Nie zasmucajmy świętego ducha Jehowy
„Nie zasmucajcie świętego ducha Bożego, którym zostaliście opieczętowani” (EFEZ. 4:30).
1. Co Jehowa uczynił dla milionów ludzi i jaki nakłada to na nich obowiązek?
DLA milionów ludzi żyjących w dzisiejszym znękanym świecie Jehowa uczynił coś niezwykłego. Pociągnął ich do siebie za pośrednictwem swego jednorodzonego Syna, Jezusa Chrystusa (Jana 6:44). Należymy do tego grona, jeśli oddaliśmy się Bogu i żyjemy zgodnie ze swoim ślubem. A skoro zostaliśmy ochrzczeni w imię ducha świętego, to mamy też obowiązek postępować według ducha (Mat. 28:19).
2. Jakie kwestie omówimy w niniejszym artykule?
2 Gdy ‛siejemy ze względu na ducha’, przyoblekamy się w nową osobowość (Gal. 6:8; Efez. 4:17-24). Ale apostoł Paweł udziela nam przestrogi przed ‛zasmucaniem świętego ducha Bożego’ (odczytaj Efezjan 4:25-32). Przeanalizujmy zatem jego wypowiedzi. Co Paweł miał na myśli? W jaki sposób ktoś oddany Jehowie mógłby zasmucać Jego świętego ducha? I jak się tego ustrzec?
Co Paweł miał na myśli
3. Jak byś wyjaśnił sens wypowiedzi z Efezjan 4:30?
3 Najpierw zwróćmy uwagę na werset 30. Paweł napisał: „Nie zasmucajcie świętego ducha Bożego, którym zostaliście opieczętowani na dzień uwolnienia na podstawie okupu”. Apostoł pragnął, by jego umiłowani współwyznawcy nie narażali na szwank swojego usposobienia duchowego. To właśnie duchem Bożym zostali „opieczętowani na dzień uwolnienia na podstawie okupu”. Dla lojalnych pomazańców duch ten był i nadal jest pieczęcią, czyli „zadatkiem tego, co ma przyjść” (2 Kor. 1:22). Owa pieczęć wskazuje, że należą oni do Boga i że oczekują życia w niebie. Liczba ostatecznie opieczętowanych wyniesie 144 000 (Obj. 7:2-4).
4. Dlaczego nie możemy sobie pozwolić na zasmucanie ducha Bożego?
4 Kto zasmuca ducha świętego, może z czasem odsunąć się od Boga, który w końcu całkowicie przestanie na niego oddziaływać swą czynną siłą. Wiedział o tym Dawid. Po tym, jak zgrzeszył z Batszebą, pokornie i ze skruchą błagał Jehowę: „Nie odrzucaj mnie sprzed swojego oblicza i racz mi nie odbierać swego świętego ducha” (Ps. 51:11). Jedynie ci pomazańcy, którzy okażą się ‛wierni aż do śmierci’, otrzymają „koronę” nieśmiertelnego życia w niebie (Obj. 2:10; 1 Kor. 15:53). Również chrześcijanie mający nadzieję ziemską potrzebują ducha świętego, jeśli chcą dochować lojalności Bogu i dzięki wierze w ofiarę okupu otrzymać dar życia (Jana 3:36; Rzym. 5:8; 6:23). A zatem wszyscy musimy się wystrzegać zasmucania świętego ducha Jehowy.
Jak moglibyśmy zasmucać ducha
5, 6. W jaki sposób chrześcijanin mógłby zasmucać ducha Jehowy?
5 Jako ludzie oddani Bogu jesteśmy w stanie unikać zasmucania ducha świętego. W tym celu musimy ‛stale postępować i żyć według ducha’. Nie ulegniemy wtedy złym pragnieniom ciała i nie będziemy przejawiać niegodziwych cech (Gal. 5:16, 25, 26). Ale mogłoby się to zmienić. Gdyby ktoś stopniowo, niepostrzeżenie skłaniał się ku postępowaniu sprzecznemu z Biblią, Księgą natchnioną duchem Jehowy, w pewnej mierze zasmucałby tego ducha.
6 A jeżeli ktoś stale sprzeciwiałby się kierownictwu ducha świętego, ewidentnie zasmucałby tego ducha i tym samym jego Dawcę, Jehowę. Aby więc dowiedzieć się, jak należy postępować i jak unikać zasmucania ducha Bożego, przyjrzyjmy się bliżej wypowiedzi z Listu do Efezjan 4:25-32.
Jak unikać zasmucania ducha
7, 8. Wyjaśnij, dlaczego musimy być prawdomówni.
7 Bądźmy prawdomówni. W Liście do Efezjan 4:25 apostoł Paweł napisał: „Odrzuciwszy fałsz, mówcie prawdę każdy ze swym bliźnim, ponieważ jesteśmy członkami należącymi do siebie nawzajem”. Skoro żyjemy w jedności i ‛należymy do siebie nawzajem’, z pewnością nie będziemy działać przewrotnie ani też rozmyślnie oszukiwać współwyznawców, gdyż równałoby się to kłamstwu. Każdy, kto by trwał w takim postępowaniu, straciłby więź z Bogiem (odczytaj Przysłów 3:32).
8 Zwodnicze słowa i czyny mogłyby zagrozić jedności zboru. Dlatego naśladujmy proroka Daniela, który był godny zaufania i przeciw któremu nikt ‛nie zdołał znaleźć nic złego’ (Dan. 6:4). Pamiętajmy też, co wynika z rady udzielonej przez Pawła współwyznawcom mającym nadzieję niebiańską: skoro każdy członek „ciała Chrystusowego” należy do pozostałych pomazańców, to musi zachowywać jedność z całym tym gronem prawdomównych naśladowców Jezusa (Efez. 4:11, 12). Jeśli spodziewamy się żyć wiecznie w ziemskim raju, również powinniśmy być prawdomówni i w ten sposób umacniać jedność całej naszej społeczności braterskiej.
9. Dlaczego tak ważne jest stosowanie się do rady z Efezjan 4:26, 27?
9 Przeciwstawiajmy się Diabłu i nie nastręczajmy mu sposobności do wyrządzenia nam duchowej szkody (Jak. 4:7). Duch święty pomaga nam dawać odpór Szatanowi. Może na przykład powstrzymać nas przed wpadnięciem w niepohamowany gniew. Paweł napisał: „Bądźcie srodze zagniewani, a jednak nie grzeszcie; niech słońce nie zachodzi nad waszym rozdrażnieniem ani nie zostawiajcie miejsca Diabłu” (Efez. 4:26, 27). Jeśli z uzasadnionych powodów rzeczywiście ogarnie nas złość, natychmiast pomódlmy się w myślach o „spokojnego ducha”, dzięki czemu łatwiej się opanujemy i nie zasmucimy ducha Bożego (Prz. 17:27). Nie trwajmy w gniewie i nie pozwólmy, by Szatan skłonił nas do złego postępowania (Ps. 37:8, 9). Jednym ze sposobów przeciwstawiania się Diabłu jest szybkie zażegnywanie konfliktów zgodnie ze wskazówkami udzielonymi przez Jezusa (Mat. 5:23, 24; 18:15-17).
10, 11. Dlaczego nie wolno kraść ani dopuszczać się innych form nieuczciwości?
10 Nie ulegajmy pokusie do kradzieży i innych form nieuczciwości. Na ten temat Paweł napisał: „Kto kradł, niech już nie kradnie, ale niech raczej ciężko pracuje, wykonując swymi rękami dobrą pracę, aby mieć z czego udzielić będącemu w potrzebie” (Efez. 4:28). Gdyby oddany Bogu chrześcijanin dopuścił się kradzieży, tak naprawdę ‛targnąłby się na imię Boga’ i ściągnął na nie hańbę (Prz. 30:7-9). Nawet ubóstwo nie usprawiedliwia postępków złodzieja. Osoby, które kochają Boga i bliźnich, rozumieją, że nic nie uzasadnia kradzieży (Marka 12:28-31).
11 Paweł mówił nie tylko o tym, czego nie należy robić, ale też, co trzeba czynić. Jeśli żyjemy i postępujemy według ducha, to będziemy ciężko pracować, by troszczyć się o nasze rodziny oraz „mieć z czego udzielić” innym (1 Tym. 5:8). Jezus i apostołowie odkładali pieniądze na pomoc biednym, tymczasem Judasz Iskariot je podbierał (Jana 12:4-6). Ten zdrajca z pewnością nie pozwalał, by kierował nim duch Boży. My natomiast pragniemy poddawać się pod wpływ ducha świętego i tak jak Paweł ‛we wszystkim postępować uczciwie’ (Hebr. 13:18). W ten sposób unikamy zasmucania ducha Jehowy.
Co jeszcze pomoże nam unikać zasmucania ducha
12, 13. (a) Jakiej mowy musimy się wystrzegać zgodnie z Efezjan 4:29? (b) W jaki sposób powinniśmy się wypowiadać?
12 Baczmy na to, co mówimy. Paweł polecił: „Niech z waszych ust nie wychodzi żadna zgniła wypowiedź, lecz wszelka wypowiedź dobra ku zbudowaniu, stosownie do potrzeby, aby słuchającym udzielić czegoś korzystnego” (Efez. 4:29). Po raz kolejny apostoł nie tylko wyjaśnia, czego się wystrzegać, ale też pokazuje, co należy robić. Poddając się wpływowi ducha Bożego, będziemy ‛wypowiadać to, co dobre ku zbudowaniu, aby słuchającym udzielić czegoś korzystnego’. Nie pozwólmy także, by z naszych ust wyszła jakakolwiek „zgniła wypowiedź”. Greckie słowo przetłumaczone na „zgniła” może się odnosić do gnijących owoców, ryb lub mięsa. Takie rzeczy niewątpliwie budziłyby w nas odrazę i podobnie powinniśmy traktować mowę, która w oczach Jehowy jest niestosowna.
13 Nasza mowa musi być przyzwoita, życzliwa, „przyprawiona solą” (Kol. 3:8-10; 4:6). Powinna być dla ludzi ze świata dowodem, że jesteśmy inni. Pomagajmy zatem bliźnim dostrzec tę różnicę i mówmy to, co ‛dobre ku zbudowaniu’. Psalmista śpiewał: „Niechaj wypowiedzi moich ust i rozmyślanie mego serca staną się miłe tobie, Jehowo, moja Skało i mój Wykupicielu” (Ps. 19:14).
14. Czego musimy się wyzbyć zgodnie z Efezjan 4:30, 31?
14 Wyzbądźmy się goryczy, srogiego zagniewania, obelżywej mowy i wszelkiego zła. Przestrzegłszy przed zasmucaniem ducha Bożego, Paweł dodał: „Wszelka złośliwa gorycz i gniew, i srogie zagniewanie, i krzyk, i obelżywa mowa niech będą spośród was usunięte wraz z wszelkim złem” (Efez. 4:30, 31). Ponieważ jesteśmy niedoskonali, wszyscy musimy podejmować wysiłki, by kontrolować swe myśli i czyny. Gdybyśmy pozwalali sobie na „złośliwą gorycz i gniew, i srogie zagniewanie”, zasmucalibyśmy ducha Bożego. Podobny efekt miałoby rozpamiętywanie wyrządzonych nam krzywd, żywienie urazy albo niechęć do pogodzenia się z winowajcą. Nawet ten, kto tylko sporadycznie lekceważy rady biblijne, może rozwinąć w sobie niegodziwe cechy i w końcu zgrzeszyć przeciw duchowi świętemu, sprowadzając na siebie zgubę.
15. Jak powinniśmy postąpić, gdy ktoś nas skrzywdzi?
15 Bądźmy życzliwi, współczujący i chętnie przebaczajmy. Paweł napisał: „Stańcie się jedni dla drugich życzliwi, tkliwie współczujący, wspaniałomyślnie przebaczając sobie nawzajem, jak i wam Bóg przez Chrystusa wspaniałomyślnie przebaczył” (Efez. 4:32). Choćby ktoś nas głęboko zranił, naśladujmy Boga, zdobywając się na przebaczenie (Łuk. 11:4). Załóżmy, że współwyznawca wyraził się o nas krytycznie. Aby wyjaśnić sytuację, postanawiamy z nim porozmawiać. Winowajca okazuje szczerą skruchę i prosi o przebaczenie. Ale nie możemy poprzestać na samym wybaczeniu. W Księdze Kapłańskiej 19:18 czytamy: „Nie wolno ci wywierać pomsty ani żywić urazy do synów swego ludu; i masz miłować swego bliźniego jak samego siebie. Jam jest Jehowa”.
Potrzeba czujności
16. Jakich zmian może wymagać postanowienie, by nie zasmucać ducha Jehowy?
16 Pokusa do uczynienia czegoś, co nie podobałoby się Bogu, może się pojawić nawet wtedy, gdy jesteśmy sami. Załóżmy, że jakiś brat słucha nieodpowiedniej muzyki. Z czasem odczuwa wyrzuty sumienia, ponieważ zignorował rady biblijne publikowane przez „niewolnika wiernego i roztropnego” (Mat. 24:45). Modli się w tej sprawie i przypomina sobie słowa z Listu do Efezjan 4:30. Postanawia wystrzegać się wszystkiego, czym zasmucałby ducha Jehowy, i od tej pory zdecydowany jest nie słuchać wątpliwej muzyki. Bóg na pewno pobłogosławi jego staraniom. Stale więc róbmy, co w naszej mocy, by nie zasmucać ducha Bożego.
17. Co mogłoby się stać, gdybyśmy nie czuwali i nie prosili Boga o pomoc?
17 Gdybyśmy nie zachowywali czujności i nie prosili Boga o pomoc, moglibyśmy dopuścić się czegoś nieczystego lub niegodziwego i w rezultacie zasmucić Jego ducha. Ponieważ duch ten pozwala wydawać przymioty cechujące samego Boga, więc zasmucanie ducha świętego to w rzeczywistości zasmucanie Jehowy. Z pewnością nie chcemy tak postępować (Efez. 4:30). W I wieku żydowscy uczeni w piśmie obciążyli się grzechem, oskarżając Jezusa, iż dokonuje cudów mocą Szatana (odczytaj Marka 3:22-30). Ci wrogowie Syna Bożego ‛bluźnili przeciwko duchowi świętemu’, toteż popełnili grzech niewybaczalny. Obyśmy nigdy tak nie postąpili!
18. Jak ktoś mógłby ustalić, czy nie popełnił grzechu niewybaczalnego?
18 Ponieważ nie chcemy nawet zbliżyć się do czegoś, co mogłoby nas doprowadzić do takiego grzechu, nie zapominajmy o wezwaniu Pawła i nie zasmucajmy ducha Bożego. A w jakiej sytuacji jest ktoś, kto jednak poważnie zgrzeszył? Jeśli okazał skruchę i przyjął pomoc starszych, to może żywić przekonanie, że uzyskał przebaczenie Boga i nie zgrzeszył przeciwko Jego duchowi. Z pomocą Jehowy będzie też wystrzegał się wszystkiego, czym ponownie mógłby zasmucić Jego ducha.
19, 20. (a) Od jakiego postępowania powinniśmy stronić? (b) Na co musimy być zdecydowani?
19 Za pośrednictwem ducha świętego Jehowa umacnia wśród swego ludu miłość, radość i jedność (Ps. 133:1-3). Nie zasmucajmy więc ducha Bożego szkodliwym plotkowaniem lub podważaniem autorytetu mężczyzn zamianowanych pod jego kierownictwem (Dzieje 20:28; Judy 8). Przeciwnie, dbajmy w zborze o jedność i wzajemny szacunek. Nie możemy też pozwolić, by wśród nas powstawały zamknięte dla innych grupki. Apostoł Paweł napisał: „Usilnie zachęcam was, bracia, przez imię naszego Pana, Jezusa Chrystusa, żebyście wszyscy mówili zgodnie i żeby nie było wśród was rozdźwięków, ale żebyście byli stosownie zjednoczeni, mając ten sam umysł i ten sam tok myśli” (1 Kor. 1:10).
20 Jehowa pragnie stale nas wspierać we właściwym postępowaniu. Prośmy zatem o świętego ducha Bożego i bądźmy zdecydowani go nie zasmucać. Nieustannie ‛siejmy ze względu na ducha’, pilnie zabiegając o jego kierownictwo teraz i przez całą wieczność.
Jak byś odpowiedział?
• Co oznacza zasmucanie ducha Bożego?
• Jak ktoś oddany Jehowie mógłby zasmucać Jego ducha?
• Jak się wystrzegać zasmucania ducha świętego?
[Pytania do studium]
[Ilustracja na stronie 30]
Szybko zażegnujmy konflikty
[Ilustracja na stronie 31]
Które owoce najlepiej obrazują twoją mowę?