„Przodujcie w okazywaniu sobie nawzajem szacunku” (RZYM. 12:10).

1. Co w wielu rejonach świata stało się rzadkością?

W NIEKTÓRYCH rejonach świata panuje zwyczaj, że dzieci na znak szacunku dla siedzących osób dorosłych przyklękają w ich obecności, żeby nie sprawiać wrażenia wyższych od nich. A gdyby jakieś dziecko odwróciło się plecami do dorosłego, uznano by to za przejaw lekceważenia. Chociaż w różnych kręgach kulturowych szacunek bywa okazywany w różny sposób, takie gesty przywodzą na pamięć Prawo Mojżeszowe. Zawierało ono przykazanie: „Przed siwym włosem winieneś wstać i masz okazywać względy osobie starca” (Kapł. 19:32). Niestety, w wielu rejonach świata okazywanie szacunku stało się rzadkością i coraz bardziej daje się we znaki jego brak.

2. Kogo nakazuje nam szanować Słowo Boże?

² Słowo Boże kładzie wielki nacisk na okazywanie szacunku. Mamy nim darzyć Jehowę i Jezusa (Jana 5:23). Powinniśmy też otaczać szacunkiem członków rodziny, współwyznawców, a także osoby spoza zboru (Rzym. 12:10; Efez. 6:1, 2; 1 Piotra 2:17). Jak zatem możemy dawać wyraz szacunkowi dla Jehowy? Jak okazywać go chrześcijańskim braciom i siostrom? Rozważmy to szerzej.

Szanuj Jehowę i Jego imię

3. W jaki ważny sposób możemy okazywać szacunek Jehowie?

³ Jednym z ważnych sposobów okazywania szacunku Jehowie jest poszanowanie dla imienia Bożego. Jesteśmy przecież ‛ludem dla Jego imienia’ (Dzieje 15:14). To naprawdę zaszczyt, że możemy nosić imię Wszechmocnego Boga, Jehowy. Prorok Micheasz powiedział: „Wszystkie ludy, każdy z nich, będą chodzić w imieniu swego boga; my natomiast będziemy chodzić w imieniu Jehowy, naszego Boga, po czas niezmierzony, już na zawsze” (Mich. 4:5). ‛Chodzimy w imieniu Jehowy’, gdy każdego dnia staramy się swoimi uczynkami przysparzać chwały Temu, który to imię nosi. Słowa apostoła Pawła skierowane do chrześcijan w Rzymie pokazują, że gdybyśmy nie żyli zgodnie z głoszoną przez nas dobrą nowiną, to narażalibyśmy imię Boże na bluźnierstwa i zniesławianie (Rzym. 2:21-24).

4. Co sądzisz o przywileju, jakim jest dawanie świadectwa o Jehowie?

⁴ Szacunek Jehowie możemy też okazywać przez dawanie o Nim świadectwa. W przeszłości na swoich świadków Bóg powołał Izraelitów, ale oni nie wywiązali się z tego zadania (Izaj. 43:1-12). Często buntowali się przeciw Jehowie i „sprawiali ból Świętemu Izraela” (Ps. 78:40, 41). W końcu całkowicie stracili Jego łaskę. Dzisiaj to my mamy przywilej dawania świadectwa o Jehowie i Jego imieniu. Pobudza nas do tego miłość i pragnienie uświęcania imienia Bożego. Znając prawdę o naszym niebiańskim Ojcu i Jego zamierzeniu, nie potrafimy się powstrzymać od głoszenia. Podzielamy odczucia apostoła Pawła, który powiedział: „Nałożono na mnie konieczność. Doprawdy, biada mi, gdybym nie oznajmiał dobrej nowiny!” (1 Kor. 9:16).

5. Jaki związek zachodzi między pokładaniem wiary w Jehowie a okazywaniem Mu szacunku?

⁵ Psalmista Dawid oświadczył: „Znający twe imię będą ci ufali, bo nie opuścisz tych, którzy cię szukają, Jehowo” (Ps. 9:10). Jeśli naprawdę znamy Jehowę i mamy w poszanowaniu Jego  imię, to wzorem dawnych sług Bożych będziemy Mu ufać. Pokładanie w Nim takiej wiary jest kolejnym sposobem okazywania Mu szacunku. Zwróćmy uwagę, jak Biblia łączy te dwa elementy. Kiedy starożytny Izrael przestał Mu ufać, Jehowa zapytał Mojżesza: „Jak długo lud ten będzie mnie traktował bez szacunku i jak długo nie będą mi wierzyć mimo wszystkich znaków, których pośród nich dokonałem?” (Liczb 14:11). Prawdziwa jest też sytuacja odwrotna — ufając, że Jehowa nas ochroni i wesprze nawet w czasie prób, okazujemy Mu szacunek.

6. Co nas pobudza do okazywania Jehowie głębokiego respektu?

⁶ Jezus wskazał, że szacunek dla Jehowy musi wypływać z serca. W rozmowie z ludźmi, którzy wielbili Boga nieszczerze, zacytował słowa swego Ojca: „Lud ten okazuje mi szacunek swoimi wargami, ale ich serce jest ode mnie bardzo oddalone” (Mat. 15:8). Prawdziwy respekt dla Jehowy wynika ze szczerej miłości do Niego (1 Jana 5:3). Warto również pamiętać o Jego obietnicy: „Tych (...), którzy mnie szanują, i ja uszanuję” (1 Sam. 2:30).

Nadzorcy okazują szacunek drugim

7. (a) Dlaczego bracia pełniący w zborze odpowiedzialne funkcje powinni szanować tych, którym przewodzą? (b) Jak apostoł Paweł okazywał szacunek współchrześcijanom?

⁷ Apostoł Paweł zachęcał współwyznawców: „Przodujcie w okazywaniu sobie nawzajem szacunku” (Rzym. 12:10). Bracia pełniący w zborze odpowiedzialne funkcje winni ‛przodować’, czyli dawać dobry przykład, okazując szacunek osobom podlegającym ich pieczy. Powinni brać pod tym względem wzór z Pawła (odczytaj 1 Tesaloniczan 2:7, 8). Chrześcijanie w zborach odwiedzanych przez tego apostoła wiedzieli, że on nigdy nie prosiłby ich o coś, czego sam nie chciałby robić. Paweł okazywał szacunek współwyznawcom, toteż zasłużył sobie na ich szacunek. Możemy być pewni, że gdy powiedział: „Upraszam was, stańcie się moimi naśladowcami”, wielu ochoczo zareagowało na te słowa, ponieważ on sam dawał przykład godny naśladowania (1 Kor. 4:16).

8. (a) W jaki sposób Jezus okazywał szacunek swym uczniom? (b) Jak dzisiejsi nadzorcy mogą naśladować Chrystusa?

⁸ Odpowiedzialny brat może okazywać współwyznawcom szacunek również w ten sposób, że przy wydawaniu jakichś poleceń lub udzielaniu wskazówek będzie starał się je uzasadnić. Tak samo postępował Jezus. Na przykład kiedy powiedział swym uczniom, by modlili się o więcej pracowników do żniwa, wyjaśnił im, dlaczego mają to robić. Oznajmił: „Żniwo jest wielkie, ale pracowników mało. Proście zatem Pana żniwa, aby wysłał pracowników na swe żniwo” (Mat. 9:37, 38). Podobnie gdy zachęcał swych uczniów, by czuwali, podał im konkretny powód: „Gdyż nie wiecie, którego dnia wasz Pan przyjdzie” (Mat. 24:42). Jezus często mówił swym uczniom nie tylko, co powinni robić, ale też dlaczego powinni tak postępować. Tym samym okazywał im szacunek. Jakiż to wspaniały wzór dla chrześcijańskich nadzorców!

Szanuj zbór Jehowy i zapewniane w nim kierownictwo

9. Co odzwierciedla nasza postawa wobec zboru chrześcijańskiego i jego przedstawicieli? Objaśnij to szerzej.

⁹ Aby darzyć Jehowę należnym respektem, musimy mieć też w poszanowaniu ogólnoświatowy zbór chrześcijański oraz jego przedstawicieli. Kiedy stosujemy się do biblijnych rad klasy wiernego niewolnika, dajemy dowód szacunku dla postanowień samego Boga. W czasach zboru wczesnochrześcijańskiego apostoł Jan zganił osoby, które lekceważyły zamianowanych braci (odczytaj 3 Jana 9-11). Jego słowa pokazują, że tacy ludzie nie mieli respektu nie tylko dla samych nadzorców, ale także dla ich nauk i wskazówek. Na szczęście  większość chrześcijan przejawiała innego ducha. Do śmierci ostatniego z apostołów społeczność chrześcijan jako grupa bezsprzecznie darzyła głębokim szacunkiem tych, którzy jej przewodzili (Filip. 2:12).

10, 11. Wyjaśnij na podstawie Biblii, dlaczego niektóre osoby w zborze chrześcijańskim słusznie posiadają pewną miarę władzy.

¹⁰ Niektórzy twierdzą, że skoro Jezus powiedział uczniom: „Wy wszyscy jesteście braćmi”, to w zborze chrześcijańskim nikt nie powinien sprawować zwierzchnictwa (Mat. 23:8). Ale zarówno Pisma Hebrajskie, jak i Pisma Greckie zawierają wiele przykładów mężczyzn, którzy otrzymali od Boga pewną miarę władzy. Historia patriarchów, sędziów i królów w starożytnym Izraelu dobitnie potwierdza, że Jehowa kieruje swym ludem poprzez ziemskich przedstawicieli. Gdy ktoś nie okazywał im należnego szacunku, Jehowa zsyłał na niego karę (2 Król. 1:2-17; 2:19, 23, 24).

¹¹ Podobnie chrześcijanie w I wieku uznawali przewodnictwo apostołów (Dzieje 2:42). Paweł na przykład wydawał braciom polecenia (1 Kor. 16:1; 1 Tes. 4:2). Ale sam też ochoczo podporządkowywał się osobom, które sprawowały nad nim zwierzchnictwo (Dzieje 15:22; Gal. 2:9, 10). Paweł rzeczywiście miał właściwe spojrzenie na kwestię władzy w zborze chrześcijańskim.

12. Jakie dwa wnioski dotyczące zwierzchnictwa możemy wyciągnąć na podstawie Biblii?

¹² Możemy z tego wyciągnąć dwa wnioski. Po pierwsze, istnieją biblijne podstawy, by „niewolnik wierny i roztropny” poprzez Ciało Kierownicze powierzał pewnym mężczyznom odpowiedzialne funkcje i by niektórzy zamianowani chrześcijanie sprawowali zwierzchnictwo nad innymi (Mat. 24:45-47; 1 Piotra 5:1-3). Po drugie, my wszyscy — w tym zamianowani bracia — powinniśmy darzyć szacunkiem tych, których ustanowiono nad nami. W jaki sposób możemy to robić?

Okazywanie szacunku nadzorcom podróżującym

13. Jak możemy okazywać szacunek współczesnym przedstawicielom zboru chrześcijańskiego?

¹³ Apostoł Paweł napisał: „Prosimy was, bracia, żebyście mieli uznanie dla tych, którzy wśród was ciężko pracują oraz wam przewodzą w Panu i was napominają, i żebyście z uwagi na ich pracę darzyli ich w miłości bardziej niż nadzwyczajnymi względami. Bądźcie wobec siebie nawzajem usposobieni pokojowo” (1 Tes. 5:12, 13). Do ‛tych, którzy ciężko pracują’, z pewnością zaliczają się nadzorcy podróżujący. Dlatego darzmy ich „bardziej niż nadzwyczajnymi względami”. Można to robić między innymi poprzez ochocze stosowanie się do ich rad i zachęt. Gdy taki nadzorca przekazuje nam wskazówki wiernego niewolnika, „mądrość z góry” pobudzi nas, byśmy byli ‛gotowi okazać posłuszeństwo’ (Jak. 3:17).

14. Jak zbór może dać dowód należnego szacunku wobec nadzorcy podróżującego i jakie przynosi to korzyści?

¹⁴ A co wtedy, jeśli otrzymujemy wskazówki, by robić coś inaczej, niż do tej pory  przywykliśmy? Okazywanie szacunku będzie czasami wymagało od nas walki ze skłonnością do przeciwstawiania się i z myśleniem w stylu: „U nas się tego tak nie robi” albo „Może to się sprawdzi gdzie indziej, ale nie w naszym zborze”. Będziemy natomiast całym sercem stosować się do zaleceń, pamiętając, że zbór należy do Jehowy i że Jezus, Głowa zboru, udzieli nam niezbędnej pomocy. Kiedy zbór z radością przyjmuje wskazówki nadzorcy podróżującego i wprowadza je w życie, daje tym dowód szczerego respektu. Apostoł Paweł pochwalił braci w Koryncie za nacechowane szacunkiem posłuszeństwo wobec wskazówek udzielonych im przez goszczącego tam starszego, Tytusa (2 Kor. 7:13-16). Dzisiaj my też możemy być pewni, że gotowość wprowadzania w życie zaleceń otrzymywanych od nadzorców podróżujących może spotęgować radość, jakiej zaznajemy w dziele głoszenia (odczytaj 2 Koryntian 13:11).

„Szanujcie ludzi wszelkiego pokroju”

15. W jaki sposób możemy okazywać szacunek naszym współwyznawcom?

¹⁵ Apostoł Paweł napisał: „Nie krytykuj surowo starszego mężczyzny. Wręcz przeciwnie, upraszaj go jak ojca, młodszych mężczyzn jak braci, starsze kobiety jak matki, młodsze kobiety jak siostry, z wszelką czystością. Szanuj wdowy, które rzeczywiście są wdowami” (1 Tym. 5:1-3). Słowo Boże zachęca nas do okazywania szacunku wszystkim członkom zboru. Ale co wtedy, gdy poróżniłeś się z którymś bratem lub siostrą? Czy miałoby ci to przeszkodzić w wywiązywaniu się z obowiązku szanowania współwyznawcy? Czy nie mógłbyś zmienić swego nastawienia i skupić się na duchowych zaletach takiego sługi Bożego? Zwłaszcza osoby sprawujące zwierzchnictwo powinny patrzeć z szacunkiem na swych braci i nigdy ‛nie panoszyć się wśród trzody’ (1 Piotra 5:3). W zborze chrześcijańskim, którego znakiem rozpoznawczym jest szczera miłość, mamy naprawdę wiele możliwości, by okazywać sobie nawzajem szacunek (odczytaj Jana 13:34, 35).

16, 17. (a) Dlaczego trzeba traktować z szacunkiem nie tylko osoby, którym głosimy, ale też naszych przeciwników? (b) Jak możemy ‛szanować ludzi wszelkiego pokroju’?

¹⁶ Oczywiście w okazywaniu szacunku nie ograniczamy się jedynie do naszych współwyznawców. Apostoł Paweł napisał do ówczesnych  chrześcijan: „Dopóki mamy czas sprzyjający temu, wyświadczajmy dobro wszystkim” (Gal. 6:10). To prawda, że stosowanie tej zasady może nie być łatwe, gdy współpracownik albo kolega szkolny odnosi się do nas nieżyczliwie. W takich chwilach powinniśmy jednak pamiętać o słowach: „Nie pałaj gniewem z powodu złoczyńców” (Ps. 37:1). Wcielanie tej rady w życie pobudzi nas do traktowania z szacunkiem nawet przeciwników. Tak samo podczas głoszenia pokorne nastawienie pomoże nam odpowiadać każdemu „w łagodnym usposobieniu i z głębokim respektem” (1 Piotra 3:15). Poza tym szacunek dla osób, którym głosimy, możemy wyrazić swoim ubiorem i wyglądem.

¹⁷ Niezależnie więc od tego, czy mamy do czynienia ze współwyznawcami, czy z ludźmi spoza zboru, chcemy stosować się do zachęty: „Szanujcie ludzi wszelkiego pokroju, miłujcie całą społeczność braci, Boga się bójcie, miejcie szacunek dla króla” (1 Piotra 2:17).

Jak byś odpowiedział?

Jak możemy okazywać należny szacunek...

• Jehowie?

• starszym zboru i nadzorcom podróżującym?

• każdemu członkowi zboru?

• ludziom, którym głosimy?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 23]

Pierwsi chrześcijanie respektowali przewodnictwo ciała kierowniczego

[Ilustracja na stronie 24]

Starsi w każdym rejonie świata darzą szacunkiem nadzorców podróżujących, mianowanych przez Ciało Kierownicze