Znajduj radość w małżeństwie
„Dom zbuduje się mądrością i utwierdzi rozeznaniem” (PRZ. 24:3).
1. Jak Bóg okazał mądrość w odniesieniu do pierwszego człowieka?
NASZ mądry niebiański Ojciec wie, co jest dla nas dobre. W związku z realizacją swego zamierzenia wiedział na przykład, że pierwszemu ‛człowiekowi nie było dobrze pozostawać samemu’ w ogrodzie Eden. Kluczowy aspekt zamierzenia Bożego dotyczył tego, by ludzie się pobierali, wydawali na świat dzieci i ‛napełnili ziemię’ (Rodz. 1:28; 2:18).
2. Jaką instytucję Jehowa ustanowił dla dobra ludzi?
2 Jehowa oświadczył: „Uczynię dla niego pomoc jako jego uzupełnienie”. Następnie zesłał na pierwszego człowieka głęboki sen i z jego doskonałego ciała wyjął żebro, z którego ukształtował doskonałą niewiastę, Ewę. Gdy przyprowadził ją do Adama, ten powiedział: „To wreszcie jest kość z moich kości i ciało z mego ciała. Ta będzie zwana Niewiastą, gdyż wzięta została z mężczyzny”. Ewa rzeczywiście stanowiła uzupełnienie Adama. Każde z nich odznaczało się wyjątkowymi cechami i przymiotami, ale oboje byli doskonali i uczynieni na obraz Boży. Tak oto Jehowa połączył pierwszą parę ludzką węzłem małżeńskim. Adam i Ewa chętnie przyjęli to postanowienie, w ramach którego mogli się nawzajem wspierać (Rodz. 1:27; 2:21-23).
3. Jak niejeden człowiek traktuje dar małżeństwa i jakie nasuwa to pytania?
3 Niestety, w dzisiejszym świecie dominuje duch buntu. Wynikające z tego problemy nie pochodzą od Boga. Niejeden człowiek ma w pogardzie Boży dar małżeństwa, uważając go za przeżytek przysparzający frustracji i konfliktów. Mnóstwo par małżeńskich bierze rozwód. Dzieci nie zaznają ‛naturalnych uczuć’ i nieraz stają się kartą przetargową w kłótniach rodziców. Wielu z nich nie chce ustąpić, nawet kosztem pokoju i jedności w rodzinie (2 Tym. 3:3). Jak więc w tych krytycznych czasach zachować radość w małżeństwie? Jaką rolę w uchronieniu go przed rozpadem odgrywa ustępliwość? Czego możemy się nauczyć z przykładów współczesnych małżonków, którzy ze swego związku czerpią zadowolenie?
Podporządkowanie się wskazówkom Jehowy
4. (a) Jakiej wskazówki na temat małżeństwa udzielił Paweł? (b) Jak do tego zalecenia stosują się posłuszni chrześcijanie?
4 Apostoł Paweł pod natchnieniem Bożym wyjaśnił, że jeśli wdowa zechce powtórnie wyjść za mąż, winna to uczynić „tylko w Panu” (1 Kor. 7:39). Dla chrześcijan pochodzenia żydowskiego nie była to nowa myśl. W Prawie danym Izraelitom Jehowa wyraźnie zakazał im spowinowacania się z okolicznymi narodami pogańskimi. Następnie wskazał na niebezpieczne skutki lekceważenia tego przepisu. „Bo odwróci on [nie-Izraelita] twego syna od podążania za mną i będą służyć innym bogom; wtedy Jehowa zapłonie przeciw wam gniewem i szybko was unicestwi” (Powt. Pr. 7:3, 4). Czego Jehowa oczekuje pod tym względem od swych nowożytnych czcicieli? To oczywiste, że sługa Boży powinien szukać sobie partnera małżeńskiego tylko „w Panu”, czyli wśród oddanych Bogu, ochrzczonych współwyznawców. Podporządkowanie się w tej sprawie wskazówkom Jehowy jest przejawem prawdziwej mądrości.
5. Jak Jehowa oraz chrześcijańscy mężowie i żony zapatrują się na przysięgę małżeńską?
5 W oczach Jehowy przysięga małżeńska jest święta. Nawiązując do pierwszego w dziejach małżeństwa, Syn Boży, Jezus powiedział: „Co zatem Bóg wprzągł we wspólne jarzmo, tego niech człowiek nie rozdziela” (Mat. 19:6). O tym, jak poważną sprawą jest ślubowanie, przypomina też psalmista: „Złóż Bogu w ofierze dziękczynienie i spełnij wobec Najwyższego swe śluby” (Ps. 50:14). Zawarcie małżeństwa to bardzo radosna chwila, jednak przysięga wypowiadana przez nowożeńców jest poważna i nakłada na nich określone obowiązki (Powt. Pr. 23:21).
6. Czego się uczymy z przykładu Jeftego?
6 Rozważmy przykład Jeftego, który w XII wieku p.n.e. był sędzią w Izraelu. Złożył Jehowie następujący ślub: „Jeśli istotnie wydasz synów Ammona w moją rękę, to wychodzący, który wyjdzie mi naprzeciw z drzwi mojego domu, gdy wrócę w pokoju od synów Ammona, będzie należał do Jehowy i ofiaruję go na całopalenie”. Kiedy wracał do domu w Micpie, wyszła mu na spotkanie jego córka — jedynaczka. Czy Jefte próbował złamać dane słowo? Ależ skąd! Oświadczył: „Otworzyłem usta do Jehowy i nie mogę tego cofnąć” (Sędz. 11:30, 31, 35). Dotrzymał obietnicy danej Jehowie, choć oznaczało to, że nie będzie miał potomka, który zachowa jego imię. Wprawdzie Jefte złożył przysięgę inną niż małżeńska, ale ponieważ wiernie ją spełnił, dał chrześcijańskim mężom i żonom piękny przykład dotrzymywania przyrzeczenia.
Od czego zależy szczęście w małżeństwie?
7. Jakich zmian muszą dokonać nowożeńcy?
7 Sporo małżeństw bardzo ciepło wspomina okres narzeczeństwa. Jak wspaniale było poznawać przyszłego partnera! Im więcej czasu oboje spędzali ze sobą, tym bardziej się do siebie zbliżali. Ale gdy w końcu się pobrali — niezależnie od tego, czy sami zabiegali o swoje względy, czy też zostali zeswatani — musieli dokonać u siebie rozmaitych zmian. Pewien mężczyzna przyznał: „Na początku naszego małżeństwa głównym problemem było uświadomienie sobie, że już nie jesteśmy w stanie wolnym. Przez jakiś czas trudno nam było znaleźć właściwe miejsce dla kontaktów z przyjaciółmi i rodziną”. Inny chrześcijanin, żonaty od 30 lat, wkrótce po ślubie uzmysłowił sobie, że chcąc zachować równowagę, musi „myśleć w liczbie mnogiej”. Zanim przyjmie jakieś zaproszenie lub coś zaplanuje, konsultuje się z żoną i dopiero potem podejmuje decyzję uwzględniającą ich wspólne dobro. W takiej sytuacji pomocna okazuje się ustępliwość (Prz. 13:10).
8, 9. (a) Dlaczego istotna jest otwarta wymiana myśli? (b) W jakich dziedzinach warto przejawiać elastyczność i dlaczego?
8 Czasem pobierają się dwie osoby pochodzące z odmiennych kultur. Zwłaszcza w takim związku mąż i żona muszą dbać o otwartą wymianę myśli. Można je wyrażać rozmaicie. Obserwowanie, jak współmałżonek rozmawia z krewnymi, pomoże ci lepiej go zrozumieć. To, co myśli, można niekiedy wyczytać nie tyle z samych słów, ile ze sposobu ich wypowiedzenia. Sporo można się też dowiedzieć z tego, czego nie ujęto w słowa (Prz. 16:24; Kol. 4:6). Chcąc zaznawać szczęścia, trzeba przejawiać rozeznanie (odczytaj Przysłów 24:3).
9 Zdaniem wielu istotna jest także elastyczność w doborze hobby oraz wypoczynku. Przed ślubem któreś z was mogło się angażować w sport lub inne formy rekreacji. Czy teraz nie warto byłoby czegoś zmienić? (1 Tym. 4:8). To samo pytanie można odnieść do czasu spędzanego z krewnymi. Rzecz jasna małżonkowie muszą rezerwować czas na wspólne życie duchowe oraz inne zajęcia (Mat. 6:33).
10. Jak ustępliwość przyczyni się do właściwych relacji między rodzicami a dziećmi mającymi już własną rodzinę?
10 Mężczyzna zawierający związek małżeński opuszcza ojca i matkę; to samo można powiedzieć o kobiecie (odczytaj Rodzaju 2:24). Dalej jednak obowiązuje ich Boży nakaz szanowania rodziców. Dlatego nawet po ślubie niewątpliwie znajdą czas dla rodziców i teściów. Mężczyzna z 25-letnim stażem małżeńskim powiedział: „Niekiedy trudno pogodzić zaspokajanie rozmaitych życzeń i potrzeb współmałżonka z oczekiwaniami rodziców, rodzeństwa oraz teściów. W podjęciu właściwej decyzji pomagają mi słowa z Rodzaju 2:24. Musimy być lojalni wobec pozostałych członków rodziny i wywiązywać się z pewnych zobowiązań względem nich, ale ten werset uświadamia mi, że pierwsze miejsce zajmuje lojalność wobec partnera małżeńskiego”. Dlatego chrześcijańscy rodzice przejawiający ustępliwość uszanują to, że ich dorosłe dzieci mają teraz własną rodzinę i że odpowiedzialność za kierowanie nią ponosi przede wszystkim mąż.
11, 12. Dlaczego to takie ważne, by małżonkowie dbali o wspólne studium i modlitwę?
11 Istotną rolę odgrywa też regularne studium rodzinne. Może to potwierdzić wiele chrześcijańskich rodzin. Systematyczne prowadzenie takiego studium bywa niełatwe. Pewien żonaty chrześcijanin przyznał: „Gdybyśmy mogli cofnąć czas i coś zmienić, to od początku małżeństwa dbalibyśmy o regularne studium rodzinne”. Następnie dodał: „Obserwowanie, jak moja żona cieszy się, gdy w trakcie takich wspólnych rozważań znajdziemy jakiś klejnot duchowy, to dla mnie najlepszy podarunek”.
12 Równie ważne jest wspólne zanoszenie modlitw (Rzym. 12:12). Gdy małżonkowie razem wielbią Jehowę, utrzymują z Nim bliską więź, która umacnia ich związek (Jak. 4:8). Pewien chrześcijański mąż wyjaśnia: „Szybkie przepraszanie za błędy i wspominanie o nich we wspólnej modlitwie to świetna sposobność, by wyrazić szczery żal nawet za jakąś drobną przykrość” (Efez. 6:18).
Bądź ustępliwy w małżeństwie
13. Jakiej rady na temat pożycia małżeńskiego udzielił Paweł?
13 Chrześcijanie muszą w swym pożyciu małżeńskim wystrzegać się różnych plugawych praktyk, tak rozpowszechnionych w dzisiejszym świecie oszalałym na punkcie seksu. Stosownej rady na ten temat udzielił apostoł Paweł: „Mąż niech oddaje żonie, co się jej należy, a żona niech czyni podobnie mężowi. Żona nie sprawuje władzy nad swoim ciałem, tylko jej mąż; podobnie też mąż nie sprawuje władzy nad swoim ciałem, tylko jego żona”. Następnie podał wyraźną wskazówkę: „Nie pozbawiajcie się tego wzajemnie, chyba że za obopólną zgodą, na wyznaczony czas”. Dlaczego? „Aby poświęcić czas na modlitwę i znowu się zejść, tak by was Szatan nie kusił ze względu na wasz brak wstrzemięźliwości” (1 Kor. 7:3-5). Wspominając o modlitwie, Paweł wskazał chrześcijanom właściwą hierarchię wartości. Ale też wyraźnie zaznaczył, że powinni się liczyć z fizycznymi i emocjonalnymi potrzebami partnera małżeńskiego.
14. Jakie zasady biblijne można odnieść do pożycia małżeńskiego?
14 Mąż i żona powinni być wobec siebie szczerzy i pamiętać, że brak czułości w kontaktach intymnych może rodzić problemy (odczytaj Filipian 2:3, 4; por. Mat. 7:12). Niekiedy potwierdza się to w wypadku małżeństw podzielonych pod względem religijnym. Ale nawet w obliczu nieporozumień chrześcijanin zazwyczaj przyczynia się do poprawy sytuacji swoim właściwym postępowaniem, życzliwością oraz chęcią współpracy (odczytaj 1 Piotra 3:1, 2). Miłość do Jehowy oraz do małżonka, połączona z ustępliwością, okaże się pomocą także w tej dziedzinie życia małżeńskiego.
15. Jaką rolę w szczęściu małżeńskim odgrywa szacunek?
15 Życzliwy mąż będzie traktował żonę z szacunkiem również w innych dziedzinach. Zechce na przykład brać pod uwagę jej odczucia, i to nawet w pomniejszych sprawach. Pewien chrześcijanin żonaty od 47 lat przyznał: „Wciąż się tego uczę”. Chrześcijańskie żony zachęcono do okazywania mężom głębokiego respektu (Efez. 5:33). Żona nie darzy szacunkiem swego męża, jeśli wyraża się o nim negatywnie, rozpowiadając o jego niedociągnięciach. Księga Przysłów 14:1 przypomina: „Niewiasta naprawdę mądra buduje swój dom, lecz głupia własnoręcznie go burzy”.
Nie ulegajcie Diabłu
16. Jak małżeństwa mogą się stosować do rady z Efezjan 4:26, 27?
16 „Bądźcie srodze zagniewani, a jednak nie grzeszcie; niech słońce nie zachodzi nad waszym rozdrażnieniem ani nie zostawiajcie miejsca Diabłu” (Efez. 4:26, 27). Zastosowanie się do tych słów pomaga zażegnywać rozdźwięki małżeńskie, a nawet ich unikać. Pewna siostra wspomina: „Nie pamiętam nieporozumienia, którego byśmy nie wyjaśnili z mężem, nawet jeśli musieliśmy na to poświęcić kilka godzin”. Na początku małżeństwa oboje ustalili, że postarają się dojść do zgody, zanim skończy się dzień. „Postanowiliśmy, że niezależnie od wagi problemu będziemy wybaczać i zapominać, by dobrze zacząć następny dzień”. Nie chcieli ‛zostawiać miejsca Diabłu’.
17. Co może pomóc małżonkom, którzy wydają się nie najlepiej dobrani?
17 A co wtedy, gdy nie jesteście najlepiej dobraną parą? Może wasz związek nie wydaje się tak romantyczny jak inne. Pomocne okaże się jednak pamiętanie o poglądzie Stwórcy na instytucję małżeństwa. Paweł udzielił chrześcijanom natchnionej rady: „Małżeństwo niech będzie w poszanowaniu u wszystkich, a łoże małżeńskie — niczym nie skalane, gdyż rozpustników i cudzołożników osądzi Bóg” (Hebr. 13:4). Nie można też zapomnieć o następującej wypowiedzi: „Sznura potrójnego nie da się szybko przerwać” (Kazn. 4:12). Jeśli mąż i żona są żywo zainteresowani uświęcaniem imienia Jehowy, utrzymują więź zarówno ze sobą, jak i z Bogiem. Powinni usilnie pracować nad powodzeniem swego związku, mając świadomość, że przyniesie to chlubę Jehowie, Założycielowi małżeństwa (1 Piotra 3:11).
18. Czego możesz być pewien, jeśli chodzi o małżeństwo?
18 Nie ulega wątpliwości, że słudzy Boży mogą znajdować w małżeństwie radość. Wymaga to starań oraz przejawiania chrześcijańskich przymiotów, między innymi ustępliwości. Obecnie w zborach Świadków Jehowy na całym świecie jest mnóstwo par małżeńskich, które mogą to potwierdzić.
Jak byś odpowiedział?
• Dlaczego zaznawanie radości w małżeństwie jest możliwe?
• Co przysparza szczęścia w małżeństwie?
• Jakie przymioty muszą rozwijać małżonkowie?
[Pytania do studium]
[Ilustracja na stronie 9]
Mądrzy małżonkowie przed przyjęciem zaproszenia lub zaplanowaniem czegoś konsultują się ze sobą
[Ilustracja na stronie 10]
Starajcie się zażegnać nieporozumienie tego samego dnia, by ‛nie pozostawić miejsca Diabłu’