„Gorliwość o twój dom mnie pożre” (JANA 2:17).

1, 2. Co w roku 30 n.e. Jezus uczynił na terenie świątyni i dlaczego?

WYOBRAŹ sobie, że jest 30 rok n.e. i zbliża się Pascha. Sześć miesięcy wcześniej Jezus rozpoczął swoją ziemską służbę. Teraz zmierza do Jerozolimy. Gdy dociera do świątyni, na Dziedzińcu Pogan zastaje „sprzedawców bydła i owiec, i gołębi, jak również wekslarzy na ich miejscach”. Uczyniwszy sobie bicz z powrozów, wypędza wszystkie zwierzęta i handlarzy. Rozsypuje monety wymieniających pieniądze i przewraca stoły. Sprzedającym gołębie każe zabrać je i odejść (Jana 2:13-16).

² W czynach Jezusa widać jego troskę o świątynię. Nakazuje on: „Przestańcie robić z domu mego Ojca dom handlu!”. Widząc to wszystko, uczniowie Jezusa przypominają sobie słowa napisane setki lat wcześniej przez psalmistę Dawida: „Gorliwość o twój dom mnie pożre” (Jana 2:16, 17; Ps. 69:9).

3. (a) Czym jest gorliwość? (b) Jakie pytanie warto sobie zadać?

³ Do takiego działania pobudziła Jezusa gorliwość o dom Jehowy. Człowiek gorliwy „z zapałem oddaje się jakiemuś zajęciu, jakiejś idei”. Obecnie, w XXI wieku, ponad siedem milionów chrześcijan daje dowody podobnej troski o dom Boży. Warto więc zadać sobie pytanie: „Jak mogę w większym stopniu przejawiać gorliwość o dom Jehowy?”. Aby na to odpowiedzieć, ustalmy najpierw, czym jest dom Boży w dzisiejszych czasach. Następnie rozważymy biblijne przykłady wiernych ludzi, którzy wykazywali taką gorliwość. Ich wzorowa postawa, opisana „dla naszego pouczenia”, może i w nas rozniecić płomień gorliwości (Rzym. 15:4).

Dom Boży — dawniej i dziś

4. Jakiemu celowi służyła świątynia zbudowana przez Salomona?

⁴ W starożytnym Izraelu domem Bożym była świątynia w Jerozolimie. Oczywiście Jehowa nie mieszkał w niej w sensie dosłownym. Oświadczył: „Niebiosa są moim tronem, a ziemia moim podnóżkiem. Gdzie zatem będzie dom, który moglibyście mi zbudować, i gdzie będzie dla mnie miejsce odpoczynku?” (Izaj. 66:1). Niemniej świątynia zbudowana przez Salomona stanowiła centrum religii prawdziwej, a przychodzący tam ludzie mogli zanosić modlitwy do Jehowy (1 Król. 8:27-30).

5. Co jest współczesnym odpowiednikiem świątyni Salomona?

⁵ Obecnie domem Jehowy nie jest żadna kamienna budowla w Jerozolimie czy w jakimkolwiek innym miejscu. Jest to raczej duchowa struktura umożliwiająca nam przystępowanie do Boga i oddawanie Mu czci na podstawie ofiary Chrystusa. W tej duchowej świątyni jednoczą się w wielbieniu Jehowy wszyscy wierni słudzy Boży na ziemi (Izaj. 60:4, 8, 13; Dzieje 17:24; Hebr. 8:5; 9:24).

6. Którzy królowie Judy okazywali wyjątkową gorliwość dla prawdziwego wielbienia?

⁶ Po podziale Izraela w roku 997 p.n.e. jedynie 4 z 19 królów południowego królestwa Judy przejawiało wyjątkową gorliwość dla prawdziwego wielbienia Boga. Byli to: Asa, Jehoszafat, Ezechiasz i Jozjasz. Czego możemy się nauczyć z ich postawy?

 Służba pełniona całym sercem przynosi błogosławieństwa

7, 8. (a) Jakiej służbie błogosławi Jehowa? (b) Jaka ostrzegawcza lekcja płynie z przeżyć króla Asy?

⁷ Za panowania Asy Jehowa posyłał proroków, którzy mieli prowadzić naród drogą wierności. Na przykład w Biblii czytamy, że Asa usłuchał proroka Azariasza, syna Odeda (odczytaj 2 Kronik 15:1-8). Reformy tego władcy zjednoczyły mieszkańców Judy oraz liczne rzesze napływające z królestwa Izraela; wszyscy oni zebrali się na wielkim zgromadzeniu w Jerozolimie. Wspólnie zobowiązali się lojalnie służyć Bogu. W Biblii czytamy: „Przysięgli więc Jehowie donośnym głosem i z radosnym wołaniem oraz z trąbami i rogami. I cała Juda radowała się z tego, co przysięgnięto; przysięgli bowiem z całego serca i z rozkoszą go szukali, a on dał się im znaleźć; i Jehowa zapewniał im wytchnienie ze wszystkich stron” (2 Kron. 15:9-15). Jehowa z pewnością i nam pobłogosławi, jeśli będziemy służyć Mu całym sercem (Marka 12:30).

⁸ Niestety, jakiś czas potem Asa poczuł się urażony skarceniem, którego mu udzielił Chanani (2 Kron. 16:7-10). A jak my reagujemy, kiedy Jehowa przekazuje nam wskazówki i pouczenia za pośrednictwem chrześcijańskich starszych? Czy od razu bierzemy sobie do serca ich rady oparte na Biblii i wystrzegamy się wpadnięcia w pułapkę, jaką byłoby żywienie urazy?

9. Jakie niebezpieczeństwo zawisło nad Jehoszafatem i mieszkańcami Judy i jaka była ich reakcja?

⁹ Jehoszafat panował w Judzie w X wieku p.n.e. Całemu narodowi zagroziły wtedy połączone wojska Ammonu, Moabu i mieszkańców górzystego regionu Seir. Król bardzo się przestraszył, ale postanowił działać. Przybył do domu Jehowy, w którym zebrali się mężczyźni z żonami i dziećmi, i zaczął się z nimi modlić (odczytaj 2 Kronik 20:3-6). Powołując się na słowa wypowiedziane przez Salomona podczas poświęcenia świątyni, usilnie błagał Jehowę: „Boże nasz, czy nie dokonasz nad nimi sądu? W nas bowiem nie ma mocy wobec tego wielkiego tłumu, który nadciąga przeciwko nam; i sami nie wiemy, co powinniśmy czynić, lecz oczy nasze zwrócone są ku tobie” (2 Kron. 20:12, 13). Po tej modlitwie duch Jehowy pobudził „pośrodku zboru” Jachazjela z plemienia Lewiego do przekazania orędzia, które tchnęło w zebranych nadzieję i ufność (odczytaj 2 Kronik 20:14-17).

10. (a) Jak Jehoszafat i jego poddani otrzymali wskazówki? (b) Jak możemy pokazać, że cenimy sobie kierownictwo, które zapewnia nam dziś Jehowa?

¹⁰ W tamtym wypadku Jehowa udzielił wskazówek Jehoszafatowi i jego poddanym za pośrednictwem Jachazjela. Dzisiaj pokrzepia nas i zapewnia kierownictwo przez klasę „niewolnika wiernego i roztropnego” (Mat. 24:45). Starsi zboru, wysilający się w pracy pasterskiej, pilnie przekazują rady tego niewolnika. Z pewnością zawsze chcemy z nimi współpracować i okazywać im szacunek (1 Tes. 5:12, 13).

11, 12. Czego się uczymy z sytuacji, w której znalazł się Jehoszafat i jego lud?

¹¹ Jehoszafat i mieszkańcy Judy zgromadzili się, by szukać kierownictwa Jehowy, i podobnie my starajmy się nie zaniedbywać regularnego uczestniczenia w zebraniach razem z naszymi braćmi i siostrami. Gdy znajdziemy się w trudnej sytuacji i nie będziemy wiedzieli, co zrobić, zgodnie z przykładem tego króla i jego ludu zwróćmy się w ufnej modlitwie do Jehowy (Prz. 3:5, 6; Filip. 4:6, 7). Nawet jeśli przebywamy w odosobnieniu, nasze prośby do Boga jednoczą nas z ‛całą społecznością naszych braci na świecie’ (1 Piotra 5:9).

¹² Król i jego poddani zastosowali się do Bożych wskazówek przekazanych przez Jachazjela. Z jakim rezultatem? Odnieśli zwycięstwo i „z radością” wrócili do Jerozolimy,  „z instrumentami strunowymi i z harfami, i z trąbami — do domu Jehowy” (2 Kron. 20:27, 28). My również respektujemy wskazówki, których Jehowa udziela za pośrednictwem swojego kanału łączności, i wspólnie Go wysławiamy.

Dbajmy o miejsca naszych zebrań

13. Jaką pracę zapoczątkował Ezechiasz już w pierwszych dniach swego panowania?

¹³ Król Ezechiasz już w pierwszym miesiącu swego panowania okazał gorliwość o prawdziwe wielbienie, gdy ponownie otworzył świątynię i zaczął dokonywać w niej napraw. Zorganizował też kapłanów i lewitów do oczyszczenia domu Bożego. Praca ta zajęła im 16 dni (odczytaj 2 Kronik 29:16-18). Wysiłki te przypominają nam o pracach konserwacyjnych i remontowych, dzięki którym miejsca naszych zebrań odzwierciedlają naszą gorliwość w wielbieniu Jehowy. Zapewne nieraz słyszeliśmy relacje o tym, jakie wrażenie wywiera na ludziach zapał braci i sióstr uczestniczących w takich przedsięwzięciach. Swymi wysiłkami przysparzamy Jehowie wiele chwały.

14, 15. Jaka praca przynosi dziś Jehowie wiele chwały? Podaj przykłady.

¹⁴ W jednym z miast na północy Wielkiej Brytanii pewien człowiek sprzeciwiał się planowanej renowacji Sali Królestwa, która stała na sąsiedniej posesji. Tamtejsi bracia wystąpili więc z życzliwą inicjatywą — ponieważ zauważyli, że murek między działką sąsiada a Salą Królestwa wymagał naprawy, zaproponowali odnowienie go za darmo. Była to ciężka praca, gdyż większą część murka należało w zasadzie odbudować. Bracia tak dobrze się z tym uporali, że sąsiad całkowicie zmienił do nich nastawienie. Teraz służy pomocą, mając baczne oko na Salę Królestwa.

¹⁵ Lud Jehowy bierze udział w ogólnoświatowym dziele budowania. Miejscowi ochotnicy razem z pełnoczasowymi sługami międzynarodowymi współpracują przy wznoszeniu Sal Królestwa, Sal Zgromadzeń i domów Betel. Brat o imieniu Sam jest inżynierem specjalizującym się w systemach ogrzewania i wentylacji budynków. Razem z żoną Ruth pomagali na budowach już w kilku krajach w Europie i Afryce.  Gdziekolwiek przebywają, cieszą się też, że z miejscowym zborem mogą wyruszać do służby kaznodziejskiej. Brat ten wyjaśnia, co go skłoniło do udziału w takich przedsięwzięciach: „Były to zachęty innych, którzy usługiwali w domach Betel w różnych krajach. Ich gorliwość i radość rozbudziły we mnie pragnienie, by czynić podobnie”.

Stosuj się do Bożych wskazówek

16, 17. W jakiej szczególnej działalności gorliwie uczestniczył lud Boży i z jakim rezultatem?

¹⁶ Ezechiasz nie tylko naprawiał świątynię, ale też przywrócił nakazane przez Jehowę coroczne obchody Paschy (odczytaj 2 Kronik 30:1, 4, 5). Król i mieszkańcy Jerozolimy zaprosili na święto cały naród, nawet sąsiadów z północnego królestwa. Gońcy z listami w tej sprawie śpiesznie przemierzali cały kraj (2 Kron. 30:6-9).

¹⁷ Ostatnimi laty podejmowaliśmy podobne wysiłki. Korzystając ze specjalnie przygotowanych zaproszeń, zachęcaliśmy ludzi na naszych terenach do upamiętniania z nami Wieczerzy Pańskiej, zgodnie z nakazem danym przez Jezusa (Łuk. 22:19, 20). Otrzymawszy odpowiednie wskazówki na zebraniach służby, braliśmy gorliwy udział w tym dziele. I jak wspaniale Jehowa nam pobłogosławił! W ubiegłym roku w kampanii rozpowszechniania zaproszeń uczestniczyło około siedmiu milionów głosicieli, a na Pamiątkę przyszło aż 17 790 631 osób!

18. Dlaczego gorliwość o prawdziwe wielbienie jest dla ciebie taka ważna?

¹⁸ O Ezechiaszu powiedziano: „Pokładał ufność w Jehowie, Bogu Izraela; i po nim nie było wśród wszystkich królów Judy nikogo takiego jak on — ani też wśród tych, którzy byli przed nim. I przylgnął do Jehowy. Nie odwrócił się od podążania za nim, lecz przestrzegał jego przykazań, które Jehowa dał Mojżeszowi” (2 Król. 18:5, 6). Oby i o nas można było tak powiedzieć. Nasza gorliwość o dom Boży pomoże nam ‛przylgnąć do Jehowy’ i pielęgnować nadzieję na obiecane życie wieczne (Powt. Pr. 30:16).

Szybko reaguj na wskazówki Jehowy

19. Jakie szczególne wysiłki podejmujemy w okresie Pamiątki?

¹⁹ Również król Jozjasz poczynił zakrojone na szeroką skalę przygotowania do obchodów Paschy (2 Król. 23:21-23; 2 Kron. 35:1-19). Podobnie my zdobywamy się na szczególne wysiłki w związku ze zgromadzeniami okręgowymi, obwodowymi i specjalnymi oraz obchodami Pamiątki. W niektórych krajach bracia nawet ryzykują życie, by zebrać się w celu upamiętnienia śmierci Chrystusa. Gorliwi starsi troszczą się, żeby nie zabrakło żadnego członka zboru. Osobom schorowanym lub w podeszłym wieku udzielana jest pomoc, dzięki czemu i one są obecne na tej uroczystości.

20. (a) Co się wydarzyło za rządów Jozjasza i jak on na to zareagował? (b) Czego możemy się nauczyć z tamtych wydarzeń?

²⁰ Podczas prac renowacyjnych zarządzonych przez Jozjasza arcykapłan Chilkiasz „znalazł księgę prawa Jehowy, daną poprzez rękę Mojżesza”. Przekazał ją nadwornemu sekretarzowi Szafanowi, który następnie zaczął ją czytać przed królem (odczytaj 2 Kronik 34:14-18). Jaki był tego rezultat? Jozjasz natychmiast rozdarł szaty na znak żalu i polecił swym ludziom poradzić się Jehowy. Za pośrednictwem prorokini Chuldy Bóg  przekazał orędzie potępiające pewne obrzędy religijne praktykowane w Judzie. Dostrzegł jednak wysiłki króla mające na celu usunięcie bałwochwalstwa, dlatego okazał mu łaskę, mimo że całemu narodowi przepowiedział nieszczęścia (2 Kron. 34:19-28). Czego możemy się nauczyć z tamtych wydarzeń? Z pewnością tak jak Jozjasz pragniemy szybko reagować na wskazówki Jehowy i pamiętać o tym, co mogłoby się stać, gdybyśmy w kwestii oddawania Mu czci dopuścili się nielojalności lub odstępstwa. Możemy też być przekonani, że Bóg dostrzega i ceni naszą gorliwość o czyste wielbienie, tak jak to było w wypadku Jozjasza.

21, 22. (a) Dlaczego powinniśmy okazywać gorliwość o dom Jehowy? (b) Co zostanie omówione w następnym artykule?

²¹ Czterej omówieni królowie Judy — Asa, Jehoszafat, Ezechiasz i Jozjasz — są dla nas przykładem gorliwości o dom Boży i o czyste wielbienie. Żarliwość powinna nas zatem pobudzać do pokładania ufności w Jehowie i wysilania się w różnych sprawach związanych z oddawaniem Mu czci. Gdy będziemy słuchać Jego wskazówek i reagować na troskliwe korygowanie, które otrzymujemy za pośrednictwem zboru i chrześcijańskich starszych, dowiedziemy mądrości i zaznamy szczęścia.

²² Następny artykuł wyjaśni, jak okazywać gorliwość w dziele głoszenia, i zachęci młodych, by z zapałem służyli naszemu kochającemu Ojcu. Omówi też, jak można unikać pewnych najbardziej deprawujących wpływów Szatana. Jeśli z gorliwością wprowadzamy w czyn wszystkie takie przypomnienia od Jehowy, to naśladujemy Jego Syna, Jezusa, o którym powiedziano: „Gorliwość o twój dom mnie pożarła” (Ps. 69:9; 119:111, 129; 1 Piotra 2:21).

Czy sobie przypominasz?

• Jakiej służbie błogosławi Jehowa i dlaczego?

• Jak możemy okazywać zaufanie do Jehowy?

• Jak gorliwość pobudza nas do przestrzegania Bożych wskazówek?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 9]

Jak Asa, Jehoszafat, Ezechiasz i Jozjasz okazywali gorliwość o dom Jehowy?