawda biblijna oddziałuje z mocą, a pouczenia rodziców na długo pozostają w sercu (Psalm 19:7).