ZESŁANY na wyspę Patmos sędziwy apostoł Jan otrzymuje serię 16 wizji. Ogląda w nich, czego Jehowa Bóg i Jezus Chrystus dokonają w dniu Pańskim — okresie trwającym od ustanowienia Królestwa Bożego w roku 1914 do końca Tysiącletniego Panowania Chrystusa. Księga Objawienia, spisana przez Jana około 96 roku n.e., zawiera przejmującą relację z tych wizji.

Rozważmy najpierw ciekawe myśli z Księgi Objawienia 1:1 do 12:17. Fragment ten obejmuje pierwszych siedem wizji. Interesują nas one, ponieważ dotyczą wydarzeń rozgrywających się obecnie na świecie i pokazują, jak w niedalekiej przyszłości Jehowa przystąpi do działania. Ci, którzy z wiarą wczytują się w opis tych wizji, z pewnością doznają pocieszenia i pokrzepienia (Hebr. 4:12).

„BARANEK” OTWIERA SZEŚĆ Z SIEDMIU PIECZĘCI

(Obj. 1:1 do 7:17)

Najpierw Jan widzi wyniesionego do chwały Jezusa Chrystusa i otrzymuje serię orędzi, które ma ‛zapisać w zwoju i posłać do siedmiu zborów’ (Obj. 1:10, 11). W następnej wizji ogląda niebiański tron. Zasiadający na nim ma w prawej ręce zwój opieczętowany siedmioma pieczęciami. Jedynie „Lew (...) z plemienia Judy”, czyli „baranek (...) mający siedem rogów i siedmioro oczu”, jest „godzien otworzyć zwój” (Obj. 4:2; 5:1, 2, 5, 6).

Trzecia wizja ukazuje, co się dzieje, gdy „Baranek” otwiera po kolei pierwszych sześć pieczęci. Po otwarciu szóstej z nich następuje wielkie trzęsienie ziemi i nadchodzi wielki dzień srogiego gniewu (Obj. 6:1, 12, 17). Ale w następnej wizji widać „czterech aniołów (...) trzymających mocno cztery wiatry ziemi”, dopóki nie zostanie ukończone pieczętowanie 144 000. „Wielka rzesza” tych, którzy nie są pieczętowani, ‛stoi przed tronem i przed Barankiem’ (Obj. 7:1, 9).

Odpowiedzi na pytania biblijne:

1:4; 3:1; 4:5; 5:6 — Co oznacza wyrażenie „siedem duchów”? Liczba siedem wskazuje na zupełność z Bożego punktu widzenia. Dlatego orędzie do „siedmiu zborów” niewątpliwie dotyczy całego ludu Bożego zebranego w przeszło 100 000 zborów na całym świecie (Obj. 1:11, 20). Ponieważ duch święty jest udzielany w takiej mierze, w jakiej wymaga tego konkretna sytuacja, wyrażenie „siedem duchów” oznacza pełnię jego oddziaływania w celu obdarzenia zrozumieniem i błogosławieństwami tych, którzy zważają na słowa tego proroctwa. Siódemka pojawia się w Objawieniu wielokrotnie w różnych kontekstach. Liczba ta oznacza zupełność, kompletność, a treścią tej księgi faktycznie jest ‛dopełnienie się świętej tajemnicy Boga’ (Obj. 10:7).

1:8, 17 — Do kogo odnoszą się tytuły „Alfa i Omega” oraz „Pierwszy i Ostatni”? Tytuł „Alfa i Omega” przysługuje Jehowie i podkreśla, że przed Nim nie istniał żaden wszechmocny Bóg i że żadnego po Nim nie będzie. On jest „początkiem i końcem” (Obj. 21:6; 22:13). Co prawda w Księdze Objawienia 22:13 „pierwszym i ostatnim” nazwano właśnie Jehowę — w tym sensie, że przed Nim nikogo nie było i po Nim nikogo nie będzie — to jednak kontekst wypowiedzi z pierwszego rozdziału tej księgi wskazuje, że występujący tam tytuł „Pierwszy i Ostatni” odnosi się do Jezusa. Był on pierwszym człowiekiem zmartwychwstałym jako nieśmiertelna istota duchowa i jednocześnie ostatnim, który został  wskrzeszony do takiego życia przez samego Jehowę (Kol. 1:18).

2:7 — Czym jest „raj Boży”? Ponieważ słowa z tego wersetu kierowane są do namaszczonych chrześcijan, wspomniane określenie musi się odnosić do przypominającej raj dziedziny duchowej, w której przebywa sam Bóg. Wierni pomazańcy będą mogli w nagrodę „jeść z drzewa życia”. Otrzymają nieśmiertelność (1 Kor. 15:53).

3:7 — Kiedy Jezus otrzymał „klucz Dawida” i jak go od tamtej pory używa? W chwili swego chrztu w 29 roku n.e. Jezus został wyznaczony na przyszłego Króla z linii Dawida. Jednakże nie otrzymał klucza Dawida aż do roku 33, kiedy to Jehowa wywyższył go na miejsce po swojej prawicy, w dziedzinie niebiańskiej. Dopiero wtedy Syn Boży odziedziczył wszelkie prawa do Królestwa Dawidowego. Od tamtej pory używa tego klucza, by otwierać różne możliwości i przywileje służby związane z Królestwem. W roku 1919 położył „klucz domu Dawidowego” na ramieniu „niewolnika wiernego i roztropnego”, ustanowiwszy tę klasę „nad całym swoim mieniem” (Izaj. 22:22; Mat. 24:45, 47).

3:12 — Czym jest „nowe imię” Jezusa? Imię to ma związek z nowym stanowiskiem i nowymi zadaniami Syna Bożego (Filip. 2:9-11). Mimo że nikt nie jest w stanie poznać tego imienia tak jak Jezus, to zapisuje on je na swych wiernych braciach przebywających w dziedzinie duchowej, nawiązując z nimi szczególnie bliskie stosunki (Obj. 19:12). Dzieli się z nimi niektórymi swoimi przywilejami.

Czego się możemy nauczyć:

1:3. Ponieważ „wyznaczony czas [wykonania wyroków Bożych na szatańskim świecie] jest bliski”, musimy jak najszybciej pojąć znaczenie orędzia z Księgi Objawienia i zgodnie z tym działać.

3:17, 18. Jeśli chcemy być bogaci pod względem duchowym, powinniśmy kupić od Jezusa „złota oczyszczonego ogniem”, czyli starać się obfitować w szlachetne uczynki (1 Tym. 6:17-19). Musimy też włożyć „białe szaty wierzchnie”, poświadczające, że jesteśmy naśladowcami Chrystusa, oraz korzystać z „maści do oczu”, na przykład podawanych w Strażnicy rad pomocnych w zdobywaniu duchowego rozeznania (Obj. 19:8).

7:13, 14. Symbolicznych 24 starszych reprezentuje 144 000 w ich niebiańskiej chwale, usługujących nie tylko w charakterze królów, ale też kapłanów. Obrazowali ich starożytni kapłani izraelscy, których król Dawid zorganizował w 24 oddziały. Jeden ze starszych wyjawia Janowi tożsamość wielkiej rzeszy. Wypływa stąd wniosek, że zmartwychwstanie namaszczonych chrześcijan musiało się rozpocząć jakiś czas przed rokiem 1935. Dlaczego można tak powiedzieć? Ponieważ właśnie w tym roku pomazańcy na ziemi właściwie zrozumieli, kto wchodzi w skład wielkiej rzeszy (Łuk. 22:28-30; Obj. 4:4; 7:9).

PO OTWARCIU SIÓDMEJ PIECZĘCI ROZBRZMIEWA SIEDEM TRĄB

(Obj. 8:1 do 12:17)

Baranek otwiera siódmą pieczęć. Siedmiu aniołów otrzymuje siedem trąb. Sześciu z nich kolejno dmie w trąby, ogłaszając wyroki na „trzecią część” ludzkości — chrześcijaństwo (Obj. 8:1, 2, 7-12; 9:15, 18). Wydarzenia te Jan ogląda w piątej wizji. W kolejnej uczestniczy osobiście — zjada mały zwój i obmierza sanktuarium świątyni. Po dźwięku siódmej trąby donośne głosy oznajmiają: „Królestwo świata stało się królestwem naszego Pana i jego Chrystusa” (Obj. 10:10; 11:1, 15).

Siódma wizja rozwija wątki poruszone w Księdze Objawienia 11:15, 17. Na niebie widać wielki znak. Niebiańska niewiasta rodzi syna. Diabeł zostaje wyrzucony z nieba. Pałając gniewem na niewiastę, odchodzi, „aby toczyć wojnę z pozostałymi z jej potomstwa” (Obj. 12:1, 5, 9, 17).

 Odpowiedzi na pytania biblijne:

8:1-5 — Dlaczego w niebie zapadła cisza i co następnie rzucono na ziemię? Symboliczna cisza zapadła w niebie po to, by można było usłyszeć „modlitwy świętych” na ziemi, zanoszone w okresie, gdy kończyła się I wojna światowa. Chociaż wielu pomazańców oczekiwało, że po zakończeniu Czasów Pogan zostaną wzięci do nieba, nic takiego się nie stało. W trakcie wojny przeżyli wiele trudnych chwil. Teraz więc żarliwie modlili się o kierownictwo. W odpowiedzi na te błagania anioł zrzucił na ziemię symboliczny ogień, który rozpalił gorliwość tych chrześcijan. Chociaż byli nieliczni, zapoczątkowali ogólnoświatowe dzieło głoszenia, które uczyniło Królestwo Boże palącą kwestią, i w ten sposób niejako podłożyli ogień w chrześcijaństwie. Ogłaszali gromkie ostrzeżenia z Pisma Świętego i rzucali błyski prawd biblijnych, a fundamenty religii fałszywej zachwiały się jak budynki w czasie trzęsienia ziemi.

8:6-12; 9:1, 13; 11:15 — Kiedy siedmiu aniołów przygotowało się do zadęcia w trąby? Od kiedy i jak one rozbrzmiewają? Przygotowanie do zadęcia w siedem trąb obejmowało udzielanie wskazówek w latach 1919-1922 duchowo ożywionym członkom klasy Jana przebywającym na ziemi. Pomazańcy ci byli wtedy zajęci reorganizacją swej publicznej działalności kaznodziejskiej i wznoszeniem obiektów wydawniczych (Obj. 12:13, 14). Dźwięk trąb oznacza nieustraszone ogłaszanie wyroków Jehowy na szatański świat, prowadzone przez lud Boży przy współpracy z aniołami. Obwieszczanie to rozpoczęło się zwłaszcza od kongresu w Cedar Point w roku 1922 i będzie trwać aż do wielkiego ucisku.

8:13; 9:12; 11:14 — W jakim sensie dźwięki trzech ostatnich trąb stanowią „biada”? Dźwięki pierwszych czterech trąb to obwieszczenia odsłaniające duchową martwotę chrześcijaństwa, natomiast odgłosy trzech pozostałych stanowią „biada” w tym sensie, że wiążą się z konkretnymi wydarzeniami. Piąta trąba odnosi się do uwolnienia ludu Bożego z „otchłani” nieaktywności w roku 1919 i jego niestrudzonego dzieła świadczenia, które stało się dla chrześcijaństwa jak dotkliwa plaga (Obj. 9:1). Szósta dotyczy największej szarży konnicy w historii, a zarazem ogólnoświatowej działalności kaznodziejskiej rozpoczętej w roku 1922. Siódma trąba ma związek z narodzinami mesjańskiego Królestwa.

Czego się możemy nauczyć:

9:10, 19. Dobitne, oparte na Biblii wypowiedzi na łamach publikacji wydawanych przez „niewolnika wiernego i roztropnego” to kłujące orędzie (Mat. 24:45). Symbolizują je ogony szarańczy, która ma „kolce podobnie jak skorpiony”, oraz „podobne do węży” ogony koni konnicy. Z jakiego względu? Otóż wspomniane publikacje ostrzegają przed „dniem pomsty” Jehowy (Izaj. 61:2). Dlatego odważnie i gorliwie je rozpowszechniajmy.

9:20, 21. Wiele potulnych osób żyjących w krajach niechrześcijańskich pozytywnie reaguje na głoszoną przez nas dobrą nowinę. Chociaż nie oczekujemy, że dojdzie do powszechnego nawrócenia się mieszkańców tej części świata, nazwanych „pozostałymi ludźmi”, to jednak dalej trwamy w służbie.

12:15, 16. „Ziemia” — wchodzące w skład systemu Szatana rządy różnych krajów — zapewniła swobodę religijną. Począwszy od roku 1940, władze ‛pochłaniają rzekę [prześladowań], którą smok wyrzucił ze swej paszczy’. Istotnie, kiedy Jehowa uznaje to za stosowne, może wpływać na rządzących, by wypełnili Jego wolę. Trafnie oddaje to Księga Przysłów 21:1: „Serce króla jest w ręku Jehowy jak strumienie wody. Zwraca je On, gdzie chce”. Świadomość tego powinna wzmacniać naszą wiarę w Boga.