„Póki nie skonam, nie wyrzeknę się swej nieskazitelności!” (HIOBA 27:5).

1, 2. Jakiego zadania powinien się podjąć każdy chrześcijanin i jakie pytania rozważymy?

ZAŁÓŻMY, że oglądasz plany domu. Zachwyca cię jego funkcjonalność. Z przyjemnością myślisz o tym, jak idealnie odpowiadałby potrzebom twojej rodziny. Ale czy nie przyznasz, że podziwianie owych planów nie przyniesie wiele pożytku, jeśli nie zamierzasz zbudować domu, wprowadzić się do niego, a potem o niego dbać?

² Podobnie nieskazitelność może wzbudzać w nas podziw jako ważna cecha, która nam oraz naszym bliskim mogłaby przynieść liczne korzyści. Ale samo myślenie o tym na niewiele się zda. Musimy jeszcze o nią zabiegać. Przypomina to wznoszenie budynku. W dzisiejszym świecie budowanie zwykle wiąże się z dużymi kosztami (Łuk. 14:28, 29). Również dążenie do nieskazitelności wymaga czasu i wysiłku, ale naprawdę warto się na to zdobyć. Przeanalizujmy zatem trzy pytania: Jak dążyć do chrześcijańskiej nieskazitelności? Jak w niej trwać? I co ma zrobić ktoś, kto przez jakiś czas jej nie zachowywał?

Jak dążyć do nieskazitelności?

3, 4. (a) W jaki sposób Jehowa pomaga nam osiągnąć nieskazitelność? (b) Jak w dążeniu do niej może nam pomagać przykład Jezusa?

³ W poprzednim artykule wspomniano, że Jehowa udostępnił nam niezwykły przywilej — możliwość decydowania o tym, czy będziemy przejawiać nieskazitelność. Nie znaczy to jednak, że pozostawił nas samym sobie. Uczy nas, jak osiągnąć tę niezwykle wartościową cechę, oraz szczodrze udziela ducha świętego, który pomaga nam wprowadzać w czyn pouczenia Boże (Łuk. 11:13). Co więcej, osobom starającym się ‛chodzić w nieskazitelności’ zapewnia duchową ochronę (Prz. 2:7).

⁴ Jak Jehowa uczy nas zachowywania nieskazitelności? Przede wszystkim posłał na ziemię swego Syna, Jezusa. Przejawiał on doskonałe posłuszeństwo. „Stał się posłuszny aż do śmierci” (Filip. 2:8). Swego niebiańskiego Ojca słuchał we wszystkim — nawet wtedy, gdy było to niezmiernie trudne. Pewnego razu rzekł do Jehowy: „Nie moja wola, lecz twoja niech się  dzieje” (Łuk. 22:42). Każdy z nas powinien zadać sobie pytanie: „Czy okazuję podobne posłuszeństwo?”. Gdy wypływa ono z właściwych pobudek, dowodzi naszej nieskazitelności. Rozważmy kilka dziedzin życia, w których posłuszeństwo jest szczególnie ważne.

5, 6. (a) Jak Dawid podkreślił znaczenie przejawiania nieskazitelności nawet wtedy, gdy inni nas nie widzą? (b) Wobec jakich wyzwań związanych z nieskazitelnym postępowaniem stają dzisiaj chrześcijanie, gdy są sami?

⁵ Powinniśmy być posłuszni Jehowie nawet wtedy, gdy na pozór jesteśmy sami. Z tego, jak ważne jest w takich sytuacjach zachowywanie nieskazitelności, zdawał sobie sprawę psalmista Dawid (odczytaj Psalm 101:2). Będąc królem, ciągle stykał się z ludźmi. Zapewne bardzo często miał wokół siebie setki, a nawet tysiące obserwatorów (por. Ps. 26:12). Król musiał wtedy pozostawać nieskazitelny, jeśli chciał dawać ludowi dobry przykład (Powt. Pr. 17:18, 19). Ale Dawid wiedział, że musi ‛chodzić w nieskazitelności’ także wtedy, gdy jest sam, w swoim domu. Czego możemy się z tego nauczyć?

⁶ W Psalmie 101:3 Dawid oświadczył: „Nie postawię przed swymi oczami niczego, co nic niewarte”. Obecnie jest mnóstwo sytuacji, w których chrześcijanin mógłby ‛stawiać przed oczami’ bezwartościowe rzeczy, zwłaszcza gdy przebywa na osobności. Ogromnym wyzwaniem pod tym względem jest Internet. Bardzo łatwo można ulec pokusie do oglądania niestosownych materiałów, a nawet pornografii. Ale czy takie postępowanie świadczyłoby o posłuszeństwie wobec Boga, który natchnął Dawida do spisania powyższych słów? Pornografia wyrządza wielkie szkody — rozbudza niewłaściwe pragnienia i żądze, znieczula sumienie, rujnuje więzy małżeńskie oraz bruka każdego, kto ma z nią jakikolwiek związek (Prz. 4:23; 2 Kor. 7:1; 1 Tes. 4:3-5).

7. Jakie biblijne zapewnienie może nam pomóc w zachowywaniu nieskazitelności, gdy jesteśmy sami?

⁷ Rzecz jasna żaden sługa Jehowy tak naprawdę nigdy nie jest sam. Życzliwie nas obserwuje niebiański Ojciec (odczytaj Psalm 11:4). Jakąż radość odczuwa Jehowa, gdy widzi, że dajesz odpór pokusie! Czyniąc tak, stosujesz się do przestrogi Jezusa zanotowanej w Ewangelii według Mateusza 5:28. Bądź więc zdecydowany nie patrzeć na obrazy, które mogłyby cię skłonić do grzechu. Nie zniwecz swej drogocennej nieskazitelności, pozwalając sobie na haniebny czyn, jakim jest oglądanie bądź czytanie materiałów pornograficznych!

8, 9. (a) Na jaką próbę została wystawiona nieskazitelność Daniela i jego trzech towarzyszy? (b) Jak obecnie młodzi chrześcijanie radują Jehowę i współwyznawców?

⁸ Swej nieskazitelności możemy strzec także przez okazywanie Jehowie posłuszeństwa w kontaktach z osobami, które Mu nie służą.  Pomyślmy o Danielu i jego trzech towarzyszach, uprowadzonych w młodym wieku do Babilonu. Ci czterej Hebrajczycy przebywali w otoczeniu niewierzących, którzy właściwie nic nie wiedzieli o Jehowie, i byli nakłaniani do jedzenia potraw zakazanych w Prawie Bożym. Łatwo mogliby usprawiedliwić pójście na kompromis. Przecież nie widzieliby tego ani ich rodzice, ani starsi ludu, ani też kapłani. Ale wiedziałby o tym Jehowa. Dlatego pozostali niezłomni i dochowali Mu posłuszeństwa mimo nacisków oraz ryzyka (Dan. 1:3-9).

⁹ Na całym świecie młodzi Świadkowie Jehowy obierają podobne postępowanie — trzymają się chrześcijańskich zasad i nie chcą ulegać szkodliwej presji otoczenia. Młodzi, jeśli wystrzegacie się narkotyków, przemocy, przeklinania, niemoralności oraz innych złych rzeczy, to jesteście posłuszni Jehowie. Tym samym okazujecie się nieskazitelni. Sami odnosicie z tego pożytek oraz radujecie Jehowę i współwyznawców! (Ps. 110:3).

10. (a) Pod wpływem jakich błędnych poglądów niektórzy młodzi odstępują od nieskazitelności? (b) Do jakiego postępowania skłoni nas nieskazitelność, gdy zagrozi nam niebezpieczeństwo uwikłania się w rozpustę?

¹⁰ Posłuszeństwo jest też istotne, gdy w grę wchodzą kontakty z osobami płci odmiennej. Jak wiadomo, Słowo Boże zabrania rozpusty. Łatwo jednak dopuścić, by posłuszeństwo ustąpiło miejsca pobłażliwości. Na przykład niektórzy młodzi uprawiają seks oralny lub analny bądź wzajemną masturbację. Ich zdaniem nie ma w tym nic złego, bo nie odbywają typowego stosunku seksualnego. Zapominają — albo może wolą przeoczać fakt — że biblijny odpowiednik słowa „rozpusta” obejmuje wszystkie te praktyki i można za nie zostać wykluczonym ze zboru *. Co gorsza, osoby te lekceważą znaczenie nieskazitelności. Jeśli staramy się jej strzec, to nie próbujemy naginać praw Bożych. Nie próbujemy eksperymentować, jak daleko można się posunąć w niewłaściwym postępowaniu i nie ponieść kary. Nie koncentrujemy się jedynie na działaniach sądowniczych, jakie mogłoby pociągnąć za sobą popełnienie zła. Skupiamy się raczej na czynieniu tego, co się podoba Jehowie, oraz na wystrzeganiu się tego, co Go rani. Nie sprawdzamy, jak bardzo możemy się zbliżyć do grzechu, lecz trzymamy się od niego z daleka — wręcz ‛uciekamy od rozpusty’ (1 Kor. 6:18). Tym samym dowodzimy, że naprawdę pragniemy być nieskazitelni.

Jak trwać w nieskazitelności?

11. Dlaczego każdy akt posłuszeństwa ma znaczenie? Zilustruj to przykładem.

¹¹ W osiągnięciu nieskazitelności niezbędne jest posłuszeństwo — jeśli więc chcemy w niej trwać, musimy trwać w posłusznym postępowaniu. Jeden akt posłuszeństwa może się wydawać mało znaczącą drobnostką. Ale kolejne dodawane do siebie tworzą coś więcej. Oto przykład: Pojedyncza cegła wygląda niepozornie, lecz z wielu cegieł ułożonych razem może powstać piękny dom. Tak samo nasze czyny świadczące o posłuszeństwie tworzą wspaniały gmach nieskazitelności (Łuk. 16:10).

12. Jak Dawid dał przykład zachowywania nieskazitelności, choć znosił złe traktowanie i niesprawiedliwość?

 ¹² Nasza nieskazitelność szczególnie się uwidacznia wtedy, gdy staramy się trwać pomimo problemów, złego traktowania lub niesprawiedliwości. Rozważmy przykład Dawida. W młodości znosił prześladowania ze strony króla Saula, który miał reprezentować władzę Jehowy. Ale Saul stracił przychylność Boga i uległ gorzkiej zazdrości z powodu Dawida, cieszącego się przychylnością Jehowy. Pozostawał wszakże u władzy jeszcze przez szereg lat i na czele wojsk izraelskich ścigał Dawida. Jehowa dopuścił, by ta niesprawiedliwość trwała tak długo. Czy Dawid miał o to do Niego żal? Czy stwierdził, że nie warto dalej trwać w nieskazitelnym postępowaniu? Wprost przeciwnie. Nie przestał darzyć Saula głębokim szacunkiem jako pomazańca Bożego i nie wziął na nim odwetu nawet wtedy, gdy nadarzyła się ku temu sposobność (1 Sam. 24:2-7).

13. Jak możemy zachowywać nieskazitelność, jeśli ktoś nas skrzywdził lub uraził?

¹³ Jakże dobitnie przemawia do nas przykład Dawida! Należymy do ogólnoświatowego zboru niedoskonałych ludzi, z których każdy może nam wyrządzić jakąś krzywdę albo nawet okazać się niewierny wobec Boga. Co prawda żyjemy w okresie, w którym lud Jehowy jako całość nigdy nie ulegnie skażeniu (Izaj. 54:17). Jak jednak zareagujemy, gdy ktoś sprawi nam zawód lub przykrość? Gdybyśmy pozwolili, żeby w naszym sercu rozwinęła się uraza do takiego współwyznawcy, mogłoby to osłabić nasze niezłomne oddanie dla Jehowy. Oby postępowanie innych nigdy nie stało się dla nas pretekstem do rozżalenia się na Boga bądź porzucenia prawdy (Ps. 119:165). Wytrwałe znoszenie przeciwności pomoże nam zachowywać nieskazitelność.

14. Jak osoby pielęgnujące nieskazitelność reagują na zmiany organizacyjne i jaśniejsze zrozumienie nauk biblijnych?

¹⁴ Nieskazitelności możemy też strzec przez unikanie ducha krytycyzmu. Oznacza to rzecz jasna dochowywanie lojalności wobec Jehowy. Obecnie błogosławi On swemu ludowi bardziej niż kiedykolwiek przedtem. Jeszcze nigdy czyste wielbienie nie było na ziemi tak wywyższone (Izaj. 2:2-4). Kiedy są uściślane wyjaśnienia wersetów biblijnych lub usprawniane jakieś procedury, chętnie to akceptujemy. Z radością dostrzegamy dowody, że duchowe światło jest coraz jaśniejsze (Prz. 4:18). Jeśli trudno nam zrozumieć jakąś zmianę, prosimy Jehowę, by pomógł nam ją pojąć. A w oczekiwaniu na to trwamy w posłuszeństwie, zachowując nieskazitelność.

A co wtedy, gdy ktoś przestał trwać w nieskazitelności?

15. Jedynie kto może cię pozbawić nieskazitelności?

¹⁵ To naprawdę trzeźwiące pytanie. Jak się dowiedzieliśmy z poprzedniego artykułu, nieskazitelność ma wielkie znaczenie. Bez niej nie  możemy się cieszyć więzią z Jehową ani żywić prawdziwej nadziei. Pamiętaj: twojej nieskazitelności może cię pozbawić tylko jedna osoba we wszechświecie — ty sam. Dobrze to rozumiał Hiob, który oświadczył: „Póki nie skonam, nie wyrzeknę się swej nieskazitelności!” (Hioba 27:5). Nie musisz się obawiać jej utraty, jeśli odznaczasz się podobnym zdecydowaniem i trzymasz się blisko Jehowy (Jak. 4:8).

16, 17. (a) Czego nie powinien robić ktoś, kto się dopuścił poważnego grzechu? (b) Jak taka osoba powinna postąpić?

¹⁶ A jednak pewnym osobom nie udaje się trwać w nieskazitelności. Jak to bywało już za czasów apostołów, niektórzy dopuszczają się poważnych grzechów. Jeśli coś takiego można powiedzieć o tobie, czy sytuacja jest beznadziejna? Niekoniecznie. Co możesz zrobić? Najpierw rozważmy, czego nie należy czynić. Człowiek ma skłonność do zatajania zła przed rodzicami, starszymi w zborze lub innymi współchrześcijanami. Tymczasem Biblia przypomina: „Kto zakrywa swe występki, temu się nie powiedzie, lecz kto je wyznaje i porzuca, temu będzie okazane miłosierdzie” (Prz. 28:13). Osoby usiłujące ukryć grzechy popełniają fatalny błąd, bo przecież niczego nie da się zataić przed Bogiem (odczytaj Hebrajczyków 4:13). Niektórzy próbują nawet prowadzić podwójne życie — udają, że służą Bogu, a jednocześnie trwają w grzesznym postępowaniu. Takie życie nie ma nic wspólnego z nieskazitelnością. Służba osób ukrywających grzechy nie podoba się Jehowie. Taka obłuda budzi Jego gniew (Prz. 21:27; Izaj. 1:11-16).

¹⁷ Biblia wyraźnie mówi, co ma zrobić chrześcijanin obciążony poważnym wykroczeniem. Powinien szukać pomocy chrześcijańskich starszych. Z postanowienia Jehowy mają się oni zajmować tymi, którzy chorują pod względem duchowym (odczytaj Jakuba 5:14). Nie dopuść, aby strach przed ewentualnym skarceniem lub skorygowaniem powstrzymał cię od zabiegania o zdrowie duchowe. No bo czy roztropny człowiek pozwoliłby, żeby lęk przed chwilowym bólem z powodu zastrzyku albo nawet operacji odwiódł go od zajęcia się dolegliwością zagrażającą życiu? (Hebr. 12:11).

18, 19. (a) Jak przykład Dawida dowodzi, że nieskazitelność można odzyskać? (b) Na co jesteś zdecydowany w odniesieniu do swej nieskazitelności?

¹⁸ Czy jest nadzieja na to, że ktoś taki nabierze sił duchowych? Czy utraconą nieskazitelność można odzyskać? Raz jeszcze rozważmy przykład Dawida. Obciążył się wielką winą. Pożądliwie wpatrywał się w żonę pewnego mężczyzny, popełnił z nią cudzołóstwo oraz ukartował śmierć jej niewinnego męża. W tym momencie trudno byłoby uznać Dawida za człowieka nieskazitelnego. Czy jednak jego sytuacja była beznadziejna? Potrzebował surowego skarcenia i je przyjął. A ponieważ zdobył się na szczerą skruchę, Jehowa okazał mu miłosierdzie. Dawid wyciągnął lekcję ze skarcenia i odzyskał nieskazitelność, bo bez względu na okoliczności był potem posłuszny Bogu. Swoim życiem unaocznił prawdziwość wypowiedzi z Księgi Przysłów 24:16: „Prawy może upaść nawet siedem razy i na pewno wstanie”. Jaki był tego wynik? Rozważmy, co po śmierci Dawida Jehowa powiedział o nim do Salomona (odczytaj 1 Królów 9:4). Bóg zapamiętał Dawida jako człowieka nieskazitelnego. Skruszonych grzeszników Jehowa rzeczywiście może oczyścić nawet z rażących grzechów (Izaj. 1:18).

¹⁹ A zatem pomocą w dążeniu do nieskazitelności jest wypływające z miłości posłuszeństwo wobec Boga. Bądź wytrwały. Jeśli poważnie zgrzeszysz, okaż szczerą skruchę. Jakże wspaniałym skarbem jest nieskazitelność! Oby każdy z nas podzielał zdecydowanie Dawida: „Ja zaś będę chodził w swej nieskazitelności” (Ps. 26:11).

[Przypis]

Jak byś odpowiedział?

• Jak możesz dążyć do nieskazitelności?

• Jak możesz trwać w nieskazitelnym postępowaniu?

• Jak można odzyskać nieskazitelność?

[Pytania do studium]

[Ramka na stronie 8]

‛TO BYŁO PIĘKNE’

Tymi słowami kobieta będąca w piątym miesiącu ciąży skomentowała życzliwość i uczciwość pewnej nieznajomej. Kilka godzin po wyjściu z baru kawowego uświadomiła sobie, że zostawiła tam portfel, a w nim 2000 dolarów, czyli znacznie więcej pieniędzy, niż zazwyczaj nosiła przy sobie. „Byłam zdruzgotana” — wyznała później miejscowej gazecie. Ale portfel znalazła młoda kobieta, która od razu próbowała odnaleźć jego właścicielkę. Gdy się to nie powiodło, zaniosła go na policję i funkcjonariusze w końcu dotarli do owej ciężarnej kobiety. „To, co zrobiła ta pani, było naprawdę, naprawdę piękne” — oświadczyła wdzięczna właścicielka portfela. Dlaczego tamta młoda kobieta dołożyła starań, by zwrócić pieniądze? Jak zauważono w gazecie, „swoją uczciwość przypisała religii, w której została wychowana” — religii Świadków Jehowy.

[Ilustracja na stronie 9]

Młodzi mogą pozostać niezłomni w obliczu prób

[Ilustracja na stronie 10]

Dawid na jakiś czas utracił nieskazitelność, ale ją odzyskał