„Aż po starość i siwiznę nie opuszczaj mnie, Boże, dopóki o ramieniu twym nie opowiem temu pokoleniu, wszystkim mającym nadejść — o twojej potędze” (PSALM 71:18).

1, 2. O czym powinni pamiętać starsi wiekiem słudzy Boga i na co teraz zwrócimy uwagę?

PEWIEN chrześcijański starszy mieszkający w Afryce Zachodniej odwiedził sędziwego pomazańca i zapytał: „Jak sobie radzisz?” Brat odrzekł: „Nieźle. Popatrz... mogę biegać, mogę skakać. Ale niestety, nie mogę fruwać”. Starszy zboru zrozumiał, w czym rzecz. Sędziwy brat robił tylko to, co mógł. Starszy, który go odwiedził, ma dziś ponad 80 lat i wciąż miło wspomina jego wierność oraz poczucie humoru.

² Zbożne przymioty widoczne u osób w podeszłym wieku mogą wywrzeć na otoczeniu niezatarte wrażenie. Oczywiście mądrość i inne chrześcijańskie cechy nie pojawiają się z wiekiem automatycznie (Kaznodziei 4:13). W Biblii powiedziano: „Siwizna jest koroną piękna, gdy się ją znajduje na drodze prawości” (Przysłów 16:31). Jeżeli ty też posunąłeś się w latach, czy rozumiesz, jak bardzo twoje słowa i czyny mogą pomóc innym? Przyjrzyjmy się niektórym postaciom biblijnym i zobaczmy, jak wielkim błogosławieństwem sędziwe osoby okazywały się dla młodych.

Nieprzemijająca wartość wiary

3. Jaki pożytek odnosi ludzkość z wierności Noego?

³ Wiele korzyści aż po dziś dzień czerpiemy na przykład z wiary i niezłomności Noego.  Gdy miał on prawie 600 lat, zbudował arkę, zgromadził w niej zwierzęta oraz ogłosił ludziom orędzie od Jehowy (Rodzaju 7:6; 2 Piotra 2:5). Ze względu na zbożną bojaźń Noe i jego rodzina zostali ocaleni z potopu i stali się przodkami wszystkich późniejszych mieszkańców ziemi. To prawda, że w tamtych czasach ludzie żyli znacznie dłużej niż dziś. Jednak Noe był wierny aż do późnej starości, dzięki czemu również wtedy zaznał szczególnych błogosławieństw. W jaki sposób?

4. Jakie znaczenie ma dla dzisiejszych sług Bożych niezłomność Noego?

⁴ Kiedy Noe miał niemal 800 lat, Nimrod rozpoczął wznoszenie wieży Babel. Jego przedsięwzięcie było sprzeczne z zamierzeniem Boga, który nakazał ludziom ‛napełnić ziemię’ (Rodzaju 9:1; 11:1-9). Noe nie przyłączył się do tego buntu. Możliwe więc, że Bóg nie zmienił jego języka, gdy pomieszał mowę budowniczych wieży. Wiara i niezłomność Noego, widoczne nie tylko w starości, ale w ciągu całego życia, są naprawdę godne naśladowania przez dzisiejszych sług Jehowy w każdym wieku (Hebrajczyków 11:7).

Wpływ na rodzinę

5, 6. (a) Jakie polecenie otrzymał od Boga sędziwy Abraham? (b) Jak Abraham zareagował na słowa Jehowy?

⁵ Postawa sędziwych osób ma wpływ na wiarę członków ich rodzin. Widać to na przykładzie patriarchów, żyjących po czasach Noego. Kiedy Abraham miał około 75 lat, Bóg polecił mu: „Wyrusz ze swej krainy i od swoich krewnych, i z domu swego ojca do krainy, którą ci pokażę; a uczynię z ciebie wielki naród i będę ci błogosławił” (Rodzaju 12:1, 2).

⁶ Wyobraź sobie, jak trudno byłoby ci pozostawić dom, przyjaciół, rodzinny kraj i wielu krewnych, by wyruszyć do nieznanej ziemi. Właśnie to miał uczynić Abraham. „Poszedł, tak jak mu powiedział Jehowa”, i przez resztę życia mieszkał w namiotach w Kanaanie jako przybysz i tymczasowy osiedleniec (Rodzaju 12:4; Hebrajczyków 11:8, 9). Chociaż Jehowa obiecał mu, że uczyni z niego „wielki naród”, Abraham nie doczekał się licznego potomstwa. Po 25 latach pobytu w Ziemi Obiecanej miał ze swoją żoną Sarą tylko jednego syna, Izaaka (Rodzaju 21:2, 5). Mimo to nie zniechęcił się i nie wrócił do miasta, które niegdyś opuścił. Pozostawił nam wspaniały przykład wiary i wytrwałości!

7. Jaki wpływ na Izaaka miała wytrwałość jego ojca Abrahama i jakie to ma znaczenie dla całej ludzkości?

⁷ Wytrwałość Abrahama wywarła przemożny wpływ na jego syna Izaaka, który całe życie — 180 lat — spędził jako obcy osiedleniec w ziemi Kanaan. Izaak także przejawiał wytrwałość. Wynikała ona z wiary w obietnicę Jehowy, wiary zaszczepionej mu przez sędziwych rodziców, a potem ugruntowanej oświadczeniem samego Boga (Rodzaju 26:2-5). Niezłomność Izaaka odegrała kluczową rolę w wypełnieniu się przyrzeczenia Jehowy — że z rodu Abrahama przyjdzie potomstwo mające być błogosławieństwem dla całej ludzkości. Setki lat później Jezus Chrystus, główny przedstawiciel tego potomstwa, otworzył przed wszystkimi wiernymi osobami możliwość pojednania się z Bogiem oraz życia wiecznego (Jana 3:16; Galatów 3:16).

8. W jaki sposób Jakub dowiódł silnej wiary i co z tego wynikło?

⁸ Z kolei Izaak pomagał swojemu synowi Jakubowi zachowywać silną wiarę, która umacniała go do późnej starości. Gdy Jakub miał 97 lat, całą noc zmagał się z aniołem, by zapewnić sobie błogosławieństwo (Rodzaju 32:24-28). Tuż przed śmiercią w wieku 147 lat zebrał wszystkie siły i pobłogosławił każdego  z 12 synów (Rodzaju 47:28). Wypowiedziane wtedy przez niego proroctwa, zanotowane w Księdze Rodzaju 49:1-28, okazały się prawdziwe i wciąż się wypełniają.

9. Jak mogą wpływać na rodzinę duchowo dojrzali, sędziwi chrześcijanie?

⁹ Nie ulega wątpliwości, że sędziwi, lojalni słudzy Boga mają dobroczynny wpływ na swoich bliskich. Biblijne wskazówki takich wytrwałych osób, poparte ich własnym doświadczeniem, mogą wydatnie pomóc młodym członkom rodziny nabrać silnej wiary (Przysłów 22:6). Starsi wiekiem chrześcijanie nigdy nie powinni pomniejszać swej roli w budowaniu rodziny.

Przykład dla współwyznawców

10. Jakie „polecenie co do swych kości” wydał Józef i jakie to miało znaczenie dla Izraelitów?

¹⁰ Podeszli wiekiem słudzy Boga są też wspaniałym przykładem dla współwyznawców. Józef, syn Jakuba, u kresu życia w prosty sposób uzewnętrznił swą wiarę, co miało szczególne znaczenie dla milionów przyszłych chwalców Jehowy. W wieku 110 lat „wydał polecenie co do swych kości”, mianowicie by Izraelici, wychodząc z Egiptu, zabrali je ze sobą (Hebrajczyków 11:22; Rodzaju 50:25). Nakaz ten był dla nich dodatkowym promykiem nadziei podczas wielu lat ciężkiej niewoli, w jaką popadli po śmierci Józefa. Jego słowa stanowiły dla nich gwarancję, iż zostaną wyzwoleni.

11. Jaki pożytek zapewne odniósł Jozue, usługując Mojżeszowi?

¹¹ Do osób umacnianych wiarą Józefa należał również Mojżesz. Kiedy miał 80 lat, zabrał z Egiptu jego kości (Wyjścia 13:19). Mniej więcej w tym czasie poznał Jozuego, który był od niego znacznie młodszy. Przez następne 40 lat Jozue usługiwał Mojżeszowi (Liczb 11:28). Razem z nim wszedł na górę Synaj i cierpliwie czekał, aż Mojżesz przybył z tablicami Świadectwa (Wyjścia 24:12-18; 32:15-17). Jozue niewątpliwie otrzymywał od Mojżesza wiele dojrzałych i mądrych rad!

12. Jak Jozue przez całe życie umacniał naród izraelski?

¹² Jozue był do końca życia źródłem zachęt dla całego narodu izraelskiego. W Księdze Sędziów 2:7 czytamy: „Lud służył Jehowie przez wszystkie dni Jozuego i przez wszystkie dni starszych, którzy przeżyli Jozuego i którzy widzieli całe wielkie dzieło, jakiego Jehowa dokonał na rzecz Izraela”. Po śmierci Jozuego i innych starszych nastał trzystuletni okres marazmu duchowego, trwający aż do dni proroka Samuela.

Samuel ‛prowadził innych do prawości’

13. W jaki sposób Samuel ‛prowadził innych do prawości’?

¹³ Biblia nie mówi, jak długo żył Samuel. Był on jednak świadkiem większości wydarzeń opisanych w Księdze 1 Samuela, obejmujących 102 lata. W Liście do Hebrajczyków 11:32, 33 czytamy, iż sprawiedliwi sędziowie i prorocy ‛prowadzili innych  do prawości’. Samuel z pewnością zachęcał drugich, by wystrzegali się zła (1 Samuela 7:2-4). Jak to robił? Przez całe życie był lojalny wobec Jehowy (1 Samuela 12:2-5). Nie cofnął się nawet przed udzieleniem surowej nagany samemu królowi (1 Samuela 15:16-29). Co więcej, gdy ‛zestarzał się i posiwiał’, dał wspaniały przykład modlenia się za innych. Do rodaków powiedział: „Jest nie do pomyślenia, żebym miał zgrzeszyć przeciwko Jehowie, przestając się za was modlić” (1 Samuela 12:2, 23).

14, 15. W jaki sposób starsi bracia i siostry mogą się wzorować na Samuelu?

¹⁴ Wszystko to przypomina sędziwym osobom ważny sposób umacniania drugich. Otóż mimo słabego zdrowia lub innych ograniczeń mogą się za nich modlić. Kochani współwyznawcy starsi wiekiem, czy zdajecie sobie sprawę, jak istotne są dla zboru wasze modlitwy? Ponieważ wierzycie w przelaną krew Chrystusa, cieszycie się uznaniem Jehowy, a ponieważ od dawna okazujecie wytrwałość, wasza wiara ma „wypróbowaną jakość” (Jakuba 1:3; 1 Piotra 1:7). Nigdy nie zapominajcie: „Błaganie prawego, gdy działa, ma wielką siłę” (Jakuba 5:16).

¹⁵ Szczególne znaczenie mają też wasze modlitwy o pomyślność dzieła Królestwa. Niektórzy nasi bracia z powodu chrześcijańskiej neutralności przebywają w więzieniu. Inni cierpią wskutek klęsk żywiołowych, wojen czy konfliktów społecznych. Jeszcze inni, może nawet z waszego zboru, dają odpór różnym pokusom i przeciwnościom (Mateusza 10:35, 36). Waszych modlitw potrzebują także bracia przewodzący dziełu głoszenia oraz nadzorujący działalność zborów (Efezjan 6:18, 19; Kolosan 4:2, 3). Jak to dobrze, że wzorem Epafrasa pamiętacie o swoich współwyznawcach w modlitwach! (Kolosan 4:12).

Uczenie pokolenia, które ma nadejść

16, 17. Jak spełnia się zapowiedź z Psalmu 71:18?

¹⁶ Bliska współpraca z wiernymi członkami „małej trzódki”, mającej żyć w niebie, zapewnia ważne szkolenie „drugim owcom”, spodziewającym się życia wiecznego na ziemi (Łukasza 12:32; Jana 10:16). Przepowiedziano to w Księdze Psalmów 71:18, gdzie czytamy: „Aż po starość i siwiznę nie opuszczaj mnie, Boże, dopóki o ramieniu twym nie opowiem temu pokoleniu, wszystkim mającym nadejść — o twojej potędze”. Pomazańcy, zanim zostaną wyniesieni do chwały i zjednoczeni z Jezusem Chrystusem, chętnie przygotowują drugie owce do coraz bardziej odpowiedzialnych zadań.

¹⁷ Zasadę z tego psalmu, mówiącego o uczeniu „wszystkich mających nadejść”, można też odnieść do drugich owiec już wyszkolonych przez pomazańców. Jehowa powierzył sędziwym głosicielom zaszczyt świadczenia o Nim kolejnym osobom, które obecnie podejmują prawdziwe wielbienie (Joela 1:2, 3). Drugie owce wysoko cenią to, czego się nauczyły od pomazańców, i gorliwie dzielą się biblijną wiedzą z innymi ludźmi pragnącymi służyć Jehowie (Objawienie 7:9, 10).

18, 19. (a) Jakimi informacjami mogą dzielić się z innymi starsi wiekiem słudzy Jehowy? (b) Czego mogą być pewni sędziwi chrześcijanie?

¹⁸ Starsi wiekiem słudzy Jehowy — zarówno pomazańcy, jak i drugie owce — są naocznymi świadkami doniosłych wydarzeń  historycznych. Wciąż żyje garstka naszych współwyznawców, którzy oglądali pierwsze prezentacje „Fotodramy stworzenia”. Niektórzy osobiście znali braci przewodzących dziełu, uwięzionych w roku 1918. Inni uczestniczyli w audycjach nadawanych przez rozgłośnię radiową WBBR, należącą do Towarzystwa Strażnica. Wielu może opowiedzieć o czasach, gdy w sądach najwyższych toczyły się sprawy o wolność religijną Świadków Jehowy. Jeszcze inni niezłomnie trwali po stronie prawdy w krajach opanowanych przez dyktatorskie reżimy. Sędziwe osoby mogą też opowiedzieć, jak w ciągu lat pogłębiało się zrozumienie prawdy. Biblia zachęca nas do korzystania z bogatego doświadczenia takich osób (Powtórzonego Prawa 32:7).

¹⁹ W Piśmie Świętym wezwano starszych wiekiem chrześcijan, by dawali wspaniały przykład młodym (Tytusa 2:2-4). Być może teraz nie dostrzegają, jak na młodsze pokolenie oddziałuje ich wytrwałość, modlitwy i rady. Noe, Abraham, Józef, Mojżesz i inni także mogli nie wiedzieć, jaki wpływ na potomnych wywrze ich wierność. A jednak pozostawiony przez nich wzór wiary i lojalności ma wielką siłę oddziaływania. Wasz przykład może mieć dla młodych podobne znaczenie.

20. Jakie błogosławieństwa czekają tych, którzy do końca zachowają nadzieję?

²⁰ Ileż radości przyniesie nam „rzeczywiste życie” — czy go zaznamy dzięki ocaleniu z „wielkiego ucisku”, czy też dzięki zmartwychwstaniu! (Mateusza 24:21; 1 Tymoteusza 6:19). Pomyśl o Tysiącletnim Panowaniu Chrystusa, kiedy to Jehowa odwróci wszelkie skutki starości. Zamiast nieustannego procesu starzenia się, każdego dnia będziemy doświadczać czegoś zupełnie przeciwnego — przybędzie nam sił, poprawi się wzrok, słuch i wygląd (Hioba 33:25; Izajasza 35:5, 6). W zestawieniu z wiecznością wszyscy godni życia w Bożym nowym świecie zawsze będą młodzi (Izajasza 65:22). A zatem do samego końca pielęgnujmy niezachwianą nadzieję i służmy Jehowie całą duszą. Bądźmy pewni, że On dotrzyma swych obietnic, i to w sposób przerastający nasze najśmielsze oczekiwania! (Psalm 37:4; 145:16).

Jak byś odpowiedział?

• Jakie korzyści odnosi cała ludzkość z niezłomności sędziwego Noego?

• Jak wiara patriarchów oddziaływała na ich potomków?

• Jak Józef, Mojżesz, Jozue i Samuel umacniali swych młodszych współwyznawców?

• Jakie dziedzictwo starsze osoby mogą przekazywać młodszym?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 26]

Wytrwałość Abrahama wywarła przemożny wpływ na Izaaka

[Ilustracja na stronie 28]

Jozue otrzymywał od Mojżesza wiele dojrzałych, zachęcających rad

[Ilustracja na stronie 29]

Twoje modlitwy za innych mogą zdziałać wiele dobrego

[Ilustracja na stronie 30]

Słuchanie wiernych sędziwych chrześcijan przynosi młodym pożytek