„Bóg ten jest bowiem naszym Bogiem po czas niezmierzony, na zawsze. On będzie nas prowadził, dopóki nie pomrzemy” (PS. 48:14).

1, 2. Dlaczego powinniśmy ufać wskazówkom Jehowy, a nie własnej mądrości, i jakie nasuwają się pytania?

GDY myślimy o rzeczach bezwartościowych lub szkodliwych, łatwo możemy zwieść samych siebie (Prz. 12:11). Jeżeli naprawdę chcemy zrobić coś, co nie przystoi chrześcijaninowi, serce zapewne znajdzie ku temu przekonujące argumenty (Jer. 17:5, 9). Dlatego psalmista dowiódł mądrości, modląc się do Jehowy: „Poślij swe światło i swoją prawdę. Niech one mnie wiodą” (Ps. 43:3). Polegał nie na własnej ograniczonej mądrości, lecz na Jehowie, najlepszym źródle wskazówek. Wzorem psalmisty warto poddawać się kierownictwu Boga.

² Dlaczego jednak powinniśmy ufać przede wszystkim Jego radom? Kiedy mamy o nie zabiegać? Jakie nastawienie należy przejawiać, żeby odnieść z nich pożytek, i jak Jehowa zapewnia nam kierownictwo w dobie obecnej? Te ważne pytania zostaną omówione w niniejszym artykule.

Dlaczego możemy ufać kierownictwu Jehowy?

3-5. Z jakich powodów możemy w pełni ufać kierownictwu Jehowy?

³ Jehowa jest naszym niebiańskim Ojcem (1 Kor. 8:6). Dokładnie zna każdego z nas i potrafi czytać w naszych sercach (1 Sam. 16:7; Prz. 21:2). Król Dawid powiedział do Boga:  „Tyś poznał moje siadanie i moje wstawanie. Tyś z daleka rozważył moją myśl. Bo nie ma jeszcze słowa na moim języku, a oto ty, Jehowo, już znasz je całe” (Ps. 139:2, 4). Skoro Jehowa zna nas tak dobrze, to czemuż mielibyśmy wątpić, czy wie, co jest dla nas najlepsze? Poza tym jest wszechmądry. Wszystko widzi, patrzy głębiej niż człowiek i zna wynik spraw od samego ich początku (Izaj. 46:9-11; Rzym. 11:33). Bóg „sam jeden jest mądry” (Rzym. 16:27).

⁴ Ponadto Jehowa okazuje nam miłość i zawsze pragnie naszego dobra (Jana 3:16; 1 Jana 4:8). Jako kochający Bóg, jest wobec nas szczodry. Uczeń Jakub napisał: „Każdy dobry dar i każdy doskonały podarunek pochodzi z góry, bo zstępuje od Ojca świateł niebiańskich” (Jak. 1:17). Ci, którzy poddają się kierownictwu Boga, odnoszą z Jego szczodrości liczne korzyści.

⁵ I wreszcie, Jehowa jest wszechmocny. Psalmista tak o tym napisał: „Kto mieszka w ukryciu u Najwyższego, znajdzie gościnę w cieniu Wszechmocnego. Powiem do Jehowy: ‚Tyś schronieniem moim i moją twierdzą, Bogiem moim, w którym chcę pokładać ufność’” (Ps. 91:1, 2). Gdy kierujemy się wskazówkami Jehowy, szukamy schronienia u Boga, który nie może zawieść. Wspiera On nas nawet w obliczu sprzeciwu. Nigdy nas nie opuści (Ps. 71:4, 5; odczytaj Przysłów 3:19-26). A zatem Jehowa wie, co jest dla nas najlepsze, oraz pragnie i potrafi nam to zapewnić. Jakże nierozsądne byłoby lekceważenie udzielanych przez Niego wskazówek! Ale w jakich sytuacjach potrzebujemy Jego przewodnictwa?

Kiedy potrzebujemy kierownictwa Bożego?

6, 7. Kiedy jest nam potrzebne kierownictwo Jehowy?

⁶ Kierownictwa Bożego potrzebujemy przez całe życie — od młodości po starość. Psalmista oświadczył: „Bóg ten jest bowiem naszym Bogiem po czas niezmierzony, na zawsze. On będzie nas prowadził, dopóki nie pomrzemy” (Ps. 48:14). Mądrzy chrześcijanie wzorem psalmisty nigdy nie przestają polegać na wskazówkach od Boga.

⁷ Oczywiście zdarzają się chwile, gdy tego wsparcia potrzebujemy wyjątkowo pilnie. Niekiedy ‛jesteśmy w opałach’, bo na przykład znosimy prześladowania, zmagamy się z ciężką chorobą czy niespodziewanie straciliśmy pracę (Ps. 69:16, 17). W takich wypadkach otuchy dodaje zwracanie się do Jehowy w przeświadczeniu, że udzieli nam sił do wytrwania oraz wskazówek ułatwiających podejmowanie mądrych decyzji (odczytaj Psalm 102:17). Ale Jego pomoc przydaje się również w innych sytuacjach. Gdy zamierzamy podzielić się z kimś dobrą nowiną o Królestwie,  kierownictwo Boże jest nam niezbędne, jeśli chcemy to zrobić skutecznie. A ilekroć stajemy przed jakimś wyborem — bez względu na to, czy chodzi o rozrywkę, ubiór, wygląd zewnętrzny, towarzystwo, zatrudnienie czy wykształcenie — postąpimy mądrze jedynie wtedy, gdy usłuchamy wskazówek Jehowy. W rzeczywistości potrzebujemy Jego przewodnictwa w każdej dziedzinie życia.

Ignorowanie kierownictwa Bożego jest niebezpieczne

8. Co Ewa dała do zrozumienia, jedząc zakazany owoc?

⁸ Pamiętajmy jednak, że kierownictwu Jehowy powinniśmy się podporządkowywać ochoczo. Bóg nas do tego nie zmusza. Pierwszą osobą, która postanowiła nie stosować się do wskazówek Jehowy, była Ewa. Jej przykład ukazuje, jak poważne skutki może przynieść taka niewłaściwa decyzja. Zastanówmy się też, co Ewa dała tym do zrozumienia. Zjadła zakazany owoc, bo chciała ‛stać się podobna do Boga, znać dobro i zło’ (Rodz. 3:5). W ten sposób uzurpowała sobie prawo przysługujące Bogu — zamiast kierować się Jego wytycznymi, wolała sama decydować, co jest dobre, a co złe. Odrzuciła zwierzchnictwo Jehowy. Pragnęła być niezależna. Takie buntownicze postępowanie obrał również jej mąż, Adam (Rzym. 5:12).

9. Co w gruncie rzeczy robimy, gdy odrzucamy kierownictwo Jehowy, i dlaczego jest to na wskroś niemądre?

⁹ Jeżeli obecnie nie uwzględniamy kierownictwa Jehowy, to tym samym nie uznajemy również Jego zwierzchnictwa. Rozważmy przykład kogoś, kto nabrał zwyczaju oglądania pornografii. Jeśli jest w zborze chrześcijańskim, to zna pogląd Jehowy na ten temat. O nieczystych rzeczach nie należy nawet wspominać, nie mówiąc już o wpatrywaniu się w nie, by zaznawać lubieżnej przyjemności (Efez. 5:3). Odrzucając rady Boże, taki człowiek kwestionuje zwierzchnictwo Jehowy i nie uznaje Go za swoją głowę (1 Kor. 11:3). Jest to na wskroś niemądre, ponieważ jak powiedział Jeremiasz, „do męża, który idzie, nie należy nawet kierowanie swym krokiem” (Jer. 10:23).

10. Dlaczego powinniśmy korzystać z wolnej woli w sposób odpowiedzialny?

¹⁰ Ktoś mógłby podważać słowa Jeremiasza, twierdząc, że skoro Jehowa dał nam wolną wolę, to nie powinien krytykować sposobu, w jaki jej używamy. Nie zapominajmy jednak, że ten dar wolnej woli wiąże się też z odpowiedzialnością. Za swoje słowa i czyny zdamy sprawę Bogu (Rzym. 14:10). Jezus oświadczył: „Z obfitości serca mówią usta”. Powiedział również: „Z serca pochodzą niegodziwe rozważania, morderstwa, cudzołóstwa, rozpusty, złodziejstwa, fałszywe świadectwa, bluźnierstwa” (Mat. 12:34; 15:19). A zatem nasze słowa i czyny ujawniają stan naszego serca. Pokazują, jacy jesteśmy w rzeczywistości. Właśnie dlatego mądry chrześcijanin zabiega o kierownictwo Jehowy we wszystkim. Dzięki temu Bóg uznaje go za człowieka o ‛prostolinijnym sercu’ i ‛wyświadcza mu dobro’ (Ps. 125:4).

11. Czego nas uczą dzieje Izraelitów?

¹¹ Przypomnijmy sobie dzieje narodu izraelskiego. Gdy jego członkowie dokonywali właściwych wyborów i byli posłuszni nakazom Jehowy, On zapewniał im ochronę (Joz. 24:15, 21, 31). Często jednak nadużywali wolnej woli. Za czasów Jeremiasza Jehowa powiedział o nich: „Nie słuchali ani nie nakłonili swego ucha, lecz zaczęli chodzić  według rad i uporu swego złego serca, tak iż obrócili się do tyłu, a nie do przodu” (Jer. 7:24-26). Jakież to smutne! Obyśmy nigdy z powodu uporu bądź chęci dogadzania sobie nie odrzucili wskazówek Jehowy, ‛nie chodzili według swoich rad’ i przez to ‛nie obrócili się do tyłu, a nie do przodu’!

Czego wymaga stosowanie się do rad Bożych?

12, 13. (a) Jakie przymioty skłaniają nas do przestrzegania wskazówek Jehowy? (b) Dlaczego wiara jest tak ważna?

¹² Do wskazówek Jehowy chcemy się stosować, powodowani miłością do Niego (1 Jana 5:3). Ale Paweł wspomniał o czymś jeszcze: „Chodzimy dzięki wierze, a nie dzięki widzeniu” (2 Kor. 5:6, 7). Dlaczego wiara jest ważna? Jehowa wiedzie nas „szlakami prawości”, nie prowadzą one jednak do bogactwa czy pozycji w tym świecie (Ps. 23:3). Z tego względu oczy wiary musimy mieć skoncentrowane na duchowych błogosławieństwach, wynikających ze służenia Jehowie (odczytaj 2 Koryntian 4:17, 18). Dzięki wierze łatwiej nam też zadowalać się skromnymi środkami utrzymania (1 Tym. 6:8).

¹³ Jezus wskazał, że prawdziwe wielbienie wiąże się z ofiarnością, a ta również wymaga wiary (Łuk. 9:23, 24). Niektórzy wierni słudzy Boży zdobywali się na ogromne wyrzeczenia, znosząc ubóstwo, ucisk, niesprawiedliwość, a nawet srogie prześladowania (2 Kor. 11:23-27; Obj. 3:8-10). Tylko silna wiara pozwoliła im to przetrwać z radością (Jak. 1:2, 3). My także dzięki silnej wierze jesteśmy absolutnie przekonani, że trzymanie się wskazówek Jehowy zawsze jest najlepsze. Zawsze służy naszemu trwałemu dobru. Nie mamy najmniejszych wątpliwości, że nagroda czekająca lojalnych i wytrwałych znacznie przewyższa wszelkie chwilowe cierpienia (Hebr. 11:6).

14. Dlaczego Hagar musiała zdobyć się na pokorę?

¹⁴ W poddawaniu się kierownictwu Jehowy istotną rolę odgrywa także pokora. Widać to na przykładzie Hagar, służącej Sary. Gdy Sara pozostawała bezdzietna, dała Abrahamowi Hagar i ta zaszła z nim w ciążę. Odtąd przybrała wobec swej bezpłodnej pani arogancką postawę. W rewanżu Sara „zaczęła ją upokarzać”, toteż Hagar uciekła od niej. Ale anioł Jehowy polecił tej służącej: „Wróć do swej pani i ukorz się pod jej ręką” (Rodz. 16:2, 6, 8, 9). Hagar może wolałaby usłyszeć inne wskazówki. Aby zastosować się do rady anioła, musiała wyzbyć się butnego nastawienia. Zdobyła się na pokorę i postąpiła zgodnie z poleceniem anioła, dzięki czemu jej syn, Ismael, przyszedł na świat w bezpiecznym obozowisku swego ojca.

15. W jakich sytuacjach usłuchanie wskazówek Jehowy może wymagać od nas pokory?

¹⁵ Usłuchanie wskazówek Jehowy również od nas niekiedy wymaga pokory. Może musieliśmy uznać, że nasza ulubiona forma rozrywki nie podoba się Jehowie. Może kogoś uraziliśmy i powinniśmy go przeprosić. Albo może popełniliśmy jakiś błąd i powinniśmy się do niego przyznać. A co wtedy, gdy ktoś się dopuścił poważnego grzechu? Musi okazać pokorę i wyznać grzech starszym. Niekiedy winowajca zostaje nawet wykluczony. Chcąc  wrócić do zboru, winien pokornie zdobyć się na skruchę i porzucić złą drogę. W tych i podobnych sytuacjach pociechę niesie wypowiedź z Księgi Przysłów 29:23: „Wyniosłość ziemskiego człowieka upokorzy go, lecz kto jest pokornego ducha, dostąpi chwały”.

Jak Jehowa zapewnia nam kierownictwo?

16, 17. Jak możemy odnieść największy pożytek z Biblii jako źródła wskazówek Bożych?

¹⁶ Głównym źródłem wskazówek od Jehowy jest Jego natchnione Słowo, Biblia (odczytaj 2 Tymoteusza 3:16, 17). Jeśli chcemy odnieść z Biblii największy pożytek, szukajmy w niej pomocnych rad, zanim wyłonią się trudności. Nabierzmy zwyczaju codziennego czytania tej Księgi (Ps. 1:1-3). W ten sposób poznamy wypowiedzi natchnione przez Boga. Jego myśli staną się naszymi myślami, toteż będziemy gotowi stawić czoło nawet niespodziewanym problemom.

¹⁷ Prócz tego rozmyślajmy o tym, co czytamy w Piśmie Świętym, i poruszajmy to w modlitwach. W trakcie analizowania wersetów biblijnych zastanawiajmy się, jak moglibyśmy je zastosować w konkretnych sytuacjach (1 Tym. 4:15). W obliczu poważnych problemów prośmy Jehowę, by pomógł nam znaleźć potrzebne wskazówki. Dzięki wsparciu Jego ducha przypomnimy sobie przydatne zasady, na które się natknęliśmy w samej Biblii lub w opartych na niej publikacjach (odczytaj Psalm 25:4, 5).

18. W jaki sposób Jehowa zapewnia nam kierownictwo, posługując się naszą społecznością braterską?

¹⁸ W szukaniu kierownictwa Jehowy może nas również wesprzeć społeczność naszych braci. Ważną jej częścią jest reprezentowany przez Ciało Kierownicze „niewolnik wierny i roztropny”, który nieustannie dostarcza nam pokarmu duchowego w postaci publikacji oraz programów zebrań i większych zgromadzeń (Mat. 24:45-47; por. Dzieje 15:6, 22-31). Prócz tego w naszym gronie są dojrzali duchowo chrześcijanie, zwłaszcza starsi, którzy mogą nam udzielić osobistej pomocy oraz rad biblijnych (Izaj. 32:1). Młodzi wychowywani w chrześcijańskich rodzinach zawsze powinni szukać wskazówek u kogoś jeszcze — u swych bogobojnych rodziców, zobowiązanych przez Boga do zapewniania takiego kierownictwa (Efez. 6:1-3).

19. Jakie czekają nas błogosławieństwa, gdy będziemy stale szukać kierownictwa Jehowy?

¹⁹ Jehowa rzeczywiście udziela nam wskazówek na różne sposoby, a my powinniśmy w pełni to wykorzystywać. Mówiąc o czasach, gdy Izraelici byli wierni, król Dawid oświadczył: „Tobie ufali nasi ojcowie; ufali, a ty zapewniałeś im ocalenie. Do ciebie zawołali i uszli cało; tobie zaufali i nie doznali wstydu” (Ps. 22:3-5). Jeżeli ufnie poddajemy się kierownictwu Jehowy, my również ‛nie doznamy wstydu’. Nie zawiedziemy się w nadziei. Gdy ‛zdamy swą drogę na Jehowę’ i nie będziemy polegać na własnej mądrości, już teraz naszym udziałem staną się obfite błogosławieństwa (Ps. 37:5). A jeśli okażemy się lojalni i wytrwamy w tym postępowaniu, zaznamy wiecznotrwałych dobrodziejstw. Król Dawid napisał: „Jehowa miłuje sprawiedliwość i nie opuści lojalnych wobec niego. Po czas niezmierzony będą strzeżeni (...). Prawi posiądą ziemię i będą na niej przebywać na zawsze” (Ps. 37:28, 29).

Czy potrafisz wyjaśnić?

• Dlaczego możemy ufać kierownictwu Jehowy?

• Co dajemy do zrozumienia, gdy odrzucamy przewodnictwo Jehowy?

• W jakich sytuacjach chrześcijaninowi potrzebna jest pokora?

• Jak obecnie Jehowa zapewnia nam kierownictwo?

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronie 8]

Czy polegasz na Jehowie w każdej dziedzinie życia?

[Ilustracja na stronie 9]

Ewa odrzuciła zwierzchnictwo Jehowy

[Ilustracja na stronie 10]

Co musiała okazać Hagar, chcąc usłuchać rady anioła?