„Jestem jego przedstawicielem i on mnie posłał” (JANA 7:29).

1, 2. Kto to jest misjonarz i kogo można nazwać największym Misjonarzem?

Z CZYM ci się kojarzy słowo „misjonarz”? Niejednemu przywodzi na myśl misjonarzy chrześcijaństwa, często mieszających się w sprawy polityczne i gospodarcze krajów, w których działają. Ale jako Świadek Jehowy zapewne myślisz o misjonarzach posyłanych w różne zakątki świata przez Ciało Kierownicze, by głosili dobrą nowinę (Mat. 24:14). Niesamolubnie poświęcają swój czas i siły zaszczytnemu dziełu — pomagają ludziom przybliżać się do Jehowy Boga i nawiązać z Nim drogocenną więź (Jak. 4:8).

² Słowa „misjonarz” i „misjonarze” nie występują w Piśmie Świętym w Przekładzie Nowego Świata. Jednak grecki wyraz oddany w Liście do Efezjan 4:11 przez „ewangelizatorzy” może też być tłumaczony na „misjonarze”. Jehowa jest największym Ewangelizatorem, ale nie byłoby słuszne określanie Go mianem „Misjonarza”, bo przecież jest Bogiem Najwyższym i nigdy nie został przez nikogo posłany do działalności misyjnej. O swym Ojcu niebiańskim Jezus Chrystus powiedział: „Jestem jego przedstawicielem i on mnie posłał” (Jana 7:29). W dowód wielkiej miłości do rodzaju ludzkiego Jehowa posłał swego jednorodzonego Syna na ziemię (Jana 3:16). Jezusa można więc nazwać największym, najwybitniejszym Misjonarzem, ponieważ jednym z celów jego ziemskiej misji było ‛danie świadectwa prawdzie’ (Jana 18:37). Skutecznie głosił dobrą nowinę o Królestwie, a z jego służby wciąż odnosimy pożytek. Niezależnie od tego, czy jesteśmy misjonarzami, czy nie, w działalności kaznodziejskiej możemy stosować jego metody nauczania.

3. Jakie rozważymy pytania?

³ W związku z powierzonym Jezusowi zadaniem głoszenia o Królestwie nasuwają się pytania: Czego doświadczył, pełniąc służbę na ziemi? Dzięki czemu skutecznie nauczał? I co decydowało o jego powodzeniu w działalności kaznodziejskiej?

Ochoczy duch w nowych warunkach

4-6. W obliczu jakich zmian stanął Jezus, gdy został posłany na ziemię?

⁴ W naszych czasach misjonarze oraz inni chrześcijanie, którzy przenoszą się tam, gdzie potrzeba więcej głosicieli Królestwa, muszą niekiedy przywyknąć do skromniejszego życia. Nie potrafimy jednak wyobrazić sobie kontrastu między warunkami, z którymi Jezus zetknął się na ziemi, a warunkami w niebie, gdzie żył u boku swego Ojca w otoczeniu istot duchowych służących Jehowie z czystych pobudek (Hioba 38:7). Jakże inaczej  wyglądało życie pośród grzesznych ludzi w zepsutym świecie! (Marka 7:20-23). Jezus musiał znosić ducha rywalizacji panującego nawet między jego najbliższymi uczniami (Łuk. 20:46; 22:24). Rzecz jasna w każdej sytuacji radził sobie w sposób doskonały.

⁵ Jezus nie zaczął posługiwać się ludzką mową za sprawą cudu; musiał się jej uczyć jako małe dziecko. Jakże wielka to zmiana dla kogoś, kto w niebie wydawał polecenia aniołom! Będąc na ziemi, Jezus używał co najmniej jednego z „języków ludzi”. Są one całkowicie odmienne od ‛języków aniołów’ (1 Kor. 13:1). Nigdy jednak żaden człowiek nie mówił tak ujmująco jak on (Łuk. 4:22).

⁶ Rozważmy, jakie jeszcze ogromne zmiany zaszły w życiu Syna Bożego, gdy przyszedł na ziemię. Wprawdzie nie odziedziczył po Adamie grzechu, ale stał się człowiekiem podobnym do tych, którzy później zostali jego „braćmi”, czyli namaszczonymi duchem naśladowcami (odczytaj Hebrajczyków 2:17, 18). W ostatnią noc swego ziemskiego życia nie poprosił niebiańskiego Ojca o przysłanie „więcej niż dwunastu legionów aniołów”, choć wcześniej podlegały mu jako archaniołowi Michałowi (Mat. 26:53; Judy 9). A cuda, których dokonywał na ziemi, miały dość ograniczony zakres w porównaniu z tym, co niegdyś czynił w niebie.

7. Jak Żydzi traktowali Prawo Mojżeszowe?

⁷ Jezus podczas swego przedludzkiego bytu w charakterze Słowa prawdopodobnie był Rzecznikiem Bożym, który prowadził Izraelitów przez pustkowie (Wyjścia 23:20-23; Jana 1:1). Członkowie tego narodu ‛otrzymali Prawo przekazane przez aniołów, ale go nie przestrzegali’ (Dzieje 7:53; Hebr. 2:2, 3). Co gorsza, żydowscy przywódcy religijni z I wieku n.e. nie pojmowali rzeczywistego znaczenia tego Prawa. Widać to choćby na przykładzie przepisów dotyczących sabatu (odczytaj Marka 3:4-6). Uczeni w piśmie i faryzeusze ‛lekceważyli to, co ważniejsze w Prawie, mianowicie sprawiedliwość i miłosierdzie, i wierność’ (Mat. 23:23). Ale Jezus nie dał się tym zniechęcić i nie przestał głosić prawdy.

8. Dlaczego Jezus może przyjść nam z pomocą?

⁸ Syn Boży przejawiał ochocze nastawienie do służby. Kochał ludzi i szczerze pragnął im pomagać. Nigdy nie stracił ducha ewangelizacji. A dzięki dochowaniu na ziemi wierności Jehowie „stał się odpowiedzialny za wiecznotrwałe wybawienie wszystkich, którzy są mu posłuszni”. Ponadto „skoro sam cierpiał, będąc wystawiony na próbę, potrafi przyjść z pomocą tym, którzy są wystawiani na próbę” — a więc również nam (Hebr. 2:18; 5:8, 9).

Dobrze przygotowany do roli nauczyciela

9, 10. Jakie szkolenie Jezus otrzymał przed przyjściem na ziemię?

⁹ W naszych czasach Ciało Kierownicze dba o to, by chrześcijanie wysyłani w charakterze misjonarzy zostali wcześniej przeszkoleni. Czy Jezus Chrystus otrzymał jakieś szkolenie? Oczywiście, ale przed namaszczeniem na Mesjasza nie uczęszczał do szkół rabinicznych; nie pobierał też nauk u żadnego z czołowych przywódców religijnych (Jana 7:15; por. Dzieje 22:3). Skąd więc miał kwalifikacje do nauczania?

¹⁰ Niejednej rzeczy Jezus mógł się nauczyć od swej matki, Marii, i przybranego ojca, Józefa, lecz główne szkolenie do służby odebrał od najwyższego Nauczyciela. Oznajmił: „Nie mówiłem sam z siebie, ale to Ojciec, który mnie posłał, dał mi przykazanie dotyczące wszystkiego, co mam powiedzieć i co mówić” (Jana 12:49). Zauważmy, że Syn przed przyjściem na ziemię otrzymał szczegółowe wskazówki co do tego, o czym ma głosić. Niewątpliwie poświęcał sporo czasu na przysłuchiwanie się swemu Ojcu. Czyż mógł odebrać lepsze szkolenie?

11. W jakim stopniu Jezus odzwierciedlał stosunek swego Ojca do ludzi?

¹¹ Syn Boży już od chwili, gdy został stworzony, cieszył się bliską więzią z Ojcem.  Zanim przyszedł na ziemię, obserwował postępowanie Jehowy z ludźmi i widział Jego nastawienie do nich. Jezus tak wiernie odzwierciedlał miłość Boga do rodzaju ludzkiego, że jako uosobiona mądrość mógł powiedzieć: „Rzeczy, które miłowałam, były u synów ludzkich” (Prz. 8:22, 31).

12, 13. (a) Czego Jezus się nauczył, obserwując sposób postępowania swego Ojca z Izraelitami? (b) Jak Jezus korzystał z otrzymanego szkolenia?

¹² W ramach szkolenia Syn obserwował także, jak Ojciec radził sobie z przeciwnościami. Rozważmy na przykład sposób postępowania Jehowy z buntowniczymi Izraelitami. W Księdze Nehemiasza 9:28 czytamy: „Gdy tylko zaznali spokoju, znowu czynili to, co złe w twoich [Jehowo] oczach, a ty wydawałeś ich w rękę ich nieprzyjaciół, którzy ich deptali. Wówczas wracali i wołali do ciebie o pomoc, a ty słyszałeś z niebios i raz po raz wyzwalałeś ich stosownie do swego obfitego miłosierdzia”. Dzięki współpracy z Jehową i przyglądaniu się Jego działaniom Syn Boży okazywał podobne współczucie ludziom, z którymi się stykał (Jana 5:19).

¹³ Chrystus korzystał z otrzymanego szkolenia, czule obchodząc się ze swymi uczniami. W noc poprzedzającą jego śmierć wszyscy apostołowie, których tak bardzo umiłował, „pozostawili go i uciekli” (Mat. 26:56; Jana 13:1). Apostoł Piotr nawet trzykrotnie się go zaparł! Mimo to Jezus zostawił im otwartą drogę do powrotu. Oznajmił Piotrowi: „Błagałem za tobą, by twoja wiara nie ustała; a ty, gdy kiedyś wrócisz, umacniaj swych braci” (Łuk. 22:32). Izrael duchowy został zbudowany właśnie na fundamencie „apostołów i proroków”, również na kamieniach fundamentowych muru Nowej Jerozolimy widnieją imiona 12 wiernych apostołów Baranka, Jezusa Chrystusa. Po dziś dzień chrześcijańscy pomazańcy oraz ich bogobojni towarzysze należący do „drugich owiec” energicznie głoszą o Królestwie, mając zapewnione wsparcie Boga i kierownictwo Jego umiłowanego Syna (Efez. 2:20; Jana 10:16; Obj. 21:14).

Jak Jezus nauczał

14, 15. Pod jakimi względami Jezus nauczał zupełnie inaczej niż uczeni w piśmie i faryzeusze?

¹⁴ Jak Jezus wykorzystywał otrzymane szkolenie podczas nauczania swych naśladowców? Gdy jego pouczenia porównamy z tymi, których udzielali żydowscy przywódcy religijni, wyraźnie dostrzeżemy wyższość tych pierwszych. Uczeni w piśmie i faryzeusze ‛przez swoją tradycję unieważnili słowo Boga’. Natomiast Jezus nie mówił sam z siebie, lecz przekazywał orędzie Boże (Mat. 15:6; Jana 14:10). My też powinniśmy tak czynić.

¹⁵ Od przywódców religijnych odróżniało Jezusa coś jeszcze. O uczonych w piśmie i faryzeuszach powiedział: „Wszystko, co wam mówią, czyńcie i zachowujcie, ale nie postępujcie według ich uczynków, oni bowiem mówią, lecz nie wykonują” (Mat. 23:3). Tymczasem Jezus stosował się do tego, czego nauczał. Rozważmy potwierdzający to przykład.

16. Dlaczego można powiedzieć, że Jezus żył zgodnie z własnymi słowami zanotowanymi w Mateusza 6:19-21?

¹⁶ Jezus zachęcał uczniów, by ‛gromadzili skarby w niebie’ (odczytaj Mateusza 6:19-21). Czy sam trzymał się tej rady? Oczywiście, bo zgodnie z prawdą mógł powiedzieć o sobie: „Lisy mają jamy i ptaki nieba mają miejsca na odpoczynek, lecz Syn Człowieczy nie ma gdzie złożyć głowy” (Łuk. 9:58). Jezus  prowadził proste życie. Przede wszystkim zajmował się głoszeniem dobrej nowiny o Królestwie. Pokazał, co to znaczy być wolnym od trosk wynikających z zabiegania o skarby na ziemi. Wyjaśnił, że znacznie lepiej jest gromadzić skarby w niebie, „gdzie ani mól, ani rdza nie niszczy i gdzie złodzieje nie włamują się i nie kradną”. Czy stosujesz się do tej zachęty Jezusa?

Jego ujmujące przymioty

17. Dzięki jakim cechom Jezus był niezwykłym ewangelizatorem?

¹⁷ Dzięki jakim cechom Jezus był niezwykłym ewangelizatorem? Między innymi dzięki nastawieniu do ludzi, którym pomagał. Naśladował piękne przymioty Jehowy, takie jak pokora, miłość i współczucie. Zobaczmy, w jaki sposób cechami tymi przyciągał do siebie wiele osób.

18. Dlaczego można powiedzieć, że Jezus był pokorny?

¹⁸ Zgodziwszy się przyjść na ziemię, Jezus „ogołocił samego siebie i przybrał postać niewolnika, i stał się podobny do ludzi” (Filip. 2:7). Zdobył się więc na pokorę. Co więcej, nikogo nie traktował wyniośle. Nie sugerował, że skoro przyszedł z nieba, to każdy musi go słuchać. W przeciwieństwie do samozwańczych fałszywych mesjaszów nie obnosił się z tym, że jest prawdziwym Mesjaszem. Niekiedy wręcz zabraniał ludziom rozpowiadać o tym, kim jest albo czego dokonał (Mat. 12:15-21). Chciał, by inni decydowali się pójść w jego ślady na podstawie własnych obserwacji. Jakże wielkim dobrodziejstwem było dla jego uczniów również to, że ich Pan nie oczekiwał, iż będą przypominać doskonałych aniołów, z którymi miał do czynienia w niebie!

19, 20. Jak miłość i współczucie pobudzały Jezusa do niesienia ludziom pomocy?

¹⁹ Jezus Chrystus przejawiał też miłość — dominujący przymiot swego niebiańskiego Ojca (1 Jana 4:8). Z miłości nauczał ludzi. Przypomnijmy sobie, jak się odniósł do pewnego młodego dostojnika (odczytaj Marka 10:17-22). Jezus „umiłował go” i chciał mu pomóc. Ale ów człowiek  nie zrezygnował ze swych licznych dóbr, by stać się naśladowcą Chrystusa.

²⁰ Inny ujmujący przymiot Jezusa to współczucie. Ci, którzy pozytywnie reagowali na jego nauki, byli — podobnie jak wszyscy niedoskonali ludzie — przytłoczeni problemami. Jezus, świadomy tego, udzielał im pouczeń z empatią i litością. Oto przykład. Pewnego razu on i apostołowie byli tak zajęci, że nie mieli czasu nawet zjeść. Jak jednak zareagował na widok zebranego tłumu ludzi? „Ulitował się nad nimi, gdyż byli jak owce bez pasterza. I zaczął ich nauczać wielu rzeczy” (Marka 6:34). Dostrzegał opłakane położenie osób, z którymi się stykał, i nie szczędził sił, by je nauczać i dla ich dobra dokonywać cudów. Niektórych pociągnęły jego piękne przymioty i poruszyło to, co mówił, toteż stali się jego uczniami.

21. Co omówimy w następnym artykule?

²¹ Jak wykaże następny artykuł, z ziemskiej służby Jezusa możemy wyciągnąć więcej lekcji. Pod jakimi jeszcze względami możemy naśladować tego największego Misjonarza?

Jak byś odpowiedział?

• Jakie szkolenie otrzymał Jezus przed przyjściem na ziemię?

• Jak Jezus swoim sposobem nauczania górował nad uczonymi w piśmie i faryzeuszami?

• Jakimi przymiotami Jezus ujmował ludzi?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 15]

Jak Jezus nauczał tłumy?