JEST rok 520 p.n.e. Minęło 16 lat, odkąd żydowscy repatrianci po powrocie z niewoli babilońskiej założyli fundamenty pod świątynię Jehowy w Jerozolimie. Mimo to świątynia nie jest ukończona, a prace przy niej oficjalnie wstrzymano. Jehowa powołuje proroka Aggeusza, zaś dwa miesiące później Zachariasza, by przekazali Jego słowo.

Aggeusz i Zachariasz mają jeden cel: pobudzić lud do wznowienia odbudowy świątyni. Ich działalność odniosła skutek i w ciągu pięciu lat świątynia została wzniesiona. Treść orędzi Aggeusza i Zachariasza zawierają księgi noszące ich imiona. Księga Aggeusza została spisana w roku 520, a Zachariasza w 518 p.n.e. Podobnie jak ci prorocy, my też otrzymaliśmy od Boga zadanie, które musimy wykonać przed końcem obecnego systemu rzeczy. Chodzi o dzieło głoszenia o Królestwie i czynienia uczniów. Zobaczmy, jaką zachętę możemy czerpać z tych ksiąg.

„ROZWAŻCIE W SERCU SWE DROGI”

(Aggeusza 1:1 do 2:23)

W ciągu 112 dni Aggeusz wygłasza cztery pobudzające orędzia. Pierwsze z nich brzmi: „‚Rozważcie w sercu swe drogi. Wejdźcie na górę i sprowadźcie drewno. I zbudujcie dom, abym w nim znalazł upodobanie i został otoczony chwałą’ — rzekł Jehowa” (Aggeusza 1:7, 8). Lud reaguje na te słowa pozytywnie. W drugim orędziu Jehowa obiecuje: „Napełnię ten dom chwałą” (Aggeusza 2:7).

Jak wynika z trzeciego orędzia, ponieważ Izraelici zaniedbali odbudowę świątyni, oni sami wraz z ‛całym dziełem swych rąk’ stali się w oczach Jehowy nieczyści. Ale od dnia, w którym praca zostanie wznowiona, Jehowa ‛będzie udzielać błogosławieństwa’. W myśl czwartego orędzia ‛unicestwi siłę królestw narodów’ i uczyni z namiestnika Zerubbabela „jakby sygnet” (Aggeusza 2:14, 19, 22, 23).

Odpowiedzi na pytania biblijne:

1:6 — Co oznacza zwrot „pije się, lecz nie aż do upicia”? Wskazuje po prostu na niedostatek  wina. Z braku błogosławieństwa Jehowy wina było tak mało, że nawet nie dałoby się nim upić.

2:6, 7, 21, 22 — Kto lub co powoduje kołysanie narodami i z jakim skutkiem? To Jehowa kołysze „wszystkimi narodami” za pośrednictwem ogólnoświatowego dzieła głoszenia o Królestwie. Dzieło to dodatkowo powoduje, że „kosztowności narodów” napływają do domu Jehowy, napełniając go chwałą. W przyszłości „Jehowa Zastępów” zakołysze „niebiosami i ziemią, i morzem, i suchym lądem”, usuwając cały obecny niegodziwy system rzeczy (Hebrajczyków 12:26, 27).

2:9 — Pod jakim względem ‛chwała tego drugiego domu miała być większa niż poprzedniego’? Miała się taka okazać przynajmniej z trzech powodów: ze względu na długość istnienia tej świątyni, ze względu na osobę, która w niej nauczała, oraz ze względu na liczbę czcicieli Jehowy, którzy do niej napłynęli. Wspaniała świątynia Salomona stała przez 420 lat (od roku 1027 do 607 p.n.e.), natomiast „ten drugi dom” był w użytku ponad 580 lat (od ukończenia w roku 515 p.n.e. aż do zniszczenia w roku 70 n.e.). Ponadto w odbudowanej świątyni nauczał Mesjasz — Jezus Chrystus — oraz napłynęło do niej więcej chwalców Boga niż do poprzedniej (Dzieje 2:1-11).

Czego się możemy nauczyć:

1:2-4. W obliczu sprzeciwu wobec naszej działalności ewangelizacyjnej nie powinniśmy zmieniać hierarchii wartości i rezygnować z ‛szukania najpierw królestwa’ na rzecz zabiegania o własne sprawy (Mateusza 6:33).

1:5, 7. Warto ‛rozważać w sercu swe drogi’ i zastanawiać się, jak sposób korzystania przez nas z życia wpływa na naszą więź z Bogiem.

1:6, 9-11; 2:14-17. Żydzi za czasów Aggeusza wytężali siły, skupiając się na własnych dążeniach, ale nie zbierali owoców swego trudu. Zaniedbywali świątynię, toteż nie mieli błogosławieństwa Bożego. Powinniśmy stawiać na pierwszym miejscu sprawy duchowe i służyć Bogu z całej duszy, pamiętając, że niezależnie od tego, ile posiadamy pod względem materialnym, tak naprawdę ‛wzbogaca nas błogosławieństwo Jehowy’ (Przysłów 10:22).

2:15, 18. Jehowa zachęcał Żydów, by począwszy od tego dnia, rozważali w swym sercu nie swoje dawne zaniedbania, lecz dzieło odbudowy. Podobnie i my powinniśmy patrzeć w przyszłość i koncentrować się na wielbieniu Boga.

„NIE MOCĄ, LECZ MOIM DUCHEM”

(Zachariasza 1:1 do 14:21)

Zachariasz zaczyna swoją działalność prorocką od wezwania Żydów, by ‛wrócili do Jehowy’ (Zachariasza 1:3). Następnie otrzymuje osiem wizji stanowiących zapewnienie, że odbudowa świątyni cieszy się poparciem Bożym (zobacz ramkę „Osiem alegorycznych wizji Zachariasza”). Prace przy niej zostaną ukończone nie za sprawą ‛wojska ani mocy, lecz ducha Jehowy’ (Zachariasza 4:6). Mąż o imieniu Latorośl „zbuduje świątynię Jehowy” i „zostanie kapłanem na swym tronie” (Zachariasza 6:12, 13).

Posłańcy z Betel pytają kapłanów, czy trzeba odbywać posty upamiętniające zburzenie Jerozolimy. Jehowa oznajmia Zachariaszowi, że żałoba towarzysząca tym czterem postom zamieni się w „radosne uniesienie i wesele, i dobre okresy świąteczne” (Zachariasza 7:2, 3; 8:19). Potem rozlegają się dwa oświadczenia, obejmujące między innymi wyroki na narody i fałszywych proroków, proroctwa mesjańskie oraz zapowiedź odrodzenia ludu Bożego (Zachariasza 9:1; 12:1).

Odpowiedzi na pytania biblijne:

2:1 — Dlaczego pewien mąż obmierzał sznurem Jerozolimę? Czynność ta najwyraźniej wskazywała na zbudowanie wokół  miasta muru obronnego. Anioł informuje owego męża, że Jerozolima się rozrośnie, a ochronę zapewni jej Jehowa (Zachariasza 2:3-5).

6:11-13 — Czy włożenie korony na głowę arcykapłana Jozuego uczyniło go królem-kapłanem? Nie, gdyż Jozue nie pochodził z królewskiej linii rodowej Dawida. Niemniej dzięki tej koronacji stał się proroczym pierwowzorem Mesjasza (Hebrajczyków 6:20). Proroctwo dotyczące „Latorośli” urzeczywistnia się na niebiańskim królu-kapłanie Jezusie Chrystusie (Jeremiasza 23:5). Jozue usługiwał żydowskim repatriantom jako arcykapłan w odbudowanej świątyni i analogicznie Jezus Chrystus jest Arcykapłanem prawdziwego wielbienia w duchowej świątyni Jehowy.

8:1-23 — Kiedy miało się spełnić dziesięć oświadczeń zawartych w tych wersetach? Poszczególne oświadczenia są poprzedzone zwrotem „tak powiedział Jehowa Zastępów” i obiecują pokój ludowi Bożemu. Niektóre z nich urzeczywistniły się w VI wieku p.n.e., natomiast wszystkie zaczęły się spełniać od roku 1919 n.e. lub spełniają się obecnie. *

8:3 — Dlaczego Jerozolima miała być zwana „miastem wierności wobec prawdy”? Przed zniszczeniem w roku 607 p.n.e. Jerozolima była „ciemięskim miastem”, zamieszkanym przez zdeprawowanych proroków i kapłanów oraz niewierny lud (Sofoniasza 3:1; Jeremiasza 6:13; 7:29-34). Kiedy jednak naród odbuduje świątynię i będzie oddawał cześć Jehowie, w Jerozolimie znowu będą oznajmiane prawdy związane z czystym wielbieniem. Słusznie będzie wtedy zwana „miastem wierności wobec prawdy”.

11:7-14 — Co oznaczało porąbanie przez Zachariasza dwóch lasek: jednej o nazwie „Przyjemność”, a drugiej o nazwie „Zjednoczenie”? Zachariasza ukazano jako pasącego „trzodę przeznaczoną na zabicie” — czyli przyrównanych do owiec ludzi wykorzystywanych przez swych przywódców. W tej roli Zachariasz wyobrażał Jezusa Chrystusa, który był posłany do ludu związanego przymierzem z Bogiem, ale został przez ten naród odrzucony. Złamanie laski „Przyjemność” wskazywało na to, że Bóg zerwie przymierze Prawa z Żydami i przestanie traktować ich przychylnie. Natomiast porąbanie laski „Zjednoczenie” oznaczało, iż między Judą a Izraelem przestanie istnieć więź braterstwa oparta na wspólnym wielbieniu Boga.

12:11 — Czym było „zawodzenie w Hadad-Rimmon na dolinnej równinie Megiddo”? Na „dolinnej równinie Megiddo” poległ w bitwie z faraonem Necho judzki król Jozjasz i to jego śmierć opłakiwano przez lata w „pieśniach żałobnych” (2 Kronik 35:25). „Zawodzenie w Hadad-Rimmon” może więc się odnosić do żałoby po Jozjaszu.

Czego się możemy nauczyć:

1:2-6; 7:11-14. Jehowa chętnie przyjmuje tych, którzy ze skruchą akceptują karcenie i wracają do Niego, służąc Mu z całej duszy. Nie odpowiada natomiast na wołanie o pomoc tych, którzy ‛nie chcą zwracać uwagi, pokazują oporne ramię i czynią swe uszy nieczułymi’ na Jego orędzie.

4:6, 7. Żadne przeciwności nie przeszkodziły duchowi Jehowy w doprowadzeniu  odbudowy świątyni do końca. Wszelkie problemy napotykane w służbie dla Boga możemy przezwyciężyć, gdy pokładamy wiarę w Jehowie (Mateusza 17:20).

4:10. Pod nadzorem Jehowy Zerubbabel i repatrianci ukończyli odbudowę świątyni według wysokich norm ustalonych przez Boga. Niedoskonali ludzie są w stanie spełniać Jego oczekiwania.

7:8-10; 8:16, 17. Chcąc się cieszyć przychylnością Jehowy, musimy przejawiać sprawiedliwość, lojalną życzliwość i miłosierdzie oraz być prawdomówni.

8:9-13. Jehowa nam błogosławi, gdy mamy ‛silne ręce’ do wykonywania zleconego nam dzieła. W zakres tych błogosławieństw wchodzi pokój, bezpieczeństwo i duchowa pomyślność.

12:6. Osoby sprawujące nadzór wśród ludu Jehowy powinny być „jak ognista pochodnia”, wyróżniając się gorliwością.

13:3. Nasza lojalność wobec prawdziwego Boga i Jego organizacji powinna górować nad lojalnością wobec jakiegokolwiek człowieka, bez względu na to, jak jest nam bliski.

13:8, 9. Odstępcy, których Jehowa odrzucił, stanowili spore grono — dwie części „całej tej ziemi”. Tylko trzecia jej część przeszła symboliczne oczyszczenie w ogniu. W naszych czasach chrześcijaństwo, do którego należy większość podających się za chrześcijan, zostało odrzucone przez Jehowę. Jedynie mała grupka — chrześcijanie namaszczeni duchem — ‛wzywała imienia Jehowy’ i poddawała się oczyszczeniu. Razem ze swymi współwyznawcami są oni Świadkami Jehowy nie tylko z nazwy.

Pobudzeni do gorliwego działania

Jaki wpływ orędzia wypowiedziane przez Aggeusza i Zachariasza wywierają na nas, żyjących obecnie? Czy zastanawiając się, jak ich słowa zachęciły Żydów do kontynuowania odbudowy świątyni, nie czujemy się pobudzeni do gorliwego udziału w dziele głoszenia o Królestwie i czynienia uczniów?

Zachariasz zapowiedział, że Mesjasz przybędzie, ‛jadąc na ośle’, że zostanie zdradzony za „trzydzieści srebrników”, że będzie uderzony oraz że ‛owce trzody się rozproszą’ (Zachariasza 9:9; 11:12; 13:7). Rozmyślanie o tym, jak się spełniły powyższe proroctwa mesjańskie, krzepi naszą wiarę (Mateusza 21:1-9; 26:31, 56; 27:3-10). Umacnia nasze zaufanie do Słowa Jehowy oraz nadzieję na obiecane przez Niego wybawienie (Hebrajczyków 4:12).

[Przypis]

[Ramka na stronie 11]

OSIEM ALEGORYCZNYCH WIZJI ZACHARIASZA

Pierwsza (1:8-17) stanowiła gwarancję, że budowa świątyni zostanie ukończona, a Jerozolima i inne miasta Judy będą się cieszyć dobrobytem.

Druga (1:18-21) zapowiadała usunięcie ‛czterech rogów, które rozproszyły Judę’, wyobrażających wszelkie władze przeciwne wielbieniu Jehowy.

Trzecia (2:1-13) zapewniała, że Jerozolima się rozrośnie i że Jehowa stanie się dla niej „murem ognia wokoło”, czyli będzie ją ochraniał.

Czwarta (3:1-10) ukazywała, że odbudowaniu świątyni sprzeciwiał się Szatan oraz że arcykapłan Jozue został oczyszczony.

Piąta (4:1-14) stanowiła zapewnienie, że przeszkody piętrzące się niczym góra ‛staną się równiną’, a namiestnik Zerubbabel doprowadzi odbudowę świątyni do końca.

Szósta (5:1-4) zwiastowała przekleństwo złoczyńcom, którzy uszli kary.

Siódma (5:5-11) przepowiadała kres niegodziwości.

Ósma (6:1-8) zapowiadała, iż Bóg zapewni swym sługom nadzór i ochronę aniołów.

[Ilustracja na stronie 8]

Jaki był cel orędzi wypowiedzianych przez Aggeusza i Zachariasza?

[Ilustracja na stronie 10]

W jakim sensie osoby sprawujące nadzór są „jak ognista pochodnia”?