„Stale podążają za Barankiem”
„Ci stale podążają za Barankiem, dokądkolwiek idzie” (OBJ. 14:4).
1. Jak prawdziwi uczniowie Jezusa zapatrywali się na podążanie za nim?
JAKIEŚ dwa i pół roku po rozpoczęciu służby Jezus ‛nauczał na publicznym zgromadzeniu w Kafarnaum’. Wielu uczniów uznało jego słowa za szokujące, toteż „odeszło do tego, co za nimi, i już z nim nie chodziło”. Gdy Jezus zapytał 12 apostołów, czy też chcą odejść, Szymon Piotr odrzekł: „Panie, do kogo odejdziemy? Ty masz wypowiedzi życia wiecznego; a myśmy uwierzyli i poznali, że ty jesteś Świętym Bożym” (Jana 6:48, 59, 60, 66-69). Prawdziwi uczniowie Jezusa nie przestali za nim podążać. Po namaszczeniu duchem świętym dalej poddawali się kierownictwu Jezusa (Dzieje 16:7-10).
2. (a) Kto jest „niewolnikiem wiernym i roztropnym” lub inaczej ‛wiernym szafarzem’? (b) Jak ten niewolnik dowiódł, że wiernie ‛podąża za Barankiem’?
2 A co można powiedzieć o chrześcijańskich pomazańcach w dobie obecnej? Jezus w proroctwie o ‛znaku swej obecności oraz zakończenia systemu rzeczy’ nazwał grono swoich namaszczonych duchem naśladowców żyjących na ziemi „niewolnikiem wiernym i roztropnym” lub inaczej ‛wiernym szafarzem’ (Mat. 24:3, 45; Łuk. 12:42). Jako grupa wiernie „podążają za Barankiem, dokądkolwiek idzie” (odczytaj Objawienie 14:4, 5). W sensie duchowym pozostają dziewicami — nie splamili się wierzeniami ani praktykami „Babilonu Wielkiego”, ogólnoświatowego imperium religii fałszywej (Obj. 17:5). „W ich ustach” nie ma fałszywych nauk i są „bez skazy” pośród szatańskiego świata (Jana 15:19). W przyszłości pomazańcy żyjący jeszcze na ziemi pójdą za Barankiem do nieba (Jana 13:36).
3. Dlaczego to takie ważne, by ufać klasie niewolnika?
3 Jezus ustanowił wiernego i roztropnego niewolnika nad ‛członkami swojej czeladzi’ — czyli poszczególnymi osobami należącymi do klasy owego niewolnika — „aby im dawał pokarm we właściwym czasie”. Ponadto ustanowił go „nad całym swoim mieniem” (Mat. 24:45-47). W zakres tego mienia wchodzi rosnąca „wielka rzesza” „drugich owiec” (Obj. 7:9; Jana 10:16). Czyż poszczególni pomazańcy oraz drugie owce nie powinni darzyć zaufaniem wyznaczonego nad nimi niewolnika? Na takie zaufanie zasługuje on z wielu względów, ale dwa są szczególne. 1) Klasie tej ufa sam Jehowa. 2) Zaufaniem darzy ją również Jezus. Przeanalizujmy dowody świadczące o tym, że Jehowa Bóg i Jezus Chrystus całkowicie ufają niewolnikowi wiernemu i roztropnemu.
Jehowa ufa niewolnikowi
4. Dlaczego możemy mieć zaufanie do pokarmu duchowego dostarczanego przez niewolnika wiernego i roztropnego?
4 Rozważmy, dzięki czemu niewolnik wierny i roztropny dostarcza we właściwym czasie pożywnego pokarmu duchowego. Jehowa oświadczył: „Obdarzę cię wnikliwością i pouczę cię o drodze, którą masz iść. Udzielę ci rad, mając oko zwrócone na ciebie” (Ps. 32:8). A zatem to Jehowa zapewnia kierownictwo temu niewolnikowi. Możemy więc w pełni ufać udzielanym przez niego wnikliwym biblijnym wyjaśnieniom i wskazówkom.
5. Co dowodzi, że na klasę niewolnika oddziałuje duch Boży?
5 Ponadto Jehowa udziela klasie niewolnika swego świętego ducha. Co prawda duch Jehowy jest niewidzialny, ale przejawy jego oddziaływania na tę klasę są widoczne. Pomyślmy choćby o tym, czego niewolnik wierny i roztropny dokonał w związku z ogólnoświatowym dziełem świadczenia o Jehowie Bogu, Jego Synu i Królestwie. Chwalcy Jehowy aktywnie rozgłaszają orędzie Królestwa na terenie przeszło 230 krajów i archipelagów. Czyż nie jest to bezsprzeczny dowód wpływu ducha Bożego na niewolnika? (Odczytaj Dzieje 1:8). Dostarczanie sługom Jehowy na całym świecie aktualnego pokarmu duchowego wymaga od niewolnika podejmowania ważnych decyzji i wprowadzania ich w życie. Zawsze jednak przejawia on przy tym miłość, łagodność i inne przymioty zaliczane do „owocu ducha” (Gal. 5:22, 23).
6, 7. Jak dalece Jehowa ufa wiernemu niewolnikowi?
6 Aby lepiej zrozumieć, jak dalece Jehowa ufa klasie wiernego niewolnika, przypomnijmy sobie, co obiecał jej członkom. Apostoł Paweł napisał: „Trąba zabrzmi i umarli zostaną wskrzeszeni jako nie podlegający skażeniu, a my będziemy przemienieni. Albowiem to, co podlega skażeniu, musi się przyoblec w nieskażoność, a to, co śmiertelne, musi się przyoblec w nieśmiertelność” (1 Kor. 15:52, 53). Namaszczeni naśladowcy Chrystusa, którzy wiernie służą Bogu i umierają jako ludzie mający zniszczalne ciała, są wskrzeszani jako stworzenia duchowe obdarzone czymś więcej niż życiem wiecznym. Dostępują nieśmiertelności, czyli życia bezkresnego i niezniszczalnego. Zostają też obdarzeni nieskażonością — otrzymują ciała, które nie podlegają rozkładowi, i najwyraźniej mogą samodzielnie podtrzymywać swe życie. W Księdze Objawienia 4:4 ukazano tych wskrzeszonych pomazańców, jak siedzą na tronach, a na głowach mają złote korony. Chrześcijańskim pomazańcom przyrzeczono zatem władzę królewską. Ale to nie wszystko.
7 W Księdze Objawienia 19:7, 8 czytamy: „Nadeszły zaślubiny Baranka i jego małżonka się przygotowała. Tak, dano jej się przyoblec w jasny, czysty, delikatny len, bo delikatny len przedstawia prawe czyny świętych”. Jehowa wybrał namaszczonych chrześcijan na przyszłą oblubienicę dla swego Syna. Nieskażoność, nieśmiertelność, władza królewska, ‛zaślubiny z Barankiem’ — cóż za zdumiewające dary! Dobitnie poświadczają one, że Bóg ufa pomazańcom, którzy „podążają za Barankiem, dokądkolwiek idzie”.
Jezus ufa niewolnikowi
8. Jak Jezus pokazał, że ma zaufanie do swych namaszczonych naśladowców?
8 A jak Jezus dowodzi, że całkowicie ufa swym namaszczonym duchem naśladowcom? W ostatnią noc swego ziemskiego życia złożył 11 wiernym apostołom pewną obietnicę. Powiedział: „Wy zaś wytrwaliście przy mnie w moich doświadczeniach; a ja zawieram z wami przymierze — tak jak mój Ojciec zawarł przymierze ze mną — co do królestwa, żebyście mogli jeść i pić przy mym stole w moim królestwie, i zasiadać na tronach, aby sądzić dwanaście plemion Izraela” (Łuk. 22:28-30). Tym przymierzem zawartym z 11 apostołami miał w końcu objąć całe grono 144 000 namaszczonych chrześcijan (Łuk. 12:32; Obj. 5:9, 10; 14:1). Gdyby Jezus im nie ufał, to czy zawarłby z nimi przymierze, które zobowiązywałoby go do podzielenia się władzą królewską?
9. Co się zalicza do ‛całego mienia’ Chrystusa?
9 Ponadto Jezus Chrystus ustanowił niewolnika wiernego i roztropnego „nad całym swoim mieniem” — nad wszystkimi ziemskimi sprawami Królestwa (Mat. 24:47). Do tego mienia zaliczają się obiekty Biura Głównego Świadków Jehowy, a także biura oddziałów, Sale Zgromadzeń i Sale Królestwa na całym świecie. Obejmuje ono również dzieło głoszenia o Królestwie i czynienia uczniów. Któż powierzyłby swój majątek komuś, komu by nie ufał?
10. Co świadczy o tym, że Jezus Chrystus wspiera swych namaszczonych naśladowców?
10 Na krótko przed wniebowstąpieniem zmartwychwstały Jezus ukazał się swym wiernym uczniom i złożył im następującą obietnicę: „Oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do zakończenia systemu rzeczy” (Mat. 28:20). Czy ta zapowiedź się urzeczywistnia? W ciągu minionych 15 lat liczba zborów wzrosła z jakichś 70 000 do przeszło 100 000, czyli o ponad 40 procent. A ilu przybyło nowych uczniów? W tym samym okresie ochrzczono blisko 4,5 miliona osób, co daje przeciętną ponad 800 dziennie. Ten spektakularny wzrost wyraźnie dowodzi, że Chrystus błogosławi zebraniom organizowanym przez jego namaszczonych naśladowców i wspiera ich w dziele czynienia uczniów.
Niewolnik jest wierny i roztropny
11, 12. Jak niewolnik pokazuje, że jest wierny i roztropny?
11 Skoro Jehowa Bóg i Jezus Chrystus całkowicie ufają niewolnikowi, to czy my nie powinniśmy postępować tak samo? Niewolnik okazał się wierny, bo sumiennie wywiązuje się ze zleconego mu zadania. Na przykład już od 130 lat publikuje czasopismo Strażnica. Wciąż też umacnia nas duchowo poprzez zebrania oraz większe zgromadzenia.
12 Niewolnik jest nie tylko wierny, ale również roztropny — nie wybiega nieskromnie przed Jehowę ani też nie zwleka z działaniem, gdy wskazówki Boże w danej sprawie są oczywiste. Na przykład przywódcy religii fałszywej po cichu lub otwarcie popierają samolubne, bezbożne postępowanie, uważając je za coś normalnego, natomiast niewolnik ostrzega przed zagrożeniami czyhającymi w szatańskim świecie. Dostarcza nam mądrych, aktualnych przestróg dzięki temu, że cieszy się błogosławieństwem Jehowy Boga i Jezusa Chrystusa. Dlatego naprawdę zasługuje na nasze zaufanie. Jak możemy go dowieść?
‛Chodźmy’ z pomazańcami, gdyż oni podążają za Barankiem
13. Jak według proroctwa Zachariasza można dowodzić zaufania do niewolnika wiernego i roztropnego?
13 W Księdze Zachariasza opisano, jak „dziesięciu mężów” podchodzi do ‛męża będącego Żydem’ i mówi: „Pójdziemy z wami” (odczytaj Zachariasza 8:23). Ponieważ owa grupa zwraca się do wspomnianego męża, używając wyrażenia „z wami”, należy go pojmować zbiorowo. W naszych czasach wyobraża on ostatek namaszczonych duchem chrześcijan, którzy wchodzą w skład „Izraela Bożego” (Gal. 6:16). „Dziesięciu mężów ze wszystkich języków narodów” przedstawia wielką rzeszę drugich owiec. Namaszczeni chrześcijanie podążają za Jezusem, dokądkolwiek idzie, i podobnie wielka rzesza ‛idzie’ z niewolnikiem wiernym i roztropnym, czyli mu towarzyszy. Członkowie wielkiej rzeszy nigdy nie powinni się wstydzić tego, że towarzyszą „uczestnikom powołania niebiańskiego” (Hebr. 3:1). Jezus nie wstydzi się nazywać tych pomazańców „braćmi” (Hebr. 2:11).
14. Jak można lojalnie wspierać braci Chrystusa?
14 Każdego, kto lojalnie wspiera jego braci, Jezus Chrystus uważa za lojalnego względem niego samego (odczytaj Mateusza 25:40). Jak więc osoby mające nadzieję ziemską mogą wspierać namaszczonych duchem braci Chrystusa? Przede wszystkim pomagając im w dziele głoszenia o Królestwie (Mat. 24:14; Jana 14:12). Z upływem lat grono pomazańców żyjących na ziemi zmniejszyło się, natomiast liczba drugich owiec wzrosła. Kiedy chrześcijanie żywiący nadzieję ziemską uczestniczą w działalności kaznodziejskiej, zajmując się tym w miarę możliwości pełnoczasowo, to pomagają swym namaszczonym współwyznawcom wywiązywać się z zadania czynienia uczniów (Mat. 28:19, 20). Dzieło to można też w rozmaity sposób wspierać finansowo.
15. Jak każdy z nas powinien się zapatrywać na pokarm duchowy i na wskazówki organizacyjne od niewolnika?
15 Jak osobiście zapatrujemy się na pokarm duchowy, którego wierny niewolnik dostarcza we właściwym czasie za pośrednictwem opartych na Biblii publikacji, zebrań oraz większych zgromadzeń? Czy z wdzięcznością go przyjmujemy i chętnie wprowadzamy w czyn to, czego się uczymy? Jak reagujemy na podejmowane przez niewolnika decyzje w sprawach organizacyjnych? Chętnym podporządkowywaniem się podawanym wskazówkom dowodzimy wiary w Boży sposób zapewniania nam kierownictwa (Jak. 3:17).
16. Dlaczego wszyscy chrześcijanie powinni słuchać braci Chrystusa?
16 Jezus oświadczył: „Moje owce słuchają mego głosu i ja je znam, a one podążają za mną” (Jana 10:27). Niewątpliwie czynią tak namaszczeni duchem chrześcijanie. A co powiedzieć o tych, którzy ‛chodzą’ z nimi? Osoby takie również powinny słuchać Jezusa. Ale nie tylko. Powinny też słuchać jego braci. Przecież to na nich spoczywa główny obowiązek troszczenia się o duchową pomyślność ludu Bożego. Co obejmuje słuchanie głosu braci Chrystusa?
17. Co obejmuje słuchanie klasy niewolnika?
17 Niewolnik wierny i roztropny jest dziś reprezentowany przez Ciało Kierownicze, które prowadzi i koordynuje ogólnoświatowe dzieło głoszenia o Królestwie. W jego skład wchodzą doświadczeni, namaszczeni duchem starsi. Zwłaszcza o nich można powiedzieć, że są ‛tymi, którzy wśród nas przewodzą’ (Hebr. 13:7). Troszcząc się o ponad 7 000 000 głosicieli skupionych w przeszło 100 000 zborów, ci namaszczeni nadzorcy mają „mnóstwo pracy w dziele Pańskim” (1 Kor. 15:58). Kto słucha klasy niewolnika, ten w pełni współpracuje z jego Ciałem Kierowniczym.
Kto słucha niewolnika, dostępuje błogosławieństw
18, 19. (a) Jakie błogosławieństwa czekają tych, którzy słuchają niewolnika wiernego i roztropnego? (b) Na co powinniśmy być zdecydowani?
18 Od chwili swego ustanowienia niewolnik wierny i roztropny ‛doprowadził wielu do prawości’ (Dan. 12:3). Należą do nich osoby spodziewające się przeżyć zagładę obecnego niegodziwego systemu rzeczy. Uzyskanie miana prawego w oczach Boga to doprawdy wspaniałe błogosławieństwo!
19 A czego osoby słuchające głosu niewolnika doświadczą w przyszłości, gdy ‛miasto święte — Nowa Jerozolima [składająca się ze 144 000] zstąpi z nieba od Boga, przygotowana jako oblubienica przyozdobiona dla swego małżonka’? W Biblii czytamy: „Będzie z nimi sam Bóg. I otrze z ich oczu wszelką łzę, i śmierci już nie będzie ani żałości, ani krzyku, ani bólu już nie będzie. To, co poprzednie, przeminęło” (Obj. 21:2-4). Już teraz więc słuchajmy Chrystusa i jego namaszczonych duchem braci, godnych naszego zaufania.
Czego się dowiedziałeś?
• Co dowodzi, że Jehowa ufa niewolnikowi wiernemu i roztropnemu?
• Co świadczy o tym, że Jezus Chrystus całkowicie ufa klasie niewolnika?
• Dlaczego wierny szafarz zasługuje na nasze zaufanie?
• Jak możemy dowieść, że ufamy niewolnikowi?
[Pytania do studium]
[Ilustracja na stronie 25]
Czy wiesz, kogo Jehowa wybrał na przyszłą „oblubienicę” dla swego Syna?
[Ilustracje na stronie 26]
Jezus Chrystus powierzył niewolnikowi wiernemu i roztropnemu swoje „mienie”
[Ilustracja na stronie 27]
Gdy uczestniczymy w dziele głoszenia, wspieramy pomazańców