„Wszystko, co oddycha, niechaj wysławia Jah” (PSALM 150:6).

1. Jak pewien młody mężczyzna szukał celu życia?

„STUDIOWAŁEM medycynę, ponieważ chciałem pomagać ludziom. Myślałem też, że prestiż i zarobki lekarza dadzą mi szczęście” — wspomina Seung Jin, który wychował się w Korei. * „Kiedy uświadomiłem sobie, jak niewiele lekarz może zrobić dla innych, doznałem rozczarowania. Potem zająłem się malarstwem, ale moja twórczość nie przynosiła drugim dużo pożytku, więc czułem się jak samolub. W końcu zostałem nauczycielem. Jednak szybko przekonałem się, że mogę przekazywać ludziom tylko fakty, nie zaś wiedzę potrzebną do osiągnięcia prawdziwego szczęścia”. Seung Jin, jak wielu innych, poszukiwał wartościowego celu życia.

2. (a) Czym jest cel życia? (b) Skąd wiemy, że Bóg stworzył nas w określonym celu?

² Cel życia to inaczej sens istnienia, powód, dla którego człowiek żyje — coś, na czym skupia swoje wysiłki i dążenia. Czy można mieć taki cel? Oczywiście! Sam fakt, że zostaliśmy obdarzeni intelektem i sumieniem, dowodzi, iż Stwórca nie umieścił nas na ziemi bez konkretnego powodu. Logicznie rzecz biorąc, możemy odnaleźć prawdziwy cel i zdążać do niego tylko wtedy, gdy żyjemy zgodnie z zamierzeniem powziętym przez Stwórcę.

3. Co obejmuje zamierzenie Boże wobec ludzi?

³ Jak wyjaśnia Biblia, zamierzenie Boga wobec ludzi obejmuje wiele aspektów. Na przykład cudowny sposób, w jaki On nas uczynił, niewątpliwie dowodzi Jego niesamolubnej miłości (Psalm 40:5; 139:14). Aby spełniać w życiu wolę Bożą, musimy więc podobnie darzyć innych niesamolubną miłością (1 Jana 4:7-11). Musimy także trzymać się wskazówek Jehowy, które pomagają nam zharmonizować życie z Jego wspaniałym zamierzeniem (Kaznodziei 12:13; 1 Jana 5:3).

4. (a) Czego potrzebujemy, żeby nasze życie było naprawdę sensowne? (b) Co jest najwznioślejszym celem życia?

⁴ Ponadto Bóg chciał, by ludzie byli szczęśliwi i żyli w pokojowych stosunkach ze  sobą nawzajem oraz ze wszystkimi innymi stworzeniami (Rodzaju 1:26; 2:15). Jak możemy zyskać szczęście, poczucie bezpieczeństwa i pokój umysłu? Małe dziecko jest bezpieczne i szczęśliwe, gdy wie, że ma obok siebie rodziców. Tak samo jest z nami — jeśli chcemy prowadzić wartościowe i sensowne życie, to musimy mieć zażyłą więź z naszym Ojcem niebiańskim (Hebrajczyków 12:9). Bóg daje nam możliwość pielęgnowania takiej więzi: Zaprasza, byśmy się do Niego zbliżyli, oraz wysłuchuje naszych modlitw (Jakuba 4:8; 1 Jana 5:14, 15). Gdy dzięki wierze ‛chodzimy z prawdziwym Bogiem’ i stajemy się Jego przyjaciółmi, przysparzamy Mu chwały i radości (Rodzaju 6:9; Przysłów 23:15, 16; Jakuba 2:23). To naprawdę najwznioślejszy cel życia! Psalmista napisał: „Wszystko, co oddycha, niechaj wysławia Jah” (Psalm 150:6).

Co jest celem twojego życia?

5. Dlaczego stawianie na pierwszym miejscu spraw materialnych jest niemądre?

⁵ Zgodnie z zamierzeniem Bożym człowiek powinien też właściwie dbać o siebie i swoją rodzinę. Wiąże się to z zaspokajaniem potrzeb fizycznych i duchowych. Konieczna jest jednak równowaga, żeby świeckie troski i dążenia nie przyćmiły spraw ważniejszych, duchowych (Mateusza 4:4; 6:33). Niestety, sporo ludzi skupia się w życiu prawie wyłącznie na gromadzeniu dóbr materialnych. Ale kto próbuje zaspokoić wszelkie swe potrzeby takimi dobrami, postępuje niemądrze. Sondaż przeprowadzony niedawno w Azji pokazał, że wielu tamtejszych milionerów „odczuwa niepewność i niepokój mimo wysokiej pozycji społecznej i satysfakcji ze zdobycia majątku” (Kaznodziei 5:11).

6. Co na temat bogactw materialnych powiedział Jezus?

⁶ Jezus mówił o „zwodniczej mocy bogactwa” (Marka 4:19). W jakim sensie jest ono zwodnicze? Niejednemu pieniądze wydają się czymś, co zapewnia szczęście, ale rzeczywistość jest inna. Mądry król Salomon napisał: „Kto kocha pieniądze, nigdy nie będzie ich miał dosyć” (Kaznodziei 5:9, Biblia Warszawsko-Praska [5:10, NŚ]). Czy można dążyć do celów materialistycznych i jednocześnie służyć Bogu całym sercem? Nie da się tego pogodzić. Jezus wyjaśnił: „Nikt nie może być niewolnikiem dwóch panów; bo albo jednego będzie nienawidzić, a drugiego miłować, albo do jednego przylgnie, a drugim wzgardzi. Nie możecie być niewolnikami Boga i Bogactwa”. Jezus usilnie zachęcał swych naśladowców, by nie gromadzili bogactw materialnych, lecz „skarby w niebie”, czyli zabiegali o uznanie Boga, który ‛wie, czego potrzebujemy, zanim go w ogóle poprosimy’ (Mateusza 6:8, 19-25).

7. Jak możemy ‛mocno się uchwycić rzeczywistego życia’?

⁷ Apostoł Paweł, pisząc do swojego współpracownika Tymoteusza, udzielił w tej sprawie dobitnych rad. Polecił mu: „Nakazuj tym, którzy są bogaci (...), żeby nie opierali nadziei na niepewnym bogactwie, lecz na Bogu, który obficie dostarcza nam wszystkiego dla naszego pożytku; żeby (...) byli bogaci w szlachetne uczynki, hojni, gotowi się dzielić, niezawodnie zaskarbiając sobie wspaniały fundament na przyszłość, aby móc się mocno uchwycić rzeczywistego życia” (1 Tymoteusza 6:17-19).

Czym jest „rzeczywiste życie”?

8. (a) Dlaczego wielu zabiega o bogactwo i prestiż? (b) Czego nie uświadamiają sobie tacy ludzie?

⁸ Ludzie na ogół myślą, że naprawdę cieszy się życiem ten, kto ma mnóstwo pieniędzy i korzysta z wielu przyjemności. W pewnym azjatyckim czasopiśmie napisano: „Widzowie uczą się pożądać tego, co oglądają na ekranie, marzyć o tym, co mogliby mieć”. Dla wielu posiadanie dóbr materialnych oznacza pełnię życia. Dlatego zdobycie majątku  i prestiżu staje się ich głównym celem. Poświęcają na to swą młodość, zaniedbują zdrowie, rodzinę i potrzeby duchowe. Nie pojmują, że środki przekazu odzwierciedlają „ducha świata” — powszechny sposób myślenia pobudzający miliardy ludzi do postępowania sprzecznego z wolą Bożą (1 Koryntian 2:12; Efezjan 2:2). Nic dziwnego, że tylu z nich jest dziś nieszczęśliwych! (Przysłów 18:11; 23:4, 5).

9. Czego nie osiągną ludzie i z jakiego powodu?

⁹ A co powiedzieć o tych, którzy bezinteresownie trudzą się dla dobra innych, walcząc z chorobami, głodem i niesprawiedliwością na świecie? Ich szlachetne i ofiarne działania przynoszą wiele pożytku. Niestety, nawet najszczersze starania nie sprawią, że ten system rzeczy stanie się dobry i sprawiedliwy. Dlaczego? Ponieważ „cały świat podlega mocy niegodziwca” — Szatana — który wcale nie chce takiej zmiany (1 Jana 5:19).

10. Kiedy ludzie wierni Bogu będą się cieszyć „rzeczywistym życiem”?

¹⁰ W jakże żałosnej sytuacji jest ktoś, kto swe nadzieje wiąże jedynie z obecnym światem! „Jeżeli tylko w tym życiu pokładamy nadzieję w Chrystusie, to spośród wszystkich ludzi jesteśmy najbardziej godni politowania” — napisał Paweł. Ci, którzy uważają, że na tym życiu wszystko się kończy, kierują się dewizą: „Jedzmy i pijmy, bo jutro pomrzemy” (1 Koryntian 15:19, 32). Ale my mamy przed sobą wspaniałą przyszłość: „nowe niebiosa i nową ziemię, których oczekujemy zgodnie z jego [Boga] obietnicą, i w nich ma mieszkać prawość” (2 Piotra 3:13). Wtedy to chrześcijanie będą się rozkoszować „rzeczywistym życiem”, czyli „życiem wiecznym” w doskonałości — jedni w niebie, a inni na ziemi, nad którą władzę rozciągnie Królestwo Boże (1 Tymoteusza 6:12).

11. Dlaczego służba na rzecz Królestwa nadaje naszemu życiu prawdziwy sens?

¹¹ Owo Królestwo całkowicie rozwiąże wszelkie problemy ludzkości. Dlatego służba na rzecz tego rządu Bożego jest najbardziej wartościowym celem w życiu (Jana 4:34). Pozwala nam utrzymywać serdeczną więź z naszym Ojcem niebiańskim. Z radością też współpracujemy z milionami duchowych  braci i sióstr, mających w życiu taki sam cel.

Zdobywaj się na właściwe wyrzeczenia

12. Jak wypada porównanie obecnego świata z „rzeczywistym życiem”?

¹² W Biblii czytamy, że dzisiejszy świat „przemija i tak jest z jego pragnieniem”. Oznacza to kres całego szatańskiego świata — wraz z jego chwałą i blichtrem. „Ale kto wykonuje wolę Boga, ten pozostaje na wieki” (1 Jana 2:15-17). W przeciwieństwie do niepewnego bogactwa, przemijającej chwały i ulotnych przyjemności obecnego systemu bezkresne „rzeczywiste życie” pod rządami Królestwa Bożego jest pewne oraz warte wszelkich wyrzeczeń.

13. Na jakie wyrzeczenia zdobyło się pewne małżeństwo?

¹³ Zastanówmy się nad przeżyciami Zuzanny i Henryka. Głęboko wierzą w obietnicę Jehowy, że każdy, kto stawia sprawy Królestwa Bożego na pierwszym miejscu, może liczyć na Jego wsparcie (Mateusza 6:33). Postanowili mieszkać w skromnym domku, dzięki czemu tylko jedno z nich musi pracować na utrzymanie. Razem z dwiema córkami mogą więcej czasu poświęcać na zajęcia duchowe (Hebrajczyków 13:15, 16). Przyjaciółka, która nie mogła zrozumieć ich decyzji, w dobrej wierze powiedziała Zuzannie: „Moja droga, może kiedyś będziesz chciała mieć lepszy dom, a wtedy trzeba będzie z czegoś zrezygnować”. Ale Zuzanna i Henryk byli przekonani, że dalej powinni stawiać na pierwszym miejscu sprawy Jehowy, gdyż zbożne oddanie „zawiera obietnicę życia teraźniejszego oraz tego, które ma nadejść” (1 Tymoteusza 4:8; Tytusa 2:12). Ich córki wyrosły na gorliwe pionierki pełnoczasowe. Jako rodzina absolutnie nie uważają, że cokolwiek stracili. Przeciwnie — zmierzając do „rzeczywistego życia”, już dziś wiele zyskali (Filipian 3:8; 1 Tymoteusza 6:6-8).

‛Nie korzystaj z tego świata w pełni’

14. Do czego prowadzi tracenie z oczu właściwego celu życia?

¹⁴ Kto traci z oczu właściwy cel i nie trzyma się mocno „rzeczywistego życia”, ten może ponieść niepowetowaną szkodę. Zostanie ‛uniesiony przez troski i bogactwa oraz rozkosze tego życia’ (Łukasza 8:14). Gdybyśmy nie panowali nad swymi pragnieniami i przesadnie zabiegali o środki materialne, ten system rzeczy mógłby nas zupełnie pochłonąć (Łukasza 21:34). To smutne, że niektórym udzieliła się żądza pieniądza, wskutek czego „dali się odwieść od wiary na manowce i sami się poprzebijali wieloma boleściami”, a nawet utracili bezcenną więź z Jehową. Jakże wysoką zapłacili cenę za to, że ‛nie uchwycili się mocno życia wiecznego’! (1 Tymoteusza 6:9, 10, 12; Przysłów 28:20).

15. Jakie korzyści odniosła pewna rodzina, która ‛nie korzystała ze świata w pełni’?

¹⁵ Paweł zachęcał, żeby „używający tego świata” ‛nie korzystali z niego w pełni’ (1 Koryntian 7:31). Radę tę wzięli sobie do serca Keith i jego żona Bonnie. Keith wspomina: „Gdy zostałem Świadkiem Jehowy, akurat zdobyłem zawód dentysty. Stanąłem przed decyzją: Mogłem przyjmować sporo pacjentów i dużo zarabiać, ale kosztem spraw duchowych. Postanowiłem mniej pracować, by móc lepiej zadbać o duchowe i emocjonalne potrzeby rodziny, która z czasem powiększyła się o pięć córek. Chociaż nie narzekaliśmy na nadmiar pieniędzy, nauczyliśmy się oszczędzać i nigdy nie brakowało nam tego, co niezbędne. W naszej rodzinie panowała jedność i serdeczna, radosna atmosfera. W końcu wszyscy pełniliśmy służbę pełnoczasową. Każda córka ma teraz własną rodzinę; trzy doczekały się dzieci. Prowadzą szczęśliwe życie, ponieważ nadal na pierwszym miejscu stawiają spełnianie woli Jehowy”.

 Dawaj pierwszeństwo wykonywaniu woli Bożej

16, 17. O jakich ludziach mówi Biblia i jakie budzą w nas skojarzenia?

¹⁶ Biblia zawiera przykłady osób, które żyły zgodnie z wolą Jehowy. Ale opisuje też tych, którzy postępowali odwrotnie. Z takich relacji mogą wyciągnąć naukę wszyscy ludzie — bez względu na wiek, krąg kulturowy czy sytuację (Rzymian 15:4; 1 Koryntian 10:6, 11). Nimrod budował wielkie miasta, lecz czynił to „na przekór Jehowie” (Rodzaju 10:8-12). Wielu innych pozostawiło dobry przykład. Mojżesz nie skupił się w życiu na umacnianiu swej zaszczytnej pozycji na dworze egipskim. Otrzymane od Boga zadania uznawał za „bogactwo większe niż skarby Egiptu” (Hebrajczyków 11:26). Łukasz, będący lekarzem, zapewne pomagał Pawłowi i innym ludziom radzić sobie z chorobami. Ale najwięcej dobrego uczynił dla drugich, działając w roli kaznodziei i pisarza biblijnego. Z kolei Paweł nie upamiętnił się jako znakomity prawnik, lecz misjonarz, „apostoł dla narodów” (Rzymian 11:13).

¹⁷ Podobnie Dawid nie kojarzy nam się głównie z dowódcą wojskowym, muzykiem czy kompozytorem, ale z ‛mężem według serca’ Jehowy (1 Samuela 13:14). To samo możemy powiedzieć o jeszcze innych: Daniel nie jest dla nas wysokim urzędnikiem administracji babilońskiej, ale lojalnym prorokiem Bożym; Estera to nie tylko królowa Persji, lecz przede wszystkim wzór odwagi i wiary; Piotr, Andrzej, Jakub i Jan nie są po prostu doświadczonymi rybakami, ale apostołami Jezusa. I w końcu sam Jezus — to nie „cieśla”, lecz „Chrystus” (Marka 6:3; Mateusza 16:16). Wszyscy oni dobrze rozumieli, że bez względu na posiadane zdolności, majętności czy pozycję społeczną nie mogą skupiać się na robieniu kariery w świecie, ale na służeniu Bogu. Wiedzieli, że najszlachetniejszym i najbardziej wartościowym celem życia jest spełnianie woli Jehowy.

18. Jaką drogę życiową wybrał wspomniany młody chrześcijanin i o czym się przekonał?

¹⁸ Do takiego samego wniosku doszedł wspomniany na wstępie Seung Jin. Opowiada: „Przestałem tak bardzo udzielać się jako lekarz, artysta i nauczyciel, a postanowiłem żyć tak, jak przyrzekłem Bogu. Działam teraz tam, gdzie potrzeba więcej nauczycieli biblijnych, i pomagam innym wejść na drogę do życia wiecznego. Wydawało mi się, że służba pełnoczasowa nie będzie wymagać dużo wysiłku. Tymczasem wysilam się jak nigdy dotąd. Wciąż szlifuję swoją osobowość i uczę się współpracować z ludźmi z różnych kręgów kulturowych. Przekonuję się, że zmierzanie do celów zgodnych z wolą Jehowy to najlepsza droga życiowa”.

19. Jak możemy odnaleźć prawdziwy cel życia?

¹⁹ Jako chrześcijanie posiedliśmy życiodajną wiedzę biblijną oraz nadzieję na wybawienie (Jana 17:3). Oby nikt z nas ‛nie przyjmował niezasłużonej życzliwości Bożej, a potem chybiał jej celu’ (2 Koryntian 6:1). Przeciwnie — wykorzystujmy każdy cenny dzień i rok życia, by wysławiać Jehowę. Upowszechniajmy wiedzę, która jest źródłem rzeczywistego szczęścia i prowadzi do życia wiecznego. Czyniąc tak, upewnimy się o prawdziwości słów Jezusa: „Więcej szczęścia wynika z dawania niż z otrzymywania” (Dzieje 20:35). Na tym właśnie polega właściwy cel życia.

[Przypis]

Czy potrafisz wyjaśnić?

• Co jest najwznioślejszym celem życia?

• Dlaczego stawianie na pierwszym miejscu spraw materialnych jest niemądre?

• Czym jest „rzeczywiste życie” obiecane przez Boga?

• Na czym polega życie zgodne z wolą Bożą?

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronie 18]

Chrześcijanie muszą się zdobywać na wyrzeczenia