„Co będzie znakiem twojej obecności oraz zakończenia systemu rzeczy?” (MAT. 24:3).

1. Jakie ciekawe pytanie zadali Jezusowi apostołowie?

PRAWIE dwa tysiące lat temu na Górze Oliwnej czterej apostołowie Jezusa zadali mu na osobności pytanie: „Kiedy to nastąpi i co będzie znakiem twojej obecności oraz zakończenia systemu rzeczy?” (Mat. 24:3). W pytaniu tym użyli dwóch bardzo ciekawych wyrażeń: „twoja obecność” oraz „zakończenie systemu rzeczy”. Do czego się one odnoszą?

2. Jakie jest podstawowe znaczenie słowa „zakończenie”?

² Najpierw rozważmy wyraz „zakończenie”, który występuje w drugim sformułowaniu i jest tłumaczeniem greckiego słowa syntéleia. W Przekładzie Nowego Świata konsekwentnie oddano je przez „zakończenie”, natomiast pokrewny wyraz télos przez „koniec”. Różnicę znaczeniową obu słów można zilustrować na przykładzie przemówienia wygłaszanego w Sali Królestwa. Jego zakończenie to ostatnia część wykładu, w której mówca pokrótce przypomina omówione myśli oraz wskazuje na ich praktyczne zastosowanie. Z kolei koniec wykładu następuje w momencie, gdy mówca schodzi ze sceny. Podobnie w Biblii sformułowanie „zakończenie systemu rzeczy” odnosi się do okresu poprzedzającego i obejmującego koniec.

3. Co się dzieje podczas obecności Jezusa?

³ A co z „obecnością”, o którą pytali apostołowie? Słowo to jest tłumaczeniem greckiego wyrazu parousía. * Trwająca już obecność Chrystusa rozpoczęła się w roku 1914, gdy zasiadł on na niebiańskim tronie. Obejmie ona też okres „wielkiego ucisku”, kiedy to Jezus przyjdzie unicestwić niegodziwców (Mat. 24:21). W trakcie tej obecności dzieje się wiele różnych rzeczy: nastały „dni ostatnie” obecnego niegodziwego świata, odbywa się zgromadzanie wybranych oraz  wskrzeszanie ich do życia w niebie (2 Tym. 3:1; 1 Kor. 15:23; 1 Tes. 4:15-17; 2 Tes. 2:1). Można powiedzieć, że „zakończenie systemu rzeczy” (syntéleia) trwa równolegle z obecnością Chrystusa (parousía).

Dłuższy okres

4. Pod jakim względem obecność Jezusa przypomina dni Noego?

⁴ Okoliczność, iż słowo parousía odnosi się do dłuższego okresu, harmonizuje z tym, co o swej obecności powiedział Jezus (odczytaj Mateusza 24:37-39). Zauważmy, że nie przyrównał jej do stosunkowo krótkiego odcinka czasu za dni Noego, kiedy to nastąpił potop. Swoją obecność przyrównał do znacznie dłuższego okresu, który poprzedził nadejście tego kataklizmu. W owym czasie Noe budował arkę i głosił, aż w końcu przyszedł potop. Wszystko to rozgrywało się na przestrzeni dziesiątków lat. Podobnie obecność Chrystusa obejmuje zarówno wielki ucisk, jak i poprzedzające go wydarzenia (2 Tes. 1:6-9).

5. Jak 6 rozdział Objawienia wskazuje, że obecność Jezusa to dłuższy okres?

⁵ Na to, że obecność Chrystusa odnosi się do dłuższego okresu, a nie jedynie do jego przyjścia w celu zgładzenia niegodziwych, wyraźnie wskazują jeszcze inne proroctwa biblijne. W Księdze Objawienia ukazano, jak Jezus otrzymuje koronę i dosiada białego konia (odczytaj Objawienie 6:1-8). W roku 1914 Jezus został ukoronowany na Króla i „wyruszył — zwyciężając i żeby dopełnić swego zwycięstwa”. Po nim, jak opisano dalej, pojawili się jeźdźcy na koniach różnej maści. Proroczo wyobrażają oni wojny, braki żywności oraz zarazy — wszystkie te zjawiska występują w ciągu dłuższego okresu nazywanego „dniami ostatnimi”. Widzimy, jak ta zapowiedź spełnia się na naszych oczach.

6. Co na temat obecności Chrystusa pomaga nam zrozumieć 12 rozdział Objawienia?

⁶ Dalsze szczegóły dotyczące ustanowienia w niebie Królestwa Bożego zawiera 12 rozdział Księgi Objawienia. Opisano tam bitwę w dziedzinie niewidzialnej. Michał — czyli Jezus Chrystus zajmujący stanowisko w niebie — i jego aniołowie toczą wojnę z Diabłem i demonami. W rezultacie Szatan Diabeł i jego hordy zostają zrzuceni na ziemię. Diabeł pała wielkim gniewem, „bo wie, że mało ma czasu” (odczytaj Objawienie 12:7-12). Wyraźnie więc widać, że po ustanowieniu w niebie Królestwa Chrystusa miał nastać okres, w którym ziemia i jej mieszkańcy będą zaznawać coraz więcej udręk.

7. O czym mówi Psalm 2 i jaką w nim przedstawiono sposobność?

⁷ Proroctwo dotyczące ustanowienia Jezusa Królem na niebiańskiej górze Syjon zawiera także Psalm 2 (odczytaj Psalm 2:5-9; 110:1, 2). Ale psalm ten wskazuje też na okres, w którym ziemscy władcy oraz ich poddani mają sposobność podporządkować się panowaniu Chrystusa. Zachęcono ich, by ‛wykazali wnikliwość i dali się skorygować’. Wszyscy, którzy w tym czasie ‛chronią się u Jehowy’, służąc Jemu i wyznaczonemu przezeń Królowi, są naprawdę szczęśliwi. A zatem w trakcie obecności Jezusa jako Władcy ludzie mogą jeszcze dokonać w swym życiu niezbędnych zmian (Ps. 2:10-12).

Rozpoznanie znaku

8, 9. Kto miał dostrzec znak obecności Chrystusa i zrozumieć jego znaczenie?

⁸ Jezus, pytany przez faryzeuszy o czas  przyjścia Królestwa, odpowiedział, że z ich punktu widzenia nie przyjdzie ono „w sposób rzucający się w oczy” (Łuk. 17:20, 21). Ludzie, którzy w niego nie uwierzyli, mieli tego nie zauważyć. Nic w tym dziwnego, skoro nawet nie rozpoznali w Jezusie przyszłego Króla. Kto więc miał dostrzec znak obecności Chrystusa i zrozumieć jego znaczenie?

⁹ Jezus wyjaśnił dalej, iż ów znak zobaczą jego uczniowie, i to tak wyraźnie, jakby widzieli ‛rozbłyskującą błyskawicę, która świeci od jednej strony pod niebem aż do drugiej strony’ (odczytaj Łukasza 17:24-29). Warto zwrócić uwagę, że Ewangelia według Mateusza 24:23-27 tę samą myśl bezpośrednio łączy ze znakiem obecności Chrystusa.

Pokolenie, które widzi znak

10, 11. (a) Jakie wyjaśnienie opublikowano kiedyś na temat „pokolenia” z Mateusza 24:34? (b) Kogo uczniowie Jezusa niewątpliwie zaliczyli do owego pokolenia?

¹⁰ Kiedyś na łamach niniejszego czasopisma wyjaśniono, że w I wieku n.e. wyrażenie „to pokolenie” z Ewangelii według Mateusza 24:34 odnosiło się do „ówczesnego pokolenia niewierzących Żydów”. * Interpretacja ta wydawała się rozsądna, ponieważ we wszystkich innych odnotowanych wypadkach użycia przez Jezusa słowa „pokolenie” ma ono wydźwięk negatywny i na ogół jest opatrzone jakimś ujemnym określeniem, na przykład „niegodziwe” (Mat. 12:39; 17:17; Marka 8:38). Sądzono więc, że w nowożytnym spełnieniu wypowiedź Jezusa odnosi się do niegodziwego „pokolenia” niewierzących, którzy mieli widzieć nie tylko zjawiska charakteryzujące „zakończenie systemu rzeczy” (syntéleia), ale też jego koniec (télos).

¹¹ To prawda, że gdy Jezus używał słowa „pokolenie” w sensie negatywnym, zwracał się bezpośrednio do współczesnych mu niegodziwych ludzi lub miał ich na myśli. Ale czy dotyczy to również jego wypowiedzi zanotowanej w Ewangelii według Mateusza 24:34? Przypomnijmy sobie, że do Jezusa podeszli „na osobności” czterej jego uczniowie (Mat. 24:3). Ponieważ Jezus, wspominając im o „tym pokoleniu”, nie dodał żadnego negatywnego określenia, apostołowie niewątpliwie zrozumieli, że w skład ‛pokolenia, które nie przeminie, dopóki się to wszystko nie stanie’, wejdą oni sami oraz inni uczniowie.

12. Jak kontekst wskazuje, kogo Jezus miał na myśli, używając słowa „pokolenie”?

¹² Co przemawia za takim wnioskiem? Uważne przeanalizowanie kontekstu tej wypowiedzi. Jak czytamy w Ewangelii według  Mateusza 24:32, 33, Jezus oświadczył: „A od drzewa figowego jako przykładu nauczcie się tej rzeczy: Gdy tylko jego gałązka staje się miękka i wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest lato. Podobnie też wy, gdy to wszystko ujrzycie, wiedzcie, że jest on blisko, u drzwi” (por. Marka 13:28-30; Łuk. 21:30-32). Następnie w wersecie 34 czytamy: „Zaprawdę wam mówię, że to pokolenie na pewno nie przeminie, dopóki się to wszystko nie stanie”.

13, 14. Dlaczego można powiedzieć, że „pokoleniem”, o którym wspomniał Jezus, byli jego uczniowie?

¹³ Jak oświadczył Jezus, to właśnie jego uczniowie, którzy niebawem mieli zostać namaszczeni duchem świętym, powinni umieć wyciągnąć pewne wnioski, gdy „to wszystko” będzie się dziać. A zatem mówiąc: „To pokolenie na pewno nie przeminie, dopóki się to wszystko nie stanie”, Jezus miał na myśli swych uczniów.

¹⁴ W przeciwieństwie do ludzi niewierzących uczniowie Jezusa mieli nie tylko dostrzec znak, ale też zrozumieć jego znaczenie. Mieli wyciągnąć naukę z elementów tego znaku i wiedzieć, co naprawdę oznaczają. Mieli w pełni pojąć, że Jezus ‛jest blisko, u drzwi’. To prawda, że w I wieku urzeczywistnienie się słów Jezusa w ograniczonym zakresie widzieli zarówno niewierzący Żydzi, jak i wierni chrześcijanie namaszczeni duchem. Jednak tylko ci ostatni nauczyli się wtedy czegoś z tych wydarzeń, zrozumieli ich rzeczywiste znaczenie.

15. (a) Kto tworzy nowożytne „pokolenie”, o którym mówił Jezus? (b) Dlaczego nie można obliczyć, ile dokładnie ma trwać „to pokolenie”? (Zobacz ramkę na stronie 25).

¹⁵ Obecnie ludzie niemający duchowego zrozumienia uważają, że ‛nie rzuca się w oczy’ żaden znak obecności Jezusa. Ich zdaniem wszystko dzieje się tak jak dawniej (2 Piotra 3:4). Natomiast namaszczeni duchem wierni bracia Chrystusa — nowożytna klasa Jana — dostrzegają ten znak, jak gdyby to była błyskawica, i pojmują jego prawdziwe znaczenie. Jako klasa pomazańcy ci tworzą nowożytne „pokolenie”, które nie przeminie, „dopóki się to wszystko nie stanie”. * Wynika z tego, że niektórzy namaszczeni bracia Chrystusa będą jeszcze na ziemi, gdy rozpocznie się zapowiedziany wielki ucisk.

 „Czuwajcie”

16. Co powinien czynić każdy naśladowca Chrystusa?

¹⁶ Nie wystarczy jednak dostrzegać znak. Jezus powiedział dalej: „Co mówię wam, mówię wszystkim: Czuwajcie” (Marka 13:37). Ma to doniosłe znaczenie dla każdego z nas — obojętnie, czy należymy do grona pomazańców, czy do wielkiej rzeszy. Odkąd w roku 1914 Jezus został ustanowiony niebiańskim Królem, minęło ponad 90 lat. Choć może to być trudne, musimy okazać się gotowi i wciąż czuwać. W zachowywaniu takiej postawy pomaga nam zrozumienie, że Chrystus jest niewidzialnie obecny jako Król. Okoliczność ta wyczula nas również na to, że niebawem — ‛o godzinie, której się nie domyślamy’ — przyjdzie on zgładzić swych wrogów (Łuk. 12:40).

17. Jak powinno na nas wpłynąć rozumienie znaczenia obecności Chrystusa i na co powinniśmy być zdecydowani?

¹⁷ Rozumienie znaczenia obecności Chrystusa jeszcze lepiej uświadamia nam powagę chwili. Wiemy, że od roku 1914 Jezus jest już obecny i w niewidzialny dla nas sposób sprawuje w niebie władzę królewską. Wkrótce przybędzie unicestwić niegodziwców i dokonać na ziemi ogromnych zmian. Powinniśmy zatem być bardziej niż kiedykolwiek zdecydowani aktywnie uczestniczyć w dziele zapowiedzianym przez Jezusa: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec [télos]” (Mat. 24:14).

[Przypisy]

Jak byś odpowiedział?

• Skąd wiadomo, że obecność Jezusa obejmuje dłuższy okres?

• Kto dostrzega znak obecności Jezusa i rozumie jego znaczenie?

• Z kogo składa się nowożytne pokolenie wspomniane w Mateusza 24:34?

• Dlaczego nie da się wyliczyć długości trwania „tego pokolenia”?

[Pytania do studium]

[Ramka na stronie 25]

Czy można obliczyć długość trwania „tego pokolenia”?

Słowo „pokolenie” zazwyczaj odnosi się do ludzi w różnym wieku, których życie przypada na dany okres lub wydarzenie. Na przykład w Księdze Wyjścia 1:6 powiedziano: „W końcu umarł Józef, jak również wszyscy jego bracia i całe to pokolenie”. Józef i jego bracia różnili się wiekiem, ale w tym samym okresie mieli wspólne przeżycia. Niektórzy jego bracia, należący do „tego pokolenia”, urodzili się wcześniej niż on. Inni żyli dłużej od niego (Rodz. 50:24). Jeszcze inni przedstawiciele „tego pokolenia”, jak choćby Beniamin, przyszli na świat po narodzinach Józefa i mogli żyć jeszcze po jego śmierci.

Gdy więc terminu „pokolenie” używa się w odniesieniu do ludzi żyjących w danym okresie, nie da się dokładnie ustalić jego długości. Można jedynie stwierdzić, że ów okres ma swój koniec i nie trwa nazbyt długo. A zatem Jezus we wzmiance o „tym pokoleniu”, zapisanej w Ewangelii według Mateusza 24:34, nie podał uczniom sposobu wyliczenia, kiedy skończą się „dni ostatnie”. W dalszych słowach wyraźnie podkreślił, że nie będą znać ‛owego dnia i godziny’ (2 Tym. 3:1; Mat. 24:36).

[Ilustracja na stronach 22, 23]

Jezus, ukoronowany na Króla w roku 1914, został ukazany jako „zwyciężający”

[Ilustracja na stronie 24]

„To pokolenie na pewno nie przeminie, dopóki się to wszystko nie stanie”