„W miłości braterskiej żywcie jedni do drugich tkliwe uczucie. Przodujcie w okazywaniu sobie nawzajem szacunku” (RZYM. 12:10).

1. Jakie zapewnienia znajdujemy w Słowie Bożym?

SŁOWO BOŻE wielokrotnie zapewnia, że gdy będziemy przygnębieni lub zrozpaczeni, Jehowa pośpieszy nam z pomocą. Zwróćmy uwagę chociażby na takie krzepiące słowa: „Jehowa wspiera wszystkich, którzy upadają, i podnosi wszystkich pochylonych”. „Uzdrawia mających złamane serce i przewiązuje im obolałe miejsca” (Ps. 145:14; 147:3). Ponadto nasz niebiański Ojciec oznajmia: „Ja, Jehowa, twój Bóg, ujmuję twoją prawicę — Ten, który do ciebie mówi: ‚Nie lękaj się. Ja ci pomogę’” (Izaj. 41:13).

2. Jak Jehowa wspiera swych sług?

² Ale jak Jehowa, który mieszka w niewidzialnych niebiosach, ‛ujmuje naszą prawicę’? Jak ‛podnosi nas, gdy jesteśmy pochyleni’ wskutek różnych cierpień? Czyni to na różne sposoby. Na przykład za pośrednictwem ducha świętego udziela swemu ludowi „mocy wykraczającej poza to, co normalne” (2 Kor. 4:7; Jana 14:16, 17). Słudzy Boga odczuwają też krzepiącą moc orędzia zawartego w Jego natchnionym Słowie, Biblii (Hebr. 4:12). Czy Jehowa umacniania nas jeszcze w jakiś sposób? Odpowiedzi poszukajmy w Liście 1 Piotra.

‛Niezasłużona życzliwość Boża rozmaicie się przejawia’

3. (a) Co na temat przeciwności napisał apostoł Piotr? (b) Co omówił w drugiej części swego pierwszego listu?

³ Zwracając się do namaszczonych duchem współwyznawców, apostoł Piotr przypomina ważki powód, dla którego zachowują radość — czeka ich sowita nagroda. Następnie dodaje: „Choć obecnie na krótką chwilę — jeśli tak musi być — zostaliście zasmuceni rozmaitymi doświadczeniami” (1 Piotra 1:1-6). Zwróćmy uwagę na słowo „rozmaite”. Wskazuje ono, że przeciwności będą przybierać różne formy. Ale Piotr nie poprzestaje na tym stwierdzeniu — nie każe braciom gubić się w domysłach, czy zdołają znieść najrozmaitsze trudności. Wyraźnie wskazuje, że na pewno mogą liczyć na pomoc Jehowy w przetrwaniu każdej napotkanej przeciwności — niezależnie od tego, jaki by miała charakter. Te krzepiące słowa zawarł w drugiej części swego listu, gdzie wspomina między innymi, że ‛zbliża się koniec wszystkiego’ (1 Piotra 4:7).

4. Dlaczego słowa z 1 Piotra 4:10 stanowią dla nas pokrzepienie?

⁴ Piotr zachęca: „W takiej mierze, w jakiej każdy otrzymał dar, usługujcie jedni drugim jako wspaniali szafarze niezasłużonej życzliwości Bożej, która się rozmaicie przejawia” (1 Piotra 4:10). Apostoł znowu używa słowa „rozmaity”. Niejako mówi: „Doświadczenia przybierają rozmaite formy, ale i niezasłużona życzliwość Boża przybiera różne formy”. Dlaczego ta wypowiedź dodaje otuchy? Wskazuje, że bez względu na to, jakie spotyka nas doświadczenie, niezasłużona życzliwość Boża zawsze pomoże nam je przetrwać. Ale czy w słowach Piotra dostrzegłeś, jak Jehowa  nam ją okazuje? Za pośrednictwem współchrześcijan.

„Usługujcie jedni drugim”

5. (a) Co powinien czynić każdy chrześcijanin? (b) Jakie nasuwają się pytania?

⁵ Zwracając się do wszystkich członków zboru chrześcijańskiego, Piotr pisze: „Nade wszystko darzcie jedni drugich żarliwą miłością”. Następnie dodaje: „W takiej mierze, w jakiej każdy otrzymał dar, usługujcie jedni drugim” (1 Piotra 4:8, 10). A zatem każdy członek zboru ma uczestniczyć w budowaniu współwyznawców. Skoro otrzymaliśmy jakieś cenne dobro pochodzące od Jehowy, jesteśmy zobowiązani dzielić się nim z drugimi. A co takiego nam powierzono? Piotr wspomina o „darze”. Czym jest ów dar? Jak możemy z niego korzystać, by ‛usługiwać jedni drugim’?

6. Jakie dary udostępniono chrześcijanom?

⁶ W Słowie Bożym czytamy: „Każdy dobry dar i każdy doskonały podarunek pochodzi z góry” (Jak. 1:17). Wszystko, czym Jehowa obdarza swych sług, stanowi wyraz Jego niezasłużonej życzliwości. Do szczególnych darów od Niego należy duch święty. Pomaga on nam pielęgnować takie zbożne przymioty, jak miłość, dobroć i łagodność. One z kolei skłaniają nas, byśmy okazywali współwyznawcom szczere przywiązanie i chętnie ich wspierali. W zakres dobrych darów, które możemy nabyć z pomocą ducha świętego, wchodzi też prawdziwa mądrość i wiedza (1 Kor. 2:10-16; Gal. 5:22, 23). Prawdę mówiąc, wszelkie nasze siły, umiejętności i talenty to dary, których należy używać do przysparzania chwały i szacunku naszemu niebiańskiemu Ojcu. Jesteśmy przez Niego zobowiązani do korzystania ze swoich zdolności i przymiotów w taki sposób, by współwyznawcy dostrzegli w tym przejawy niezasłużonej życzliwości Bożej.

„Usługujcie” — w jaki sposób?

7. (a) Na co wskazuje sformułowanie „w takiej mierze”? (b) Jakie pytania powinniśmy sobie zadać i dlaczego?

⁷ Na temat powierzonych nam darów Piotr pisze dalej: „W takiej mierze, w jakiej każdy otrzymał dar, usługujcie”. Określenie „w takiej mierze” wskazuje, że możemy się różnić przymiotami i umiejętnościami oraz przejawiać je w różnym stopniu. Wszyscy jednak powinniśmy wykorzystywać otrzymane dary, by ‛usługiwać jedni drugim’. Zauważmy też, że zwrot „usługujcie (...) jako wspaniali  szafarze” jest poleceniem. Każdy z nas powinien więc się zastanowić: „Czy powierzonych mi darów rzeczywiście używam tak, by umacniać współwyznawców?” (Por. 1 Tym. 5:9, 10). „A może uzdolnienia otrzymane od Jehowy spożytkowuję głównie z myślą o sobie — żeby na przykład się wzbogacić lub osiągnąć określony status społeczny?” (1 Kor. 4:7). Jeśli posiadane dary będziemy wykorzystywać w celu ‛usługiwania jedni drugim’, to zyskamy uznanie Jehowy (Prz. 19:17; odczytaj Hebrajczyków 13:16).

8, 9. (a) W jaki sposób chrześcijanie na całym świecie usługują sobie nawzajem? (b) Jak bracia i siostry w twoim zborze wzajemnie sobie pomagają?

⁸ Słowo Boże wspomina o różnych sposobach, na jakie pierwsi chrześcijanie nawzajem sobie usługiwali (odczytaj Rzymian 15:25, 26; 2 Tymoteusza 1:16-18). Podobnie dzisiaj prawdziwi chrześcijanie z całego serca stosują się do nakazu, by otrzymane dary wykorzystywać na rzecz współwyznawców. Rozważmy, jak to robią.

⁹ Wielu braci co miesiąc spędza długie godziny na przygotowywaniu się do punktów w programie zebrań. Gdy podczas wystąpień dzielą się klejnotami duchowymi znalezionymi w trakcie wnikliwego studium Biblii, dodają całemu zborowi bodźca do wiernego trwania w służbie (1 Tym. 5:17). Liczni bracia i siostry są znani z serdeczności i współczucia wobec współwyznawców (Rzym. 12:15). Niektórzy regularnie odwiedzają przygnębionych i się z nimi modlą (1 Tes. 5:14). Inni potrafią napisać kilka przemyślanych, szczerych słów, by podtrzymać na duchu chrześcijan przeżywających trudne chwile. Jeszcze inni życzliwie pomagają docierać na zebrania osobom zmagającym się z ograniczeniami fizycznymi. Tysiące Świadków niesie pomoc współwyznawcom przy odbudowie domów zniszczonych przez klęski żywiołowe. Tkliwe uczucia i praktyczne wsparcie ze strony takich troskliwych braci i sióstr stanowią wyraz „niezasłużonej życzliwości Bożej, która się rozmaicie przejawia” (odczytaj 1 Piotra 4:11).

Co jest ważniejsze?

10. (a) Jakimi dwoma dziedzinami służby dla Boga zajmował się Paweł? (b) Jak możemy go naśladować w naszych czasach?

¹⁰ Sługom Bożym powierzono nie tylko dar, który powinni wykorzystywać na rzecz współwyznawców, ale też orędzie, którym mają się dzielić z bliźnimi. Te dwa aspekty świętej służby dla Jehowy dostrzegał apostoł Paweł. Do braci w zborze efeskim napisał o „urzędzie szafarza niezasłużonej życzliwości Bożej”, danym mu dla ich dobra (Efez. 3:2). Niemniej oświadczył również: „Po wypróbowaniu zostaliśmy przez Boga uznani za godnych powierzenia nam dobrej nowiny” (1 Tes. 2:4). Podobnie jak Paweł, my też zdajemy sobie sprawę, że mamy głosić o Królestwie Bożym. Gdy robimy to gorliwie, bierzemy przykład z tego apostoła, niestrudzenie obwieszczającego dobrą nowinę (Dzieje 20:20, 21; 1 Kor. 11:1). Wiemy, że głoszenie orędzia Królestwa może uratować ludziom życie. Zarazem jednak staramy się naśladować Pawła i wyszukiwać okazji, by „udzielić jakiegoś daru duchowego” współwyznawcom (odczytaj Rzymian 1:11, 12; 10:13-15).

11. Jak powinniśmy się zapatrywać na głoszenie dobrej nowiny i budowanie braci?

¹¹ Która z tych dwóch gałęzi chrześcijańskiej działalności jest ważniejsza? Pytanie to poniekąd przypomina próbę ustalenia, które z dwóch skrzydeł ptaka ma większe znaczenie. Odpowiedź jest oczywista. Do latania są mu potrzebne oba. Podobnie i my, chcąc być zupełnymi chrześcijanami, musimy uczestniczyć w obu dziedzinach naszej służby dla Boga. Tak więc wzorem apostołów Piotra i Pawła głoszenie dobrej nowiny oraz budowanie współwyznawców uważamy za obowiązki, które nie są rozdzielne, lecz idą ze sobą w parze. Jak to rozumieć?

12. Jak możemy być narzędziami w ręku Jehowy?

 ¹² Jako ewangelizatorzy, wykorzystujemy posiadane umiejętności nauczania, by poruszyć serca ludzi krzepiącym orędziem o Królestwie Bożym. W ten sposób możemy im pomóc stać się uczniami Chrystusa. Ale swoich zdolności i innych darów używamy także po to, by dodawać otuchy współwyznawcom przyjaznymi słowami i czynami, stanowiącymi przejawy niezasłużonej życzliwości Bożej (Prz. 3:27; 12:25). W ten sposób możemy im pomóc pozostać uczniami Chrystusa. Gdy zajmujemy się obiema formami działalności — głoszeniem ludziom oraz ‛usługiwaniem jedni drugim’ — mamy wspaniały zaszczyt być narzędziami w ręku Jehowy (Gal. 6:10).

„Żywcie jedni do drugich tkliwe uczucie”

13. Do czego by doszło, gdybyśmy przestali ‛usługiwać jedni drugim’?

¹³ Paweł zachęcił współchrześcijan: „W miłości braterskiej żywcie jedni do drugich tkliwe uczucie. Przodujcie w okazywaniu sobie nawzajem szacunku” (Rzym. 12:10). Żywienie tkliwych uczuć do braci rzeczywiście skłania nas, byśmy z całego serca służyli jako szafarze niezasłużonej życzliwości Bożej. Zdajemy sobie sprawę, że gdyby Szatan zdołał powstrzymać nas od ‛usługiwania jedni drugim’, osłabiłby naszą jedność (Kol. 3:14). A jej brak doprowadziłby do zaniku gorliwości w dziele głoszenia. Szatan dobrze wie, że aby niejako nas uziemić, wystarczy uszkodzić nam tylko jedno z symbolicznych skrzydeł.

14. Kto czerpie pożytek z naszego ‛usługiwania jedni drugim’? Podaj przykład.

¹⁴ Wzajemne usługiwanie przynosi pożytek nie tylko osobom korzystającym z niezasłużonej życzliwości Bożej, ale także tym, które ją okazują (Prz. 11:25). Kiedy na przykład Roni i Ryan, małżeństwo ze stanu Illinois, dowiedzieli się, że huragan Katrina zniszczył setki domów naszych braci, powodowani miłością braterską, zrezygnowali z pracy, zostawili mieszkanie, kupili używaną przyczepę kempingową, odnowili ją i wyruszyli do oddalonej o 1400 kilometrów Luizjany. Ponad rok poświęcali tam swój czas, siły i środki na pomaganie braciom. Ryan, mający 29 lat, opowiadał: „Dzięki uczestniczeniu w akcji niesienia pomocy zbliżyłem się do Boga. Zobaczyłem, jak Jehowa troszczy się o swój lud”. Następnie dodał:  „Współpracując ze starszymi ode mnie braćmi, sporo się nauczyłem, jak otaczać troską współwyznawców. Przekonałem się też, że w organizacji Jehowy jest mnóstwo pracy dla młodych”. Roni, mająca 25 lat, wyznała: „Cieszę się, że mogłam pomóc innym. Jeszcze nigdy nie byłam tak szczęśliwa. Wiem, że te wspaniałe przeżycia będą procentować w nadchodzących latach”.

15. Jakie mamy powody, by dalej ‛usługiwać jako szafarze niezasłużonej życzliwości Bożej’?

¹⁵ Stosowanie się do Bożych nakazów, by głosić dobrą nowinę i budować współwyznawców, rzeczywiście przysparza błogosławieństw wszystkim. Osoby otrzymujące od nas pomoc nabierają duchowych sił, my zaś odczuwamy głęboką radość, jaką może zapewnić wyłącznie dawanie (Dzieje 20:35). W całym zborze panuje serdeczniejsza atmosfera, ponieważ każdy życzliwie interesuje się drugimi. Ponadto miłość i tkliwość, które okazujemy sobie nawzajem, wyraźnie utożsamiają nas z prawdziwymi chrześcijanami. Jezus oświadczył: „Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli będzie wśród was miłość” (Jana 13:35). I co najważniejsze, takie postępowanie przysparza chwały naszemu troskliwemu Ojcu, Jehowie, gdyż jako Jego ziemscy słudzy odzwierciedlamy Jego pragnienie dodawania sił potrzebującym. Mamy więc wszelkie powody, by otrzymany dar wykorzystywać do ‛usługiwania jedni drugim jako wspaniali szafarze niezasłużonej życzliwości Bożej’! Czy nadal będziesz to robił? (Odczytaj Hebrajczyków 6:10).

Czy zapamiętałeś?

• Jakimi sposobami Jehowa wzmacnia swych sług?

• Co nam powierzono?

• Jak możemy usługiwać współwyznawcom?

• Co nas skłania do tego, by otrzymany dar nadal wykorzystywać do ‛usługiwania jedni drugim’?

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronie 13]

Czy otrzymany „dar” wykorzystujesz do usługiwania innym, czy dla siebie?

[Ilustracje na stronie 15]

Głosimy dobrą nowinę innym oraz wspieramy współwyznawców

[Ilustracja na stronie 16]

Osoby uczestniczące w akcjach niesienia pomocy zasługują na pochwałę za ducha ofiarności