„Odwagi! Ja zwyciężyłem świat” (JANA 16:33).

1. Jak dalece Jezus był posłuszny Bogu?

JEZUS CHRYSTUS zawsze spełniał wolę Boga. Nigdy nawet nie pomyślał o nieposłuszeństwie wobec swego niebiańskiego Ojca (Jana 4:34; Hebr. 7:26). Ale warunki, z jakimi się zetknął na ziemi, wcale mu nie ułatwiały okazywania posłuszeństwa. Odkąd tylko zaczął głosić dobrą nowinę, jego przeciwnicy, w tym również sam Szatan, usiłowali go namówić, zmusić lub podstępnie nakłonić do niewierności (Mat. 4:1-11; Łuk. 20:20-25). Wrogowie ci przysporzyli Jezusowi ogromnych udręk psychicznych i emocjonalnych oraz cierpień fizycznych, a w końcu doprowadzili do jego śmierci na palu męki (Mat. 26:37, 38; Łuk. 22:44; Jana 19:1, 17, 18). Jezus zniósł to wszystko i pozostał „posłuszny aż do śmierci” (odczytaj Filipian 2:8).

2, 3. Czego możemy się nauczyć z tego, że Jezus dochował Bogu posłuszeństwa mimo cierpień?

² Gdy Jezus przebywał na ziemi, poznał nowe aspekty posłuszeństwa (Hebr. 5:8). Mogłoby się wydawać, że w kwestii służenia Jehowie nie mógł się już nauczyć niczego nowego. Przez niezliczone wieki cieszył się zażyłą więzią z Bogiem i w czasie stwarzania  współpracował z Nim w roli „mistrzowskiego wykonawcy” (Prz. 8:30). Kiedy jednak wytrwał w wierze jako człowiek, i to pomimo cierpień, dowiódł swej bezgranicznej lojalności. W ten sposób jeszcze bardziej zbliżył się do swego Ojca. Czego możemy się nauczyć z przeżyć Syna Bożego?

³ Jezus był doskonały, ale w swym nieskazitelnym posłuszeństwie nie próbował trwać o własnych siłach. W modlitwie błagał o pomoc Boga (odczytaj Hebrajczyków 5:7). Jeśli chcemy pozostać posłuszni, my również musimy przejawiać pokorę i pamiętać o modlitwie. Dlatego apostoł Paweł radził chrześcijanom: „Zachowujcie to nastawienie umysłu, jakie było też u Chrystusa Jezusa, który (...) ukorzył się i stał się posłuszny aż do śmierci” (Filip. 2:5-8). Swym postępowaniem Jezus dowiódł, że można być posłusznym, nawet gdy się żyje pośród niegodziwego społeczeństwa. On jednak był doskonały. Co więc powiedzieć o nas, niedoskonałych ludziach?

Posłuszni mimo niedoskonałości

4. Co wynika z faktu, że zostaliśmy obdarzeni wolną wolą?

⁴ Bóg stworzył Adama i Ewę jako istoty rozumne, obdarzone wolną wolą. Będąc ich potomkami, my również mamy wolną wolę. Co to znaczy? Otóż możemy decydować, czy postąpimy dobrze, czy źle. Innymi słowy, Bóg pozwala nam wybrać, czy chcemy być Mu posłuszni, czy nie. Z tą znaczną miarą swobody wiąże się jednak odpowiedzialność. Nasze decyzje w kwestiach moralnych mogą oznaczać dla nas życie lub śmierć. Nie pozostają też bez wpływu na nasze otoczenie.

5. Jaką walkę wszyscy prowadzimy i jak możemy odnieść w niej zwycięstwo?

⁵ Z powodu odziedziczonej niedoskonałości okazywanie posłuszeństwa nie przychodzi nam łatwo. Przestrzeganie praw Bożych bywa wyzwaniem. Zmagania takie prowadził na przykład apostoł Paweł. Napisał on: „W mych członkach dostrzegam inne prawo, toczące wojnę przeciwko prawu mego umysłu i prowadzące mnie jako jeńca prawa grzechu, które jest w mych członkach” (Rzym. 7:23). Oczywiście łatwiej być posłusznym w sytuacji niewymagającej od nas ofiarności, trudu albo znoszenia niewygód. Jak jednak postępujemy, gdy chęć przejawiania posłuszeństwa koliduje z „pragnieniem ciała i pragnieniem oczu”? Pragnienia te, nierzadko bardzo silne, są skutkiem naszej niedoskonałości oraz wpływu otaczającego nas „ducha świata” (1 Jana 2:16; 1 Kor. 2:12). Aby się im przeciwstawić, musimy ‛przysposobić swe serce’, zanim staniemy w obliczu trudnej sytuacji lub pokusy, oraz postanowić, że dochowamy posłuszeństwa Jehowie bez względu na okoliczności (Ps. 78:8). Biblia wspomina o wielu osobach, które dzięki wcześniejszemu ‛przygotowaniu serca’ odniosły sukces (Ezd. 7:10; Dan. 1:8).

6, 7. Zilustruj na przykładzie, jak studium osobiste może nam pomóc w podejmowaniu mądrych decyzji.

⁶ Chcąc odpowiednio ‛przygotować serce’, musimy między innymi pilnie studiować Biblię i oparte na niej publikacje. Wyobraź sobie następującą sytuację. Jest wieczór, który przeznaczyłeś na studium osobiste. Właśnie pomodliłeś się do Jehowy, żeby Jego duch pomógł ci wprowadzać w czyn nabywaną wiedzę ze Słowa Bożego. I wtedy przypomniałeś sobie, że jutro zamierzasz obejrzeć w telewizji pewien film. Słyszałeś, że zebrał dobre recenzje. Ale wiesz także, iż nie brak w nim scen ukazujących niemoralność i przemoc.

⁷ Rozmyślasz o radzie Pawła z Listu do Efezjan 5:3: „A rozpusta i wszelka nieczystość lub chciwość niech nawet nie będą wśród was wspominane, jak się godzi świętym”. Pamiętasz też jego zachętę z Listu do Filipian 4:8 (odczytaj). Zastanawiając się nad tymi wskazówkami, zadajesz sobie pytanie: „Jeśli celowo wystawiam serce i umysł na wpływ takich programów, to czy naśladuję bezgraniczne  posłuszeństwo Jezusa wobec Boga?”. Jak postąpisz? Czy mimo wszystko obejrzysz ten film?

8. Dlaczego powinniśmy trzymać się wzniosłych zasad moralnych i duchowych?

⁸ Postąpilibyśmy niewłaściwie, gdybyśmy obniżyli swoje zasady moralne i duchowe, być może sądząc, że jesteśmy wystarczająco silni i zdołamy się przeciwstawić oddziaływaniu złego towarzystwa, również tego w postaci brutalnej, niemoralnej rozrywki. Musimy chronić siebie i swoje dzieci przed kalającym wpływem szatańskiego ducha. Użytkownik komputera za wszelką cenę stara się go zabezpieczyć przed złośliwymi wirusami, mogącymi zniszczyć przechowywane w nim dane, zakłócić jego działanie, a nawet zaatakować z niego inne komputery. Czy mielibyśmy mniej czujnie chronić się przed machinacjami Szatana? (Efez. 6:11).

9. Dlaczego musimy być zdecydowani każdego dnia okazywać Jehowie posłuszeństwo?

⁹ Niemal każdego dnia w jakiś sposób stajemy przed wyborem — postąpić według wytycznych Jehowy czy nie. Aby uzyskać wybawienie, musimy być posłuszni Bogu i żyć zgodnie z Jego prawymi zasadami. Gdy wzorem Chrystusa okazujemy posłuszeństwo, i to „aż do śmierci”, dowodzimy, że nasza wiara jest szczera. Jehowa nagrodzi nas za wierność. Jezus obiecał: „Kto wytrwa do końca, ten zostanie wybawiony” (Mat. 24:13). Taka postawa niewątpliwie wymaga prawdziwej odwagi, podobnej do tej, jaką przejawiał Jezus (Ps. 31:24).

Jezus — najwspanialszy wzór odwagi

10. Z jakimi naciskami możemy się zetknąć i jak powinniśmy na nie reagować?

¹⁰ Potrzebujemy odwagi, żeby się nie skalać poglądami i uczynkami powszechnymi w tym świecie. Stykamy się z presją, by wdać się w niewłaściwe postępowanie bądź praktyki i obrzędy związane z religią fałszywą. Zmagamy się też z kłopotami finansowymi. Wszystko to mogłoby nas skłonić do zboczenia z prawych ścieżek Jehowy. Wielu chrześcijan znosi sprzeciw ze strony rodziny. W niektórych krajach instytucje oświatowe coraz agresywniej propagują teorię ewolucji. Poszerza się też grono zwolenników ateizmu. W obliczu takich nacisków nie możemy pozostać bierni. Aby się im przeciwstawić i tym samym zapewnić sobie ochronę, musimy działać. Przykład Jezusa pokazuje, jak to robić skutecznie.

11. Jak rozmyślanie o postawie Jezusa może nam dodać odwagi?

¹¹ Chrystus oświadczył uczniom: „Na świecie doznajecie ucisku, ale odwagi! Ja zwyciężyłem świat” (Jana 16:33). On nigdy nie uległ świeckim wpływom. Nigdy nie pozwolił, by świat powstrzymał go od wywiązania się ze zleconego mu dzieła głoszenia albo go skłonił do obniżenia zasad dotyczących prawdziwego wielbienia i właściwego postępowania. My również nie powinniśmy do tego dopuścić. Jezus powiedział w modlitwie o swych uczniach: „Nie są częścią  świata, jak i ja nie jestem częścią świata” (Jana 17:16). Analizowanie jego odważnej postawy i rozmyślanie nad nią może dodać nam odwagi niezbędnej do trzymania się z dala od świata.

Ucz się od Jezusa odwagi

12-14. Podaj przykłady ukazujące odwagę Jezusa.

¹² Jezus okazywał odwagę przez cały okres swej służby. Wykorzystując władzę przysługującą mu jako Synowi Bożemu, nieustraszenie „wszedł do świątyni i powyrzucał wszystkich sprzedających i kupujących w świątyni, i poprzewracał stoły wymieniających pieniądze, a także ławy sprzedających gołębie” (Mat. 21:12). Gdy w ostatnią noc jego ziemskiego życia nadeszli żołnierze, by go aresztować, odważnie wysunął się przed uczniów i chcąc zapewnić im ochronę, powiedział: „Jeśli (...) mnie szukacie, to pozwólcie tym odejść” (Jana 18:8). Chwilę potem kazał Piotrowi schować miecz, czym dowiódł, że swoje zaufanie pokłada nie w ziemskim orężu, lecz w Jehowie (Jana 18:11).

¹³ Syn Boży nieustraszenie demaskował wyzutych z miłości fałszywych nauczycieli oraz ich błędne nauki. Oświadczył im: „Biada wam, uczeni w piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Zamykacie bowiem królestwo niebios przed ludźmi”. Następnie dodał: „Zlekceważyliście to, co ważniejsze w Prawie, mianowicie sprawiedliwość i miłosierdzie, i wierność. (...) Oczyszczacie bowiem z zewnątrz kielich i miskę, ale wewnątrz są one pełne grabieży i nieumiarkowania” (Mat. 23:13, 23, 25). Uczniowie Jezusa musieli przejawiać podobną odwagę, ponieważ fałszywi przywódcy religijni mieli ich prześladować, a niektórych wręcz zabić (Mat. 23:34; 24:9).

¹⁴ Jezus odważnie przeciwstawiał się nawet demonom. Kiedyś napotkał człowieka tak mocno opętanego przez złe duchy, że nikt nie mógł go okiełznać, chociaż wiązano go łańcuchem. Ale Jezus się nie bał — wypędził z tego mężczyzny wiele demonów, które miały nad nim władzę (Marka 5:1-13). Obecnie Bóg nie udziela chrześcijanom mocy dokonywania takich cudów. Niemniej gdy głosimy i nauczamy, musimy toczyć duchową walkę z Szatanem, który ‛zaślepia umysły niewierzących’ (2 Kor. 4:4). Nasz oręż, podobnie jak to było w wypadku Jezusa, „nie jest cielesny, ale za sprawą Boga ma moc obalania tego, co silnie obwarowane”, czyli głęboko zakorzenionych, błędnych poglądów religijnych (2 Kor. 10:4). Od Jezusa możemy się sporo nauczyć w kwestii władania tym duchowym orężem.

15. Na czym Jezus opierał swoją odwagę?

¹⁵ Swoją odwagę Chrystus opierał nie na brawurze, ale na wierze. Tak samo powinno być z nami (Marka 4:40). Jak możemy budować prawdziwą wiarę? Również w tej dziedzinie wzorem jest Jezus. Dokładnie znał Pisma i darzył je bezgranicznym zaufaniem. Nie używał literalnego miecza, lecz miecza ducha, czyli Słowa Bożego. Gdy nauczał, wielokrotnie odwoływał się do Pism. Swoje wypowiedzi często poprzedzał sformułowaniem: „Jest napisane”, nawiązującym do Słowa Bożego *.

16. Jak możemy pogłębiać wiarę?

¹⁶ Jeśli chcemy budować w sobie wiarę, która przetrwa najróżniejsze próby nieodłącznie  związane z naśladowaniem Chrystusa, musimy napełniać umysł prawdami stanowiącymi jej fundament. W tym celu powinniśmy codziennie czytać i studiować Biblię oraz chodzić na zebrania (Rzym. 10:17). Musimy też głęboko analizować nabywaną wiedzę i pozwalać jej oddziaływać na nasze serce. Tylko żywa wiara może nas pobudzić do odważnego działania (Jak. 2:17). Ponadto musimy się modlić o ducha świętego, którego owocem jest między innymi wiara (Gal. 5:22).

17, 18. Jak pewna młoda siostra zdobyła się w szkole na odwagę?

¹⁷ Prawdziwa wiara rzeczywiście dodaje odwagi, o czym przekonała się młoda siostra imieniem Kitty. Od najmłodszych lat wiedziała, że w szkole nie powinna ‛wstydzić się dobrej nowiny’, toteż naprawdę chciała podzielić się nią z kolegami z klasy (Rzym. 1:16). Każdego roku postanawiała to zrobić, ale powstrzymywał ją brak odwagi. Gdy w wieku kilkunastu lat zmieniła szkołę, przyrzekła sobie, że teraz wykorzysta nadarzające się sytuacje. Modliła się o odwagę, roztropność i odpowiednią okazję.

¹⁸ Pierwszego dnia w szkole uczniowie mieli się przedstawić. Niektórzy mówili, w jakiej religii zostali wychowani, ale zaraz dodawali, że jej nie praktykują. Kitty uznała to za upragnioną sposobność. Gdy przyszła jej kolej, zdecydowanym głosem oświadczyła: „Jestem Świadkiem Jehowy i za swój przewodnik w sprawach duchowych i moralnych uznaję Biblię”. W trakcie jej wystąpienia niektórzy uczniowie zaczęli robić drwiące miny, ale inni uważnie słuchali, a potem zadawali pytania. Nauczyciel postawił ją nawet za przykład występowania w obronie własnych wierzeń. Kitty bardzo się cieszy, że wzorem Jezusa zdobyła się na odwagę.

Okazuj wiarę i odwagę wzorowaną na Chrystusie

19. (a) Co obejmuje prawdziwa wiara? (b) Jak możemy sprawiać radość Jehowie?

¹⁹ Apostołowie również byli świadomi, że ich odważne postępowanie musi być oparte na wierze. Dlatego prosili Jezusa: „Dodaj nam wiary” (odczytaj Łukasza 17:5, 6). Prawdziwa wiara to coś więcej niż przekonanie, że Bóg istnieje. Obejmuje zażyłą, opartą na zaufaniu więź z Jehową — taką, jaka łączy małe dziecko z życzliwym i kochającym ojcem. Salomon napisał pod natchnieniem: „Synu mój, jeśli twoje serce stało się mądre, to rozraduje się moje serce, właśnie moje. I wielce się rozweselą moje nerki, gdy twe wargi będą mówić to, co prostolinijne” (Prz. 23:15, 16). Podobnie i my śmiałym stawaniem w obronie prawych zasad sprawiamy radość Jehowie, a świadomość ta potęguje naszą odwagę. Wciąż zatem naśladujmy Jezusa i odważnie opowiadajmy się po stronie prawości!

[Przypis]

Czy potrafisz wyjaśnić?

• Co nam pomoże dochować Bogu posłuszeństwa mimo niedoskonałości?

• Z czym się wiąże prawdziwa wiara i jak może nam pomóc przejawiać odwagę?

• Co osiągniemy, gdy wzorem Jezusa będziemy posłuszni i odważni?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 13]

Czy ‛przygotowujesz swe serce’, by dawać odpór pokusom?

[Ilustracja na stronie 15]

Wzorem Jezusa możemy przejawiać odwagę opartą na wierze