„Jego przebijano za nasz występek, miażdżono za nasze przewinienia. (...) Dzięki jego ranom zgotowano nam uzdrowienie” (IZAJ. 53:5).

1. Na czym powinniśmy się koncentrować w trakcie obchodów Pamiątki i jakie proroctwo nam w tym pomoże?

ŚWIADKOWIE JEHOWY obchodzą Pamiątkę, by wspominać śmierć Chrystusa. Rozważają też korzyści wynikające z faktu, że Jezus umarł i zmartwychwstał. To święto kieruje naszą uwagę na wykazanie słuszności zwierzchnictwa Jehowy, uświęcenie Jego imienia i spełnienie Bożego zamierzenia obejmującego między innymi wybawienie ludzkości. Jeśli chodzi o ofiarę Chrystusa i związane z nią dobrodziejstwa, to chyba najlepiej przedstawia je proroctwo z Księgi Izajasza 53:3-12. Zawiera ono zapowiedź cierpień Sługi, szczegóły dotyczące jego śmierci oraz opis błogosławieństw, jakich dzięki tej wyjątkowej ofierze dostąpią jego namaszczeni bracia i „drugie owce” (Jana 10:16).

2. Czego dowodzi proroctwo Izajasza i jak wpłynie na nas jego analiza?

² Siedem stuleci przed przyjściem Jezusa na ziemię Bóg natchnął Izajasza do oznajmienia, że wybrany Sługa okaże się wierny nawet w najcięższych próbach. Dowodzi to, że Jehowa był całkowicie pewny lojalności swego Syna. Analiza tego proroctwa niewątpliwie poruszy nasze serca i wzmocni naszą wiarę.

 ‛Wzgardzony i uważany za nic’

3. Dlaczego Żydzi powinni byli godnie powitać Jezusa, a jak w rzeczywistości go przyjęli?

³ Odczytaj Izajasza 53:3. Spróbuj sobie wyobrazić, jak wiele to musiało kosztować jednorodzonego Syna Bożego: zrezygnował z radosnego przywileju usługiwania u boku Ojca i przyszedł na ziemię, by oddać swe życie w celu wyzwolenia ludzkości od grzechu i śmierci! (Filip. 2:5-8). Jego ofiara miała zapewnić ludziom prawdziwe odpuszczenie grzechów — coś, czego ofiary ze zwierząt nakazane w Prawie Mojżeszowym były jedynie cieniem (Hebr. 10:1-4). Czyż więc przynajmniej Żydzi, oczekujący obiecanego Mesjasza, nie powinni byli godnie go powitać i szanować? (Jana 6:14). Tymczasem, jak to zapowiedział Izajasz, Chrystus został przez nich „wzgardzony”, był ‛uważany za nic’. Apostoł Jan napisał: „Przyszedł do własnego domu, ale jego własny lud go nie przyjął” (Jana 1:11). Z kolei apostoł Piotr oznajmił Żydom: „Bóg naszych praojców otoczył chwałą swego Sługę, Jezusa, którego wyście wydali i zaparli się przed obliczem Piłata, gdy ten postanowił go zwolnić. Tak, zaparliście się świętego i prawego” (Dzieje 3:13, 14).

4. W jaki sposób Jezus ‛poznał, co to choroba’?

⁴ Izajasz zapowiedział również, że Jezus miał „poznać, co to choroba”. W trakcie swej służby Syn Boży czasami był zmęczony, ale nic nie wskazuje na to, by kiedykolwiek chorował (Jana 4:6). Niemniej ‛poznał, co to choroba’, w kontaktach ze swymi słuchaczami. Kierując się współczuciem, niejednego z nich uzdrowił (Marka 1:32-34). W ten sposób spełnił następujące proroctwo: „Zaprawdę, on dźwigał nasze choroby i nosił nasze boleści” (Izaj. 53:4a; Mat. 8:16, 17).

Jak gdyby „ugodzony przez Boga”

5. Co wielu Żydów sądziło o wyroku wydanym na Jezusa i dlaczego to pogłębiało jego cierpienia?

⁵ Odczytaj Izajasza 53:4b. Wielu współczesnych Jezusowi nie rozumiało, dlaczego musi on cierpieć i umrzeć. Sądzili, że spotyka go kara od Boga (Mat. 27:38-44). Żydzi oskarżali Chrystusa o bluźnierstwo (Marka 14:61-64; Jana 10:33). Oczywiście nie był on ani grzesznikiem, ani bluźniercą. Ponieważ pałał ogromną miłością do Ojca, sama okoliczność, że miał umrzeć oskarżony o bluźnierstwo, z pewnością pogłębiała jego cierpienia. Mimo to jako Sługa Jehowy ochoczo podporządkował się Jego woli (Mat. 26:39).

6, 7. W jakim sensie Jehowa ‛zmiażdżył’ swego wiernego Sługę i dlaczego miał w tym upodobanie?

⁶ Co innego jednak dowiedzieć się z proroctwa, że ludzie będą uważać Chrystusa za „ugodzonego przez Boga”, a co innego czytać, że „Jehowie spodobało się go zmiażdżyć” (Izaj. 53:10). Jak Jehowa mógł mieć w tym upodobanie, skoro wcześniej sam oznajmił: „Oto mój sługa, (...) mój wybrany, którego moja dusza obdarzyła uznaniem”? (Izaj. 42:1). W jakim sensie ‛zmiażdżenie’ Jezusa przysporzyło Bogu radości?

⁷ Aby zrozumieć tę część proroctwa, musimy pamiętać, że w związku z kwestią sporną co do zwierzchnictwa Jehowy Szatan podał w wątpliwość lojalność wszystkich sług Bożych w niebie i na ziemi (Hioba 1:9-11;  2:3-5). Jezus dochował wierności aż do śmierci i tym samym dostarczył doskonałego argumentu przeciwko twierdzeniu Szatana. Chociaż Jehowa dopuścił, by wrogowie pozbawili życia Jego Syna, to patrząc na tę egzekucję, z pewnością cierpiał. Zarazem jednak cieszył się, że zachował on niezłomną wierność (Prz. 27:11). Radość Jehowy była tym większa, że dzięki śmierci Jego Syna ludzie okazujący skruchę mieli zaznać licznych dobrodziejstw (Łuk. 15:7).

‛Przebity za nasz występek’

8, 9. W jaki sposób Jezus został ‛przebity za nasz występek’ i jak potwierdzają to słowa apostoła Piotra?

⁸ Odczytaj Izajasza 53:6. Niczym zagubione owce, grzeszni ludzie od dawna błąkają się, poszukując uwolnienia od chorób i śmierci odziedziczonych po Adamie (1 Piotra 2:25). Ponieważ wszyscy jego potomkowie są niedoskonali, żaden z nich nie był w stanie wykupić tego, co on zaprzepaścił (Ps. 49:7). Ale Jehowa w swojej ogromnej miłości ‛sprawił, że nasze przewinienie dotknęło’ drogiego Mu Syna i wybranego Sługę. Chrystus zgodził się zostać ‛przebity za nasz występek’ i ‛zmiażdżony za nasze przewinienia’; tym samym zaniósł nasze grzechy na pal i za nas umarł.

⁹ Apostoł Piotr napisał: „Do tego biegu zostaliście powołani, gdyż i Chrystus cierpiał za was, pozostawiając wam wzór, abyście podążali dokładnie jego śladami. On sam we własnym ciele zaniósł nasze grzechy na pal, abyśmy skończywszy z grzechami, żyli dla prawości”. Następnie, cytując proroctwo Izajasza, dodał: „Jego pręgami zostaliście uzdrowieni” (1 Piotra 2:21, 24; Izaj. 53:5). Akt dokonany przez Jezusa otworzył grzesznym ludziom drogę do pojednania się z Bogiem, jak to Piotr opisał nieco dalej: „Chrystus raz na zawsze umarł za grzechy, prawy za nieprawych, aby was przywieść do Boga” (1 Piotra 3:18).

„Jak baranek prowadzony na zabicie”

10. (a) Jak Jan Chrzciciel określił Jezusa? (b) Dlaczego słowa Jana były trafne?

¹⁰ Odczytaj Izajasza 53:7, 8. Kiedy Jan Chrzciciel ujrzał nadchodzącego Jezusa, wykrzyknął: „Oto Baranek Boży, który usuwa grzech świata!” (Jana 1:29). Nazywając Jezusa Barankiem, Jan mógł mieć na myśli zapowiedź Izajasza, że Sługa będzie „jak baranek prowadzony na zabicie” (Izaj. 53:7, Biblia poznańska). Według proroctwa Izajasza Jezus miał też ‛wylać na śmierć swą duszę’ (Izaj. 53:12). Co ciekawe, w noc ustanowienia Pamiątki swej śmierci Syn Boży podał 11 wiernym apostołom kielich z winem i rzekł: „To oznacza moją ‚krew przymierza’, która ma być wylana za wielu dla przebaczenia grzechów” (Mat. 26:28).

11, 12. (a) Co ilustrowała gotowość oddania życia przez Izaaka? (b) O czym nie powinniśmy zapominać w związku z Pamiątką?

¹¹ Jezus był gotów oddać swoje życie w ofierze na ołtarzu woli Jehowy — tak jak niegdyś Izaak (Rodz. 22:1, 2, 9-13; Hebr. 10:5-10). Ale chociaż Izaak zgodził się poświęcić życie, to do złożenia tej ofiary w gruncie rzeczy przystąpił Abraham (Hebr. 11:17). Podobnie Jezus bez wahania zgodził się ponieść śmierć, lecz inicjatywa w sprawie złożenia okupu należała do Jehowy. Ofiarując swego Syna, dał On wyraz głębokiej miłości do rodzaju ludzkiego.

¹² Sam Jezus oznajmił: „Bóg tak bardzo umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby nikt, kto w niego wierzy, nie został zgładzony, lecz miał życie wieczne” (Jana 3:16). A apostoł Paweł napisał: „Bóg zaleca swoją miłość do nas przez to, że gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł” (Rzym. 5:8). Dlatego kiedy z szacunkiem upamiętniamy śmierć Chrystusa, nigdy nie powinniśmy zapominać, że złożenie tej ofiary stało się możliwe dzięki Większemu Abrahamowi, Jehowie. To ku Jego chwale obchodzimy Pamiątkę.

 ‛Sługa udostępnia wielu ludziom stan prawości’

13, 14. Jak Sługa Jehowy ‛udostępnił wielu ludziom stan prawości’?

¹³ Odczytaj Izajasza 53:11, 12. O swoim wybranym Słudze Jehowa powiedział: „Ten prawy, sługa mój, udostępni wielu ludziom stan prawości”. Jak to możliwe? Wskazówkę znajdujemy w końcowej części wersetu 12, gdzie czytamy, że Sługa „zaczął się ujmować za występnymi”. Wszyscy potomkowie Adama rodzą się grzeszni, „występni”, i dlatego otrzymują „zapłatę, którą płaci grzech”; jest nią śmierć (Rzym. 5:12; 6:23). Grzeszni ludzie muszą się pojednać z Jehową. W rozdziale 53 swej księgi Izajasz opisuje, jak Jezus ‛ujął się’ za grzeszną ludzkością: „Spadła na niego kara mająca przynieść nam pokój i dzięki jego ranom zgotowano nam uzdrowienie” (Izaj. 53:5).

¹⁴ Dzięki temu, że Chrystus wziął na siebie nasze grzechy i za nas umarł, udostępnił „wielu ludziom stan prawości”. Apostoł Paweł napisał: „Bóg uznał za dobre, żeby w nim [Chrystusie] zamieszkała cała pełnia i żeby przez niego na nowo pojednać ze sobą wszystko inne — czy to, co na ziemi, czy to, co w niebiosach — wprowadzając pokój przez krew, którą on przelał na palu męki” (Kol. 1:19, 20).

15. (a) Do kogo odnosi się użyte przez Pawła określenie „to, co w niebiosach”? (b) Jedynie kto ma prawo spożywać emblematy podczas Pamiątki i dlaczego?

¹⁵ Określenie „to, co w niebiosach” odnosi się do pomazańców, którzy dostępują pojednania z Jehową na mocy przelanej krwi Chrystusa i są powoływani do panowania z Jezusem w niebie. Chrześcijanie będący „uczestnikami powołania niebiańskiego” zostają poczytani „za prawych, ku życiu” (Hebr. 3:1; Rzym. 5:1, 18). Od tej pory Jehowa uznaje ich za swych duchowych synów. Duch święty wzbudza w nich przeświadczenie, że są „współdziedzicami z Chrystusem”, wyznaczonymi na królów i kapłanów w jego niebiańskim Królestwie (Rzym. 8:15-17; Obj. 5:9, 10). Wchodzą w skład Izraela duchowego, „Izraela Bożego”, i zostają objęci „nowym przymierzem” (Jer. 31:31-34; Gal. 6:16). Jako uczestnicy tego przymierza, mają prawo spożywać podczas Pamiątki emblematy, w tym czerwone wino z kielicha, o którym Jezus powiedział: „Ten kielich oznacza nowe przymierze na mocy mojej krwi, która ma być za was wylana” (Łuk. 22:20).

16. Do kogo odnosi się określenie „to, co na ziemi” i w jakim sensie tacy ludzie zostają uznani za prawych?

¹⁶ Z kolei określenie „to, co na ziemi” odnosi się do drugich owiec Chrystusa, które spodziewają się żyć wiecznie na ziemi. Również im wybrany Sługa Jehowy ‛udostępnia stan prawości’ przed Bogiem. Ponieważ tacy chrześcijanie pokładają wiarę w Chrystusowej ofierze okupu i w ten sposób „wyprali swoje długie szaty i wybielili je we krwi Baranka”, Jehowa uznaje ich za prawych — choć nie jako duchowych synów, lecz jako swych przyjaciół — i daje im wspaniałe widoki  na przeżycie „wielkiego ucisku” (Obj. 7:9, 10, 14; Jak. 2:23). Członkowie klasy drugich owiec nie są uczestnikami nowego przymierza i nie mają nadziei na życie w niebie, toteż podczas Pamiątki nie spożywają emblematów, ale są na niej obecni jako pełni szacunku obserwatorzy.

Wszelkie dzięki należą się Jehowie i Jego Słudze!

17. Jak analiza spisanych przez Izajasza proroctw dotyczących Sługi Jehowy pomaga nam przygotować nasze umysły na obchody Pamiątki?

¹⁷ Analiza spisanych przez Izajasza proroctw dotyczących Sługi Jehowy to wspaniały sposób przygotowania naszych umysłów na obchody Pamiątki śmierci Chrystusa. Pomaga nam ‛uważnie wpatrywać się w Naczelnego Pełnomocnika i Udoskonaliciela naszej wiary’ (Hebr. 12:2). Dowiedzieliśmy się, że Syn Boży nigdy się nie buntuje. W przeciwieństwie do Szatana znajduje upodobanie w uczeniu się od Jehowy, uznając Go za Wszechwładnego Pana. W trakcie swojej ziemskiej służby okazywał współczucie tym, którym głosił, i wielu uzdrawiał zarówno pod względem fizycznym, jak i duchowym. W ten sposób pokazał, czego dokona w nowym systemie rzeczy, gdy w roli mesjańskiego Króla ‛ustanowi sprawiedliwość na ziemi’ (Izaj. 42:4). Zapał, z którym głosił o Królestwie jako „światło narodów”, jest dla nas zachętą, byśmy też gorliwie rozgłaszali dobrą nowinę po całej ziemi (Izaj. 42:6).

18. Dlaczego proroctwa Izajasza pogłębiają naszą wdzięczność dla Jehowy i Jego wiernego Sługi?

¹⁸ Proroctwa Izajasza pomagają nam też jeszcze lepiej zrozumieć, na jak wielką ofiarę zdobył się Jehowa, gdy posłał swego Syna na ziemię, by ten cierpiał i oddał za nas życie. Jehowie spodobało się nie to, że Jezus przechodził udrękę, ale że zachował bezgraniczną wierność do samej śmierci. Podzielajmy tę radość Jehowy i pamiętajmy o wszystkim, co uczynił Jezus, by udowodnić, że Szatan jest kłamcą, oraz uświęcić imię Boga, a tym samym wykazać słuszność Jego zwierzchnictwa. Pamiętajmy też, że Chrystus wziął na siebie nasze grzechy i za nas umarł. W ten sposób umożliwił małej trzódce swych namaszczonych braci oraz drugim owcom osiągnięcie stanu prawości przed Jehową. Oby podczas obchodów Pamiątki nasze serca przepełniała wdzięczność dla Jehowy i Jego wiernego Sługi.

Powtórka

• W jakim sensie Jehowie „spodobało się”, że Jego Syn został ‛zmiażdżony’?

• Jak Jezus został ‛przebity za nasz występek’?

• Jak Sługa Jehowy ‛udostępnił wielu ludziom stan prawości’?

• Jak analiza proroctw dotyczących Sługi Jehowy przygotowała twoje serce i umysł na obchody Pamiątki?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 26]

„Był wzgardzony i uważaliśmy go za nic”

[Ilustracja na stronie 28]

„Wylał na śmierć swą duszę”

[Ilustracja na stronie 29]

Członkowie drugich owiec są obecni na Pamiątce jako pełni szacunku obserwatorzy