POECI i pieśniarze od dawien dawna opiewają piękno księżyca. Na przykład pewna pieśń ułożona pod natchnieniem Bożym wspomina o kobiecie „pięknej jak księżyc w pełni” (Pieśń 6:10). A psalmista poetycko nazywa księżyc „wiernym świadkiem na niebiosach” (Psalm 89:37). Jak rozumieć tę wypowiedź?

Księżyc niezmiennie okrąża Ziemię co 27,3 dnia. A zatem można go nazwać wiernym ze względu na jego niezawodność. Jednakże w wypowiedzi psalmisty kryje się jeszcze głębsza myśl. Nazwał on księżyc „wiernym świadkiem” w proroczej pieśni dotyczącej Królestwa, o które Jezus kazał się modlić swym naśladowcom (Mateusza 6:9, 10).

Przeszło 3000 lat temu Jehowa Bóg zawarł przymierze co do Królestwa z Dawidem, władcą starożytnego Izraela (2 Samuela 7:12-16). Na mocy tego przymierza Jezus Chrystus jako potomek Dawida ma sprawować władzę królewską po czas niezmierzony (Izajasza 9:7; Łukasza 1:32, 33). Mówiąc o tronie „potomstwa” Dawida, psalmista oznajmia: „Utwierdzony będzie jak księżyc po czas niezmierzony i jak wierny świadek na niebiosach” (Psalm 89:36, 37).

A zatem księżyc, ‛źródło światła panujące nad nocą’, jest stosownym symbolem trwałości władzy Chrystusa (Rodzaju 1:16). W Księdze Daniela 7:14 na temat jego Królestwa powiedziano: „Panowanie jego to panowanie po czas niezmierzony, które nie przeminie, a jego królestwo nie będzie obrócone wniwecz”. Księżyc jest świadkiem, który przypomina nam o tym Królestwie i o błogosławieństwach, jakich dzięki niemu zazna ludzkość.

[Prawa własności do ilustracji, strona 32]

Księżyc: NASA