„Duch bada wszystko, nawet głębokie sprawy Boże” (1 KOR. 2:10).

1. Na jaką rolę ducha świętego zwrócił uwagę Paweł w 1 Koryntian 2:10 i jakie w związku z tym nasuwają się pytania?

JAKŻE sobie cenimy oddziaływanie świętego ducha Bożego! W Biblii czytamy o nim, że jest wspomożycielem i darem, że może świadczyć i że się za nami ujmuje (Jana 14:16; Dzieje 2:38; Rzym. 8:16, 26, 27). Na jeszcze jedną istotną rolę ducha świętego wskazał apostoł Paweł, gdy powiedział: „Duch bada wszystko, nawet głębokie sprawy Boże” (1 Kor. 2:10). Jehowa rzeczywiście używa swej czynnej siły, by odsłaniać nam trudne zagadnienia duchowe. Czy bez tej pomocy rozumielibyśmy Jego zamierzenie? (Odczytaj 1 Koryntian 2:9-12). Nasuwają się jednak pytania: W jaki sposób ‛duch bada głębokie sprawy Boże’? Za czyim pośrednictwem Jehowa objawiał je w I wieku? Przez kogo i jak ‛duch bada te głębokie sprawy’ w naszych czasach?

2. Na jakie dwa sposoby miał oddziaływać duch święty?

² O dwojakim oddziaływaniu ducha świętego powiedział kiedyś Jezus. Na krótko przed swą śmiercią obiecał apostołom: „Wspomożyciel, duch święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, ten was nauczy wszystkiego i przywiedzie wam na pamięć wszystko, co ja wam powiedziałem” (Jana 14:26). Duch święty miał więc nauczać i przypominać. Po pierwsze, miał pomagać chrześcijanom w pojęciu spraw, których do tej pory nie rozumieli, a po drugie, miał im przywodzić na pamięć dotychczasowe wyjaśnienia i wskazywać ich odpowiednie zastosowanie.

Jak duch działał w I wieku

3. Jak Jezus wskazał, że „głębokie sprawy Boże” będą stopniowo wyjawiane?

³ Chociaż Jezus objawił swym uczniom sporo nowych prawd, nadal musieli się oni  dużo nauczyć. Dlatego Syn Boży oznajmił apostołom: „Mam wam jeszcze wiele do powiedzenia, ale w tej chwili nie możecie tego znieść. Kiedy jednak ten przybędzie — duch prawdy — wprowadzi was w całą prawdę” (Jana 16:12, 13). Jezus wskazał więc, że dzięki duchowi Bożemu głębokie prawdy będą stopniowo wyjawiane.

4. Czego duch święty nauczył Piotra i co mu przypomniał w dniu Pięćdziesiątnicy?

⁴ ‛Duch prawdy przybył’ w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e., gdy został wylany na około 120 chrześcijan zebranych w Jerozolimie. Towarzyszyły temu widzialne i słyszalne znaki (Dzieje 1:4, 5, 15; 2:1-4). Uczniowie zaczęli mówić różnymi językami „o wspaniałych rzeczach Bożych” (Dzieje 2:5-11). Nastał teraz czas na objawienie czegoś nowego. Owo wylanie ducha świętego przepowiedziano w proroctwie Joela (Joela 2:28-32). Ale obserwatorzy nie spodziewali się takiego spełnienia tych słów. Apostoł Piotr szczegółowo wyjaśnił, co się wtedy stało (odczytaj Dzieje 2:14-18). Skąd miał tę wiedzę? Pouczony przez ducha świętego, zrozumiał, że wydarzenia te są spełnieniem tamtego starożytnego proroctwa. Ponadto dzięki działaniu ducha przypomniał sobie nie tylko słowa Joela, ale też dwa psalmy Dawida (Ps. 16:8-11; 110:1; Dzieje 2:25-28, 34, 35). Wszyscy zgromadzeni mogli zobaczyć i usłyszeć, jak wyjaśniona została jedna z głębokich spraw Bożych.

5, 6. (a) Na jakie ważne pytania trzeba było znaleźć odpowiedź po wejściu w życie nowego przymierza? (b) Z czyjej inicjatywy rozpatrywano te kwestie i jak podejmowano decyzje?

⁵ W I wieku jeszcze wiele innych spraw wymagało wyjaśnienia. Należały do nich na przykład kwestie związane z nowym przymierzem, które zaczęło obowiązywać od dnia Pięćdziesiątnicy. Czy obejmuje ono jedynie Żydów i prozelitów? Czy skorzystają z niego również poganie i czy otrzymają ducha świętego? (Dzieje 10:45). Czy mężczyźni spośród pogan muszą najpierw poddać się obrzezaniu i zacząć przestrzegać Prawa Mojżeszowego? (Dzieje 15:1, 5). Były to niezwykle istotne pytania. Zbadanie tych ważkich kwestii wymagało pomocy ducha Bożego. Ale poprzez kogo miał on oddziaływać?

⁶ Sprawy te rozpatrzono z inicjatywy odpowiedzialnych braci. Piotr, Paweł i Barnabas, obecni na spotkaniu ówczesnego ciała kierowniczego, przypomnieli, jak Jehowa zwrócił uwagę na nieobrzezanych pogan (Dzieje 15:7-12). Pod kierownictwem ducha świętego rozważono te fakty w świetle Pism Hebrajskich i podjęto decyzję. Potem listownie poinformowano o niej wszystkie zbory (odczytaj Dzieje 15:25-30; 16:4, 5; Efez. 3:5, 6).

7. W jaki sposób objaśniono wiele głębokich prawd?

⁷ Wiele innych kwestii zostało objaśnionych w natchnionych listach Jana, Piotra, Jakuba i Pawła. Ale w pewnym momencie — gdy Pisma Greckie były już skompletowane — dar prorokowania przeminął, a Jehowa przestał objawiać wiedzę w nadprzyrodzony sposób (1 Kor. 13:8). Czy duch święty dalej będzie dla chrześcijan źródłem pouczeń i przypomnień? Czy będzie im pomagał badać głębokie sprawy Boże? Tak wynikało z proroctw.

Jak duch działa w czasie końca

8, 9. Kto miał „jaśnieć” duchową wnikliwością w czasie końca i w jakim sensie?

⁸ W odniesieniu do czasu końca pewien anioł zapowiedział: „Wnikliwi będą jaśnieć jak blask przestworza, a ci, którzy prowadzą wielu do prawości, jak gwiazdy — po czas niezmierzony, na zawsze. (...) I nastanie obfitość prawdziwej wiedzy” (Dan. 12:3, 4). Kim są wnikliwi, którzy mieli jaśnieć? Wskazówkę znajdujemy w przypowieści Jezusa  o pszenicy i chwastach. Omawiając tę przypowieść, Syn Boży wspomniał o „zakończeniu systemu rzeczy” i oznajmił: „W owym czasie prawi będą świecić jasno jak słońce w królestwie ich Ojca” (Mat. 13:39, 43). Jezus utożsamił też „prawych” z „synami królestwa” — z chrześcijańskimi pomazańcami (Mat. 13:38).

⁹ Czy „jaśnieć” mieli wszyscy namaszczeni naśladowcy Chrystusa? W pewnym sensie tak, ponieważ wszyscy chrześcijanie mają uczestniczyć w dziele głoszenia i czynienia uczniów oraz budować współwyznawców na zebraniach. Pomazańcy mają świecić w tych dziedzinach przykładem (Zach. 8:23). Ponadto w okresie końca miały być objawione kolejne głębokie prawdy. Wspomniane już proroctwo Daniela zostało ‛zapieczętowane’ właśnie do tego czasu (Dan. 12:9). Przez kogo i w jaki sposób duch będzie badał te duchowe kwestie?

10. (a) Za czyim pośrednictwem duch objawia głębokie prawdy w dniach ostatnich? (b) Wyjaśnij, jak zmieniało się zrozumienie spraw związanych z wielką duchową świątynią Jehowy.

¹⁰ Kiedy przychodzi czas na dokładniejsze wyjaśnienie jakiegoś ważnego zagadnienia, w zrozumieniu go duch święty pomaga  odpowiedzialnym przedstawicielom klasy „niewolnika wiernego i roztropnego” w Biurze Głównym (Mat. 24:45; 1 Kor. 2:13). Członkowie Ciała Kierowniczego wspólnie omawiają kwestie wymagające uściślenia (Dzieje 15:6). Rezultaty takiej analizy publikują potem dla pożytku nas wszystkich (Mat. 10:27). Jeżeli z czasem okazuje się, że potrzebne są dalsze uściślenia, „niewolnik” otwarcie o nich informuje (zobacz ramkę  „Jak duch pogłębiał nasze zrozumienie spraw związanych ze świątynią duchową”).

Jak odnosić pożytek z oddziaływania ducha Bożego

11. Jaką korzyść z tego, że duch święty objawia głębokie sprawy Boże, odnoszą wszyscy chrześcijanie?

¹¹ Z tego, że duch święty objawia głębokie sprawy Boże, odnoszą korzyść wszyscy wierni słudzy Jehowy. Tak jak pierwsi chrześcijanie studiujemy, a potem dzięki duchowi świętemu przypominamy sobie odpowiednie informacje i możemy je właściwie zastosować (Łuk. 12:11, 12). Nie potrzebujemy jakiegoś szczególnego świeckiego wykształcenia, by pojąć głębokie prawdy duchowe objaśniane na łamach naszej literatury (Dzieje 4:13). Co jednak robić, aby lepiej rozumieć te kwestie? Omówmy kilka wskazówek.

12. Kiedy powinniśmy modlić się o ducha świętego?

¹² Módl się o ducha świętego. Kiedy zamierzamy przeanalizować jakieś zagadnienie biblijne, najpierw powinniśmy poprosić Jehowę, by zechciał nam zapewnić kierownictwo swego ducha. Warto o tym pamiętać nawet wtedy, gdy jesteśmy sami lub gdy na studium nie możemy poświęcić zbyt wiele czasu. Takie pokorne błagania niewątpliwie rozradują serce naszego Ojca niebiańskiego. Jak wskazał Jezus, Jehowa obficie udzieli ducha tym, którzy szczerze o niego proszą (Łuk. 11:13).

13, 14. Jaką rolę w pojmowaniu głębokich spraw Bożych odgrywa przygotowywanie się do zebrań?

¹³ Przygotowuj się do zebrań. „Niewolnik wierny i roztropny” dostarcza nam „pokarm we właściwym czasie”. Wywiązuje się z tego zadania, zaopatrując nas w oparte na Biblii materiały oraz opracowując program ich studiowania na cotygodniowych zebraniach. Z istotnych powodów zaleca, by pewne informacje rozważać w „całej społeczności braci” (1 Piotra 2:17; Kol. 4:16; Judy 3). Gdy według swych najlepszych możliwości stosujemy się do otrzymywanych zaleceń, współpracujemy z duchem Bożym (Obj. 2:29).

¹⁴ Kiedy przygotowujemy się do zebrań, starajmy się odczytywać podane wersety i analizować, jak każdy z nich wiąże się z omawianym tematem. Dzięki temu stopniowo pogłębimy swoje zrozumienie Biblii (Dzieje 17:11, 12). Czytany werset zostawi w umyśle trwały ślad, a duch Boży będzie mógł nam później przypomnieć ów fragment. Ponadto gdy patrzymy na wydrukowany tekst, angażujemy pamięć wzrokową i w przyszłości łatwiej nam będzie odnaleźć dany werset.

15. Dlaczego powinniśmy na bieżąco zapoznawać się z nowymi publikacjami i jak udaje ci się to osiągać?

 ¹⁵ Na bieżąco zapoznawaj się z nowymi publikacjami. Wprawdzie nie wszystkie artykuły omawiamy na zebraniach, ale wszystkie są przygotowywane dla naszego pożytku. Nawet wydania czasopism przeznaczone do rozpowszechniania są redagowane z myślą o nas. Z pewnością nieraz zdarzają się nam chwile, kiedy musimy na kogoś lub na coś poczekać. Warto wtedy mieć ze sobą publikację, której jeszcze nie przeczytaliśmy, i wykorzystywać takie okazje, by zaznajomić się choćby z jej fragmentem. Niejeden chrześcijanin jest z literaturą na bieżąco, gdyż podczas jazdy samochodem słucha nagrań artykułów. Wszystkie nasze publikacje są wnikliwie przygotowywane i dopasowywane do potrzeb przeciętnego czytelnika, dzięki czemu pogłębiają nasze docenianie spraw duchowych (Hab. 2:2).

16. Jaką odnosimy korzyść, gdy notujemy nasuwające się nam pytania i szukamy na nie odpowiedzi?

¹⁶ Rozmyślaj. Gdy czytasz Biblię lub oparte na niej publikacje, staraj się też rozmyślać. W trakcie lektury mogą ci się nasuwać różne pytania. Notuj je sobie, by później poszukać na nie odpowiedzi. Właśnie te sprawy, które nas zaintrygują, często badamy najgłębiej. Nabywając w ten sposób zrozumienia, wnosimy „rzeczy nowe” do swego osobistego „skarbca”, z którego w razie potrzeby możemy coś zaczerpnąć (Mat. 13:52).

17. Jak wygląda twoje studium osobiste lub rodzinne?

¹⁷ Wyznacz czas na wielbienie Boga w gronie rodziny. Ciało Kierownicze zachęca nas wszystkich do zarezerwowania sobie w tygodniu jednego wieczoru albo innej pory dnia na studium osobiste lub rodzinne. W zastosowaniu się do tej rady pomaga nam zmieniony plan zebrań. Jakie materiały rozważacie w trakcie tego wspólnego wieczoru? Niektórzy czytają Biblię i szukają dodatkowych objaśnień trudniejszych wersetów. Potem robią krótkie notatki we własnych egzemplarzach Biblii. Inni wspólnie omawiają różne zagadnienia pod kątem zastosowania ich przez domowników. Poza tym głowy rodzin często dobierają temat studium do potrzeb rodziny albo uwzględniają propozycje jej członków. Z czasem niewątpliwie nasuną ci się jeszcze inne pomysły na urozmaicenie tych wspólnych rozważań *.

18. Dlaczego nie powinniśmy się powstrzymywać od wnikania w głębokie prawdy ze Słowa Bożego?

¹⁸ Jezus zapowiedział, że duch święty będzie działał jako nasz wspomożyciel. Dlatego nie powinniśmy się powstrzymywać od wnikania w głębokie prawdy ze Słowa Bożego. Składają się one na skarb, jakim jest „poznanie Boga”. Biblia radzi nam, byśmy chętnie poszukiwali tych prawd (odczytaj Przysłów 2:1-5). Wyjawiają one, „co Bóg przygotował dla tych, którzy go miłują”. Gdy więc usilnie staramy się coraz lepiej poznawać Słowo Jehowy, będzie nas w tym wspierał Jego duch, który „bada wszystko, nawet głębokie sprawy Boże” (1 Kor. 2:9, 10).

[Przypis]

Jak byś odpowiedział?

• Na jakie dwa sposoby duch święty pomaga nam badać „głębokie sprawy Boże”?

• Za czyim pośrednictwem duch Boży objawiał głębokie prawdy w I wieku?

• Jak w naszych czasach duch święty umożliwia lepsze zrozumienie zagadnień biblijnych?

• Co trzeba robić, by odnosić pożytek z oddziaływania ducha świętego?

[Pytania do studium]

[Ramka na stronie 22]

 Jak duch pogłębiał nasze zrozumienie spraw związanych ze świątynią duchową

Jedną z „głębokich spraw Bożych” objawionych w I wieku było to, że przybytek i późniejsze świątynie stanowiły zapowiedź czegoś większego, co apostoł Paweł nazwał „prawdziwym namiotem, który postawił Jehowa, a nie człowiek” (Hebr. 8:2). Chodziło o wielką świątynię duchową, czyli strukturę umożliwiającą ludziom przystępowanie do Boga na podstawie ofiary złożonej przez Jezusa Chrystusa i dzięki jego służbie w charakterze Arcykapłana.

„Prawdziwy namiot” zaczął istnieć w 29 roku n.e., gdy Jezus został ochrzczony i uznany przez Jehowę za tego, który spełni rolę doskonałej ofiary (Hebr. 10:5-10). Po śmierci i zmartwychwstaniu Jezus wszedł do Miejsca Najświętszego duchowej świątyni i przedstawił wartość swej ofiary „przed osobą Boga” (Hebr. 9:11, 12, 24).

Jednakże w innym swoim liście apostoł Paweł napisał o namaszczonych chrześcijanach, że ‛rosną w świętą świątynię dla Jehowy’ (Efez. 2:20-22). Czy ta świątynia jest tym samym, co „prawdziwy namiot” opisany później w Liście do Hebrajczyków? Słudzy Jehowy myśleli tak przez dziesiątki lat. Wydawało się, że pomazańcy są na ziemi przygotowywani do tego, by stać się „kamieniami” w niebiańskiej świątyni Jehowy (1 Piotra 2:5).

Ale około roku 1971 odpowiedzialni członkowie klasy niewolnika zaczęli zdawać sobie sprawę, że świątynia, o której Paweł pisał do Efezjan, nie może być wielką duchową świątynią Jehowy. Gdyby „prawdziwy namiot” tworzyli wskrzeszeni pomazańcy, pojawiłby się on dopiero wraz z rozpoczęciem ich zmartwychwstania podczas „obecności Pana” (1 Tes. 4:15-17). A przecież o tym przybytku Paweł napisał: „Tenże namiot jest przykładem na czas wyznaczony, który już nastał” (Hebr. 9:9).

Dzięki wnikliwemu porównaniu tych i jeszcze innych wersetów zrozumiano, że świątynia duchowa nie może być dopiero budowana i że namaszczeni chrześcijanie nie są na ziemi kształtowani jako „kamienie” mające wejść w jej skład. Usługują natomiast na dziedzińcu i w Miejscu Świętym duchowej świątyni, codziennie składając Bogu „ofiarę wysławiania” (Hebr. 13:15).

[Ilustracja na stronie 23]

Jak możemy pogłębiać swoje zrozumienie „głębokich spraw Bożych”?