„Uczyniony jestem w sposób napawający lękiem, zdumiewający” (PSALM 139:14).

1. Dlaczego wiele myślących osób przypisuje stworzenie cudów natury Bogu?

NATURA obfituje w zachwycające dzieła. Skąd się one wzięły? Jedni uważają, że odpowiedź na to pytanie nie wymaga odwoływania się do inteligentnego Stwórcy. Inni twierdzą, że jeśli arbitralnie wyklucza się Jego istnienie, to nie sposób w pełni zrozumieć przyrodę. Ich zdaniem ziemskie stworzenia są zbyt skomplikowane, zbyt zróżnicowane i — można by dodać — zbyt wspaniałe, aby były dziełem przypadku. Istniejące dowody przekonują wiele osób, w tym także część naukowców, że wszechświat miał mądrego, potężnego i życzliwego Twórcę. *

2. Co skłoniło Dawida do wysławiania Jehowy?

² Do ludzi przeświadczonych o tym, iż Twórca wspaniałych dzieł zasługuje na wysławianie, należał król starożytnego Izraela Dawid. Chociaż żył na długo przed dzisiejszą erą nauki, rozumiał, że otaczają go cudowne przykłady inwencji twórczej Boga. Zachwycał się nią już na samą myśl o swoim ciele. Napisał: „Będę cię sławił, gdyż uczyniony jestem w sposób napawający lękiem, zdumiewający. Dzieła twoje są zdumiewające, o czym dusza moja wie bardzo dobrze” (Psalm 139:14).

3, 4. Dlaczego to takie ważne, by każdy z nas głęboko rozmyślał o dziełach Jehowy?

³ Dawid zyskał takie silne przekonanie dzięki głębokim rozmyślaniom. Obecnie w programach nauczania oraz środkach przekazu aż roi się od rujnujących wiarę teorii o pochodzeniu człowieka. Jeżeli chcemy mieć taką wiarę jak Dawid, to również musimy dogłębnie rozmyślać. Nie możemy bezkrytycznie przyjmować cudzych poglądów — zwłaszcza na tak istotne kwestie, jak istnienie i rola Stwórcy.

⁴ Poza tym zastanawianie się nad dziełami Jehowy pogłębia naszą wdzięczność wobec Niego i umacnia zaufanie do Jego obietnic dotyczących przyszłości. To z kolei może nas skłonić do coraz lepszego poznawania Jehowy i pełnienia dla Niego służby. Rozważmy zatem, jak współczesna nauka potwierdza wniosek Dawida, że jesteśmy ‛uczynieni w sposób zdumiewający’.

Nasz cudowny rozwój fizyczny

5, 6. (a) W jakiej formie zostaliśmy powołani do istnienia? (b) Jaką rolę odgrywają nerki?

⁵ „Ty bowiem utworzyłeś moje nerki; osłaniałeś mnie w łonie mej matki” (Psalm 139:13). Każdy z nas zaistniał w ciele matki jako pojedyncza komórka, mniejsza od kropki na  końcu tego zdania. Ale ta mikroskopijna komórka była niezwykle złożona — stanowiła miniaturowe laboratorium! Rozwijała się niesamowicie szybko. Jako dwumiesięczny płód miałeś już ukształtowane główne narządy, między innymi nerki. Gdy się urodziłeś, były one przygotowane do filtrowania twojej krwi — usuwania z niej szkodliwych produktów przemiany materii oraz nadmiaru wody, a pozostawiania pożytecznych substancji. Dwie zdrowe nerki co 45 minut filtrują całą krew, której dorosły człowiek ma około pięciu litrów!

⁶ Nerki biorą też udział w regulacji stężenia różnych substancji we krwi, a także jej kwasowości oraz ciśnienia. Spełniają jeszcze wiele innych ważnych funkcji, jak choćby wytwarzają z mało aktywnej witaminy D jej czynną postać, niezbędną do właściwego rozwoju kości, oraz erytropoetynę — hormon stymulujący produkcję krwinek czerwonych w szpiku kostnym. Nic więc dziwnego, że nerki nazwano „mistrzowskimi chemikami”! *

7, 8. (a) Opisz początkowe fazy rozwoju zarodka. (b) Jak rozumieć stwierdzenie, że płód jest ‛tkany w najgłębszych miejscach ziemi’?

⁷ „Kości moje nie były ukryte przed tobą, gdy zostałem uczyniony w skrytości, utkany w najgłębszych miejscach ziemi” (Psalm 139:15). Z pierwszej komórki powstały nowe, które dalej się dzieliły. Wkrótce zaczęły się różnicować, czyli specjalizować, w wyniku czego pojawiły się komórki nerwowe, mięśniowe, skóry i tak dalej. Komórki tego samego rodzaju zgrupowały się, tworząc poszczególne tkanki, a później organy. Na przykład w trzecim tygodniu od zapłodnienia zaczął się rozwijać twój układ kostny. Zanim skończyłeś siedem tygodni i mierzyłeś jakieś 2,5 centymetra, miałeś już zawiązki wszystkich 206 kości, z których zbudowany jest człowiek, choć były one jeszcze bardzo miękkie.

⁸ Ten zdumiewający rozwój zachodził w łonie twej matki, ukrytym przed ludzkim wzrokiem jak gdyby głęboko w ziemi. Rzeczywiście, wciąż niewiele wiemy o tym procesie. Co na przykład pobudziło określone geny, by komórki zaczęły się różnicować? Niewykluczone, że nauka w końcu znajdzie odpowiedź na to pytanie, ale jak zauważył w kolejnym wersecie Dawid, mechanizmy te w pełni rozumie nasz Stwórca — Jehowa.

9, 10. W jakim sensie tworzenie się poszczególnych cząstek zarodka zostało ‛zapisane w Bożej księdze’?

⁹ „Oczy twoje widziały nawet mój zarodek, a w twej księdze były zapisane wszystkie jego cząstki — w dniach, gdy się kształtowały i nie było jeszcze ani jednej z nich” (Psalm 139:16). Pierwsza komórka, z której powstałeś, zawierała kompletny projekt całego twego ciała. Według tego planu rozwijało się ono przez dziewięć miesięcy w łonie matki, a po porodzie jeszcze przez jakieś 20 lat, aż osiągnąłeś dojrzałość. W tym czasie twoje ciało przechodziło wiele etapów, których przebieg został zaprogramowany w tej pierwszej komórce.

¹⁰ Dawid nic nie wiedział o komórkach i genach, nie miał nawet mikroskopu. Słusznie jednak zauważył, że jego ciało rozwijało się według ustalonego z góry planu. Może posiadał jakąś wiedzę na temat rozwoju zarodka, dzięki czemu doszedł do wniosku, iż każdy etap przebiega zgodnie z ustalonym  wcześniej projektem i harmonogramem. O projekcie tym wyraził się poetycko, że został ‛zapisany w Bożej księdze’.

11. Co decyduje o naszych cechach fizycznych?

¹¹ Obecnie już wiadomo, że cechy, które odziedziczyłeś po rodzicach i przodkach — takie jak chociażby wzrost, rysy twarzy, kolor oczu czy włosów — masz zakodowane w genach. Każda twoja komórka zawiera dziesiątki tysięcy genów, wchodzących w skład cząsteczek DNA (kwasu deoksyrybonukleinowego). W strukturze chemicznej tego kwasu „zapisane” są instrukcje dotyczące budowy twego ciała. Ilekroć twoje komórki się dzielą — żeby stworzyć nowe lub zastąpić stare — twoje DNA przekazuje te wskazówki, dzięki czemu dalej żyjesz i zachowujesz swój wygląd. Cóż to za niezwykły przykład mocy i mądrości naszego niebiańskiego Stwórcy!

Nasz wyjątkowy umysł

12. Czym szczególnym ludzie różnią się od zwierząt?

¹² „Jakże więc cenne są dla mnie twe myśli! Boże, jak ogromna jest w sumie ich liczba! Gdybym próbował je policzyć — więcej ich niż ziarnek piasku” (Psalm 139:17, 18a). W sposób zdumiewający uczynione są również zwierzęta, a niektóre mają różne zmysły i umiejętności rozwinięte lepiej niż ludzie. Ci jednak otrzymali od Boga zdolności umysłowe, którymi daleko przewyższają zwierzęta. W pewnym podręczniku napisano: „Pod wieloma względami my, ludzie, jesteśmy podobni do innych gatunków, ale w kwestii posługiwania się językiem oraz myślenia wyróżniamy się spośród wszystkich form życia na ziemi”. Dalej powiedziano: „Wyjątkowa jest też nasza ogromna ciekawość nas samych: Jak jesteśmy skonstruowani? Jak powstawaliśmy?” Podobne pytania zadawał sobie Dawid.

13. (a) Dzięki czemu Dawid mógł analizować myśli Boże? (b) Jak możemy brać z niego przykład?

¹³ A co najważniejsze, w przeciwieństwie do zwierząt tylko my, ludzie, potrafimy analizować myśli Boga. * Ów szczególny dar to jeden z aspektów tego, iż zostaliśmy uczynieni na „obraz Boży” (Rodzaju 1:27). Dawid dobrze wykorzystywał tę umiejętność. Rozmyślał o dowodach istnienia Boga i Jego szlachetnych przymiotach widocznych w dziełach stwórczych. Posiadał też początkowe księgi Pism Hebrajskich zawierające wyjawione przez Boga informacje o Nim samym i o Jego dokonaniach. Te natchnione pisma pomogły Dawidowi zrozumieć sposób myślenia Boga, Jego osobowość i zamierzenie. Dawid zastanawiał się nad treścią Pism, nad dziełami Stwórcy oraz nad sposobem, w jaki On z nim postępował, i w rezultacie coraz mocniej pragnął Go wysławiać.

 Co obejmuje wiara

14. Dlaczego nie musimy wiedzieć wszystkiego o Bogu, by pokładać w Nim wiarę?

¹⁴ Im więcej Dawid rozmyślał o dziele stwórczym i świętych Pismach, tym lepiej sobie uświadamiał, że nie zdoła pojąć całej wiedzy o Bogu i Jego umiejętnościach (Psalm 139:6). Podobnie jest z nami. Nigdy nie zdołamy w pełni ogarnąć umysłem wszystkich Bożych dzieł stwórczych (Kaznodziei 3:11; 8:17). Ale Bóg na kartach Biblii oraz za pośrednictwem przyrody ujawnił taką ilość wiedzy, by w każdym okresie dziejów osoby poszukujące prawdy mogły zbudować wiarę opartą na dowodach (Rzymian 1:19, 20; Hebrajczyków 11:1, 3).

15. Wyjaśnij na przykładzie, jaki zachodzi związek między wiarą a więzią z Bogiem.

¹⁵ Wiara nie ogranicza się jedynie do uznawania, że życie i wszechświat muszą mieć inteligentnego Twórcę. Obejmuje ufanie Jehowie Bogu jako osobie — osobie, która chce, byśmy ją poznali i utrzymywali z nią bliską więź (Jakuba 4:8). Można to przyrównać do wiary i zaufania, jakie pokłada się w kochającym ojcu. Gdyby ktoś sceptycznie nastawiony wątpił, czy twój ojciec pomoże ci w trudnej sytuacji, mógłbyś nie przekonać takiej osoby, że można na nim polegać. Ale jeśli sam już nieraz się przekonałeś o szlachetnym usposobieniu ojca, to będziesz pewien, że cię nie zawiedzie. Podobnie gdy poznajemy Jehowę przez studiowanie Pisma Świętego, rozmyślanie o dziele stwórczym i zaznawanie pomocy, której nam udziela w odpowiedzi na nasze modlitwy, pobudza to nas do pokładania w Nim ufności. Chcemy jeszcze więcej się o Nim dowiadywać i już na zawsze Go wysławiać, powodowani niesamolubną miłością i oddaniem. Jest to najszlachetniejszy cel, do jakiego można zmierzać (Efezjan 5:1, 2).

Zabiegaj o kierownictwo Stwórcy!

16. Czego nas uczy więź łącząca Dawida z Jehową?

¹⁶ „Przebadaj mnie na wskroś, Boże, i poznaj moje serce. Zbadaj mnie i poznaj niepokojące mnie myśli, i zobacz, czy jest u mnie jakaś droga bolesna, a prowadź mnie drogą czasu niezmierzonego” (Psalm 139:23, 24). Dawid zdawał sobie sprawę, że Jehowa zna go na wskroś — zna wszystkie jego myśli, słowa i czyny (Psalm 139:1-12; Hebrajczyków 4:13). Dzięki temu czuł się bezpiecznie, tak jak małe dziecko w ramionach kochających rodziców. Cenił tę bliską więź z Jehową i usilnie starał się ją pielęgnować przez głębokie rozmyślania o Jego dziełach i modlenie się do Niego. Wiele psalmów Dawida — w tym także Psalm 139 — to w gruncie rzeczy modlitwy, do których skomponowano muzykę. Również nam rozmyślania i modlitwy mogą pomóc w zbliżeniu się do Jehowy.

17. (a) Dlaczego Dawid chciał, by Jehowa go przebadał? (b) Jak sposób korzystania z wolnej woli odbija się na naszym życiu?

¹⁷ Ponieważ zostaliśmy stworzeni na obraz Boga, mamy wolną wolę. Możemy wybrać, czy chcemy postępować dobrze, czy źle. Wolność ta wiąże się z moralną odpowiedzialnością.  Dawid nie chciał być zaliczony do niegodziwców (Psalm 139:19-22). Pragnął unikać popełniania bolesnych błędów. Rozważając przeogromną wiedzę Jehowy, pokornie prosił Boga, by badał jego wnętrze i prowadził go drogą prowadzącą do życia. Prawe zasady moralne ustanowione przez Boga dotyczą wszystkich ludzi, toteż i my powinniśmy podejmować właściwe decyzje. Jehowa zachęca każdego z nas, by okazywał Mu posłuszeństwo. Dzięki temu zyskamy Jego uznanie i odniesiemy rozliczne korzyści (Jana 12:50; 1 Tymoteusza 4:8). Gdy chodzimy z Jehową dzień po dniu, łatwiej nam zachować spokój wewnętrzny, i to nawet w obliczu poważnych problemów (Filipian 4:6, 7).

Bądźmy posłuszni Temu, który cudownie nas uczynił!

18. Co dało Dawidowi rozmyślanie nad dziełami Bożymi?

¹⁸ W młodości Dawid często przebywał pod gołym niebem, pasąc owce. Kiedy one opuszczały głowy i skubały trawę, on kierował wzrok ku niebu. A nocą rozmyślał o wspaniałości wszechświata i wysnuwał głębokie wnioski. Napisał: „Niebiosa oznajmiają chwałę Boga, a o dziele jego rąk opowiada przestworze. Dzień jeden po drugim sprawia, że tryska mowa, a noc jedna po drugiej ukazuje wiedzę” (Psalm 19:1, 2). Dawid rozumiał, że musi poszukiwać i słuchać Tego, który wszystko tak pięknie uczynił. My winniśmy czynić podobnie.

19. Czego każdy z nas może się nauczyć z faktu, że jesteśmy ‛uczynieni w sposób zdumiewający’?

¹⁹ Dawid pokazał swoim życiem, jak stosować się do rady, której po latach jego syn Salomon udzielił młodym ludziom: „Pamiętaj więc o swoim Wspaniałym Stwórcy w dniach swego wieku młodzieńczego (...) Bój się prawdziwego Boga i przestrzegaj jego przykazań. Na tym bowiem polega cała powinność człowieka” (Kaznodziei 12:1, 13). Dawid już jako młodzieniec rozumiał, że został ‛uczyniony w sposób zdumiewający’. Dzięki postępowaniu odzwierciedlającemu tę wiedzę zaznał licznych błogosławieństw. Jeżeli niezależnie od wieku wysławiamy Wspaniałego Stwórcę i Mu służymy, to zarówno teraz, jak i w przyszłości będziemy prowadzić szczęśliwe życie. O tych, którzy lgną do Jehowy i kroczą Jego prawymi drogami, Biblia mówi: „Wciąż będą się mieć dobrze, choć już okryci siwizną, nadal będą pełni wigoru i rześcy, by opowiadać, że Jehowa jest prostolinijny” (Psalm 92:14, 15). Zyskamy też nadzieję na rozkoszowanie się zachwycającymi dziełami naszego Stwórcy już po wieczne czasy.

[Przypisy]

Czy potrafisz wyjaśnić?

• Jak rozwój zarodka dowodzi, że jesteśmy ‛uczynieni w sposób zdumiewający’?

• Dlaczego powinniśmy analizować myśli Jehowy?

• Jaki związek zachodzi między wiarą a więzią z Jehową?

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronie 23]

Dziecko rozwija się w łonie matki według z góry ustalonego projektu

DNA

[Prawa własności]

Zdjęcie płodu: Lennart Nilsson

[Ilustracja na stronie 24]

Możemy ufać Jehowie, tak jak dziecko ufa kochającemu ojcu

[Ilustracja na stronie 25]

Pod wpływem rozmyślań o dziełach Jehowy Dawid pragnął Go wysławiać