UZZJASZ został władcą południowego królestwa Judy, gdy miał zaledwie 16 lat. Panował przeszło pół wieku, od roku 829 do 778 p.n.e. Już od wczesnej młodości czynił „to, co słuszne w oczach Jehowy”. Z czego wynikało jego prostolinijne postępowanie? W relacji historycznej czytamy, że „wciąż starał się szukać Boga za dni Zachariasza, który uczył bojaźni przed prawdziwym Bogiem; a w dniach, gdy szukał Jehowy, prawdziwy Bóg darzył go powodzeniem” (2 Kronik 26:1, 4, 5).

Tak więc Uzzjasz miał doradcę. Był nim Zachariasz, o którym poza tą wzmianką biblijną niewiele wiadomo. Ponieważ „uczył bojaźni przed prawdziwym Bogiem”, wywierał na młodego władcę dobry wpływ, zachęcając go do czynienia tego, co właściwe. Pewien biblista zauważył, że Zachariasz był najwyraźniej „biegły w świętym nauczaniu, bogaty w duchowe doświadczenie i umiał przekazać posiadaną wiedzę”. A inny wysnuł następujący wniosek: „Był człowiekiem dobrze obeznanym z proroctwami (...), inteligentnym, bogobojnym, prawym; jak się wydaje, miał na Uzzjasza wielki wpływ”.

Dzięki swemu wiernemu postępowaniu Uzzjasz zaznał licznych błogosławieństw i „okazywał (...) nadzwyczajną siłę”, gdyż „prawdziwy Bóg dopomagał mu”. A zatem powodzeniu pod względem duchowym „za dni Zachariasza” zawdzięczał też powodzenie w świeckich przedsięwzięciach (2 Kronik 26:6-8). Jednak po osiągnięciu sukcesu Uzzjasz porzucił nauki swego doradcy. „Jego serce stało się tak wyniosłe, że doprowadziło do ruiny, tak iż postąpił wiarołomnie wobec Jehowy”. Dopuścił się szczególnie zuchwałego postępku i w rezultacie został dotknięty odrażającą chorobą skóry, co uniemożliwiło mu dalsze pełnienie obowiązków króla (2 Kronik 26:16-21).

A czy ty masz kogoś, kogo mógłbyś nazwać swym duchowym doradcą — kogoś, kto cię mobilizuje do ‛szukania Boga’? Możesz potrzebować takiego doradcy niezależnie od swego wieku czy płci. Ceń tę osobę, ponieważ jej wskazówki mogą ci pomóc trwać w czynieniu tego, co podoba się Jehowie. Słuchaj udzielanych ci rad i traktuj je poważnie. Obyś nigdy nie odwrócił się od mądrych słów takiego dojrzałego chrześcijanina, który ‛uczy bojaźni przed prawdziwym Bogiem’ (Przysłów 1:5; 12:15; 19:20).