NIEKTÓRZY zwolennicy nauki o ogniu piekielnym powołują się na słowa Jezusa zanotowane w Ewangelii według Marka 9:48 (lub wersety 44 i 46). Wspomniał on o robakach (albo czerwiach), które nie giną, i o ogniu, który nie gaśnie. Gdyby ktoś zapytał cię o tę wypowiedź, jak byś mu ją wyjaśnił?

W zależności od tego, jakim przekładem posługuje się rozmówca, może przytoczyć werset 44, 46 albo 48, ponieważ w niektórych Bibliach brzmią one podobnie *. W Przekładzie Nowego Świata słowa te oddano następująco: „Jeśli zaś gorszy cię twoje oko, odrzuć je; lepiej jest dla ciebie wejść jednookim do królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu zostać wrzuconym do Gehenny, gdzie ich czerw nie umiera, a ogień nie jest gaszony” (Marka 9:47, 48).

Tak czy inaczej, niektórzy twierdzą, że wypowiedź Jezusa popiera pogląd, jakoby po śmierci dusze złych ludzi cierpiały wieczne męki. Na przykład w pewnym hiszpańskim przekładzie wydanym przez Uniwersytet w Nawarze tak skomentowano wspomniane wersety: „Tymi [słowami] nasz Pan nawiązuje do mąk piekielnych. Robak, który nie umiera, objaśniany jest jako wieczne wyrzuty sumienia gryzące potępionych, a nieugaszony ogień jako kara w postaci bólu fizycznego” (Sagrada Biblia).

Warto jednak porównać słowa Jezusa z ostatnim wersetem proroctwa Izajasza *. Czy nie jest oczywiste, że Jezus nawiązał w swojej wypowiedzi do tego tekstu z 66 rozdziału Księgi Izajasza? We fragmencie tym prorok najwyraźniej mówi o wyjściu „z Jerozolimy do pobliskiej Doliny Hinnoma (Gehenny), gdzie niegdyś składano ofiary z ludzi (Jer 7:31) i która z czasem stała się miejskim wysypiskiem śmieci” (The Jerome Biblical Commentary). Jasno widać, że symbolizm Księgi Izajasza 66:24 nie dotyczy dręczenia żywych, bo jest tu mowa o zwłokach. To właśnie robactwo, a nie ludzie czy ich nieśmiertelne dusze, ma nie umierać. Co więc oznaczają słowa Jezusa?

Zauważmy, jak werset z Ewangelii według Marka 9:48 został skomentowany w pewnym katolickim dziele: „[Ten] zwrot jest zaczerpnięty z Izajasza (66,24). Prorok pokazuje tam dwa typowe sposoby niszczenia zwłok: przez rozkład oraz przez spalenie (...). Zestawienie w tekście robaków i ognia intensyfikuje wyobrażenie zagłady (...). Oba niszczycielskie czynniki opisano jako trwale działające (‛nie jest gaszony, nie umiera’) — po prostu nie sposób przed nimi uciec. W obrazie tym to nie człowiek, a jedynie robak i ogień nie podlegają zniszczeniu; oba te czynniki unicestwiają wszystko w swym zasięgu. Nie jest to zatem opis wiecznych mąk, ale całkowitej zagłady, która wyklucza zmartwychwstanie i jest równoznaczna z ostateczną śmiercią”. „[Ogień] jest więc symbolem unicestwienia” (El evangelio de Marcos. Análisis lingüístico y comentario exegético, tom II).

Każdy, kto wie, że prawdziwy Bóg darzy ludzi miłością i jest sprawiedliwy, bez trudu zauważy, jak rozsądne jest właśnie takie zrozumienie słów Jezusa. Nie nauczał on, że niegodziwi będą cierpieć wieczne męki. Wskazał raczej, że grozi im całkowita zagłada bez możliwości zmartwychwstania.

[Przypisy]