„Ty, który wysłuchujesz modlitwę — do ciebie przyjdzie wszelkie ciało ludzkie” (PS. 65:2).

1, 2. Dlaczego słudzy Jehowy mogą z ufnością się do Niego modlić?

JEHOWA nigdy nie pozostaje głuchy na prośby swoich wiernych sług. Możemy być pewni, że nas słyszy. Nawet gdyby miliony Świadków Jehowy chciały zwrócić się do Niego w tym samym momencie, każdy zostanie wysłuchany.

² Psalmista Dawid nie miał wątpliwości, że Bóg zważa na jego błagania, gdyż oświadczył: „Ty, który wysłuchujesz modlitwę — do ciebie przyjdzie wszelkie ciało ludzkie” (Ps. 65:2). Jehowa odpowiadał na modlitwy Dawida, ponieważ był on Jego lojalnym sługą. Warto się więc zastanowić: „Czy mój sposób zwracania się do Jehowy dowodzi, że Mu ufam i że czyste wielbienie Go jest dla mnie najważniejsze? Co mówią o mnie moje modlitwy?”.

Zwracaj się do Jehowy z pokorą

3, 4. (a) Z jakim nastawieniem powinniśmy zwracać się do Boga? (b) Co trzeba zrobić, jeśli dręczą nas ‛niepokojące myśli’ związane z poważnym grzechem?

³ Aby nasze modlitwy zostały wysłuchane, musimy zwracać się do Jehowy z pokorą (Ps. 138:6). Powinniśmy przy tym wzorować się na Dawidzie, który prosił: „Przebadaj mnie na wskroś, Boże, i poznaj moje serce. Zbadaj mnie i poznaj niepokojące mnie myśli, i zobacz, czy jest u mnie jakaś droga bolesna, a prowadź mnie drogą czasu niezmierzonego” (Ps. 139:23, 24). Nie tylko się módlmy, lecz także poddawajmy badaniu przez Boga i stosujmy do rad zawartych w Jego Słowie. Jehowa może prowadzić nas „drogą czasu niezmierzonego”, pomagając nam zdążać do celu, jakim jest życie wieczne.

⁴ A co zrobić, gdy dręczą nas ‛niepokojące myśli’ związane z dopuszczeniem się poważnego grzechu? (Odczytaj Psalm 32:1-5). Tłumienie głosu sumienia może spowodować, że poczujemy się wycieńczeni niczym drzewo, które więdnie podczas letniej spiekoty. Z powodu grzechu Dawid stracił radość i być może nawet się rozchorował. Ale jakąż ulgę odczuł po wyznaniu wszystkiego Bogu! I jak musiał się cieszyć, gdy poczuł, że ‛jego bunt przebaczono’ — że Jehowa odpuścił ciążącą na nim winę. Przyznanie się do grzechu przed Bogiem może przynieść ukojenie, a pomoc chrześcijańskich starszych ułatwi błądzącemu odzyskanie zdrowia duchowego (Prz. 28:13; Jak. 5:13-16).

Błagaj, ale też dziękuj

5. Co to znaczy błagać?

⁵ Jeżeli trapi nas jakaś troska, warto zastosować się do rady apostoła Pawła: „O nic się nie zamartwiajcie, ale we wszystkim niech wasze gorące prośby zostaną przedstawione Bogu w modlitwie i błaganiu wraz z dziękczynieniem” (Filip. 4:6). Błagać to inaczej prosić o coś usilnie, pokornie. O pomoc i kierownictwo winniśmy gorąco upraszać Jehowę zwłaszcza w obliczu niebezpieczeństw lub prześladowań.

6, 7. Dlaczego w naszych modlitwach nie może zabraknąć podziękowań?

⁶ Jakie jednak zdradzalibyśmy pobudki, gdybyśmy modlili się tylko o zaspokojenie  naszych potrzeb? Paweł poradził, byśmy przedstawiali Bogu prośby „wraz z dziękczynieniem”. Niewątpliwie mamy powody podzielać odczucia Dawida, który oznajmił: „Twoja, Jehowo, jest wielkość i potęga, i piękno, i wspaniałość, i dostojeństwo; bo wszystko w niebiosach i na ziemi jest twoje. Twoje jest królestwo, Jehowo, i ty wznosisz się jako głowa ponad wszystkim. (...) Boże nasz, dziękujemy ci i wysławiamy twoje wspaniałe imię” (1 Kron. 29:11-13).

⁷ Jezus dziękował Bogu za pokarm; na przykład podczas ostatniej wieczerzy ze swymi uczniami złożył podziękowania za chleb i wino (Mat. 15:36; Marka 14:22, 23). Oprócz tego powinniśmy ‛składać Jehowie dzięki’ za Jego „zdumiewające dzieła wobec synów ludzkich”, za „prawe rozstrzygnięcia sądownicze”, jak również za „słowo”, czyli orędzie zawarte w Biblii (Ps. 107:15; 119:62, 105).

Módl się za drugich

8, 9. Dlaczego powinniśmy modlić się za współwyznawców?

⁸ To zrozumiałe, że w modlitwach poruszamy swoje własne sprawy, ale powinniśmy też ujmować się za współwyznawcami — i to nawet tymi, których nie znamy osobiście. Apostoł Paweł mógł nie znać wszystkich braci w Kolosach, a jednak napisał: „Dziękujemy Bogu, Ojcu naszego Pana, Jezusa Chrystusa, zawsze, gdy się za was modlimy, usłyszeliśmy bowiem o waszej wierze w związku z Chrystusem Jezusem i o miłości, jaką żywicie do wszystkich świętych” (Kol. 1:3, 4). Paweł wstawiał się też za chrześcijanami w Tesalonice (2 Tes. 1:11, 12). Takie modlitwy dużo mówią o nas i o naszym stosunku do braci i sióstr w wierze.

⁹ Modląc się za pomazańców i towarzyszące im „drugie owce”, pokazujemy, że zależy nam na pomyślności organizacji Bożej (Jana 10:16). Paweł prosił współchrześcijan, by błagali Boga o ‛danie mu zdolności mówienia ku oznajmianiu świętej tajemnicy dobrej nowiny’ (Efez. 6:17-20). Czy ujmujemy się za naszymi braćmi w taki sposób?

10. Jaki wpływ na nas samych może mieć modlenie się za drugich?

¹⁰ Gdy modlimy się za drugich, możemy zmienić swe nastawienie do nich. Jeśli nie darzymy kogoś szczególną sympatią, ale zanosimy za niego prośby, to zapewne zaczniemy go darzyć cieplejszymi uczuciami (1 Jana 4:20, 21). Takie modlitwy są budujące i umacniają naszą braterską jedność. Dowodzą też, że naśladujemy miłość Chrystusa (Jana 13:34, 35). Jest ona jedną z cech zaliczanych do „owocu ducha” Bożego. Czy prosimy Jehowę o ducha świętego, by pomógł nam przejawiać miłość, radość, pokój, wielkoduszną cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiarę, łagodność i panowanie nad sobą? (Łuk. 11:13; Gal. 5:22, 23). Jeżeli tak, to po naszych słowach i czynach będzie widać, że postępujemy według ducha (odczytaj Galatów 5:16, 25).

11. Dlaczego warto prosić innych, żeby się za nas modlili?

 ¹¹ Kiedy dowiadujemy się, że nasze dzieci są namawiane do ściągania na klasówkach, powinniśmy się za nie modlić oraz udzielać im biblijnych zachęt, aby zawsze były uczciwe i wystrzegały się niestosownego postępowania. Apostoł Paweł napisał do chrześcijan w Koryncie: „Modlimy się do Boga, abyście nie uczynili nic niewłaściwego” (2 Kor. 13:7). Takie pokorne modlitwy cieszą Jehowę i dobrze o nas świadczą (odczytaj Przysłów 15:8). Prośmy też innych, by modlili się w naszym imieniu, podobnie jak prosił Paweł: „Módlcie się za nas, gdyż ufamy, że mamy uczciwe sumienie, bo we wszystkim pragniemy postępować uczciwie” (Hebr. 13:18).

Co jeszcze ujawniają nasze modlitwy

12. Jakie sprawy powinny stanowić sedno zanoszonych przez nas modlitw?

¹² Czy nasze modlitwy pokazują, że jesteśmy szczęśliwymi i gorliwymi Świadkami Jehowy? Czy w swych błaganiach koncentrujemy się na kwestiach związanych ze spełnianiem woli Bożej, głoszeniem orędzia o Królestwie, wykazaniem słuszności zwierzchnictwa Jehowy i uświęceniem Jego imienia? Sprawy te powinny stanowić sedno zanoszonych przez nas modlitw. Wskazał na to Jezus, gdy modlitwę wzorcową zaczął słowami: „Nasz Ojcze w niebiosach, niech będzie uświęcone twoje imię. Niech przyjdzie twoje królestwo. Niech się dzieje twoja wola, jak w niebie, tak i na ziemi” (Mat. 6:9, 10).

13, 14. Co wyjawiają o nas nasze modlitwy?

¹³ Modlitwy stanowią odzwierciedlenie naszych pobudek, zainteresowań i pragnień. Jehowa wie, jacy jesteśmy wewnątrz. W Księdze Przysłów 17:3 czytamy: „Dla srebra jest tygiel rafinacyjny, a dla złota — piec, lecz tym, który bada serca, jest Jehowa”. Bóg widzi zatem, co mamy w sercu (1 Sam. 16:7). Dobrze zna nasz rzeczywisty stosunek do zebrań, służby czy współwyznawców. Wie, co myślimy o ‛braciach Chrystusa’ (Mat. 25:40). Wie też, czy naprawdę zależy nam na tym, o co prosimy, czy jedynie powtarzamy utarte zwroty. Jezus polecił: „Modląc się, nie powtarzajcie wciąż tego samego jak ludzie z narodów, gdyż oni mniemają, że zostaną wysłuchani dzięki używaniu wielu słów” (Mat. 6:7).

¹⁴ Modlitwy wyjawiają również, jak dalece ufamy Bogu. Dawid powiedział o Jehowie: „Okazałeś się (...) dla mnie schronieniem, potężną wieżą w obliczu nieprzyjaciela. Chcę być gościem w twym namiocie po czasy niezmierzone; chcę się schronić w skrzydeł twoich ukryciu” (Ps. 61:3, 4). Bóg niejako ‛rozpościera nad nami swój namiot’, zapewniając nam bezpieczeństwo i ochronę (Obj. 7:15). Jak cudownie jest przybliżać się do Jehowy w modlitwie z przekonaniem, że będzie ‛po naszej stronie’ w każdej próbie wiary! (Odczytaj Psalm 118:5-9).

15, 16. Co w kwestii ubiegania się o przywileje służby może ujawnić modlitwa?

¹⁵ Jeżeli szczerze poruszamy w modlitwie kwestię własnych pobudek, pozwoli to nam właściwie je ocenić. Czy na przykład dlatego pragnę usługiwać pośród ludu Bożego jako nadzorca, żeby być naprawdę użytecznym i jak najlepiej przyczyniać się do rozwoju spraw Królestwa? Czy raczej dążę do zdobycia „pierwszego miejsca”, a może nawet chcę ‛panoszyć się’ wśród braci? W organizacji  Jehowy taka postawa jest nie do przyjęcia (odczytaj 3 Jana 9, 10; Łukasza 22:24-27). Jeśli kierują nami niewłaściwe pragnienia, szczere zwracanie się do Jehowy w modlitwie pomoże je ujawnić i będziemy mogli je przezwyciężyć, zanim się zakorzenią.

¹⁶ Niejedna chrześcijańska żona pragnie, by jej mąż usługiwał jako sługa pomocniczy, a z czasem jako starszy zboru. Taka siostra — zgodnie z uczuciami, które wyraża w swoich modlitwach — może się też starać przykładnie postępować. Ma to ogromne znaczenie, ponieważ mowa i zachowanie członków rodziny wpływa na opinię brata w zborze.

Reprezentowanie drugich w publicznej modlitwie

17. Jakie korzyści płyną z zanoszenia modlitw na osobności?

¹⁷ Jezus często oddalał się od tłumów, by w samotności pomodlić się do Ojca (Mat. 14:13; Łuk. 5:16; 6:12). My również potrzebujemy takich chwil. W czasie spokojnej rozmowy z Jehową w cichym otoczeniu łatwiej jest podejmować decyzje cieszące się Jego uznaniem i służące naszej duchowej pomyślności. Ale Jezus zwracał się do Boga także publicznie, dlatego warto rozważyć, jak powinny wyglądać właśnie takie modlitwy.

18. O czym musi pamiętać chrześcijanin, który reprezentuje w modlitwie cały zbór?

¹⁸ Na chrześcijańskich zebraniach bogobojni mężczyźni zanoszą modlitwy w imieniu całego zboru (1 Tym. 2:8). Na zakończenie współwyznawcy mówią „amen”, co znaczy „niech się tak stanie”. Aby jednak mogli to zrobić, muszą się zgadzać z tym, co zostało powiedziane. W modlitwie wzorcowej Jezus nie zawarł nic nietaktownego ani kontrowersyjnego (Łuk. 11:2-4). Nie wymienił też kolejno wszystkich potrzeb czy problemów każdego z obecnych. Kwestie osobiste są właściwym tematem modlitw prywatnych, a nie publicznych. Poza tym reprezentując w modlitwie inne osoby, nie będziemy poruszać spraw poufnych.

19. Jak powinniśmy się zachowywać podczas publicznych modlitw?

¹⁹ Kiedy to my jesteśmy reprezentowani w publicznej modlitwie, powinniśmy okazywać zbożną bojaźń przed Bogiem (1 Piotra 2:17). Pewne zachowania, właściwe w innym czasie i miejscu, na zebraniach mogłyby nie być stosowne (Kazn. 3:1). Załóżmy, że ktoś stara się skłonić obecnych, by do modlitwy wzięli się pod ręce lub chwycili za dłonie. Coś takiego może rozproszyć albo nawet zrazić niektórych, na przykład osoby niepodzielające naszych wierzeń. Podczas modlitwy publicznej małżonkowie mogą dyskretnie  trzymać się za ręce, ale gdyby się wtedy obejmowali, ktoś inny mógłby się tym zgorszyć. Mógłby odnieść wrażenie, że bardziej koncentrują się na łączącej ich romantycznej więzi niż na oddawaniu czci Jehowie. Dlatego z szacunku dla Boga ‛wszystko czyńmy ku Jego chwale’ i unikajmy zachowań, które mogłyby kogoś rozpraszać, bulwersować lub gorszyć (1 Kor. 10:31, 32; 2 Kor. 6:3).

O co się modlić?

20. Jak byś wytłumaczył słowa z Rzymian 8:26, 27?

²⁰ Czasami nie wiemy, co powiedzieć w osobistych modlitwach. Apostoł Paweł napisał: „Tego, o co powinniśmy się modlić, jak trzeba, nie wiemy, lecz sam duch [święty] ujmuje się za nami nie wypowiedzianymi westchnieniami. Jednakże Ten, który bada serca, wie, jaki jest zamysł ducha” (Rzym. 8:26, 27). Jehowa zadbał o to, by w Biblii zapisano wiele modlitw. Przyjmuje te natchnione prośby, jakby pochodziły od nas, i je spełnia. Zna nas samych oraz znaczenie słów, do wypowiedzenia których natchnął swoim duchem pisarzy biblijnych. Gdy duch „ujmuje się za nami”, Jehowa odpowiada na nasze błagania. Ale im lepiej znamy Słowo Boże, tym łatwiej przychodzi nam na myśl, o co się modlić.

21. Co omówimy w następnym artykule?

²¹ Jak widać, nasze modlitwy naprawdę dużo o nas mówią. Ukazują chociażby, jak dalece zbliżyliśmy się do Jehowy i poznaliśmy Jego Słowo (Jak. 4:8). W następnym artykule omówimy niektóre modlitwy zamieszczone w Biblii. Jak ta analiza wpłynie na nasz sposób zwracania się do Boga?

Jak byś odpowiedział?

• Z jakim nastawieniem należy zwracać się do Jehowy?

• Dlaczego powinniśmy modlić się za współwyznawców?

• Co o nas samych i o pobudkach, jakimi się kierujemy, wyjawiają nasze modlitwy?

• Jak powinniśmy się zachowywać podczas publicznych modlitw?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 4]

Czy masz w zwyczaju wysławiać Jehowę i Mu dziękować?

[Ilustracja na stronie 6]

Nasza postawa w trakcie publicznych modlitw zawsze powinna wyrażać szacunek dla Jehowy