„Jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni” (1 KOR. 15:22).

1, 2. (a) Jak zareagowali Andrzej i Filip, gdy spotkali Jezusa? (b) Dlaczego możemy powiedzieć, że obecnie mamy więcej dowodów mesjańskiego posłannictwa Jezusa niż pierwsi chrześcijanie?

„ZNALEŹLIŚMY Mesjasza”. Taką wiadomość przekazał Andrzej swemu bratu Piotrowi, przekonany, że Jezus z Nazaretu jest Bożym Pomazańcem. Również Filip nabrał takiego przeświadczenia i odszukawszy Natanaela, rzekł do niego: „Znaleźliśmy tego, o którym napisał Mojżesz w Prawie, a także Prorocy — Jezusa, syna Józefa, z Nazaretu” (Jana 1:40, 41, 45).

² Czy i ty jesteś głęboko przekonany, że Jezus to obiecany Mesjasz, ustanowiony przez Jehowę ‛Naczelny Pełnomocnik w sprawie wybawienia’? (Hebr. 2:10). W porównaniu z jego pierwszymi naśladowcami mamy dzisiaj znacznie więcej dowodów jego mesjańskiego posłannictwa. To, że faktycznie był Chrystusem, jednoznacznie potwierdzają opisane w Słowie Bożym wydarzenia z jego życia — od narodzin po zmartwychwstanie (odczytaj Jana 20:30, 31). Ponadto Biblia ukazuje, że Jezus po wstąpieniu do nieba dalej miał występować w roli Mesjasza (Jana 6:40; odczytaj 1 Koryntian 15:22). Obecnie również i ty możesz powiedzieć, że w sensie duchowym ‛znalazłeś Mesjasza’. Najpierw jednak przeanalizujmy, dzięki czemu tamci pierwsi uczniowie zorientowali się, iż znaleźli Mesjasza.

Stopniowe wyjawianie „świętej tajemnicy” dotyczącej Mesjasza

3, 4. (a) Dzięki czemu pierwsi uczniowie ‛znaleźli Mesjasza’? (b) Dlaczego tylko Jezus mógł urzeczywistnić wszystkie proroctwa mesjańskie?

³ Co upewniło pierwszych uczniów Jezusa, że jest on Mesjaszem? Pozwalały go rozpoznać znaki, które Jehowa sukcesywnie podawał za pośrednictwem proroków. Pewien biblista przyrównał ten proces do składania kawałków marmurowego posągu w jedną całość. Wyobraź sobie, że do jakiegoś pomieszczenia weszła grupa mężczyzn, którzy nigdy wcześniej się ze sobą nie komunikowali. Każdy z nich przyniósł fragment marmuru. Gdyby te elementy pasowały do siebie i stworzyły idealną rzeźbę, wyciągnąłbyś logiczny wniosek, że ktoś opracował jej projekt i wysłał każdemu z tych mężczyzn odpowiedni kawałek. Tak samo poszczególne proroctwa mesjańskie niczym fragmenty wspomnianego posągu dostarczały istotnych informacji na temat Mesjasza.

⁴ Jakie więc istniało prawdopodobieństwo, że wszystkie zapowiedzi dotyczące Mesjasza urzeczywistnią się na jednej osobie wskutek zwykłego zbiegu okoliczności? Jak stwierdził pewien badacz, szanse na to, że jakiś człowiek zdoła przez przypadek spełnić wszystkie proroctwa mesjańskie, były tak znikome, iż należy wykluczyć tę ewentualność. Następnie dodał, że w całych dziejach zapowiedzi te spełniły się tylko i wyłącznie na Jezusie.

5, 6. (a) Jak miał zostać wykonany wyrok wydany na Szatana? (b) W jaki sposób Bóg stopniowo ujawniał linię rodową prowadzącą do obiecanego Potomka?

⁵ Proroctwa mesjańskie kierowały uwagę na „świętą tajemnicę” i wiele jej aspektów o znaczeniu dla całego wszechświata (Kol. 1:26, 27; Rodz. 3:15). W zakres owej tajemnicy wchodził wyrok wydany na Szatana Diabła — „pradawnego węża”, który ściągnął na ludzkość grzech i śmierć (Obj. 12:9). Jak ten wyrok miał być  wykonany? Jehowa zapowiedział, że pojawi się ‛potomstwo niewiasty’, które rozgniecie Szatanowi głowę i w ten sposób usunie przyczynę buntu, chorób i śmierci. Przedtem jednak Szatan za przyzwoleniem Boga miał symbolicznie zranić obiecanego Potomka w piętę.

⁶ Jehowa wyjawiał tożsamość tego „potomstwa” stopniowo. Abrahamowi przyrzekł: „Poprzez twoje potomstwo na pewno będą sobie błogosławić wszystkie narody ziemi” (Rodz. 22:18). Mojżesz zapowiedział, że obiecany Potomek będzie „prorokiem” większym od niego (Powt. Pr. 18:18, 19). Dawid otrzymał zapewnienie — potwierdzone później przez proroków — że Mesjasz będzie się wywodził od niego i że na zawsze odziedziczy jego tron (2 Sam. 7:12, 16; Jer. 23:5, 6).

Dowody potwierdzające mesjańskie posłannictwo Jezusa

7. W jaki sposób pojawił się Potomek „niewiasty” Bożej?

⁷ Spośród wszystkich członków swej przyrównanej do żony organizacji złożonej z istot duchowych Bóg wybrał jednego Syna, będącego Jego pierwszym stworzeniem, i posłał go, by stał się głównym przedstawicielem zapowiedzianego „potomstwa”. W tym celu musiał on ‛ogołocić samego siebie’ z życia w sferze niebiańskiej i przyjść na świat jako doskonały człowiek (Filip. 2:5-7; Jana 1:14). Ponieważ Marię ‛ocienił’ duch święty, więc dziecko, które potem urodziła, słusznie nazwano „świętym, Synem Bożym” (Łuk. 1:35).

8. Jak Jezus urzeczywistnił proroctwo mesjańskie, gdy zgłosił się do chrztu?

⁸ Proroctwa mesjańskie wskazywały na miejsce narodzin Jezusa i czas, kiedy miał się pojawić jako Mesjasz. Zgodnie z biblijną zapowiedzią urodził się on w Betlejem (Mich. 5:2). W I wieku Żydzi byli pełni oczekiwań. Wyglądając Mesjasza, niektórzy zastanawiali się w związku z osobą Jana Chrzciciela: „Może on jest Chrystusem?”. Ale Jan odpowiedział: „Przychodzi (...) ktoś silniejszy niż ja” (Łuk. 3:15, 16). Jezus wystąpił jako Mesjasz w odpowiednim czasie — jesienią 29 roku n.e., mając 30 lat, przyszedł do Jana, by dać się ochrzcić (Dan. 9:25). Następnie rozpoczął obfitującą w wydarzenia działalność kaznodziejską, mówiąc: „Dopełnił się wyznaczony czas i przybliżyło się królestwo Boże” (Marka 1:14, 15).

9. Jakie niezachwiane przekonanie żywili uczniowie Jezusa, mimo że nie znali wszystkich szczegółów?

⁹ Ale ludzie musieli skorygować swoje oczekiwania. Co prawda całkiem słusznie nazwali Jezusa Królem, jednak wówczas jeszcze nie rozumieli w pełni, że swoją władzę miał zacząć sprawować dopiero w przyszłości, i to z nieba (Jana 12:12-16; 16:12, 13; Dzieje 2:32-36). Niemniej gdy Jezus zapytał swych uczniów: „Jak mówicie, kim jestem?”, Piotr natychmiast odrzekł: „Tyś jest Chrystus, Syn Boga  żywego” (Mat. 16:13-16). Podobnej odpowiedzi Piotr udzielił także wtedy, gdy wielu zgorszyło się jedną z nauk Jezusa (odczytaj Jana 6:68, 69).

Słuchanie Mesjasza

10. Dlaczego Jehowa podkreślił potrzebę słuchania Jego Syna?

¹⁰ W niebie jednorodzony Syn Boży był potężną osobą duchową. Na ziemi Jezus występował jako „przedstawiciel Ojca” (Jana 16:27, 28). Oświadczył: „To, czego nauczam, nie jest moje, lecz należy do tego, który mnie posłał” (Jana 7:16). Jehowa, potwierdzając w wizji przemienienia mesjańskie posłannictwo Jezusa, polecił: „Jego słuchajcie” (Łuk. 9:35). Mamy zatem słuchać tego Wybranego, czyli być mu posłuszni. Wymaga to wiary i szlachetnych uczynków — dwóch rzeczy, bez których nie sposób cieszyć się uznaniem Bożym i zyskać życie wieczne (Jana 3:16, 35, 36).

11, 12. (a) Z jakich powodów Żydzi odrzucili Jezusa jako Mesjasza? (b) Kto uwierzył w Jezusa?

¹¹ Mimo dowodów niezbicie potwierdzających, że Jezus był Mesjaszem, większość ówczesnych Żydów go odrzuciła. Dlaczego? Ponieważ mieli z góry ustalone wyobrażenia na jego temat. Na przykład spodziewali się, że odegra ważną rolę polityczną i uwolni ich spod dominacji Rzymu (odczytaj Jana 12:34). Nie było im zatem w smak uznać Mesjasza, który urzeczywistnił proroctwa mówiące, że będzie wzgardzony i unikany przez ludzi, że zazna boleści i pozna, co to choroba, oraz że w końcu zostanie zabity (Izaj. 53:3, 5). Nawet część jego wiernych uczniów była rozczarowana tym, że nie oswobodził Izraela z jarzma rzymskiego. Mimo to pozostali oni lojalni i z czasem otrzymali właściwe zrozumienie (Łuk. 24:21).

¹² Ludzie odrzucili Jezusa jako obiecanego Mesjasza również dlatego, że trudno im było zaakceptować wiele jego nauk. Kto chciał wejść do Królestwa, musiał ‛zaprzeć się samego siebie’, ‛spożywać ciało i krew’ Jezusa, ‛ponownie się narodzić’ oraz ‛nie być częścią świata’ (Marka 8:34; Jana 3:3; 6:53; 17:14, 16). Osoby dumne, bogate i obłudne uznały te wymagania za zbyt trudne do spełnienia. Jednakże pokorni Żydzi przyjęli Jezusa jako Mesjasza, podobnie jak to uczyniło sporo Samarytan, którzy oświadczyli: „Ten człowiek naprawdę jest wybawcą świata” (Jana 4:25, 26, 41, 42; 7:31).

13. Jak Jezusowi symbolicznie zmiażdżono piętę?

¹³ Jezus zapowiedział, że naczelni kapłani skażą go na śmierć, a poganie zawieszą na palu, jednak trzeciego dnia zostanie wskrzeszony (Mat. 20:17-19). Gdy przed Sanhedrynem potwierdził, że jest „Chrystusem, Synem Bożym”, uznano to za bluźnierstwo (Mat. 26:63-66). Piłat nie znalazł w Jezusie nic, „za co zasługiwałby na śmierć”, ale ponieważ Żydzi zarzucili mu również działalność wywrotową, ‛zdał go na ich wolę’ (Łuk. 23:13-15, 25). W ten sposób „zaparli się” Jezusa i doprowadzili do śmierci „Naczelnego Pełnomocnika w sprawie życia”, mimo przekonujących dowodów, że posłał go Bóg (Dzieje 3:13-15). Zgodnie z proroctwem Mesjasz został zgładzony, gdy w dniu Paschy 33 roku zawisł na palu (Dan. 9:26, 27; Dzieje 2:22, 23). Ponosząc tę okrutną śmierć, doznał zapowiedzianego w Księdze Rodzaju 3:15 symbolicznego ‛rozgniecenia pięty’.

Dlaczego Mesjasz musiał umrzeć

14, 15. (a) Z jakich dwóch powodów Jehowa dopuścił do śmierci Jezusa? (b) Co Jezus robił po zmartwychwstaniu?

¹⁴ Jehowa dopuścił do śmierci Jezusa z dwóch istotnych powodów. Po pierwsze, Jezus, pozostając wierny do śmierci, odsłonił ważny aspekt „świętej tajemnicy”. Dowiódł ponad wszelką wątpliwość, że doskonały człowiek może wytrwać w „zbożnym oddaniu” i poprzeć zwierzchnictwo Boże nawet w obliczu najcięższych prób sprowadzonych przez Szatana (1 Tym. 3:16). Po drugie, jak oświadczył sam Jezus, ‛Syn Człowieczy przyszedł po to, by dać swoją duszę jako okup w zamian za  wielu’ (Mat. 20:28). Ten „odpowiedni okup” zapłacił karę za grzech odziedziczony przez potomków Adama i umożliwił dostąpienie życia wiecznego każdemu, kto uznaje Jezusa za Boże narzędzie wybawienia (1 Tym. 2:5, 6).

¹⁵ Po niespełna trzydniowym pobycie w grobie Chrystus został wskrzeszony i przez 40 dni ukazywał się uczniom — dowodząc, że żyje, i przekazując im dalsze wskazówki (Dzieje 1:3-5). Potem wstąpił do nieba, by przedstawić Jehowie wartość swej cennej ofiary i czekać na wyznaczony czas, kiedy to miał zacząć być obecny jako mesjański Król. Wcześniej jednak czekało go dużo pracy.

Dalsze wywiązywanie się z roli Mesjasza

16, 17. Opisz zadania, które Jezus jako Mesjasz otrzymał po wniebowstąpieniu.

¹⁶ Po zmartwychwstaniu Jezus przez całe stulecia wiernie nadzorował działalność zboru chrześcijańskiego, sprawując nad nim władzę królewską (Kol. 1:13). W wyznaczonym czasie miał poszerzyć jej zakres — miał zostać Królem w Królestwie Bożym. Proroctwa biblijne oraz wydarzenia światowe potwierdzają, że jego obecność w charakterze takiego Władcy, podobnie jak „zakończenie systemu rzeczy”, rozpoczęła się w roku 1914 (Mat. 24:3; Obj. 11:15). Wkrótce potem, mając u swego boku świętych aniołów, wyrzucił on z nieba Szatana i demony (Obj. 12:7-10).

¹⁷ Zapoczątkowane przez Jezusa w roku 29 dzieło głoszenia i nauczania zbliża się do wspaniałego finału. Niebawem Chrystus osądzi wszystkich żyjących. Wówczas przyrównanym do owiec ludziom, którzy uznali go za Boże narzędzie wybawienia, powie, żeby ‛odziedziczyli królestwo przygotowane dla nich od założenia świata’ (Mat. 25:31-34, 41). Natomiast odrzucających go jako Króla dosięgnie zagłada, gdy poprowadzi on niebiańskie zastępy, by usunąć wszelką niegodziwość. Następnie zwiąże Szatana i wrzuci go wraz z demonami do „otchłani” (Obj. 19:11-14; 20:1-3).

18, 19. Czego Jezus dokona w ramach wywiązywania się z roli Mesjasza i jakie rezultaty przyniesie to posłusznej ludzkości?

¹⁸ Podczas swych tysiącletnich rządów Jezus w pełni potwierdzi słuszność nadanych mu tytułów, takich jak „Cudowny Doradca, Potężny Bóg, Wiekuisty Ojciec, Książę Pokoju” (Izaj. 9:6, 7). W trakcie swego panowania doprowadzi ludzkość — w tym również wskrzeszonych zmarłych — do doskonałości (Jana 5:26-29). Posłusznych ludzi powiedzie do „źródeł wód życia”, umożliwiając im radowanie się pokojowymi stosunkami z Jehową (odczytaj  Objawienie 7:16, 17). Po ostatecznej próbie wszyscy buntownicy, łącznie z Szatanem i demonami, zostaną ‛wrzuceni do jeziora ognia’ — w ten sposób głowę „węża” dosięgnie miażdżący śmiertelny cios (Obj. 20:10).

¹⁹ Jezus wywiązuje się z roli Mesjasza naprawdę wspaniale i sumiennie. Rajska ziemia zostanie napełniona odkupionymi ludźmi, którzy będą żyć wiecznie w doskonałym zdrowiu i szczęściu. Święte imię Jehowy zostanie oczyszczone z wszelkich zarzutów, a prawowitość Jego zwierzchnictwa — wykazana ponad wszelką wątpliwość. Jakże cudowne dziedzictwo jest przygotowane dla każdego, kto słucha Bożego Pomazańca!

Czy znalazłeś Mesjasza?

20, 21. Z jakich powodów należy mówić innym o Mesjaszu?

²⁰ Od roku 1914 żyjemy w okresie obecności (paruzji) Chrystusa jako Władcy Królestwa Bożego. Chociaż jest ona niewidoczna, świadczy o niej spełnianie się proroctw (Obj. 6:2-8). Ale w naszych czasach ludzie — podobnie jak Żydzi w I wieku — na ogół lekceważą dowody obecności Mesjasza. Oni też pragną jakiegoś mesjasza politycznego lub przynajmniej kogoś, kto będzie się posługiwał człowieczymi władcami. Ty jednak się dowiedziałeś, że Jezus już panuje jako Władca Królestwa Bożego. Czy ta informacja cię nie zachwyciła? Wzorem pierwszych uczniów niewątpliwie zapragnąłeś oznajmić: „Znaleźliśmy Mesjasza”.

²¹ Czy rozmawiając o prawdach zawartych w Biblii, wskazujesz na rolę Jezusa jako Mesjasza? Robiąc tak, będziesz bardziej cenił to, czego dla ciebie dokonał, co czyni teraz i czego jeszcze dokona. Za przykładem Andrzeja i Filipa zapewne mówiłeś o Mesjaszu swoim krewnym i przyjaciołom. Warto jednak ze zdwojonym zapałem powrócić do tego tematu i pokazać im, że Jezus Chrystus to naprawdę obiecany Mesjasz, którego Bóg uczynił narzędziem wybawienia.

Czy potrafisz wyjaśnić?

• Dzięki czemu pierwsi uczniowie mogli ‛znaleźć Mesjasza’?

• Z jakich dwóch powodów Jezus poniósł śmierć?

• Czego jeszcze dokona Jezus w ramach wywiązywania się z roli Mesjasza?

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronie 21]

Dzięki czemu ludzie w I wieku mogli rozpoznać, że Jezus to obiecany Mesjasz?

[Ilustracja na stronie 23]

Czy w rozmowach z innymi kierujesz uwagę na rolę Jezusa jako Mesjasza?