„Bóg nie jest nieprawy, żeby miał zapomnieć o waszej pracy oraz o miłości, którą okazaliście jego imieniu” (HEBR. 6:10).

1, 2. (a) Co może przywodzić na myśl widok osoby okrytej siwizną? (b) Jak Jehowa zapatruje się na chrześcijan starszych wiekiem?

KIEDY spoglądasz na sędziwych, siwowłosych członków zboru, czy przychodzi ci na myśl pewna scena opisana w Księdze Daniela? W wizji prorok ten ujrzał postać Jehowy Boga, mającego białe włosy. Oto fragment tej relacji: „Patrzyłem, aż ustawiono trony i zasiadł Istniejący od Dni Pradawnych. Odzienie jego było białe jak śnieg, a włosy na jego głowie — jak czysta wełna” (Dan. 7:9).

² Naturalna wełna zwykle jest jasna, wręcz biała. Włosy w tym kolorze oraz tytuł „Istniejący od Dni Pradawnych” wskazują zatem na wiekuistość Boga i na Jego niezwykłą mądrość — a obie te cechy budzą w nas najgłębszy respekt. Jak więc Jehowa, Istniejący od Dni Pradawnych, zapatruje się na swych wiernych, sędziwych sług? W Biblii oznajmił: „Siwizna jest koroną piękna, gdy się ją znajduje na drodze prawości” (Prz. 16:31). Wierni chrześcijanie, którzy się postarzeli, są w oczach Boga piękni. Czy myślisz o nich podobnie?

Dlaczego tak cenni?

3. Dlaczego sędziwi współwyznawcy są dla nas tak cenni?

³ Wśród sędziwych współwyznawców są członkowie Ciała Kierowniczego, dawni i obecni nadzorcy podróżujący, gorliwi pionierzy, a także sporo głosicieli Królestwa — braci i sióstr, którzy wiernie i wytrwale pełnią służbę w zborach. Zapewne znasz takie gorliwe osoby, które od dziesięcioleci głoszą dobrą nowinę i wywierają pozytywny wpływ na młodsze pokolenie. Niektórzy niemłodzi już bracia wykonują bardzo odpowiedzialne zadania, a z powodu dobrej nowiny znieśli wiele prześladowań. Jehowa Bóg oraz „niewolnik wierny i roztropny” ogromnie cenią ich wcześniejszy i obecny wkład w rozwój dzieła Królestwa (Mat. 24:45).

4. Dlaczego powinniśmy szanować sędziwych współwyznawców i modlić się za nich?

⁴ Wierni Bogu seniorzy zasługują na szacunek i respekt. Prawo dane za pośrednictwem Mojżesza podkreślało związek między szacunkiem dla osób sędziwych a bojaźnią przed Jehową (Kapł. 19:32). Powinniśmy regularnie modlić się za takich wiernych braci i dziękować Bogu za ich „pełen miłości trud”. Czynił tak apostoł Paweł, wspominając w modlitwach o swoich drogich współpracownikach — młodszych i starszych (odczytaj 1 Tesaloniczan 1:2, 3).

5. Jaki pożytek możemy odnieść z towarzystwa sędziwych współwyznawców?

⁵ Starsi wiekiem chrześcijanie są dobrodziejstwem dla wszystkich członków zboru. Dzięki studium, obserwacjom i osobistym przeżyciom nagromadzili bezcenną wiedzę. Nauczyli się przejawiać cierpliwość i empatię. Z wielką radością i satysfakcją przekazują swoje doświadczenie młodszemu pokoleniu (Ps. 71:18). Młodzi bracia i siostry, korzystajcie z tych zasobów mądrości,  czerpcie z nich jak z głębokiej studni! (Prz. 20:5).

6. Jak możemy pokazywać starszym osobom, że naprawdę je cenimy?

⁶ Czy zapewniamy starsze osoby, że wzorem Jehowy bardzo je cenimy? Warto im na przykład mówić, że kochamy je za wierność i że jesteśmy wdzięczni za otrzymywane wskazówki. A gdy ich sugestie wprowadzamy w czyn, dajemy dowód szczerego szacunku. Sporo sędziwych chrześcijan pamięta, że w przeszłości też korzystało z mądrych rad wiernych współwyznawców, co miało pozytywny wpływ na całe ich życie *.

Serdeczna troska w praktyce

7. Na kogo Jehowa nałożył główny obowiązek troszczenia się o starsze osoby?

⁷ Obowiązek troszczenia się o starsze osoby Bóg nałożył przede wszystkim na ich bliskich (odczytaj 1 Tymoteusza 5:4, 8). Gdy się z tego wywiązują, dają dowód, że zależy im na pomyślności sędziwych krewnych. Naśladują tym Boga i zyskują Jego uznanie. On zaś wspiera takie rodziny i błogosławi im ze względu na ich starania i ponoszone ofiary *.

8. Dlaczego zbory powinny się interesować pomyślnością sędziwych chrześcijan?

⁸ Jeżeli wierni sędziwi chrześcijanie nie mają wierzących krewnych albo rodziny gotowej się nimi zajmować, Jehowa raduje się, gdy z pomocą przychodzi im zbór (1 Tym. 5:3, 5, 9, 10). Współwyznawcy okazują wtedy ‛wzajemne zrozumienie, uczucie braterskie oraz tkliwe współczucie’ (1 Piotra 3:8). Ich troskę o starsze osoby trafnie zilustrował apostoł Paweł, który napisał, że gdy cierpi jeden członek ciała, „cierpią z nim wszystkie inne członki” (1 Kor. 12:26). Praktyczne, pełne współczucia działanie na rzecz starszych wiekiem chrześcijan jest zgodne z podaną przez niego zasadą: „Jedni drugich brzemiona noście i w ten sposób spełnijcie prawo Chrystusowe” (Gal. 6:2).

9. Jakie brzemiona dźwigają starsi ludzie?

 ⁹ A jakie brzemiona noszą sędziwi ludzie? Wielu szybko się męczy. Czasem mogą nie mieć sił, by wykonać najprostsze czynności — pójść do lekarza, opłacić rachunki, napisać list, posprzątać mieszkanie czy przygotować posiłek. Z wiekiem słabnie też apetyt i pragnienie. Dlatego starsze osoby nieraz pod tym względem się zaniedbują. Podobnie bywa z odżywianiem się w sensie duchowym. Słabszy wzrok lub słuch utrudniają czytanie bądź słuchanie pouczeń biblijnych, a wyjście na zebranie okazuje się wyczerpującym przedsięwzięciem. Co dla takich osób mogą zrobić inni?

Jak możesz pomóc

10. Jaką praktyczną pomoc sędziwym współwyznawcom mogą zapewnić nadzorcy?

¹⁰ Wiele zborów troszczy się o sędziwych współwyznawców naprawdę wzorowo. Bracia i siostry, powodowani miłością, pomagają im robić zakupy, gotować czy sprzątać, a także studiować, uczęszczać na zebrania oraz regularnie uczestniczyć w służbie kaznodziejskiej. Młodsi Świadkowie towarzyszą im i ich podwożą. Gdy starsze osoby nie są w stanie wychodzić z domu, mogą słuchać programu zebrań przez telefon albo z nagranych kaset. W miarę możliwości nadzorcy starają się w praktyczny sposób dbać o potrzeby sędziwych chrześcijan *.

11. Jak pewna rodzina zatroszczyła się o sędziwego brata?

¹¹ Poszczególni członkowie zboru mogą ponadto okazać gościnność i szczodrość. Pewnego brata po śmierci żony nie było już stać na utrzymanie mieszkania. Wcześniej razem z żoną prowadził on studium biblijne z małżeństwem mającym dwie nastoletnie córki. Rodzina ta mieszkała w dużym domu i postanowiła udostępnić bratu dwa pokoje. Przez 15 lat wszyscy razem spożywali posiłki, wspólnie spędzali przyjemne chwile i okazywali sobie miłość braterską. Córki wiele zyskały dzięki wierze i ogromnemu doświadczeniu tego sędziwego brata, on zaś bardzo sobie cenił to miłe i radosne towarzystwo. Mieszkał tam aż do śmierci w wieku 89 lat. Rodzina ta jest wdzięczna Bogu za mnóstwo błogosławieństw, jakich zaznawała w tym okresie. Zapewniając pomoc swojemu współwyznawcy i uczniowi Jezusa Chrystusa, ‛nie straciła swej nagrody’ (Mat. 10:42) *.

12. Jak moglibyśmy okazywać sędziwym współwyznawcom serdeczne względy?

¹² Nie każdy jest w stanie udzielić takiego wsparcia jak wspomniana rodzina. Wielu może jednak pomagać starszym osobom w docieraniu na zebrania czy wyruszaniu do służby kaznodziejskiej. Warto zapraszać je do siebie oraz uwzględniać przy organizowaniu rozrywki. Odwiedzaj podeszłych w latach współwyznawców, zwłaszcza kiedy są chorzy lub nie mogą wychodzić z domu. Pamiętaj, żeby zawsze traktować ich jak osoby dorosłe. Dopóki zachowują sprawność umysłową, należy ich pytać o zdanie w kwestiach, które ich dotyczą. Nawet ktoś, kto w dużej mierze stracił taką sprawność, potrafi wyczuć, czy drudzy szanują jego godność.

Jehowa nie zapomni o twojej pracy

13. Dlaczego okazywanie względów sędziwym członkom zboru jest tak ważne?

¹³ Okazywanie względów starszym osobom jest niezwykle ważne. Bywają one przygnębione tym, że nie są już w stanie zdziałać tyle co kiedyś, gdy były młodsze i zdrowsze. Na przykład siostra, która  przez 50 lat gorliwie służyła Jehowie i była pionierką stałą, z czasem bardzo podupadła na zdrowiu, tak iż nawet uczęszczanie na zebrania sprawiało jej trudności. Kiedy porównała swe dawne osiągnięcia z obecnymi ograniczonymi możliwościami, rozpłakała się. Pochyliła głowę i ze łzami w oczach powiedziała: „Nic już z siebie nie daję”.

14. Jakie pokrzepienie sędziwi słudzy Jehowy znajdują w Psalmach?

¹⁴ Jeśli jesteś już w podeszłym wieku, to czy też doznajesz takich przykrych uczuć? Czy nie miewasz czasami wrażenia, że Jehowa cię opuścił? Podobne myśli mogły dręczyć psalmistę, który w późnych latach życia błagał Jehowę: „Nie odrzucaj mnie w czasie starości; nie opuszczaj mnie, gdy moc moja ustaje. I aż po starość i siwiznę nie opuszczaj mnie, Boże” (Ps. 71:9, 18). Jehowa oczywiście nie zamierzał go opuścić i tak samo nie opuści ciebie. W innym psalmie Dawid wyraził ufne przekonanie, że Jehowa się o nas troszczy (odczytaj Psalm 68:19). Nie trać tej ufności — jeśli pozostajesz wierny, Jehowa jest z tobą i dzień po dniu będzie cię wspierał.

15. Co może pomóc starszym osobom zachowywać optymizm?

¹⁵ Sędziwi słudzy Jehowy, wszystko, co robiliście i robicie ku chwale Boga, zawsze pozostanie w Jego pamięci! W Biblii czytamy: „Bóg nie jest nieprawy, żeby miał zapomnieć o waszej pracy oraz o miłości, którą okazaliście jego imieniu” (Hebr. 6:10). Brońcie się przed błędnym przeświadczeniem, że ze względu na podeszły wiek nie jesteście już dla Jehowy użyteczni. Starajcie się odrzucać zniechęcające, pesymistyczne myśli i zastępować je pozytywnymi. Radujcie się błogosławieństwami i widokami na przyszłość! Mamy przed sobą najlepszą „przyszłość i nadzieję” — zagwarantowaną przez naszego Stwórcę (Jer. 29:11, 12; Dzieje 17:31; 1 Tym. 6:19). Skupiajcie się na tej nadziei, zachowujcie młodość w sercu i umyśle i nigdy nie pomniejszajcie swej roli w zborze *!

16. Dlaczego pewien brat chciał zrezygnować z usługiwania w roli nadzorcy i jakiej zachęty udzieliło mu grono starszych?

¹⁶ Pomyślmy o 80-letnim bracie Januszu, który cały czas troszczy się o swoją wierną, choć już niedołężną żonę Stefanię *. Siostry na zmianę zostają przy niej, by on mógł korzystać z zebrań i wyruszać do służby polowej. Jednak niedawno brat Janusz poczuł się zupełnie wyczerpany emocjonalnie i doszedł do wniosku, że nie powinien dłużej usługiwać w charakterze nadzorcy. „Po co w ogóle jestem starszym?” — zapytał ze łzami w oczach. „W zborze nic już konkretnego nie robię”. Ale inni nadzorcy upewnili go, że jego doświadczenie i rozeznanie są bezcenne. Usilnie zachęcali, by mimo ograniczeń nie rezygnował z piastowanego przywileju. Brat Janusz poczuł się tym bardzo pokrzepiony i z korzyścią dla całego zboru dalej jest nadzorcą.

Jehowa naprawdę się troszczy

17. O czym Biblia zapewnia sędziwych chrześcijan?

¹⁷ Pismo Święte jasno wykazuje, że sędziwe osoby mimo trudności związanych z wiekiem mogą cieszyć się pomyślnością  duchową. Psalmista napisał: „Zasadzeni w domu Jehowy (...) rozkwitną. Wciąż będą się mieć dobrze, choć już okryci siwizną, nadal będą pełni wigoru i rześcy” (Ps. 92:13, 14). Apostoł Paweł, sam najwidoczniej nękany dolegliwością fizyczną, ‛nie dawał za wygraną, nawet jeśli człowiek, którym był na zewnątrz, niszczał’ (odczytaj 2 Koryntian 4:16-18).

18. Dlaczego osoby starsze oraz ich opiekunowie potrzebują pomocy?

¹⁸ Obecnie mamy sporo dowodów na to, że współwyznawcy podeszli w latach ‛wciąż mogą się mieć dobrze’. Niemniej choroby i inne kłopoty związane z wiekiem bywają bardzo przytłaczające, nawet dla tych, którzy mają serdeczne wsparcie rodziny. Niekiedy wyczerpani są również opiekunowie. Zbór ma zaszczyt i jednocześnie obowiązek okazywać sędziwym braciom i siostrom oraz ich opiekunom szczerą miłość w działaniu (Gal. 6:10). Nie mówimy takim osobom: „Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i dobrze najedzcie”, lecz udzielamy im praktycznej pomocy (Jak. 2:15-17).

19. Dlaczego wierni sędziwi chrześcijanie patrzą w przyszłość z ufnością?

¹⁹ Upływ czasu potrafi ograniczyć możliwości lojalnych chrześcijan, ale na pewno nie osłabia miłości Jehowy do takich osób. Przeciwnie — Bóg wciąż je ceni i nigdy ich nie opuści (Ps. 37:28; Izaj. 46:4). Swoich sędziwych sług dalej będzie pokrzepiał i prowadził (Ps. 48:14).

[Przypisy]

Jak byś odpowiedział?

• Dlaczego wierni sędziwi chrześcijanie są cenni?

• Jak możemy osobom starszym okazywać serdeczne względy?

• Co może pomóc sędziwym sługom Jehowy zachowywać optymizm?

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronie 18]

Członkowie zboru okazują sędziwym współwyznawcom serdeczne względy