„Oto tu więcej niż Salomon” (MAT. 12:42).

1, 2. Dlaczego z ludzkiego punktu widzenia polecenie namaszczenia Dawida na króla wydawało się dziwne?

NIE wyglądał na króla. W oczach proroka Samuela był tylko młodym pasterzem. Ponadto Betlejem — miasto, w którym mieszkał — nie odgrywało ważnej roli. Napisano o nim, że było „zbyt małe, by się znaleźć między tysiącami Judy” (Mich. 5:2). Mimo to ów niepozorny chłopiec z małej miejscowości miał zostać namaszczony przez proroka Samuela na przyszłego króla Izraela.

² Początkowo Jesse nie pokazał Samuelowi swego najmłodszego syna Dawida. Gdy prorok  przybył, by namaścić jednego z synów tego wiernego męża na władcę, Dawida nie było nawet w domu. Ale wybór Jehowy padł właśnie na niego i tylko to się liczyło (1 Sam. 16:1-10).

3. (a) Na co Jehowa zwraca uwagę, oceniając człowieka? (b) Jak wpłynęło na Dawida to namaszczenie?

³ Jehowa widział to, czego nie mógł dostrzec Samuel — potrafił wejrzeć w serce Dawida i zobaczyć tam dobre cechy. Dla Boga znaczenie ma nie wygląd, lecz wewnętrzny człowiek — to, kim naprawdę jesteśmy (odczytaj 1 Samuela 16:7). Kiedy więc Samuel dowiedział się, że Jehowa nie wybrał żadnego z siedmiu starszych synów Jessego, poprosił o sprowadzenie najmłodszego, który przebywał na pastwisku. W Biblii czytamy: „Posłał więc [Jesse] i kazał mu [Dawidowi] przyjść. A był to rumiany młodzieniec o pięknych oczach i przystojny z wyglądu. Wtedy Jehowa rzekł: ‚Wstań, namaść go, bo to on!’ Toteż Samuel wziął róg z oliwą i namaścił go pośród jego braci. I od tego dnia zaczął na Dawida oddziaływać duch Jehowy” (1 Sam. 16:12, 13).

Dawid wyobrażał Jezusa

4, 5. (a) Wymień niektóre podobieństwa między Dawidem a Jezusem. (b) Dlaczego Jezusa można nazwać Większym Dawidem?

⁴ Jezus również urodził się w Betlejem, jakieś 1100 lat po narodzinach Dawida. W oczach wielu ludzi też nie wyglądał na króla. Na pewno nie przypominał władcy, którego wypatrywali Izraelici. Ale podobnie jak Dawida, Jezusa wybrał i miłował sam Jehowa (Łuk. 3:22) *. Na Jezusa także ‛zaczął oddziaływać duch Jehowy’.

⁵ To nie koniec podobieństw między tymi dwoma wybitnymi osobami. Na przykład Dawida zdradził jego doradca Achitofel, a Jezusa — jeden z apostołów, Judasz Iskariot (Ps. 41:9; Jana 13:18). Zarówno Dawid, jak i Jezus odznaczali się gorliwością o miejsce wielbienia Jehowy (Ps. 27:4; 69:9; Jana 2:17). Jezus był ponadto dziedzicem Dawida. Przed jego narodzinami anioł wyjawił Marii: „Jehowa Bóg da mu tron Dawida, jego ojca” (Łuk. 1:32; Mat. 1:1). Ale ponieważ wszystkie mesjańskie obietnice spełniają się na Jezusie, znacznie przewyższa on Dawida. Jezus jest Większym Dawidem, długo oczekiwanym mesjańskim Królem (Jana 7:42).

Podążaj za Pasterzem i Królem

6. Dlaczego Dawid był dobrym pasterzem?

⁶ Jezus jest też Pasterzem. A czym się odznacza dobry pasterz? Sumiennie i dzielnie dogląda oraz strzeże trzody, a także ją karmi (Ps. 23:2-4). W młodości Dawid był pasterzem i troskliwie zajmował się owcami swego ojca. Gdy groziło im niebezpieczeństwo, odważnie ryzykował własne życie, by je chronić przed lwem i niedźwiedziem (1 Sam. 17:34, 35).

7. (a) Dzięki czemu Dawid był przygotowany do wywiązywania się z obowiązków króla? (b) Jak Jezus dowiódł, że jest Wspaniałym Pasterzem?

⁷ Dzięki temu, że Dawid przez lata zajmował się doglądaniem owiec, mógł potem dobrze wywiązywać się z niełatwego zadania pasienia narodu izraelskiego (Ps. 78:70, 71) *. Jezus także okazał się wzorowym Pasterzem. Pasąc „małą trzódkę” i „drugie owce”, korzysta z kierownictwa i sił zapewnianych przez Jehowę (Łuk. 12:32; Jana 10:16). W ten sposób dowodzi, że jest Wspaniałym Pasterzem. Swoje owce zna tak dobrze, że zwraca się do nich po imieniu. I darzy je tak wielką miłością, że ofiarnie oddał za nie życie (Jana  10:3, 11, 14, 15). Jako Wspaniały Pasterz, dokonuje czegoś, co dla Dawida było nieosiągalne. Jezusowa ofiara okupu otworzyła ludzkości drogę do wyzwolenia z niewoli śmierci. Nic mu nie przeszkodzi w pasieniu „małej trzódki”, aż otrzyma ona nieśmiertelne życie w niebie, ani w doprowadzeniu „drugich owiec” do życia wiecznego w sprawiedliwym nowym świecie, wolnym od drapieżców przypominających wilki (odczytaj Jana 10:27-29).

Podążaj za zwycięskim Królem

8. Jak Dawid okazał się zwycięskim królem?

⁸ Król Dawid jako waleczny wojownik bronił ziem należących do ludu Bożego, a „Jehowa wybawiał Dawida, dokądkolwiek on szedł”. Za jego panowania granice kraju sięgały od rzeki egipskiej po Eufrat (2 Sam. 8:1-14). Dzięki sile od Jehowy stał się najpotężniejszym z ówczesnych władców. W Biblii napisano: „Sława Dawida rozeszła się po wszystkich krainach, a Jehowa sprawił, że strach przed nim padł na wszystkie narody” (1 Kron. 14:17).

9. Wyjaśnij, jak Jezus, wyznaczony przez Boga na Króla, już okazał się zwycięzcą.

⁹ Jezus, podobnie jak król Dawid, był człowiekiem nieustraszonym. Jako przyszły Król dowiódł swej władzy nad demonami, ratując ludzi z ich szponów (Marka 5:2, 6-13; Łuk. 4:36). Nawet arcywróg, Szatan Diabeł, nie ma na niego żadnego wpływu. Dzięki wsparciu Jehowy Jezus zwyciężył świat podległy Szatanowi (Jana 14:30; 16:33; 1 Jana 5:19).

10, 11. Jakie zadania powierzono w niebie Jezusowi jako Wojownikowi i Królowi?

¹⁰ Jakieś 60 lat po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa apostoł Jan oglądał go w proroczej wizji w roli niebiańskiego Wojownika i Króla. Fragment relacji Jana brzmi: „Ujrzałem, a oto koń biały, a siedzący na nim miał łuk; i dano mu koronę, i wyruszył — zwyciężając i żeby dopełnić swego zwycięstwa” (Obj. 6:2). Jeźdźcem dosiadającym białego konia jest Jezus. „Dano mu koronę” w roku 1914, gdy objął w niebie tron. Zaraz potem ‛wyruszył, zwyciężając’. Podobnie jak Dawid, Jezus okazał się zwycięskim władcą. Wkrótce po objęciu tronu w Królestwie Bożym zadał klęskę Szatanowi i zrzucił go wraz z demonami na ziemię (Obj. 12:7-9). Ta zwycięska szarża będzie trwać, aż Jezus ‛dopełni swego zwycięstwa’ — całkowicie zniszczy niegodziwy szatański system rzeczy (odczytaj Objawienie 19:11, 19-21).

¹¹ Tak jak Dawid, Jezus jest też współczującym Królem, który zapewni „wielkiej rzeszy” ochronę podczas Armagedonu (Obj. 7:9, 14). Poza tym pod panowaniem Jezusa i jego współwładców — wskrzeszonych do życia w niebie 144 000 ludzi — nastąpi „zmartwychwstanie zarówno prawych, jak i nieprawych” (Dzieje 24:15). Wskrzeszeni na ziemi będą mieli perspektywę życia wiecznego. Czeka ich świetlana przyszłość! Obyśmy byli zdecydowani ‛czynić to, co dobre’, by móc się znaleźć na ziemi, która będzie napełniona prawymi, szczęśliwymi poddanymi Większego Dawida (Ps. 37:27-29).

Odpowiedź na prośbę Salomona o mądrość

12. O co prosił Salomon?

¹² Salomon, syn Dawida, również wyobrażał Jezusa *. Gdy objął tron królewski, Jehowa ukazał mu się we śnie i zapewnił, że da mu wszystko, o co poprosi. Salomon mógł prosić o bogactwa, większą potęgę lub dłuższe życie. Ale on niesamolubnie błagał Jehowę: „Udziel mi (...) mądrości i wiedzy, żebym mógł wychodzić przed ten lud i żebym mógł wchodzić, bo któż potrafiłby sądzić ten wielki lud twój?” (2 Kron. 1:7-10). Jehowa spełnił jego prośbę (odczytaj 2 Kronik 1:11, 12).

13. Jaką wyjątkową mądrością dysponował Salomon i dzięki komu?

 ¹³ Dopóki Salomon dochowywał wierności Jehowie, mądrością przewyższał wszystkich współczesnych mu ludzi. „Potrafił powiedzieć trzy tysiące przysłów” (1 Król. 4:30, 32, 34). Wiele z nich spisano i po dziś dzień osoby zabiegające o mądrość bardzo je cenią. Królowa Szeby pokonała jakieś 2400 kilometrów, by Salomona „poddać próbie za pomocą kłopotliwych pytań”. Słowa króla i dobrobyt panujący w jego państwie wywarły na niej ogromne wrażenie (1 Król. 10:1-9). Biblia tak wskazuje na źródło mądrości Salomona: „Wszyscy mieszkańcy ziemi szukali oblicza Salomona, by słyszeć jego mądrość, którą Bóg włożył w jego serce” (1 Król. 10:24).

Podążaj za mądrym Królem

14. Pod jakimi względami Jezus jest kimś „więcej niż Salomon”?

¹⁴ Tylko jeden człowiek przewyższał Salomona mądrością. Był nim Jezus Chrystus, który powiedział o sobie: „Oto tu więcej niż Salomon” (Mat. 12:42). Jezus głosił „wypowiedzi życia wiecznego” (Jana 6:68). Na przykład w Kazaniu na Górze omówił zasady, które były też zawarte w niektórych przysłowiach Salomona. Król Salomon mówił o różnych rzeczach przysparzających szczęścia czcicielom Jehowy (Prz. 3:13; 8:32, 33; 14:21; 16:20). Jezus podkreślił, że prawdziwego szczęścia zaznaje się dzięki temu, co ma związek z oddawaniem czci Jehowie oraz spełnianiem się Bożych obietnic. Powiedział: „Szczęśliwi, którzy są świadomi swej potrzeby duchowej, gdyż do nich należy królestwo niebios” (Mat. 5:3). Jeśli stosujemy się do zasad zawartych w naukach Jezusa, to przybliżamy się do Jehowy, u którego jest „źródło życia” (Ps. 36:9; Prz. 22:11; Mat. 5:8). Chrystus jest uosobieniem „mądrości Bożej” (1 Kor. 1:24, 30). Jako mesjański Król, posiada „ducha mądrości” (Izaj. 11:2).

15. Jak możemy odnosić pożytek z mądrości Bożej?

¹⁵ Jak my jako naśladowcy Większego Salomona możemy korzystać z mądrości pochodzącej od Boga? Ponieważ mądrość Jehowy została objawiona na kartach Jego Słowa, musimy starać się ją zgłębiać, pilnie studiując Biblię, zwłaszcza relacje o służbie Jezusa, oraz rozmyślając nad jej treścią (Prz. 2:1-5). Ponadto powinniśmy stale prosić Jehowę o mądrość. Słowo Boże zapewnia, że szczere modlitwy o pomoc będą wysłuchane (Jak. 1:5). Dzięki wsparciu ducha świętego odnajdziemy w Słowie Bożym perły mądrości, które pomogą nam stawiać czoła wyzwaniom i podejmować rozsądne decyzje (Łuk. 11:13). Salomon był nazywany „zgromadzającym”, który zbierał swych poddanych i „nieustannie (...) uczył lud wiedzy” (Kazn. 12:9, 10). Jezus jako Głowa zboru chrześcijańskiego również spełnia taką rolę, gdyż zbiera swych naśladowców, by wysławiali Boga (Jana 10:16; Kol. 1:18). Dlatego powinniśmy przychodzić na chrześcijańskie zebrania, na których jesteśmy ‛nieustannie uczeni’.

16. Jakie podobieństwa zachodzą między Salomonem i Jezusem?

¹⁶ Salomon był energicznym władcą. Zainicjował ogólnonarodowy program budowlany — osobiście nadzorował budowę pałaców, dróg, wodociągów, a także ‛miast-spichlerzy, miast rydwanów i miast dla jeźdźców’ (1 Król.  9:17-19). Pożytek z tych przedsięwzięć odnosił cały kraj. Jezus również jest budowniczym. Zbudował swój zbór na „masywie skalnym” (Mat. 16:18). Będzie też nadzorował dzieło budowy w nowym świecie (Izaj. 65:21, 22).

Podążaj za Królem Pokoju

17. (a) Czym się charakteryzowało panowanie Salomona? (b) Czego Salomon nie potrafił dokonać?

¹⁷ Imię Salomon wywodzi się od słowa oznaczającego „pokój”. Król ten zasiadał na tronie w Jerozolimie, której nazwa znaczy „posiadłość podwójnego pokoju”. Jego 40-letnie panowanie było okresem bezprecedensowego pokoju w dziejach Izraela. Biblia tak opisuje te czasy: „Mieszkańcy Judy i Izraela dalej mieszkali bezpiecznie, każdy pod swoją winoroślą i pod swoim drzewem figowym, od Dan do Beer-Szeby, przez wszystkie dni Salomona” (1 Król. 4:25). Ale nawet Salomon w całej swej mądrości nie mógł uwolnić poddanych z niewoli chorób, grzechu i śmierci. Dokona tego Większy Salomon (odczytaj Rzymian 8:19-21).

18. Jakie warunki panują w zborze chrześcijańskim?

¹⁸ Już teraz cieszymy się pokojem w zborze chrześcijańskim. Przebywamy w prawdziwym raju duchowym. Nawiązaliśmy pokojowe stosunki z Bogiem i bliźnimi. Zwróćmy uwagę, jak dzisiejsze warunki zapowiedział Izajasz: „Przekują swe miecze na lemiesze, a swe włócznie na noże ogrodnicze. Naród nie podniesie miecza przeciw narodowi ani się już nie będą uczyć wojowania” (Izaj. 2:3, 4). Postępując w zgodzie z duchem Bożym, przyczyniamy się do upiększania tego raju duchowego.

19, 20. Jakie mamy powody do radości?

¹⁹ Przyszłość będzie jeszcze cudowniejsza. Pod panowaniem Jezusa posłuszni ludzie będą się cieszyć niezmąconym pokojem i stopniowo zaznawać ‛uwolnienia z niewoli skażenia’, aż w końcu dojdą do doskonałości (Rzym. 8:21). Po zakończeniu Tysiącletniego Panowania Chrystusa potulni przejdą ostateczną próbę, po której „posiądą ziemię i naprawdę będą się wielce rozkoszować obfitością pokoju” (Ps. 37:11; Obj. 20:7-10). Rządy Chrystusa Jezusa przewyższą rządy Salomona w sposób, który trudno nam sobie dziś wyobrazić!

²⁰ Za czasów Mojżesza, Dawida i Salomona Izrael cieszył się pomyślnością, a my pod panowaniem Chrystusa zaznamy jeszcze większej radości (1 Król. 8:66). Jakże jesteśmy wdzięczni Jehowie za to, że dał nam swego jednorodzonego Syna, który przewyższa Mojżesza, Dawida i Salomona!

[Przypisy]

Czy potrafisz wyjaśnić?

• W jakim sensie Jezus jest Większym Dawidem?

• Jak Jezus okazuje się Większym Salomonem?

• Co najbardziej ujmuje cię u Jezusa jako Większego Dawida i Większego Salomona?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 31]

Mądrość udzielona Salomonowi przez Boga stanowiła zapowiedź mądrości Większego Salomona

[Ilustracja na stronie 32]

Panowanie Jezusa przewyższy panowanie Dawida i Salomona w sposób, który trudno nam sobie dziś wyobrazić!