APOSTOŁ PAWEŁ jest żywo zainteresowany pomyślnością duchową zboru w Koryncie. Doszły go wieści o zatargach wśród braci i tolerowaniu niemoralności. Otrzymał także list od tamtejszych chrześcijan, w którym pytali o wskazówki w pewnych kwestiach. Toteż około roku 55 n.e., w czasie swej trzeciej podróży misjonarskiej, Paweł pisze z Efezu pierwszy z dwóch listów do Koryntian.

Drugi list, zredagowany najwyraźniej zaledwie kilka miesięcy później, jest kontynuacją poprzedniego. Ponieważ sytuacja panująca w zborze korynckim i poza jego obrębem pod wieloma względami przypomina nasze czasy, treść listów do Koryntian ma dla nas ogromną wartość (Hebr. 4:12).

‛CZUWAJCIE, STÓJCIE NIEWZRUSZENIE, UMACNIAJCIE SIĘ’

(1 Kor. 1:1 do 16:24)

Apostoł Paweł zachęca Koryntian, żeby „wszyscy mówili zgodnie” (1 Kor. 1:10). Nie ma ‛żadnego innego fundamentu oprócz Jezusa Chrystusa’, na którym powinniśmy budować chrześcijańskie usposobienie (1 Kor. 3:11-13). W sprawie pewnego rozpustnika w zborze Paweł pisze: „Usuńcie niegodziwego spośród siebie” (1 Kor. 5:13). Dodaje też: „Ciało nie jest dla rozpusty, lecz dla Pana” (1 Kor. 6:13).

W odpowiedzi na ‛sprawy, o których napisali’ Koryntianie, apostoł udziela stosownych rad dotyczących małżeństwa i stanu wolnego (1 Kor. 7:1). Po omówieniu zasady zwierzchnictwa, porządku na zebraniach oraz pewności nadziei zmartwychwstania zachęca: „Czuwajcie, stójcie niewzruszenie w wierze, działajcie po męsku, umacniajcie się” (1 Kor. 16:13).

Odpowiedzi na pytania biblijne:

1:21 — Czy Jehowa rzeczywiście posługuje się „głupstwem”, by wybawić wierzących? W żadnym wypadku. Skoro jednak „świat nie poznał Boga przez swą mądrość”, do zbawienia ludzi posługuje się On czymś, co światu wydaje się głupie (Jana 17:25).

5:5 — Co to znaczy ‛wydać niegodziwego człowieka Szatanowi ku zagładzie ciała, aby duch został wybawiony’? Kiedy ktoś nieokazujący skruchy za poważny grzech jest wykluczany z chrześcijańskiej społeczności, ponownie staje  się częścią niegodziwego świata podległego Diabłu (1 Jana 5:19). Dlatego można powiedzieć, że jest jakby wydany Szatanowi. Wykluczenie takiej osoby jest równoznaczne z zagładą, czyli usunięciem, demoralizującego elementu, dzięki czemu zostaje zachowany duch danego zboru — dominujące w nim nastawienie (2 Tym. 4:22).

7:33, 34 — Co należy rozumieć przez „sprawy świata”, o które są zatroskani żonaci mężczyźni i zamężne kobiety? Apostoł Paweł mówi tu o sprawach codziennych absorbujących małżonków, takich jak wyżywienie, odzież czy mieszkanie, a nie o niegodziwych rzeczach tego świata, od których powinni stronić chrześcijanie (1 Jana 2:15-17).

11:26 — Jak często śmierć Jezusa ma być upamiętniana i do kiedy? W wersecie tym apostoł Paweł nie sugerował, iż śmierć Jezusa powinno się upamiętniać często. Greckie słowo oddane przez „ilekroć” dosłownie znaczy „ile razy”, „jak często”, „za każdym razem, kiedy”. Apostoł chciał zatem powiedzieć, że pomazańcy ‛obwieszczają śmierć Pana’ za każdym razem, gdy co roku w dniu 14 Nisan spożywają emblematy podawane na Pamiątce. Czynią to, „aż on przybędzie”, czyli aż ich przyjmie przez wskrzeszenie do życia w niebiosach (1 Tes. 4:14-17).

13:13 — W jakim sensie miłość jest większa niż wiara i nadzieja? Kiedy „rzeczy spodziewane” stają się rzeczywistością i „nacechowane pewnością oczekiwanie” ich się spełnia, kończy się rola wiary i nadziei (Hebr. 11:1). Miłość jest większa niż wiara i nadzieja, ponieważ pozostaje na zawsze.

15:29 — Co znaczy, że pewni ludzie „dają się ochrzcić, aby być umarłymi”? Apostoł Paweł nie sugeruje, że żyjący mają być ochrzczeni za tych, którzy zmarli bez chrztu, jak mogłoby to wynikać z różnych przekładów Biblii. Mówi raczej o chrześcijanach namaszczonych duchem Bożym. Zostają oni niejako zanurzeni w bieg życia, który wiernie kontynuują aż do śmierci, po czym dostępują wskrzeszenia do życia w niebie.

Czego się możemy nauczyć:

1:26-31; 3:3-9; 4:7. Pokorne chlubienie się w Jehowie, a nie w sobie samych, umacnia jedność w zborze.

2:3-5. Podczas głoszenia w Koryncie — ośrodku greckiej nauki i filozofii — apostoł Paweł mógł się zastanawiać, czy zdoła przekonać tamtejszych słuchaczy. Nie dopuścił jednak, by jakaś „słabość” lub „bojaźń” przeszkodziły mu w zleconej przez Boga służbie. My też nie możemy dopuścić, aby nietypowe okoliczności powstrzymały nas od oznajmiania dobrej nowiny o Królestwie Bożym. Wzorem Pawła z ufnością szukajmy pomocy u Jehowy.

2:16. Posiadanie „umysłu Chrystusowego” oznacza, że poznaliśmy sposób myślenia Chrystusa i dostosowaliśmy do niego nasze myślenie, wniknęliśmy w osobowość Syna Bożego i się na nim wzorujemy (1 Piotra 2:21; 4:1). Jakże ważne jest więc dokładne poznawanie życia i służby Jezusa!

3:10-15; 4:17. Powinniśmy analizować i ulepszać swoją umiejętność nauczania i czynienia uczniów (Mat. 28:19, 20). W przeciwnym razie osoba, z którą studiujemy, może nie przetrwać prób wiary i poniesiemy tak bolesną stratę, że zostaniemy wybawieni „jakby poprzez ogień”.

6:18. ‛Uciekanie od rozpusty’ nie oznacza jedynie stronienia od czynów określanych mianem porneía, ale też wystrzeganie się pornografii, nieczystości pod względem moralnym, rojeń o seksie, flirtowania, słowem wszystkiego, co może prowadzić do rozpusty (Mat. 5:28; Jak. 3:17).

7:29. Małżonkowie powinni uważać, by zbytnie zaabsorbowanie sobą nie zepchnęło spraw Królestwa na dalszy plan.

10:8-11. Izraelici ciężko obrażali Jehowę, gdy szemrali przeciw Mojżeszowi i Aaronowi.  Postąpimy mądrze, jeśli będziemy się strzec szemrania.

16:2. Jeżeli chcemy regularnie wspierać finansowo sprawy Królestwa, powinniśmy to zaplanować i potem trzymać się tego planu.

‛WCIĄŻ PODDAWAJCIE SIĘ SKORYGOWANIU’

(2 Kor. 1:1 do 13:14)

Paweł zaleca Koryntianom, żeby winowajcy, który został wykluczony ze zboru, ale potem okazał skruchę, teraz ‛życzliwie przebaczyli i go pocieszyli’. Chociaż pierwszy list apostoła zasmucił tych chrześcijan, Paweł raduje się, ponieważ ‛zasmucili się ku okazaniu skruchy’ (2 Kor. 2:6, 7; 7:8, 9).

Apostoł Paweł zachęca braci w Koryncie, by ‛jak obfitują we wszystko, obfitowali też w dawanie’. Udzieliwszy odpowiedzi przeciwnikom, przekazuje końcowe rady dla wszystkich: „Wciąż się radujcie, poddawajcie się skorygowaniu, doznawajcie pociechy, myślcie zgodnie, żyjcie w pokoju” (2 Kor. 8:7; 13:11).

Odpowiedzi na pytania biblijne:

2:15, 16 — W jakim sensie jesteśmy „miłą wonią Chrystusową”? Chodzi o to, że przestrzegamy zasad z Biblii i dzielimy się zawartym w niej orędziem. Dla nieprawych taka „woń” może być odrażająca, jednak dla Jehowy i ludzi o szczerych sercach jest bardzo miła.

5:16 — Co to znaczy, że namaszczeni chrześcijanie ‛nie znają nikogo według ciała’? Oznacza to, że nie patrzą na ludzi z cielesnego punktu widzenia, czyli nie faworyzują nikogo ze względu na bogactwo, rasę, narodowość ani pochodzenie. Ważne są dla nich duchowe więzi ze współwyznawcami.

11:1, 16; 12:11 — Czy apostoł Paweł w stosunku do Koryntian rzeczywiście był nierozsądny? Bynajmniej. Części z nich mógł jednak się wydawać chełpliwy i nierozsądny, a to z powodu słów, które był zmuszony wypowiedzieć w obronie swego apostolstwa.

12:1-4 — Kto „został porwany do raju”? Ponieważ Biblia nie mówi o nikim innym, kto miałby taką wizję, a we wcześniejszych wersetach Paweł broni swego usługiwania w charakterze apostoła, to w tym fragmencie najprawdopodobniej dzieli się własnym przeżyciem. Apostoł zapewne ujrzał w wizji raj duchowy, którym miał się cieszyć zbór chrześcijański w „czasie końca” (Dan. 12:4).

Czego się możemy nauczyć:

3:5. Ogólnie rzecz biorąc, werset ten mówi, że Jehowa szkoli nas do służby za pośrednictwem swego Słowa, świętego ducha i ziemskiej części swej organizacji (Jana 16:7; 2 Tym. 3:16, 17). Mądrze jest pilnie studiować Biblię i oparte na niej publikacje, nieustannie prosić o ducha świętego oraz regularnie uczęszczać na zebrania i brać w nich udział (Ps. 1:1-3; Łuk. 11:10-13; Hebr. 10:24, 25).

4:16. Ponieważ Jehowa odnawia ‛człowieka, którym jesteśmy wewnątrz, dzień po dniu’, powinniśmy systematycznie korzystać z tego, co nam udostępnia, i każdego dnia poświęcać uwagę sprawom duchowym.

4:17, 18. Pamiętanie o tym, że „ucisk jest chwilowy i lekki”, może nam pomóc dochować wierności Jehowie w próbach.

5:1-5. Jakże pięknie apostoł Paweł wyraża uczucia namaszczonych chrześcijan związane z ich nadzieją na życie w niebie!

10:13. Jeśli nie poproszono nas o pomoc tam, gdzie są większe potrzeby, to powinniśmy głosić jedynie na terenie przydzielonym naszemu zborowi.

13:5. Aby ‛sprawdzić, czy trwamy w wierze’, musimy się przyjrzeć naszym uczynkom w świetle nauk biblijnych. A chcąc ‛zbadać, jacy jesteśmy’, powinniśmy ocenić nasz stan duchowy, w tym sprawność „władz poznawczych”, oraz ilość i jakość uczynków, którymi poświadczamy swą wiarę (Hebr. 5:14; Jak. 1:22-25). Stosując się do mądrych rad udzielonych przez apostoła Pawła, możemy stale chodzić drogą prawdy.

[Ilustracja na stronach 26, 27]

Co oznaczają słowa „ilekroć jecie ten chleb i pijecie ten kielich”? (1 Kor. 11:26)