„Stale bacz na usługiwanie, które przyjąłeś w Panu, aby je spełnić” (KOL. 4:17).

1, 2. Jakie zobowiązanie wobec bliźnich mają prawdziwi chrześcijanie?

MAMY wobec naszych bliźnich poważne zobowiązanie. Ich dzisiejsze decyzje będą w „wielkim ucisku” oznaczać dla nich życie lub śmierć (Obj. 7:14). W natchnieniu od Boga pisarz Księgi Przysłów wzywał: „Ratuj prowadzonych na śmierć i obyś powstrzymywał tych, którzy chwiejąc się, idą na rzeź”. Co za wymowne słowa! Jeślibyśmy nie ostrzegali ludzi przed tym, co nadchodzi, moglibyśmy ściągnąć na siebie winę krwi. W tym samym wersecie czytamy dalej: „Gdybyś rzekł: ‚Oto nie wiedzieliśmy o tym’, czyż ten, który ocenia serca, tego nie rozpozna, i ten, który baczy na twą duszę, nie będzie wiedział i nie odpłaci ziemskiemu człowiekowi według jego dzieła?” Jako słudzy Jehowy na pewno nie możemy powiedzieć, że ‛nie wiedzieliśmy’ o niebezpieczeństwie, w jakim znalazł się świat (Prz. 24:11, 12).

² Jehowa ceni życie. Nawołuje swych sług, by z całych sił pomagali ratować jak najwięcej osób. Każdy z nas musi obwieszczać życiodajne orędzie zawarte w Słowie Bożym. Niczym strażnik mamy ostrzegać przed nadciągającym zagrożeniem. Nie chcemy, aby krew ludzi nieostrzeżonych przed zagładą ‛spadła na naszą głowę’ (Ezech. 33:1-7). Jakież to zatem ważne, byśmy dalej niestrudzenie ‛głosili słowo’! (Odczytaj 2 Tymoteusza 4:1, 2, 5).

3. Jakie sprawy przeanalizujemy w trzech kolejnych artykułach do studium?

³ W niniejszym artykule omówimy, jak przezwyciężać trudności napotykane w tym zbawczym dziele oraz jak pomóc jeszcze większej liczbie ludzi. W następnym artykule zastanowimy się, jak rozwijać „sztukę nauczania”, by skuteczniej przekazywać drugim cenne prawdy. Trzeci artykuł zawiera zachęcające relacje głosicieli z różnych części świata. Zanim jednak rozważymy te zagadnienia, przypomnijmy sobie, dlaczego znaleźliśmy się w tak krytycznym okresie dziejów.

Dlaczego wielu nie ma nadziei

4, 5. Czego dziś doświadczają ludzie i jak wielu z nich na to reaguje?

⁴ Wydarzenia światowe potwierdzają, że żyjemy podczas „zakończenia systemu rzeczy” i że koniec jest bardzo bliski. Ludzkość doświadcza „dręczących boleści”, które miały znamionować „dni ostatnie” zapowiedziane przez Jezusa i jego uczniów. Chodzi między innymi o wojny, braki żywności, trzęsienia ziemi oraz inne klęski. Powszechne jest dziś bezprawie, samolubstwo i lekceważenie zasad Bożych. Nawet dla tych, którzy szczerze pragną trzymać się wskazówek biblijnych, są to „krytyczne czasy trudne do zniesienia” (Mat. 24:3, 6-8, 12; 2 Tym. 3:1-5).

⁵ Mimo to ogół mieszkańców naszego globu  nie pojmuje znaczenia obecnych wydarzeń. Dlatego wielu zamartwia się o bezpieczeństwo swoje i rodziny. Niejeden rozpacza z powodu śmierci bliskich albo innej osobistej tragedii. Bez dokładnej wiedzy o przyczynach i rozwiązaniu tej sytuacji ludzie nie mają żadnej nadziei (Efez. 2:12).

6. Dlaczego „Babilon Wielki” nie jest w stanie pomóc swym wyznawcom?

⁶ Miliony wierzących nie znajduje pocieszenia w „Babilonie Wielkim”, ogólnoświatowym imperium religii fałszywej. Upojeni „winem jej rozpusty”, są zdezorientowani pod względem duchowym. Religia fałszywa jako „nierządnica” zwodzi „królów ziemi” i nad nimi panuje. Za pomocą kłamliwych nauk i praktyk spirytystycznych skłania masy ludzkie do uległości wobec ich politycznych panów. W ten sposób zdobyła władzę i wpływy, ale jednocześnie zupełnie wyrzekła się prawdy religijnej (Obj. 17:1, 2, 5; 18:23).

7. Co czeka ogół ludzkości i jak niektórym można pomóc?

⁷ Jak oznajmił Jezus, większość ludzi idzie szeroką drogą prowadzącą do zagłady (Mat. 7:13, 14). Niektórzy znaleźli się na tej drodze z własnego wyboru, gdyż świadomie odrzucili nauki biblijne. Inni natomiast podążają nią, ponieważ są oszukiwani. Trzymani w mroku niewiedzy, nie znają rzeczywistych wymagań Jehowy. Ten i ów być może postępowałby inaczej, gdyby zrozumiał, dlaczego według Pisma Świętego warto się na to zdobyć. Jednakże nikt, kto pozostanie w Babilonie Wielkim i dalej będzie odrzucał zasady biblijne, nie przeżyje „wielkiego ucisku” (Obj. 7:14).

‛Bezustannie oznajmiaj dobrą nowinę’

8, 9. Jak pierwsi chrześcijanie reagowali na sprzeciw i co ich do tego skłaniało?

⁸ Jezus zapowiedział, że jego naśladowcy będą głosić dobrą nowinę o Królestwie oraz czynić uczniów (Mat. 28:19, 20). Dlatego prawdziwi chrześcijanie uważają udział w tym dziele za dowód lojalności wobec Boga i podstawowy przejaw wiary. Pierwsi naśladowcy Jezusa prowadzili tę działalność nawet w obliczu sprzeciwu. Czerpali siły od Jehowy i prosili Go, by pomógł im dalej ‛oznajmiać jego słowo z całą śmiałością’. Jehowa odpowiedział na ich modlitwy — „zostali napełnieni duchem świętym i ze śmiałością oznajmiali słowo Boże” (Dzieje 4:18, 29, 31).

⁹ Czy uczniowie Jezusa przestali obwieszczać jego słowa, gdy sprzeciw przybrał na sile? Bynajmniej. Żydowscy przywódcy religijni, rozzłoszczeni działalnością apostołów, aresztowali ich, usiłowali zastraszyć  i wychłostali. Oni jednak „w dalszym ciągu bezustannie nauczali i oznajmiali dobrą nowinę o Chrystusie, Jezusie”. Doskonale rozumieli, że muszą być „bardziej posłuszni Bogu jako władcy niż ludziom” (Dzieje 5:28, 29, 40-42).

10. Z czym obecnie borykają się chrześcijanie i jakie wyniki może dać ich przykładna postawa?

¹⁰ Większość dzisiejszych sług Bożych nie doświadczyła pobicia czy uwięzienia za głoszenie. Mimo to wszyscy prawdziwi chrześcijanie borykają się z rozmaitymi próbami i przeciwnościami. Na przykład wyszkolone na Biblii sumienie może cię skłaniać do postępowania innego, niż by się spodziewało otoczenie. Koledzy, znajomi czy sąsiedzi mogą cię uznawać za dziwaka, bo swoje decyzje opierasz na Piśmie Świętym. Ale ich postawa nie powinna cię zniechęcać. Świat jest pogrążony w duchowych ciemnościach, lecz chrześcijanie mają ‛świecić jako źródła światła’ (Filip. 2:15). Być może szczerzy obserwatorzy dostrzegą i docenią twoje szlachetne uczynki i zaczną wychwalać Jehowę (odczytaj Mateusza 5:16).

11. (a) Jak niektórzy zapatrują się na dzieło głoszenia? (b) Z jakim sprzeciwem zetknął się Paweł i jak na to reagował?

¹¹ Bezustanne świadczenie o Królestwie wymaga odwagi. Niektórzy, nawet krewni, mogą z ciebie drwić albo w inny sposób próbować przygasić twój zapał (Mat. 10:36). Apostoł Paweł za wierne głoszenie został kilkakrotnie pobity. Zauważmy, jak zareagował na takie przeciwności. Napisał: „Gdy najpierw w Filippi ucierpieliśmy i zostaliśmy zuchwale potraktowani (...), wówczas dzięki naszemu Bogu zdobyliśmy się na śmiałość, by z wielkim zmaganiem opowiedzieć wam dobrą nowinę Bożą” (1 Tes. 2:2). Wytrwałe uczestniczenie w tej działalności rzeczywiście wymagało od niego wiele odwagi, wcześniej bowiem został schwytany, odarty z szat, pobity rózgami i uwięziony (Dzieje 16:19-24). Skąd czerpał taką odwagę? Gorąco pragnął wywiązać się z danego mu przez Boga zlecenia (1 Kor. 9:16).

12, 13. Z jakimi wyzwaniami spotykają się chrześcijanie i jak sobie z nimi radzą?

¹² Zachowywanie gorliwości może być wyzwaniem także na terenach, gdzie trudno zastać ludzi w domu albo gdzie jest niewielki odzew na dobrą nowinę. Jak sobie radzić w takich warunkach? Być może trzeba się zdobyć na większą odwagę i głosić nieoficjalnie. Albo działać w różnych godzinach czy też starać się świadczyć tam, gdzie można spotkać więcej ludzi (porównaj Jana 4:7-15; Dzieje 16:13; 17:17).

¹³ Sporo chrześcijan boryka się także z trudnościami wynikającymi z podeszłego wieku lub słabego zdrowia, co ogranicza ich zaangażowanie w służbę. Jeżeli do nich należysz, nie trać ducha. Jehowa dobrze zna twoje ograniczenia i ceni wszystko, co jesteś w stanie robić (odczytaj 2 Koryntian 8:12). Bez względu na rodzaj napotykanych przeszkód — sprzeciw, obojętność czy słabe zdrowie — działaj na miarę swoich możliwości, by mieć udział w opowiadaniu innym dobrej nowiny (Prz. 3:27; porównaj Marka 12:41-44).

‛Stale bacz na swe usługiwanie’

14. Jaki przykład apostoł Paweł dał współwyznawcom i jakiej rady udzielił?

¹⁴ Apostoł Paweł traktował służbę bardzo odpowiedzialnie i do tego samego zachęcał drugich (Dzieje 20:20, 21; 1 Kor. 11:1). Jednym z chrześcijan, do których skierował szczególne słowa pokrzepienia, był Archip. W Liście do Kolosan Paweł napisał: „Powiedzcie też Archipowi: ‚Stale bacz na usługiwanie, które przyjąłeś w Panu, aby je spełnić’” (Kol. 4:17). Nie wiemy, kim był Archip i w jakiej się znalazł sytuacji. Wiemy jednak,  że ‛przyjął usługiwanie’, czyli głosił o Królestwie. Jako oddany Bogu chrześcijanin, ty także ‛przyjąłeś usługiwanie’. Czy również ‛stale na nie baczysz, aby je spełnić’?

15. Z czym się wiąże oddanie się Bogu i nad czym warto się zastanowić?

¹⁵ Zanim zostaliśmy ochrzczeni, w żarliwej modlitwie oddaliśmy się Jehowie. Oznaczało to, że zdecydowaliśmy się wykonywać Jego wolę. Spróbujmy wejrzeć w siebie i się zastanowić, czy spełnianie woli Jehowy w dalszym ciągu jest w naszym życiu najważniejszą sprawą. Niewątpliwie mamy wiele obowiązków nałożonych przez Jehowę, jak choćby zapewnianie środków do życia rodzinie (1 Tym. 5:8). Ale jak korzystamy z reszty czasu i sił? Co stawiamy na pierwszym miejscu? (Odczytaj 2 Koryntian 5:14, 15).

16, 17. Jakie możliwości mają przed sobą niektórzy chrześcijanie?

¹⁶ Czy jesteś młodym, ochrzczonym chrześcijaninem, który skończył lub niebawem skończy szkołę średnią? Zapewne nie masz jeszcze wielu obowiązków rodzinnych. Jak zamierzasz pokierować swoim życiem? Jakie podejmiesz decyzje, by zgodnie ze swą obietnicą całym sercem wykonywać wolę Jehowy? Wielu tak ułożyło swoje sprawy, aby podjąć służbę pionierską, co przynosi im prawdziwe zadowolenie i satysfakcję (Ps. 110:3; Kazn. 12:1).

¹⁷ A może już pracujesz zawodowo w pełnym wymiarze godzin, ale oprócz własnych spraw i potrzeb nie masz dodatkowych zobowiązań. Z pewnością cieszysz się, że możesz swój wolny czas poświęcać na działalność zborową. Czy chciałbyś zaznawać jeszcze więcej radości? Czy myślałeś o poszerzeniu zakresu swej służby? (Ps. 34:8; Prz. 10:22). Na niektórych terenach wciąż jest sporo pracy. Z życiodajnym orędziem trzeba dotrzeć do wielu ludzi. Czy mógłbyś coś zmienić w swym życiu i na przykład służyć tam, gdzie brakuje głosicieli? (Odczytaj 1 Tymoteusza 6:6-8).

18. Jakich zmian dokonało pewne małżeństwo i jak to wpłynęło na ich życie?

¹⁸ Zobaczmy, jakie decyzje podjęli Elena i Kevin ze Stanów Zjednoczonych. * Podobnie jak inne młode małżeństwa w okolicy, uważali, że muszą kupić dom. Oboje  pracowali na cały etat i prowadzili wygodne życie. Ale zarabianie pieniędzy oraz zajęcia domowe pochłaniały im tyle czasu, że nie pozostawało go już wiele na służbę polową. Dostrzegli, że przede wszystkim skupiają się na sprawach materialnych. Kiedy zauważyli, jak proste i szczęśliwe życie prowadzi pewne małżeństwo pionierów, doszli do wniosku, że też mogliby coś zmienić. Prosili Jehowę o kierownictwo. W końcu postanowili sprzedać dom i przeprowadzić się do mieszkania. Elena ograniczyła czas pracy zawodowej i została pionierką. Zachęcony radosnymi przeżyciami żony, Kevin też zrezygnował z pracy na pełny etat i podjął służbę pionierską. Później przeprowadzili się do jednego z krajów Ameryki Południowej, gdzie potrzeba wielu głosicieli Królestwa. „Nasze małżeństwo zawsze było szczęśliwe”, mówi Kevin, „ale odkąd zaczęliśmy zmierzać do celów duchowych, jesteśmy jeszcze szczęśliwsi” (odczytaj Mateusza 6:19-22).

19, 20. Dlaczego głoszenie jest dziś najważniejszą działalnością?

¹⁹ Obwieszczanie dobrej nowiny jest dziś najważniejszą działalnością prowadzoną na ziemi (Obj. 14:6, 7). Przyczynia się do uświęcania imienia Jehowy (Mat. 6:9). Rokrocznie orędzie to odmienia życie tysięcy ludzi i może prowadzić do ich wybawienia. Apostoł Paweł zapytał: „Jak usłyszą bez głoszącego?” (Rzym. 10:14, 15). Rzeczywiście, musimy dalej głosić. Bądźmy zatem zdecydowani ‛spełniać swe usługiwanie’.

²⁰ Chcąc pomóc ludziom zrozumieć znaczenie obecnych krytycznych czasów, aby mogli podjąć właściwe decyzje, powinniśmy także rozwijać „sztukę nauczania”. Praktyczne wskazówki na ten temat zawiera następny artykuł.

[Przypis]

Jak byś odpowiedział?

• Jaką powinność mają wobec bliźnich chrześcijanie?

• Jak sobie radzić z trudnościami mającymi wpływ na nasz udział w służbie?

• W jaki sposób możemy ‛spełniać usługiwanie, które przyjęliśmy’?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 5]

Głoszenie w obliczu sprzeciwu wymaga odwagi

[Ilustracja na stronie 7]

Co mógłbyś zrobić, jeśli głosisz na terenie, gdzie trudno zastać ludzi?