„Wysławiajcie Jah!” (PS. 111:1).

1, 2. Co oznacza słowo „alleluja” i w jakim kontekście występuje w Chrześcijańskich Pismach Greckich?

„ALLELUJA!” Słowo to bardzo często rozlega się w kościołach chrześcijaństwa. W niektórych krajach ludzie używają go nawet w codziennych rozmowach. Jednak mało kto wie, jak święte jest jego znaczenie, a niejedna z posługujących się nim osób swoim trybem życia przynosi Bogu ujmę (Tyt. 1:16). Według pewnego słownika biblijnego „alleluja” to termin, za pomocą którego „pisarze różnych psalmów zachęcali wszystkich, by razem z nimi wysławiali Jehowę”. W gruncie rzeczy zawołanie to zdaniem wielu biblistów znaczy „chwalcie Jah” lub „chwalcie Jahwe” *.

² Słusznie więc hebrajski zwrot występujący w Psalmie 111:1 został w Przekładzie Nowego Świata oddany przez „Wysławiajcie Jah!”. Grecka forma tego zwrotu występuje czterokrotnie w Księdze Objawienia 19:1-6, gdzie opisano świętowanie z okazji unicestwienia religii fałszywej. Gdy to nastąpi, prawdziwi czciciele Boga będą mieć szczególny powód, by z szacunkiem mówić „Alleluja!”.

Jego wielkie dzieła

3. Przede wszystkim w jakim celu regularnie się zgromadzamy?

³ Pisarz Psalmu 111 podaje szereg powodów, dla których Jehowa zasługuje na nasze wysławianie. W wersecie 1 czytamy: „Będę sławił Jehowę całym sercem w zaufanym gronie prostolinijnych i w zgromadzeniu”. Jako Świadkowie Jehowy, w pełni podzielamy odczucia psalmisty. Regularnie spotykamy się — zarówno w zborze, jak i na większych zgromadzeniach — przede wszystkim po to, by sławić Jehowę.

4. Jak ludzie mogą ‛poszukiwać’ dzieł Jehowy?

⁴ „Wielkie są dzieła Jehowy, poszukiwane przez wszystkich, którzy mają w nich upodobanie” (Ps. 111:2). Zwróćmy uwagę na słowo „poszukiwane”. Według pewnego opracowania werset ten można odnieść do ludzi, którzy dzieła Boże czynią „przedmiotem żarliwych i nabożnych rozmyślań i badań”. Jehowa wszystkie swe dzieła uczynił we wspaniałym celu. Na przykład Słońce, Ziemię i Księżyc tak rozmieścił względem siebie, że nasza planeta ma zapewnione ciepło i światło, noc i dzień, a także pływy oraz pory roku.

5. Co wyjawia coraz bogatsza wiedza człowieka o wszechświecie?

⁵ Naukowcy dużo już wiedzą o położeniu Ziemi w Układzie Słonecznym, jak również  o doskonale dobranej orbicie, wielkości i masie Księżyca. Dzięki właściwemu usytuowaniu i wzajemnemu wpływowi tych ciał niebieskich regularnie następują po sobie piękne pory roku. Sporo też wiadomo o precyzyjnie dostrojonych czterech podstawowych oddziaływaniach. Dlatego w artykule zatytułowanym „Idealnie zaprojektowany wszechświat” pewien specjalista z zakresu mechaniki zauważył: „Nietrudno zrozumieć, dlaczego w ciągu ostatnich 30 lat tylu naukowców zmieniło zdanie i przyznało, że trzeba mieć ogromną wiarę, by wszechświat uważać jedynie za dzieło kosmicznego przypadku. Im lepiej rozumiemy naszą pomysłowo uczynioną planetę, tym więcej dostrzegamy dowodów na istnienie inteligentnego projektanta”.

6. Co sądzisz o sposobie, w jaki Bóg uczynił człowieka?

⁶ Do wspaniałych dzieł stwórczych zalicza się również sposób, w jaki Bóg uczynił nas samych (Ps. 139:14). Stwarzając ludzi, dał im umysł i ciało ze wszystkimi niezbędnymi narządami oraz uzdolnił ich do wykonywania pracy. Człowiek posiada na przykład pochodzącą od Boga cudowną umiejętność mówienia i słuchania, potrafi także pisać i czytać. Posiadamy też niezwykłe arcydzieło sztuki inżynierskiej — wyprostowane ciało. Jego budowa i zdolność zachowywania równowagi, sprawność fizyczna i zachodzące w nim procesy chemiczne budzą podziw. Poza tym żadne dokonania naukowców nie mogą się równać ze zdumiewającą siecią połączeń nerwowych, zapewniających funkcjonowanie umysłu i poszczególnych zmysłów. W gruncie rzeczy to właśnie umysł i zmysły pozwalają ludziom tak wiele osiągnąć. Ale nawet najlepiej wykształcony i najbardziej utalentowany inżynier nie zdołałby skonstruować czegoś równie pięknego i użytecznego, jak dziesięć wspaniale zaprojektowanych dźwigni — naszych palców u rąk. Pomyśl: Czy imponujące dzieła sztuki oraz budowle w ogóle by powstały, gdyby nie umiejętne posługiwanie się otrzymanymi od Boga palcami?

Wielkie dzieła Boga i Jego przymioty

7. Dlaczego należy uważać Biblię za jedno z wielkich dzieł Boga?

⁷ W zakres wielkich dzieł Jehowy wchodzą jeszcze inne cudowne rzeczy, które On uczynił dla ludzkości i które opisano w Biblii. Sama ta Księga odznacza się mistrzowską wewnętrzną harmonią. W przeciwieństwie do różnych książek rzeczywiście ‛jest natchniona przez Boga i pożyteczna do nauczania’ (2 Tym. 3:16). Na przykład pierwsza księga biblijna, Księga Rodzaju, opisuje, jak za czasów Noego Bóg usunął z ziemi zło. W drugiej — Księdze Wyjścia — ukazano, jak Jehowa dowiódł, że jest prawdziwym Bogiem, wyzwalając Izraelitów z niewoli egipskiej. Właśnie te wydarzenia mógł mieć na myśli psalmista, gdy powiedział o Bogu: „Poczynania jego to dostojeństwo i wspaniałość, a jego prawość trwa na zawsze. Pamiętne miano zapewnił swym zdumiewającym dziełom. Jehowa jest łaskawy i miłosierny” (Ps. 111:3, 4). Czy nie przyznasz, że Jehowa tym, co czynił w ciągu stuleci, a także za twego życia, zapewnił pamiętne miano swemu „dostojeństwu i wspaniałości”?

8, 9. (a) Pod jakimi względami dzieła Boże kontrastują z ludzkimi? (b) Które przymioty Boga szczególnie cię ujmują?

⁸ Zauważmy, że psalmista uwypukla też piękne przymioty Jehowy, takie jak prawość, łaskawość i miłosierdzie. Poczynania grzesznych ludzi rzadko opierają się na prawości. Częściej odzwierciedlają chciwość, zawiść oraz wyniosłość. Świadczy o tym chociażby straszliwa broń, którą człowiek produkuje, by prowadzić wojny i czerpać korzyści materialne. Sprowadza to niewypowiedziane cierpienia i okropności na miliony niewinnych ofiar. Prócz tego niemało ludzkich dzieł powstało kosztem ciemiężenia ubogich. Przykładem może być wykorzystywanie niewolników do wznoszenia piramid. Budowle te służyły  głównie jako grobowce dumnych faraonów. Ponadto sporo dzisiejszych dokonań ludzkości nie tylko opiera się na ucisku, ale też ‛rujnuje ziemię’ (odczytaj Objawienie 11:18).

⁹ Jakże inaczej wyglądają dzieła Jehowy, zawsze oparte na tym, co słuszne! Zalicza się do nich miłosierne postanowienie co do wybawienia grzesznej ludzkości. Dostarczając okup, Bóg ‛pokazał swoją prawość’ (Rzym. 3:25, 26). Rzeczywiście ‛trwa ona na zawsze’! A swej łaskawości dowiódł cierpliwym znoszeniem niedoskonałych ludzi. Gdy apelował do nich, by zerwali z niewłaściwym postępowaniem i czynili to, co dobre, czasem nadawał swojej wypowiedzi formę prośby (odczytaj Ezechiela 18:25).

Wierny swym obietnicom

10. Jaki przykład wierności dał Jehowa w odniesieniu do przymierza Abrahamowego?

¹⁰ „Pokarm dał tym, którzy się go boją. Po czas niezmierzony będzie pamiętał o swym przymierzu” (Ps. 111:5). Psalmista przypuszczalnie nawiązał tu do przymierza Abrahamowego. Jehowa obiecał błogosławić potomstwu Abrahama i powiedział, że ‛posiądzie ono bramę swych nieprzyjaciół’ (Rodz. 22:17, 18; Ps. 105:8, 9). Pierwotnie owym potomstwem stał się naród izraelski. Izraelici dość długo przebywali w niewoli egipskiej, ale później „wspomniał Bóg na swoje przymierze z Abrahamem” i ich wyzwolił (Wyjścia 2:24). Sposobem, w jaki potem ich traktował, dowiódł ogromnej szczodrości. Dostarczał im jedzenia pozwalającego utrzymać się przy życiu oraz pokarmu duchowego, którym karmili swe umysły i serca (Powt. Pr. 6:1-3; 8:4; Nehem. 9:21). W następnych stuleciach Izraelici często odwracali się od Boga, chociaż On za pośrednictwem proroków zachęcał ich, by do Niego wrócili. Po upływie przeszło 1500 lat od wyzwolenia tego narodu z Egiptu Jehowa posłał na ziemię swego jednorodzonego Syna. Większość Żydów odrzuciła Jezusa i pozwoliła go uśmiercić. Wówczas Jehowa utworzył nowy, duchowy naród — „Izrael Boży”. Członkowie tego narodu razem z Chrystusem stanowią duchowe potomstwo Abrahamowe, za pośrednictwem którego Jehowa ma błogosławić ludzkości (Gal. 3:16, 29; 6:16).

11. Jak Jehowa nadal ‛pamięta o swym przymierzu’ z Abrahamem?

¹¹ Jehowa wciąż ‛pamięta o swym przymierzu’ i związanych z nim błogosławieństwach. W dobie dzisiejszej obficie dostarcza pokarmu duchowego w przeszło 400 językach. Dalej też odpowiada na nasze modlitwy o zaspokojenie potrzeb fizycznych, zanoszone w myśl słów: „Daj nam naszego chleba na ten dzień według potrzeby dnia” (Łuk. 11:3; Ps. 72:16, 17; Izaj. 25:6-8).

Imponująca moc Jehowy

12. W jaki sposób starożytni Izraelici otrzymali „dziedzictwo narodów”?

¹² „O mocy swoich dzieł opowiedział swemu ludowi, dając im dziedzictwo narodów” (Ps. 111:6). Jednym z niezwykłych wydarzeń w dziejach Izraelitów, o które mogło chodzić psalmiście, było ich cudowne wyzwolenie z Egiptu. Gdy Jehowa w końcu wprowadził Izraelitów do Ziemi Obiecanej, podbili oni królestwa leżące po obu stronach Jordanu (odczytaj Nehemiasza 9:22-25). Jehowa rzeczywiście dał im „dziedzictwo narodów”. Jakiż to wspaniały przejaw Jego mocy!

13, 14. (a) Jaki przejaw mocy Bożej związany z Babilonem mógł mieć na myśli psalmista? (b) Jakich dalszych aktów wyzwolenia dokonał Jehowa?

¹³ Ale jak wiadomo, Izraelici mimo wsparcia ze strony Jehowy nie okazywali szacunku ani Jemu, ani swoim przodkom: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi. Nieustannie przejawiali buntowniczą postawę, aż Bóg pozwolił Babilończykom uprowadzić ich na wygnanie (2 Kron. 36:15-17; Nehem. 9:28-30). Jeżeli — jak sugeruje część biblistów — pisarz Psalmu 111 żył po powrocie Izraelitów z niewoli babilońskiej, to miał dodatkowy powód, by wysławiać Jehowę za Jego lojalność i moc. Bóg  zamanifestował te przymioty, oswobadzając Żydów z Babilonu — imperium, które nigdy nie wypuszczało jeńców (Izaj. 14:4, 17).

¹⁴ Jakieś pięć stuleci później Jehowa posłużył się swoją mocą w jeszcze bardziej niezwykły sposób, gdy skruszonych ludzi wyzwolił z niewoli grzechu i śmierci (Rzym. 5:12). W rezultacie 144 000 osób mogło stać się namaszczonymi duchem naśladowcami Chrystusa. A w roku 1919 Jehowa użył swej mocy, by oswobodzić nieliczny ostatek pomazańców z pęt religii fałszywej. To, czego w obecnym czasie końca dokonują członkowie tego grona, można przypisać wyłącznie mocy Bożej. Gdy okażą się wierni aż do śmierci, będą razem z Jezusem Chrystusem sprawować z nieba władzę nad ziemią ku pożytkowi przejętej skruchą ludzkości (Obj. 2:26, 27; 5:9, 10). Odziedziczą wtedy ziemię w znacznie szerszym zakresie, niż niegdyś starożytni Izraelici (Mat. 5:5).

Wiecznotrwałe zasady godne zaufania

15, 16. (a) Co się zalicza do dzieł Bożych rąk? (b) Jakie prawa Bóg dał starożytnym Izraelitom?

¹⁵ „Dziełami jego rąk są prawda i sąd; godne zaufania są wszystkie rozkazy, które on wydaje, dobrze wsparte na zawsze, po czas niezmierzony, wykonane w prawdzie i prostolinijności” (Ps. 111:7, 8). ‛Dziełami rąk’ Jehowy były między innymi tablice kamienne z dziesięcioma wyrytymi na nich ważnymi prawami danymi Izraelowi (Wyjścia 31:18). Prawa te oraz pozostałe przepisy, które weszły w skład przymierza Prawa Mojżeszowego, są oparte na wiecznych, godnych zaufania zasadach.

¹⁶ Na przykład fragment jednego z praw widniejących na tych tablicach brzmiał: „Ja, Jehowa, twój Bóg, jestem Bogiem wymagającym wyłącznego oddania”. W dalszej jego części powiedziano, że Jehowa okazuje ‛lojalną życzliwość tysiącznemu pokoleniu w wypadku tych, którzy go miłują i przestrzegają jego przykazań’. Tablice te zawierały też takie ponadczasowe zasady, jak: „Szanuj swego ojca i swą matkę”, „Nie wolno ci kraść” oraz świadczące o wielkiej wnikliwości przykazanie zabraniające pożądania czegokolwiek, co należy do drugich (Wyjścia 20:5, 6, 12, 15, 17).

Nasz święty, napawający lękiem Wykupiciel

17. Z jakich powodów Izraelici powinni byli traktować imię Boże jako święte?

¹⁷ „Do ludu swego posłał wykupienie. Po czas niezmierzony nakazał swe przymierze. Imię jego  jest święte i napawa lękiem” (Ps. 111:9). Psalmista znowu mógł mieć na myśli lojalność Jehowy wobec przymierza z Abrahamem. Zgodnie z tą obietnicą Bóg nie opuścił Izraelitów ani wtedy, gdy przebywali w niewoli w Egipcie, ani później, gdy byli na wygnaniu w Babilonie. W obu wypadkach wykupił swój lud. Już choćby ze względu na te dwa dokonania powinni byli traktować imię Boże jako święte (odczytaj Wyjścia 20:7; Rzym. 2:23, 24).

18. Dlaczego nazywanie się od imienia Bożego poczytujesz sobie za wielki zaszczyt?

¹⁸ To samo dotyczy dzisiejszych chrześcijan, którzy zostali odkupieni z beznadziejnej niewoli grzechu i śmierci. Powinniśmy dokładać wszelkich starań, by żyć zgodnie z pierwszą prośbą zawartą w modlitwie wzorcowej: „Niech będzie uświęcone twoje imię” (Mat. 6:9). Rozmyślanie nad tym chwalebnym imieniem powinno w nas wzbudzać zbożną bojaźń. Pisarz Psalmu 111 miał na nią właściwy pogląd, gdyż powiedział: „Bojaźń przed Jehową jest początkiem mądrości. Wszyscy, którzy je wykonują [przestrzegają Jego przykazań], odznaczają się dobrą wnikliwością” (Ps. 111:10).

19. Co rozważymy w następnym artykule?

¹⁹ Zdrowa bojaźń Boża pomaga nienawidzić tego, co złe. Pomaga też naśladować piękne przymioty Jehowy, jak to wynika z Psalmu 112, który omówimy w następnym artykule. Psalm ten pokazuje, co robić, by się znaleźć wśród milionów osób spodziewających się wysławiać Boga już wiecznie. On naprawdę na to zasługuje. „Sława jego trwa na zawsze” (Ps. 111:10).

[Przypis]

Pytania do rozważenia

• Dlaczego Jehowa zasługuje na nasze wysławianie?

• Jakie przymioty Jehowy uwidaczniają się w Jego dziełach?

• Jak się zapatrujesz na przywilej nazywania się od imienia Bożego?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 20]

Regularnie spotykamy się przede wszystkim po to, by sławić Jehowę

[Ilustracja na stronie 23]

Wszystkie prawa Jehowy opierają się na ponadczasowych, godnych zaufania zasadach