„Każde drzewo dobre wydaje owoc wyborny, ale każde drzewo spróchniałe wydaje owoc bezwartościowy” (MAT. 7:17).

1, 2. Czym prawdziwi naśladowcy Chrystusa mieli odróżniać się od fałszywych, zwłaszcza w obecnym czasie końca?

JEZUS oświadczył, że jego fałszywych naśladowców będzie można odróżnić od prawdziwych „po owocach” — czyli po tym, czego nauczają i jak postępują (Mat. 7:15-17, 20). To, co człowiek przyjmuje do umysłu i serca, bezsprzecznie wywiera na niego wpływ (Mat. 15:18, 19). Ludzie karmieni kłamstwami wydają „owoc bezwartościowy”, natomiast osoby poznające duchowe prawdy wydają „owoc wyborny”.

² Te dwa rodzaje owoców stały się wyraźnie widoczne w obecnym czasie końca (odczytaj Daniela 12:3, 10). Fałszywi chrześcijanie mają wypaczony obraz Boga i zwykle manifestują obłudną pobożność. Ci zaś, którzy odznaczają się duchową wnikliwością, oddają Bogu cześć „duchem i prawdą” (Jana 4:24; 2 Tym. 3:1-5). Starają się przejawiać takie przymioty, jakimi odznaczał się Chrystus. A co można powiedzieć o każdym z nas? Rozważając pięć znaków rozpoznawczych prawdziwego chrystianizmu, zadaj sobie pytania: „Czy moje postępowanie i przekazywane przeze mnie nauki ściśle harmonizują ze Słowem Bożym? Czy w ten sposób pociągam do prawdy osoby, które jej poszukują?”.

Kieruj się w życiu Słowem Bożym

3. Co się podoba Jehowie i jak starają się to uwzględniać prawdziwi chrześcijanie?

³ „Nie każdy, kto do mnie mówi: ‚Panie, Panie’, wejdzie do królestwa niebios, lecz tylko ten, kto wykonuje wolę mego Ojca, który jest w niebiosach” — oznajmił Jezus (Mat. 7:21). A zatem uznanie Jehowy zyskują nie ci, którzy podają się za chrześcijan, ale ci, którzy postępują zgodnie z tym mianem. Prawdziwi naśladowcy Chrystusa wiedzą, że obejmuje to wszystkie dziedziny życia, w tym także nastawienie do pieniędzy, pracy zarobkowej, rozrywki, świeckich zwyczajów i świąt oraz do małżeństwa i kontaktów międzyludzkich. Natomiast fałszywi chrześcijanie myślą i postępują tak jak świat, który w tych dniach ostatnich pogrąża się w coraz większej bezbożności (Ps. 92:7).

4, 5. Jak możemy pokazać, że bierzemy sobie do serca słowa Jehowy zanotowane w Malachiasza 3:18?

⁴ W związku z tym Jehowa oświadczył przez proroka Malachiasza: „Znowu zobaczycie różnicę między prawym a niegodziwym, między tym, który służy Bogu, a tym, który mu nie służył” (Malach. 3:18). Rozmyślając o tych słowach, zadaj sobie pytania: „Czy upodabniam się do świata, czy też się od niego różnię? Czy w szkole lub pracy zawsze staram się dopasować do świeckiego otoczenia, czy raczej niezachwianie obstaję przy zasadach biblijnych, a gdy to stosowne, wyjaśniam swoje stanowisko?” (Odczytaj 1 Piotra 3:16). Rzecz jasna nie chcemy sprawiać wrażenia osób zarozumiałych, powinniśmy jednak odróżniać się od tych, którzy nie miłują Jehowy i Mu nie służą.

⁵ Jeśli widzisz, że powinieneś coś ulepszyć, powiedz o tym Jehowie i czerp siły z regularnego studium Biblii, modlitwy oraz zebrań. Im ściślej będziesz się trzymać Słowa Bożego,  tym więcej będziesz wydawać ‛wybornego owocu’, także ‛owocu warg publicznie wyznających imię Boże’ (Hebr. 13:15).

Głoś o Królestwie Bożym

6, 7. Jaki kontrast widać między prawdziwymi a fałszywymi chrześcijanami, jeśli chodzi o głoszenie orędzia o Królestwie?

⁶ Jezus powiedział: „Muszę oznajmiać dobrą nowinę o królestwie Bożym, gdyż po to zostałem posłany” (Łuk. 4:43). Dlaczego uczynił Królestwo Boże głównym tematem swej działalności? Wiedział, że jako jego Władca razem ze swymi wskrzeszonymi, zrodzonymi z ducha braćmi usunie zasadnicze przyczyny ludzkich nieszczęść — grzech oraz Diabła (Rzym. 5:12; Obj. 20:10). Z tego względu polecił swoim naśladowcom głosić o Królestwie aż do końca teraźniejszego systemu rzeczy (Mat. 24:14). Ludzie, którzy jedynie podają się za chrześcijan, nie uczestniczą w tym dziele — właściwie nie są w stanie brać w nim udziału. Dlaczego? Co najmniej z trzech powodów. Po pierwsze, nie mogą głosić o czymś, czego nie rozumieją. Po drugie, większości z nich brakuje pokory i odwagi potrzebnej do radzenia sobie z drwinami i sprzeciwem, na które mogliby się narazić (Mat. 24:9; 1 Piotra 2:23). I po trzecie, fałszywi chrześcijanie nie mają ducha Bożego (Jana 14:16, 17).

⁷ Tymczasem prawdziwi naśladowcy Chrystusa pojmują, czym jest i czego dokona Królestwo Boże. Ponadto jego sprawom przyznają pierwsze miejsce w swym życiu i z pomocą ducha Jehowy rozgłaszają wieść o tym rządzie po całym świecie (Zach. 4:6). Czy regularnie bierzesz udział w tej działalności? Czy jako głosiciel Królestwa starasz się robić postępy, na przykład spędzać w służbie więcej czasu lub pełnić ją bardziej skutecznie? Niektórzy podnoszą jej jakość, robiąc lepszy użytek z Biblii. Apostoł Paweł, który miał zwyczaj ‛prowadzić rozważania na podstawie Pism’, oświadczył: „Słowo Boże jest żywe i oddziałuje z mocą” (Dzieje 17:2, 3; Hebr. 4:12).

8, 9. (a) Jakie przeżycia ukazują wartość posługiwania się Biblią w służbie? (b) Jak można nabrać wprawy w korzystaniu ze Słowa Bożego?

⁸ Głosząc od domu do domu, pewien brat przeczytał rozmówcy słowa z Księgi Daniela 2:44 i wyjaśnił, jak Królestwo Boże zaprowadzi prawdziwy pokój i bezpieczeństwo. Wówczas mężczyzna ten, będący katolikiem, powiedział: „Bardzo sobie cenię, że nie mówił pan sam od siebie, ale otworzył Biblię i pokazał mi ten fragment”. Gdy inny głosiciel odczytał werset wyznawczyni prawosławia, kobieta zadała szereg ciekawych pytań, na które brat i jego żona odpowiedzieli również na podstawie Biblii. Później domowniczka przyznała: „Czy wiecie, dlaczego z wami rozmawiałam? Przyszliście do mnie z Biblią i z niej czytaliście”.

⁹ Rzecz jasna nasza literatura jest ważna i powinniśmy proponować ją ludziom. Ale najważniejsza jest Biblia. Jeśli wcześniej nie miałeś zwyczaju regularnie posługiwać się nią w służbie, postanów to zmienić. Mógłbyś na  przykład wybrać kilka kluczowych wersetów, które objaśniają, czym jest Królestwo Boże i jak rozwiąże konkretne problemy trapiące mieszkańców twojego terenu. Potem w czasie głoszenia staraj się je odczytywać.

Bądź dumny, że reprezentujesz imię Boże

10, 11. Jaki kontrast widać między Jezusem a licznym gronem jego rzekomych naśladowców, jeśli chodzi o stosunek do używania imienia Bożego?

¹⁰ „Wy (...) jesteście moimi świadkami — brzmi wypowiedź Jehowy — a ja jestem Bogiem” (Izaj. 43:12). Jezus Chrystus, najznamienitszy Świadek na rzecz Jehowy, poczytywał sobie za zaszczyt, że reprezentuje imię Boże i je oznajmia (odczytaj Wyjścia 3:15; Jana 17:6; Hebrajczyków 2:12). Ponieważ obwieszczał imię swego Ojca, został nazwany „Świadkiem Wiernym” (Obj. 1:5; Mat. 6:9).

¹¹ W przeciwieństwie do tego wyznawcy wielu religii, podający się za przedstawicieli Boga i Jego Syna, przejawiają haniebną postawę wobec imienia Bożego — ośmielają się nawet usuwać je ze swoich przekładów Biblii. Podobnego ducha odzwierciedla niedawna dyrektywa skierowana do biskupów katolickich, według której podczas liturgii nie należy używać ani wymawiać imienia Bożego w postaci tetragramu JHWH *. Cóż za naganny sposób myślenia!

12. Jak w roku 1931 słudzy Jehowy jeszcze ściślej się z Nim utożsamili?

¹² Prawdziwi chrześcijanie — wzorem Chrystusa oraz „wielkiego obłoku świadków” z czasów przedchrześcijańskich — z dumą posługują się imieniem Bożym (Hebr. 12:1). W roku 1931 przyjęli nazwę Świadkowie Jehowy, czym jeszcze wyraźniej pokazali, z kim pragną się identyfikować (odczytaj Izajasza 43:10-12). W ten sposób w szczególnym sensie stali się ‛ludźmi nazwanymi od imienia Bożego’ (Dzieje 15:14, 17).

13. Jak możemy pokazać, że jesteśmy godni nazywać się Świadkami Jehowy?

¹³ Jak każdy z nas może pokazywać, że jest godzien nosić to wyjątkowe miano? Przede wszystkim powinniśmy wiernie dawać świadectwo o Bogu. Paweł napisał: „‚Każdy, kto wzywa imienia Jehowy, będzie wybawiony’. Ale jak będą wzywać tego, w którego nie uwierzyli? A jak uwierzą w tego, o którym nie słyszeli? A jak usłyszą bez głoszącego? A jak będą głosić, jeśliby nie zostali posłani?” (Rzym. 10:13-15). Poza tym powinniśmy taktownie demaskować fałszywe nauki religijne zniesławiające naszego Stwórcę — jak choćby naukę o ogniu piekielnym, która w gruncie rzeczy przypisuje Bogu miłości okrutne cechy Diabła (Jer. 7:31; 1 Jana 4:8; por. Marka 9:17-27).

14. Jak niektórzy reagują, gdy poznają imię Boże?

¹⁴ Czy jesteś dumny, że reprezentujesz święte imię naszego niebiańskiego Ojca? Czy pomagasz innym je poznać? W Paryżu pewna kobieta, usłyszawszy, że Świadkowie Jehowy znają imię Boże, poprosiła kolejną napotkaną głosicielkę o pokazanie go w jej własnej Biblii. Słowa z Psalmu 83:18 wywarły na nią ogromny wpływ. Zgodziła się na studium, została naszą siostrą i teraz wiernie usługuje w innym kraju. Gdy pewna katoliczka z Australii po raz pierwszy zobaczyła w Biblii imię Boże, rozpłakała się z radości. Od wielu lat jest pionierką stałą. Niedawno na Jamajce głosiciele pokazali rozmówczyni imię Boże w jej egzemplarzu Pisma Świętego i ona również z radości się popłakała. Bądź więc dumny, że reprezentujesz drogocenne imię Boże, i wzorem Jezusa obwieszczaj je wszystkim.

‛Nie miłuj świata’

15, 16. Jak prawdziwi chrześcijanie zapatrują się na świat i jakie pytania powinniśmy sobie zadać?

¹⁵ „Nie miłujcie świata ani tego, co na świecie. Jeżeli ktoś miłuje świat, nie ma w nim miłości do Ojca” (1 Jana 2:15). Świat z typowym dla niego cielesnym myśleniem przeciwstawia się Jehowie i Jego świętemu duchowi.  Dlatego prawdziwi naśladowcy Chrystusa nie tylko nie są częścią świata, ale też nie chcą go miłować. Zdają sobie sprawę, że — jak napisał uczeń Jakub — „przyjaźń ze światem jest nieprzyjaźnią z Bogiem” (Jak. 4:4).

¹⁶ W świecie, który nęci tyloma pokusami, usłuchanie przestrogi Jakuba może nie być łatwe (2 Tym. 4:10). Słusznie zatem Jezus modlił się za swych naśladowców: „Nie proszę, żebyś ich zabrał ze świata, ale żebyś czuwał nad nimi z powodu niegodziwca. Nie są częścią świata, jak i ja nie jestem częścią świata” (Jana 17:15, 16). Zastanów się: „Czy naprawdę staram się nie być częścią świata? Czy inni znają mój pogląd na święta i zwyczaje sprzeczne z Biblią, jak również na te, które może nie mają pogańskiego pochodzenia, ale wyraźnie odzwierciedlają ducha świata?” (2 Kor. 6:17; 1 Piotra 4:3, 4).

17. Co może skłonić szczerych ludzi do opowiedzenia się po stronie Jehowy?

¹⁷ To prawda, że nasze oparte na Biblii stanowisko nie zjedna nam uznania w oczach świata, może jednak zaciekawić ludzi o szczerych sercach. Gdy takie osoby widzą, że nasza wiara jest mocno oparta na Piśmie Świętym i wpływa na całe nasze życie, mogą niejako powiedzieć do pomazańców: „Pójdziemy z wami, bo słyszeliśmy, że z wami jest Bóg” (Zach. 8:23).

Okazuj prawdziwą chrześcijańską miłość

18. Na czym polega miłość do Jehowy i do bliźnich?

¹⁸ Jezus oświadczył: „Masz miłować Jehowę, twojego Boga, całym swym sercem i całą swą duszą, i całym swym umysłem” oraz: „Masz miłować swego bliźniego jak samego siebie” (Mat. 22:37, 39). Taka miłość (po grecku agápe) wypływa z poczucia moralności i opiera się na poszanowaniu zasad, obowiązkowości oraz przyzwoitości, ale nie wyklucza głębokich emocji. Może skłaniać do ciepłych, a nawet gorących uczuć (1 Piotra 1:22). Jaskrawo kontrastuje z samolubstwem, bo uwidacznia się w słowach i czynach świadczących o bezinteresowności (odczytaj 1 Koryntian 13:4-7).

19, 20. Opowiedz przeżycia ukazujące siłę oddziaływania chrześcijańskiej miłości.

¹⁹ Ponieważ miłość jest wynikiem oddziaływania świętego ducha Bożego, więc dzięki niej prawdziwi chrześcijanie potrafią dokonać  czegoś, co innym się nie udaje — na przykład przezwyciężyć bariery rasowe, kulturowe czy polityczne (odczytaj Jana 13:34, 35; Gal. 5:22). Miłość taka wywiera ogromne wrażenie na osobach przyrównanych do owiec. Gdy w Izraelu młody mężczyzna będący Żydem po raz pierwszy przyszedł na chrześcijańskie zebranie, ze zdumieniem patrzył, jak bracia pochodzenia żydowskiego i arabskiego wspólnie wielbią Jehowę. W rezultacie zaczął regularnie uczęszczać na zebrania i zgodził się studiować Biblię. Czy okazujesz braciom taką szczerą miłość? I czy dokładasz starań, by w Sali Królestwa serdecznie witać nowych — bez względu na ich narodowość, kolor skóry lub pozycję społeczną?

²⁰ Jako prawdziwi chrześcijanie staramy się okazywać miłość wszystkim. W Salwadorze młoda głosicielka prowadziła studium biblijne z 87-letnią gorliwą katoliczką. Pewnego dnia kobieta ta poważnie zachorowała i trafiła do szpitala. Gdy wróciła do domu, nasze siostry odwiedzały ją i dbały, żeby miała co jeść. Trwało to około miesiąca. W tym czasie nie zaszedł do niej nikt z jej współwyznawców. Co z tego wynikło? Kobieta pozbyła się wizerunków, wystąpiła z Kościoła i wznowiła studium Biblii. Widać więc, że chrześcijańska miłość rzeczywiście ma siłę oddziaływania. Może poruszyć czyjeś serce mocniej niż słowa.

21. Jak możemy zapewnić sobie bezpieczną przyszłość?

²¹ Już wkrótce Jezus powie do wszystkich swoich rzekomych naśladowców: „Nigdy was nie znałem! Odstąpcie ode mnie, czyniciele bezprawia” (Mat. 7:23). Dlatego wydawajmy owoce, które przynoszą chlubę zarówno Ojcu, jak i Synowi. Jezus oświadczył: „Każdy, kto słyszy te moje słowa i wprowadza je w czyn, zostanie przyrównany do męża roztropnego, który zbudował swój dom na masywie skalnym” (Mat. 7:24). Jeśli więc okażemy się prawdziwymi naśladowcami Chrystusa, zyskamy uznanie Boże i zapewnimy sobie bezpieczną przyszłość — jak człowiek, który zbudował dom na skale!

[Przypis]

Czy zapamiętałeś?

• Co odróżnia prawdziwych naśladowców Chrystusa od fałszywych?

• Po jakich owocach można rozpoznać prawdziwych chrześcijan?

• Jakie cele dotyczące wydawania chrześcijańskich owoców możesz sobie wytknąć?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 13]

Czy regularnie posługujesz się Biblią w służbie kaznodziejskiej?

[Ilustracja na stronie 15]

Czy inni znają twój pogląd na niebiblijne święta?