„Przywiodę ich do jedności jak trzodę w zagrodzie” (MICH. 2:12).

1. Jak w dziełach stwórczych uwidacznia się mądrość Boża?

PSALMISTA wykrzyknął: „Jakże liczne są twe dzieła, Jehowo! Wszystkie je uczyniłeś mądrze. Ziemia jest pełna twych tworów” (Ps. 104:24). Mądrość Boża uwidacznia się w zachwycająco skomplikowanej sieci życia — sieci zależności, którą tworzą niezliczone ziemskie organizmy: rośliny, zwierzęta, owady i drobnoustroje. Również w naszym ciele tysiące różnych elementów, począwszy od sporych organów, a skończywszy na mikroskopijnych strukturach wewnątrzkomórkowych, współpracuje ze sobą, byś mógł się cieszyć zdrowiem i dobrym samopoczuciem.

2. Dlaczego jedność panująca w zborze wczesnochrześcijańskim mogła się wydawać cudem? (Zobacz ilustrację na stronie 13).

² Jehowa tak stworzył ludzi, że są od siebie zależni. Każdy z nas ma indywidualne cechy charakteru, zdolności oraz odmienną powierzchowność. Dodatkowo Bóg wszczepił nam przymioty podobne do tych, które sam przejawia, dzięki czemu możemy ze sobą współpracować i na sobie polegać (Rodz. 1:27; 2:18). Jednakże świat ludzki jest dziś oddalony od Boga i nigdy nie był prawdziwie zjednoczony (1 Jana 5:19). A ponieważ do zboru wczesnochrześcijańskiego należeli ludzie z najróżniejszych środowisk — efescy niewolnicy, przedniejsze Greczynki, wykształceni Żydzi, dawni czciciele bożków — więc panująca wśród nich jedność mogła się wydawać istnym cudem (Dzieje 13:1; 17:4; 1 Tes. 1:9; 1 Tym. 6:1).

3. Jak w Biblii opisano jedność prawdziwych chrześcijan i jakie zagadnienia rozważymy w niniejszym artykule?

³ Dzięki religii prawdziwej ludzie mogą współpracować ze sobą tak zgodnie, jak różne narządy naszego ciała (odczytaj 1 Koryntian 12:12, 13). W niniejszym artykule odpowiemy na pytania: Jak religia prawdziwa jednoczy ludzi? Dlaczego tylko za sprawą Jehowy możliwa jest jedność wśród milionów osób pochodzących ze wszystkich narodów? Jakie przeszkody na drodze do jedności pomaga nam pokonać Bóg? I jak jedność wyróżnia prawdziwy chrystianizm na tle nominalnego chrześcijaństwa?

Jak religia prawdziwa jednoczy ludzi?

4. Jak religia prawdziwa jednoczy ludzi?

⁴ Wyznawcy religii prawdziwej uznają fakt, że Jehowa stworzył wszystko i z tego powodu jest prawowitym Władcą wszechświata (Obj. 4:11). Chociaż więc wywodzą się z różnych społeczeństw i mają różną sytuację życiową, stosują się do tych samych praw i zasad Bożych, zapisanych w Biblii. Słusznie też nazywają Jehowę swoim „Ojcem” (Izaj. 64:8; Mat. 6:9). Dlatego są dla siebie duchowymi braćmi i mogą się cieszyć wspaniałą jednością, o której psalmista napisał: „Oto jak dobrze i jak miło, gdy bracia mieszkają ze sobą w jedności!” (Ps. 133:1).

5. Jaka cecha przyczynia się do jedności wśród prawdziwych chrześcijan?

⁵ Mimo że prawdziwi chrześcijanie są niedoskonali, potrafią zachowywać jedność, gdyż nauczyli się okazywać sobie wzajemną miłość. Jehowa uczy ich miłości w szczególny sposób (odczytaj 1 Jana 4:7, 8). W Jego Słowie czytamy: „Przyodziejcie się w tkliwe uczucia: współczucie, życzliwość, uniżenie umysłu, łagodność i wielkoduszną cierpliwość.  Dalej znoście jedni drugich i wspaniałomyślnie przebaczajcie sobie nawzajem, jeśli ktoś ma powód do uskarżania się na drugiego. Jak Jehowa wspaniałomyślnie wam przebaczył, tak czyńcie i wy. A prócz tego wszystkiego przyodziejcie się w miłość, gdyż ona jest doskonałą więzią jedności” (Kol. 3:12-14). Owa „doskonała więź jedności”, czyli miłość, to podstawowa cecha wyróżniająca prawdziwych naśladowców Chrystusa. Zapewne osobiście przekonałeś się, że taka harmonia panuje tylko w religii prawdziwej (Jana 13:35).

6. Jak nadzieja Królestwa pomaga nam cieszyć się jednością?

⁶ Wierni czciciele Boga są zjednoczeni również dlatego, że za jedyną nadzieję dla ludzkości uznają niebiańskie Królestwo. Wiedzą, iż wkrótce zastąpi ono człowiecze rządy, a osoby posłuszne Bogu będą się cieszyć prawdziwym i trwałym pokojem (Izaj. 11:4-9; Dan. 2:44). Jezus o swych naśladowcach powiedział: „Nie są częścią świata, jak i ja nie jestem częścią świata” (Jana 17:16). Dlatego nie mieszają się oni w konflikty polityczne i zachowują jedność nawet wtedy, gdy wokół szaleje wojna.

Jedyne źródło duchowych pouczeń

7, 8. W jaki sposób Boże pouczenia przyczyniają się do naszej jedności?

⁷ Pierwsi chrześcijanie cieszyli się jednością, gdyż otrzymywali pouczenia i zachęty z jednego źródła. Wiedzieli, że Jezus udziela wskazówek i kieruje zborem za pośrednictwem ciała kierowniczego, w którego skład wchodzili apostołowie i starsi w Jerozolimie. Ci wierni mężczyźni opierali swe decyzje na Słowie Bożym i powiadamiali o nich zbory przez nadzorców podróżujących. O niektórych takich nadzorcach w Biblii napisano: „Gdy podróżowali przez miasta, przekazywali miejscowym do przestrzegania postanowienia powzięte przez apostołów i starszych, którzy byli w Jerozolimie” (Dzieje 15:6, 19-22; 16:4).

⁸ Podobnie w dzisiejszych czasach Ciało Kierownicze, złożone z chrześcijan namaszczonych duchem, przyczynia się do jedności zborów na całym świecie. Publikuje pokrzepiającą duchowo literaturę w różnych językach. Literatura ta jest oparta na Słowie Bożym, dlatego podawane w niej pouczenia nie pochodzą od ludzi, lecz od Jehowy (Izaj. 54:13).

9. Jak jednoczy nas uczestniczenie w dziele zleconym przez Boga?

⁹ Jednoczący wpływ na zbór wywierają również starsi, gdy przewodzą w działalności kaznodziejskiej. Więź jedności łącząca osoby współpracujące w służbie dla Boga daleko przewyższa relacje łączące ludzi w tym świecie. Zbór chrześcijański nie miał funkcjonować jako klub towarzyski — celem utworzenia go było wysławianie Jehowy i wykonywanie pewnych zadań: rozgłaszanie dobrej nowiny, czynienie uczniów i zachęcanie się nawzajem (Rzym. 1:11, 12; 1 Tes. 5:11; Hebr. 10: 24, 25). Dlatego apostoł Paweł pragnął usłyszeć o chrześcijanach, że ‛stoją niewzruszenie w jednym duchu, jedną duszą walcząc ramię w ramię za wiarę dobrej nowiny’ (Filip. 1:27).

10. Wymień czynniki, dzięki którym jesteśmy zjednoczeni jako lud Boży.

¹⁰ Tak więc jako słudzy Jehowy jesteśmy zjednoczeni, ponieważ uznajemy Jego zwierzchnictwo, kochamy braci, pokładamy nadzieję w Królestwie i szanujemy tych, których Bóg wyznaczył do sprawowania przewodnictwa. Ale Jehowa pomaga nam też przezwyciężać pewne skłonności będące następstwem odziedziczonego grzechu, które mogłyby zagrozić naszej jedności (Rzym. 12:2).

Przezwyciężanie pychy i zazdrości

11. Dlaczego pycha prowadzi do podziałów i jak Jehowa pomaga nam ją przezwyciężyć?

¹¹ Pycha dzieli ludzi. Człowiek pyszny uważa się za lepszego od innych i zazwyczaj czerpie samolubną przyjemność z przechwalania się. Taka postawa szkodzi jedności, przechwałki mogą bowiem wzbudzać zazdrość. Uczeń Jakub otwarcie przypomina: „Wszelkie takie chełpienie się jest niegodziwe” (Jak. 4:16). Traktowania innych jako gorszych nie da się pogodzić z miłością. Tymczasem Jehowa jest wzorem pokory, gdyż poświęca uwagę nam, niedoskonałym ludziom. Dawid napisał o Nim: „Pokora twoja czyni mnie wielkim” (2 Sam. 22:36). Pychy możemy się wyzbyć dzięki Słowu Bożemu, ponieważ Księga ta zaszczepia nam właściwy sposób myślenia. Apostoł Paweł zapytał pod natchnieniem: „Kto sprawia, że się różnisz od drugiego? I cóż masz, czego byś nie otrzymał? A jeśli istotnie otrzymałeś, to dlaczego się chełpisz, jak gdybyś nie otrzymał?” (1 Kor. 4:7).

12, 13. (a) Dlaczego łatwo może nas opanować zazdrość? (b) Co osiągamy, gdy patrzymy na innych tak jak Jehowa?

¹² Inną częstą przeszkodą na drodze do jedności jest zazdrość. Wszyscy odziedziczyliśmy niedoskonałość i dlatego mamy „skłonność do zawiści”. Nawet długoletni słudzy Boży mogą zazdrościć komuś sytuacji życiowej, dóbr materialnych, przywilejów lub umiejętności (Jak. 4:5). Na przykład brat mający rodzinę mógłby zazdrościć przywilejów służby, którymi cieszy się kaznodzieja pełnoczasowy, i nie zdawać sobie sprawy, że ten drugi w pewnym stopniu zazdrości mu rodziny i dzieci. Jak nie dopuścić, by takie odczucia nadwerężyły naszą jedność?

¹³ W unikaniu zazdrości pomoże nam pamiętanie, że Biblia przyrównuje namaszczonych członków zboru chrześcijańskiego do różnych części ciała (odczytaj 1 Koryntian 12:14-18). Chociaż oko jest bardziej wyeksponowane niż serce, czyż oba narządy nie są cenne? Podobnie Jehowa ceni w zborze wszystkich, mimo że niektórzy przez jakiś czas mogą być bardziej widoczni od pozostałych. Patrzmy zatem na braci tak jak Bóg. Nie zazdrośćmy im, lecz raczej szczerze się nimi interesujmy. Dzięki temu jeszcze wyraźniej pokażemy kontrast między prawdziwymi naśladowcami Chrystusa a ludźmi, którzy się tylko za takich podają.

Chrześcijaństwo naznaczone podziałami

14, 15. Jak w odstępczym chrześcijaństwie doszło do podziałów?

¹⁴ Jedność prawdziwych chrześcijan jaskrawo się odcina na tle konfliktów, w jakie wikłają się kościoły chrześcijaństwa. W IV wieku n.e. odstępcze chrześcijaństwo było już tak rozpowszechnione, że pogański cesarz Rzymu  postanowił przejąć nad nim kontrolę i w konsekwencji przyczynił się do umocnienia tej religii. Z czasem, w wyniku kolejnych schizm, sporo księstw i królestw oddzieliło się od Rzymu i niektóre utworzyły własne religie państwowe.

¹⁵ Wiele z tych krajów przez stulecia toczyło między sobą wojny. W XVII i XVIII wieku coraz więcej Brytyjczyków, Francuzów i Amerykanów zaczęło głośno deklarować oddanie dla ojczyzny i w rezultacie czymś w rodzaju religii stał się nacjonalizm. W kolejnych dwóch stuleciach ideologia ta zdominowała sposób myślenia większości ludzi na ziemi. Kościoły chrześcijaństwa rozpadły się na mnóstwo sekt, z których większość toleruje nacjonalistyczną postawę. Co więcej, obywatele jednego państwa walczą przeciwko obywatelom drugiego, choć są wyznawcami tej samej religii. W obecnych czasach sekciarskie poglądy i nacjonalizm wyraźnie dzielą chrześcijaństwo.

16. Jakie kwestie dzielą wyznawców chrześcijaństwa?

¹⁶ W XX wieku niektóre z setek odłamów chrześcijaństwa zainicjowały ruch ekumeniczny, który miał doprowadzić do zjednoczenia. Ale mimo dziesiątków lat starań połączyły się tylko nieliczne kościoły, a wśród wiernych nadal nie ma zgody w takich kwestiach, jak ewolucja, aborcja, homoseksualizm czy udzielanie święceń kapłańskich kobietom. Czasami duchowni próbują zjednoczyć członków różnych wyznań przez pomniejszanie znaczenia doktryn, które wcześniej doprowadziły do rozdźwięku. Ale takie podejście tylko osłabia wiarę ludzi i z pewnością nie pomaga osiągnąć jedności.

Religia prawdziwa pokonuje nacjonalizm

17. Jak religia prawdziwa miała zjednoczyć ludzi „pod koniec dni”?

¹⁷ Ludzkość jest dziś podzielona bardziej niż kiedykolwiek przedtem. Natomiast prawdziwych czcicieli Boga wyróżnia niespotykana jedność. Prorok Boży Micheasz oznajmił: „Przywiodę ich do jedności jak trzodę w zagrodzie” (Mich. 2:12). Micheasz przepowiedział, że czyste wielbienie Boga zostanie wyniesione ponad wszelkie inne formy wielbienia — czy to fałszywych bogów, czy ojczyzny. Napisał: „Stanie się pod koniec dni, że góra domu Jehowy będzie utwierdzona ponad szczytem gór i wyniesiona ponad wzgórza; i popłyną ku niej ludy. Bo wszystkie ludy, każdy z nich, będą chodzić w imieniu swego boga; my natomiast będziemy chodzić w imieniu Jehowy, naszego Boga” (Mich. 4:1, 5).

18. Jakich zmian pomogła nam dokonać religia prawdziwa?

¹⁸ Micheasz zapowiedział również, jak religia prawdziwa zjednoczy dawnych wrogów. „Wiele narodów pójdzie i powie: ‚Przyjdźcie i wstąpmy na górę Jehowy i do domu Boga Jakubowego; a on będzie nas pouczał o swoich drogach i będziemy chodzić jego ścieżkami’. (...) I przekują swe miecze na lemiesze, a swe  włócznie na noże ogrodnicze. Nie podniosą miecza, naród przeciw narodowi, ani się już nie będą uczyć wojowania” (Mich. 4:2, 3). Osoby, które przestają otaczać czcią fałszywych bogów lub państwo i oddają się Jehowie, jednoczą się z milionami Jego chwalców na całej ziemi. Bóg z kolei poucza ich o drodze miłości.

19. Czego dowodem jest jedność panująca wśród milionów wyznawców religii prawdziwej?

¹⁹ Ogólnoświatowa jedność prawdziwych chrześcijan jest wyjątkowym, wyraźnym dowodem na to, że Jehowa — posługując się duchem świętym — cały czas prowadzi swój lud. Osoby pochodzące ze wszystkich narodów cieszą się jednością na niespotykaną dotąd skalę. Stanowi to wspaniałe urzeczywistnienie słów z Księgi Objawienia 7:9, 14 oraz zapowiedź, że aniołowie Boży wkrótce uwolnią symboliczne wichry, które zniszczą obecny niegodziwy system rzeczy (odczytaj Objawienie 7:1-4, 9, 10, 14). Czy przynależność do zjednoczonej, ogólnoświatowej społeczności braterskiej nie jest ogromnym zaszczytem? Jak zatem osobiście możemy przyczyniać się do jedności? Sprawę tę omówimy w następnym artykule.

Jak byś odpowiedział?

• Jak religia prawdziwa jednoczy ludzi?

• Co musimy robić, aby panującej wśród nas harmonii nie zburzyła zazdrość?

• Dlaczego prawdziwych chrześcijan nie dzieli nacjonalizm?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 13]

Pierwsi chrześcijanie pochodzili z różnych kręgów społecznych i kulturowych

[Ilustracje na stronie 15]

Jak biorąc udział w pracach przy Sali Królestwa, przyczyniasz się do jedności?