„Aby wiedziano, że ty, który masz na imię Jehowa, ty sam jesteś Najwyższym nad całą ziemią” (PS. 83:18).

1, 2. Czego doświadcza wielu ludzi, kiedy dowiaduje się o imieniu Bożym, i na jakie pytania znajdziemy odpowiedź w tym artykule?

PRZED laty pewna katoliczka była wstrząśnięta tragedią, jaka wydarzyła się w jej okolicy. Zwróciła się o pomoc do księdza, ale ten nie chciał z nią nawet rozmawiać. Podniósłszy więc wzrok ku niebu, pomodliła się do Boga: „Nie wiem, kim jesteś (...), ale wiem, że tam mieszkasz. Proszę, pozwól mi się poznać!”. Wkrótce potem odwiedzili ją Świadkowie Jehowy. Dzięki nim zaznała pocieszenia i zdobyła wiedzę, której poszukiwała. Dowiedziała się między innymi, że Bóg ma imię — Jehowa. Było to dla niej bardzo emocjonujące przeżycie. „A więc tak nazywa się Bóg, którego od dzieciństwa pragnęłam poznać!” — wyznała.

² Wiele ludzi doświadczyło czegoś podobnego. Często pierwszy raz zetknęli się z imieniem Jehowy, czytając w Biblii Psalm 83:18. W Przekładzie Nowego Świata werset ten brzmi: „Aby wiedziano, że ty, który masz na imię Jehowa, ty sam jesteś Najwyższym nad całą ziemią”. Czy zastanawiałeś się jednak kiedyś, w jakich okolicznościach został napisany Psalm 83? Jakie wydarzenia miały skłonić ludzi do przyznania, że Jehowa jest jedynym prawdziwym Bogiem? I jakie aktualne przesłanie zawiera ten psalm? Odpowiedzi na te pytania znajdziemy w niniejszym artykule *.

Spisek przeciwko ludowi Jehowy

3, 4. Kto i w jakich okolicznościach ułożył Psalm 83?

³ Jak informuje nagłówek, Psalm 83 to „utwór muzyczny Asafa”. Najprawdopodobniej twórca tego psalmu był potomkiem Lewity Asafa, wybitnego muzyka z czasów króla Dawida. W utworze tym błagał Jehowę, by stanął w obronie swego zwierzchnictwa i uczynił powszechnie znanym swoje imię. Psalm ten musiał zostać ułożony jakiś czas po śmierci Salomona. Skąd taki wniosek? Ponieważ za panowania Dawida i Salomona król Tyru odnosił się do Izraela przyjaźnie. Psalm 83 powstawał w okresie, gdy mieszkańcy Tyru zwrócili się już przeciwko Izraelowi i sprzymierzyli z jego wrogami.

⁴ Psalmista wymienia dziesięć okolicznych narodów, które spiskowały, by zniszczyć lud Boży: „Namioty Edomu i Ismaelici, Moab i Hagryci, Gebal i Ammon, i Amalek, Filistea wraz z mieszkańcami Tyru. Przyłączyła się do  nich również Asyria” (Ps. 83:6-8). O jakim wydarzeniu jest tu mowa? Zdaniem niektórych o ataku koalicji Ammonitów, Moabitów i mieszkańców górzystego regionu Seir za dni Jehoszafata (2 Kron. 20:1-26). Inni utrzymują, że chodzi tu o ogólną atmosferę wrogości wobec Izraelitów podsycaną nieustannie przez sąsiadujące narody.

5. Jakie korzyści z Psalmu 83 mogą odnieść dzisiejsi chrześcijanie?

⁵ Tak czy inaczej, nie ulega wątpliwości, że to Jehowa Bóg natchnął psalmistę do skomponowania tej modlitewnej pieśni w okresie niebezpieczeństwa zagrażającego Jego ludowi. Psalm ten jest pokrzepieniem również dla dzisiejszych sług Bożych, którzy przez całe dziesięciolecia byli raz po raz atakowani przez wrogów usiłujących ich zgładzić. Z pewnością doda nam też otuchy w niedalekiej przyszłości, gdy Gog z Magog ruszy ze swymi hordami, by podjąć ostateczną próbę unicestwienia wszystkich, którzy oddają cześć Bogu w duchu i w prawdzie (odczytaj Ezechiela 38:2, 8, 9, 16).

Sprawa największej wagi

6, 7. (a) O co się modli psalmista w pierwszych słowach? (b) Co było dla psalmisty sprawą największej wagi?

⁶ Posłuchajmy, jak psalmista daje w modlitwie wyraz swym uczuciom: „Boże, obyś nie trwał w milczeniu; nie pozostawaj niemy i nie bądź nieporuszony — o, Boski. Oto bowiem burzą się twoi nieprzyjaciele i podnieśli głowę ci, którzy cię zawzięcie nienawidzą. Przeciw twemu ludowi chytrze prowadzą poufną rozmowę (...). Sercem bowiem jednomyślnie się naradzali; przeciw tobie poczęli nawet zawierać przymierze” (Ps. 83:1-3, 5).

⁷ Co było dla psalmisty sprawą największej wagi? Oczywiście martwił się o bezpieczeństwo swoje i swojej rodziny. Ale głównym przedmiotem jego troski był fakt, że wrogowie zniesławiali imię Jehowy i kierowali groźby przeciwko narodowi noszącemu to imię. Obyśmy w tych trudnych dniach poprzedzających koniec starego świata mieli podobny, zrównoważony punkt widzenia (odczytaj Mateusza 6:9, 10).

8. Jaki cel miały narody spiskujące przeciwko Izraelowi?

⁸ Psalmista cytuje słowa wrogów: „Chodźcie i wytępmy ich jako naród, by już więcej nie wspominano imienia Izraela” (Ps. 83:4). Jakąż nienawiść żywili oni do wybranego ludu Bożego! Ale mieli też inny powód do spiskowania przeciwko niemu. Zachłannym okiem patrzyli na ziemię izraelską i chełpliwie mówili: „Posiądźmy dla siebie Boże miejsca przebywania” (Ps. 83:12). Do czegoś podobnego dochodzi w czasach nowożytnych.

„Święte miejsce przebywania” Jehowy

9, 10. (a) Co w starożytności było „świętym miejscem przebywania” Boga? (b) Jakich błogosławieństw zaznają dzisiaj pomazańcy oraz „drugie owce”?

⁹ W starożytności Ziemia Obiecana była nazywana „świętym miejscem przebywania” Boga. Po wyzwoleniu z Egiptu Izraelici śpiewali Jehowie: „Ty w swej lojalnej życzliwości prowadziłeś lud, który wyratowałeś; ty swoją siłą zaprowadzisz ich do swego świętego miejsca przebywania” (Wyjścia 15:13). Później tym „miejscem przebywania” stała się też świątynia wraz z kapłanami oraz stołeczna Jerozolima, w której królowie z dynastii Dawida zasiadali „na tronie Jehowy” (1 Kron. 29:23). Całkiem słusznie Jezus nazwał Jerozolimę „miastem wielkiego Króla” (Mat. 5:35).

¹⁰ A jak jest w naszych czasach? W 33 roku n.e. narodził się nowy naród, „Izrael Boży” (Gal. 6:16). Członkowie tego narodu, namaszczeni duchem bracia Jezusa Chrystusa, podjęli się zadania, któremu nie sprostał cielesny Izrael — stali się  świadkami na rzecz Bożego imienia (Izaj. 43:10; 1 Piotra 2:9). Jehowa dał im taką samą obietnicę, jak starożytnemu Izraelowi: „Będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem” (2 Kor. 6:16; Kapł. 26:12). W 1919 roku Jehowa wywyższył ostatek „Izraela Bożego”; wtedy też pomazańcy objęli w posiadanie „kraj” — symbolicznie rozumiany obszar działalności, w którym mieli się cieszyć rajem duchowym (Izaj. 66:8). Od lat trzydziestych XX wieku dołączyły już do nich miliony „drugich owiec” (Jana 10:16). Szczęście i duchowa pomyślność tych dzisiejszych chrześcijan stanowi niezbity dowód słuszności zwierzchnictwa Jehowy (odczytaj Psalm 91:1, 2). Jakże rozwścieczony musi być tym Szatan!

11. Co pozostaje głównym celem wrogów Boga?

¹¹ W czasie końca Szatan nieustannie podjudza swych ziemskich popleczników, by się sprzeciwiali namaszczonemu ostatkowi i „drugim owcom”. Doprowadziło to do okrutnych prześladowań — na przykład w krajach europejskich, w których rządzili naziści i komuniści. Takie sytuacje zdarzały się również w wielu innych krajach i dojdzie do nich w przyszłości, zwłaszcza podczas ostatecznego ataku Goga z Magog. Wtedy to przeciwnicy mogą chciwie zagarnąć własność ludu Jehowy, jak to się już zdarzało w dawnych czasach. Jednak głównym celem Szatana zawsze było unicestwienie Świadków Jehowy jako ludu, by nadana nam przez Boga nazwa odeszła w zapomnienie. Jak Jehowa reaguje na takie ataki na Jego zwierzchnią władzę? Wyjaśniają to dalsze słowa psalmisty.

Dawne zwycięstwa zapowiedzią przyszłego tryumfu Jehowy

12-14. Jakie dwa historyczne zwycięstwa odniesione w pobliżu miasta Megiddo przywołuje na pamięć psalmista?

¹² Psalmista żywił niezachwianą wiarę w to, że Jehowa potrafi zniweczyć plany wrogich narodów. Wspomniał o dwóch decydujących zwycięstwach Izraela odniesionych w pobliżu starożytnego miasta Megiddo, które górowało nad dolinną równiną o tej samej nazwie. Latem widać tam kręte koryto wyschniętego potoku Kiszon. W trakcie zimowych opadów wody potoku gwałtownie wzbierają i zalewają równinę. Być może właśnie dlatego nazywano ten potok „wodami Megiddo” (Sędz. 4:13; 5:19).

¹³ Jakieś 15 kilometrów od Megiddo, po drugiej stronie równiny, znajduje się wzgórze More, gdzie w czasach sędziego Gedeona zebrały się zjednoczone siły Midianitów, Amalekitów i mieszkańców Wschodu (Sędz. 7:1, 12). Wojsko Gedeona liczyło zaledwie 300 ludzi, ale z pomocą Jehowy pokonało przeciwników. W jaki sposób? Zgodnie ze wskazówkami Boga wojownicy otoczyli w nocy nieprzyjacielski obóz, trzymając w rękach pochodnie osłonięte dzbanami. Na sygnał Gedeona rozbili dzbany, tak iż ukryte w nich płonące pochodnie nagle stały się widoczne. Jednocześnie zaczęli dąć w rogi i wołać: „Miecz Jehowy i Gedeona!”. Wrogowie wpadli w popłoch i zwrócili się jeden przeciwko drugiemu; ci, którzy ocaleli, rzucili się do ucieczki za Jordan. Do pościgu za nimi dołączyło sporo Izraelitów. W pogromie zginęło 120 000 wrogów (Sędz. 7:19-25; 8:10).

 ¹⁴ Około 6 kilometrów od wzgórza More leży góra Tabor. W tym miejscu sędzia Barak zebrał 10 000 wojowników izraelskich, szykując się do starcia z armią Jabina, kananejskiego króla Chacoru. Kananejczycy, dowodzeni przez Syserę, posiadali 900 rydwanów wojennych z długimi żelaznymi kosami przy kołach. Gdy słabo uzbrojone siły izraelskie zebrały się na górze Tabor, armia Sysery zgromadziła się w dolinie. Wtedy „Jehowa zaczął ostrzem miecza wprawiać w zamieszanie Syserę i wszystkie jego rydwany wojenne, i cały obóz”. Najprawdopodobniej w wyniku nagłej ulewy rydwany ugrzęzły w rozlewisku potoku Kiszon. Cała armia zginęła z rąk Izraelitów (Sędz. 4:13-16; 5:19-21).

15. (a) O co modli się psalmista? (b) O czym nam przypomina nazwa ostatecznej wojny Bożej?

¹⁵ Psalmista błaga Jehowę, by podobnie postąpił z narodami, które zagrażały Izraelowi w jego czasach. Modli się: „Uczyń im jak Midianowi, jak Syserze, jak Jabinowi w dolinie potoku Kiszon. Zostali unicestwieni pod En-Dor; stali się gnojem dla ziemi” (Ps. 83:9, 10). Rzecz ciekawa, ostateczna wojna Boża ze światem Szatana jest określona w Biblii jako Har-Magedon (Armagedon), co znaczy „góra Megiddo”. Nazwa ta przypomina nam o dramatycznych bitwach stoczonych kiedyś właśnie w pobliżu Megiddo. Zwycięstwo Jehowy w tamtych starciach stanowi gwarancję Jego tryumfu w bitwie Armagedonu (Obj. 16:13-16).

Módl się o wykazanie słuszności zwierzchnictwa Jehowy

16. Jak w czasach nowożytnych ‛twarze przeciwników zostały napełnione hańbą’?

¹⁶ W „dniach ostatnich” Jehowa zniweczył wszystkie plany zniszczenia Jego ludu (2 Tym. 3:1). Okrył niesławą swoich nieprzyjaciół. Zapowiedzią tego była prośba zawarta w Psalmie 83:16: „Twarze ich napełnij hańbą, by szukano twego imienia, Jehowo”. Przeciwnicy nie zdołali zmusić Świadków Jehowy do milczenia. Niezłomność i wytrwałość czcicieli jedynego prawdziwego Boga stała się świadectwem dla szczerych osób i w rezultacie sporo z nich zaczęło ‛szukać imienia Jehowy’. W wielu państwach, w których Świadkowie byli kiedyś zaciekle prześladowani, działają obecnie dziesiątki, a nawet setki tysięcy szczęśliwych chwalców Jehowy. To wspaniały tryumf Boga — i haniebna porażka Jego wrogów! (Odczytaj Jeremiasza 1:19).

17. W jakiej krytycznej sytuacji znajdą się przeciwnicy Boga i jakie słowa wkrótce ożyją w naszej pamięci?

¹⁷ Oczywiście wiemy, że ta walka nie dobiegła jeszcze końca. Nadal rozgłaszamy dobrą nowinę — nawet naszym przeciwnikom (Mat. 24:14, 21). Jednakże już wkrótce nie będą oni mieć możliwości okazania skruchy i dostąpienia wybawienia. Sprawą o wiele ważniejszą niż wybawienie ludzi jest uświęcenie imienia Jehowy (odczytaj Ezechiela 38:23). Gdy zgodnie z proroctwami narody świata zjednoczą się, by unicestwić lud Boży, w naszej pamięci ożyją słowa, które wypowiedział w modlitwie psalmista: „Niechże się zawstydzą i zatrwożą po wsze czasy, niech też się zmieszają i zginą” (Ps. 83:17).

18, 19. (a) Co czeka niepoprawnych przeciwników zwierzchnictwa Jehowy? (b) Jak na ciebie wpływa świadomość, że niebawem zwierzchnictwo Jehowy zostanie ostatecznie usprawiedliwione?

 ¹⁸ Niepoprawnych przeciwników zwierzchnictwa Jehowy czeka upokarzający koniec. Słowo Boże wyjawia, że na tych, którzy „nie są posłuszni dobrej nowinie”, zostanie w Armagedonie wykonany wyrok — czeka ich „wieczna zagłada” (2 Tes. 1:7-9). Unicestwienie takich ludzi oraz ocalenie tych, którzy oddają cześć Jehowie, wykaże ponad wszelką wątpliwość, że jest On jedynym prawdziwym Bogiem. W nowym świecie to wielkie zwycięstwo nigdy nie zostanie zapomniane. Ci, którzy powrócą do życia dzięki ‛zmartwychwstaniu prawych i nieprawych’, będą się uczyć o tych dokonaniach Jehowy (Dzieje 24:15). Żyjąc na rajskiej ziemi, otrzymają aż nadto dowodów, jak mądre jest podporządkowanie się zwierzchnictwu Jehowy. Potulne osoby szybko nabiorą przekonania, że Jehowa to jedyny prawdziwy Bóg.

¹⁹ Jakąż wspaniałą przyszłość zgotuje swym wiernym czcicielom nasz kochający niebiański Ojciec! Mamy więc powody, by modlić się do Niego o ostateczne spełnienie prośby psalmisty: „Niechże się zawstydzą [Twoi wrogowie] i zatrwożą po wsze czasy, niech też się zmieszają i zginą — aby wiedziano, że ty, który masz na imię Jehowa, ty sam jesteś Najwyższym nad całą ziemią” (Ps. 83:17, 18).

[Przypis]

Czy potrafisz wyjaśnić?

• W jakiej sytuacji znajdował się Izrael, gdy powstawał Psalm 83?

• Co było dla psalmisty sprawą największej wagi?

• Kto obecnie jest celem ataków Szatana?

• Jak Jehowa ostatecznie odpowie na modlitwę z Psalmu 83:18?

[Pytania do studium]

[Mapa na stronie 15]

[Patrz publikacja]

Jaki związek z naszą przyszłością mają bitwy stoczone w pobliżu starożytnego Megiddo?

Kiszon

Haroszet

Karmel

dolina Jizreel

Megiddo

Taanach

Gilboa

studnia Charod

More

En-Dor

Tabor

Morze Galilejskie

Jordan

[Ilustracja na stronie 12]

Co skłoniło psalmistę do ułożenia szczerej modlitwy?