OKOŁO roku 56 n.e. w trakcie trzeciej podróży misjonarskiej apostoł Paweł przybywa do Koryntu. Docierają do niego wieści o różnicach zdań między chrześcijanami pochodzenia żydowskiego i pogańskiego mieszkającymi w Rzymie. Aby pomóc im osiągnąć całkowitą jedność w Chrystusie, Paweł postanawia do nich napisać.

W Liście do Rzymian apostoł wyjaśnia, na jakiej podstawie ludzie zostają uznani za prawych i jakie życie powinni prowadzić. List ten poszerza naszą wiedzę o Bogu i Jego Słowie, podkreśla znaczenie niezasłużonej życzliwości Bożej i kieruje uwagę na chwalebną rolę Chrystusa w wybawieniu ludzkości (Hebr. 4:12).

UZNANI ZA PRAWYCH — NA JAKIEJ PODSTAWIE?

(Rzym. 1:1 do 11:36)

„Wszyscy zgrzeszyli i brakuje im chwały Bożej” — pisze apostoł Paweł. „Jest to wspaniałomyślny dar, że zostają uznani za prawych dzięki (...) niezasłużonej życzliwości [Bożej] poprzez uwolnienie na podstawie okupu zapłaconego przez Chrystusa Jezusa”. Dodaje też: „Człowiek zostaje uznany za prawego na podstawie wiary bez udziału uczynków prawa” (Rzym. 3:23, 24, 28). Dzięki wierze w „jeden akt usprawiedliwienia” zarówno namaszczeni chrześcijanie, jak i członkowie „wielkiej rzeszy” „drugich owiec” mogą zostać „uznani za prawych” — pierwsi jako współdziedzice Chrystusa, mający żyć razem z nim w niebie, a drudzy jako przyjaciele Boga, z widokami na przeżycie „wielkiego ucisku” (Rzym. 5:18; Obj. 7:9, 14; Jana 10:16; Jak. 2:21-24; Mat. 25:46).

„Czy mamy popełnić grzech, ponieważ nie jesteśmy pod prawem, lecz pod niezasłużoną życzliwością?” — pyta Paweł i zaraz odpowiada: „Przenigdy!”. Dalej wyjaśnia: „Jesteście (...) niewolnikami: bądź grzechu — ku śmierci, bądź posłuszeństwa — ku prawości” (Rzym. 6:15, 16). „Jeśli duchem uśmiercacie praktyki ciała, będziecie żyć” (Rzym. 8:13).

Odpowiedzi na pytania biblijne:

1:24-32 — Czy w tym fragmencie opisany został upadek moralny Żydów, czy pogan? Opis ten pasuje do każdej z tych grup, ale apostoł Paweł miał na myśli w szczególności pokolenia odstępczych Izraelitów. Mimo że znali oni prawe przykazania Boże, „nie podobało im się zważać na Boga według dokładnego poznania”. Ich postawa była zatem karygodna.

3:24, 25 — Jak „okup zapłacony przez Jezusa Chrystusa” mógł zakryć „grzechy popełnione w przeszłości”, czyli przed jego złożeniem? Pierwsze proroctwo mesjańskie, zanotowane w Księdze Rodzaju 3:15, spełniło się w roku 33 n.e., kiedy to na palu męki uśmiercono Jezusa (Gal. 3:13, 16). Jednak z punktu widzenia Jehowy okup został niejako zapłacony już w momencie wypowiedzenia tego proroctwa, ponieważ nic nie jest w stanie przeszkodzić Bogu w realizacji Jego zamierzenia. Dlatego na podstawie ofiary Jezusa Chrystusa, która miała być złożona w odległej przyszłości, Jehowa mógł przebaczać grzechy potomkom Adama okazującym wiarę w tę obietnicę. Ponadto dzięki okupowi ludzie z czasów przedchrześcijańskich dostąpią wskrzeszenia (Dzieje 24:15).

6:3-5 — Co oznacza chrzest w Chrystusie Jezusie i chrzest w jego śmierci? Kiedy Jehowa namaszcza chrześcijan duchem świętym, jednoczą się oni z Chrystusem i stają członkami zboru — symbolicznego ciała, którego Głową jest Jezus (1 Kor. 12:12, 13, 27; Kol. 1:18). Na tym właśnie polega ich chrzest  w Chrystusie Jezusie. Pomazańcy zostają również „ochrzczeni w jego śmierci”, a to w tym sensie, że prowadzą ofiarne życie i wyrzekają się życia wiecznego na ziemi. Tym samym ich śmierć, podobnie jak śmierć Jezusa, jest ofiarą, chociaż nie stanowi okupu. Chrzest ten dopełnia się, gdy umierają i są wskrzeszani do życia w niebie.

7:8-11 — Jak ‛grzech otrzymał bodziec przez przykazanie’? Prawo Mojżeszowe pomagało ludziom w pełni pojąć zakres odziedziczonego grzechu i wyraźniej uświadamiało im ich stan. W rezultacie więcej osób i w liczniejszych dziedzinach dostrzegało, że jest grzesznikami. Dlatego można powiedzieć, że grzech otrzymał „bodziec” przez Prawo.

Czego się możemy nauczyć:

1:14, 15. Mamy wiele powodów, by gorliwie oznajmiać dobrą nowinę. Jeden z nich to okoliczność, że jesteśmy dłużnikami ludzi kupionych krwią Jezusa i mamy obowiązek pomagać im pod względem duchowym.

1:18-20. Bezbożni i nieprawi ludzie są „bez wymówki”, ponieważ niewidzialne przymioty Boga wyraźnie się uwidaczniają w dziele stwórczym.

2:28; 3:1, 2; 7:6, 7. Wypowiedzi, które mogłyby się wydawać Żydom obraźliwe, apostoł Paweł zakończył łagodzącymi uwagami. Stanowi to przykład dla nas, aby delikatne kwestie poruszać taktownie i umiejętnie.

3:4. Jeżeli ludzkie poglądy są sprzeczne z tym, co Bóg wyjawia w swoim Słowie, możemy dać wyraz przekonaniu, że ‛okazuje się On prawdomówny’, gdy ufamy orędziu biblijnemu i postępujemy zgodnie z Jego wolą. Biorąc gorliwy udział w dziele głoszenia o Królestwie i czynienia uczniów, pomagamy innym dostrzec, że Bóg jest prawdomówny.

4:9-12. Wiarę poczytano Abrahamowi za prawość na długo przed tym, gdy w wieku 99 lat został obrzezany (Rodz. 12:4; 15:6; 16:3; 17:1, 9, 10). W ten wymowny sposób Bóg pokazał, na jakiej podstawie można zostać uznanym za prawego.

4:18. Nadzieja jest istotnym elementem wiary — nasza wiara opiera się na nadziei (Hebr. 11:1).

5:18, 19. Ukazując wyraźne podobieństwa między Jezusem a Adamem, apostoł Paweł zwięźle wyjaśnia, jak jeden człowiek mógł „dać swoją duszę jako okup w zamian za wielu” (Mat. 20:28). Logiczne rozumowanie i zwięzłość wywodów to znakomite cechy nauczania, które warto naśladować (1 Kor. 4:17).

7:23. Członki naszego ciała, na przykład ręce, nogi czy język, mogą ‛prowadzić nas jako jeńców prawa grzechu’, powinniśmy więc stronić od niewłaściwego ich wykorzystywania.

8:26, 27. Kiedy sytuacja tak nas przytłacza, że nie wiemy, o co się modlić, „sam duch ujmuje się za nami”. Jehowa, ‛Ten, który wysłuchuje modlitwę’, bierze wtedy pod uwagę stosowne modlitwy zanotowane w Jego Słowie, tak jakby pochodziły z naszych ust (Ps. 65:2).

8:38, 39. Ani nieszczęścia, ani niegodziwe stworzenia duchowe, ani ludzkie rządy nie pozbawią nas miłości Jehowy. Podobnie i nam nic nie powinno przeszkodzić w darzeniu Go miłością.

9:22-28; 11:1, 5, 17-26. Wiele proroctw dotyczących odrodzenia Izraela spełniło się na zborze namaszczonych chrześcijan, którego członkowie są powoływani „nie tylko spośród Żydów, lecz także spośród narodów”.

10:10, 13, 14. Do gorliwego udziału w służbie kaznodziejskiej może nas pobudzać nie tylko miłość do Boga i bliźnich, ale też silna wiara w Jehowę i Jego obietnice.

11:16-24, 33. Jak wspaniale równoważą się „życzliwość i surowość Boga”! On rzeczywiście jest „Skałą — doskonałe są wszystkie jego poczynania” (Powt. Pr. 32:4).

ŻYCIE ZGODNE Z PRZYPISANĄ NAM PRAWOŚCIĄ

(Rzym. 12:1 do 16:27)

Apostoł Paweł pisze: „A zatem upraszam was, bracia, przez wzgląd na przejawy współczucia  Bożego, abyście oddali swoje ciała jako ofiarę żywą, świętą, godną upodobania Boga” (Rzym. 12:1). „A zatem” — czyli biorąc pod uwagę fakt, że chrześcijanie są uznawani za prawych na podstawie wiary — kolejne słowa Pawła powinny wpływać na ich stosunek do samych siebie, do innych oraz do władz zwierzchnich.

„Mówię każdemu wśród was, żeby nie myślał o sobie więcej niż należy myśleć” — pisze Paweł. Zachęca też: „Miłość wasza niech będzie bez obłudy” (Rzym. 12:3, 9). „Niech każda dusza będzie podporządkowana władzom zwierzchnim” (Rzym. 13:1). W sprawach sumienia apostoł zachęca chrześcijan, by ‛nie osądzali się wzajemnie’ (Rzym. 14:13).

Odpowiedzi na pytania biblijne:

12:20 — Jak ‛nagarniamy ognistych węgli’ na głowę nieprzyjaciela? W czasach biblijnych wkładano do pieca rudę metalu, umieszczając pod nią i na niej warstwę węgla. Żar wytapiał metal i pomagał oddzielić go od zanieczyszczeń. Podobnie my ‛nagarniamy ognistych węgli’ na głowę nieprzyjaciela, gdy postępujemy wobec niego życzliwie, wskutek czego mięknie i uwidacznia swe pozytywne cechy.

12:21 — Jak możemy ‛zło dobrem zwyciężać’? Jeden ze sposobów polega na niezachwianym kontynuowaniu dzieła głoszenia dobrej nowiny o Królestwie tak długo, jak długo Jehowa tego oczekuje (Marka 13:10).

13:1 — W jakim sensie władze zwierzchnie „zajmują swe względne pozycje za sprawą Boga”? Świeckie władze „zajmują swe względne pozycje za sprawą Boga” w tym sensie, że On dopuszcza, by sprawowały rządy. Wyraźnie to widać też w licznych proroctwach biblijnych, w których Jehowa zapowiadał nastanie konkretnych władców.

Czego się możemy nauczyć:

12:17, 19. Szukanie odwetu na własną rękę oznaczałoby wkraczanie w kompetencje Jehowy. Gdybyśmy ‛oddawali złem za złe’, postępowalibyśmy zuchwale!

14:14, 15. Potrawy i napoje, którymi podejmujemy naszych braci, nie powinny być dla nich przyczyną potknięcia bądź zasmucenia.

14:17. Uznanie Boże nie zależy głównie od tego, co jemy, co pijemy albo od czego się powstrzymujemy. Ma raczej związek z prawością, pokojem i radością.

15:7. Powinniśmy bez uprzedzeń przyjmować w zborze każdego szczerego poszukiwacza prawdy i ogłaszać wieść o Królestwie wszystkim napotykanym ludziom.

[Ilustracje na stronie 31]

Czy ofiara okupu może zakryć grzechy popełnione przez ludzi, którzy żyli, zanim została złożona?