Jezus powiedział słuchającym go ludziom: „Macie (...) być doskonali, tak jak wasz Ojciec niebiański jest doskonały”. Czy dzisiaj człowiek może ‛być doskonały’? (Mat. 5:48).

Aby znaleźć odpowiedź na powyższe pytanie, trzeba ustalić, w jakim znaczeniu w Biblii użyto słów „doskonały” i „doskonałość”. Nie wszystko, co w niej nazwano „doskonałym”, jest takie w sensie absolutnym. Oczywiście Jehowę cechuje absolutna doskonałość. Ale ludziom lub rzeczom można przypisać tylko względną doskonałość. Występujące w Biblii hebrajskie i greckie słowa tłumaczone na „doskonały” często znaczą „zupełny”, „dojrzały” lub „nienaganny” w świetle norm ustanowionych przez jakiś autorytet. W języku potocznym wyraz ten zazwyczaj używany jest w znaczeniu względnym. Na przykład mówi się o „doskonałej pogodzie”.

Adam i Ewa zostali stworzeni jako ludzie doskonali moralnie, duchowo i fizycznie. Byli tacy w myśl kryterium ustalonego przez Stwórcę. Ponieważ dopuścili się nieposłuszeństwa, przestali odpowiadać temu kryterium i w konsekwencji utracili doskonałość. Nie mogli więc przekazać jej swemu potomstwu. W ten sposób Adam na całą ludzkość sprowadził grzech, niedoskonałość i śmierć (Rzym. 5:12).

W Kazaniu na Górze Jezus wyjaśnił jednak, że nawet niedoskonali ludzie w pewnym sensie mogą być doskonali. W przemówieniu tym określił, na czym polega doskonała, zupełna miłość. Jest ona odzwierciedleniem miłości, jaką Bóg darzy ludzi. Jezus powiedział: „Miłujcie swych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują, żebyście się okazali synami waszego Ojca, który jest w niebiosach, ponieważ on sprawia, że jego słońce wschodzi nad niegodziwymi i dobrymi, on też sprawia, że deszcz pada na prawych i nieprawych” (Mat. 5:44, 45). Przejawiając miłość w tak szerokim zakresie, uczniowie Jezusa postępowaliby według doskonałego wzorca Bożego.

Obecnie Świadkowie Jehowy na całym świecie starają się darzyć innych właśnie taką głęboką miłością. Ludziom z różnych środowisk, ras i religii pragną pomagać w nabywaniu wiedzy z Pisma Świętego. W 236 krajach prowadzą z zainteresowanymi osobami ponad 7 milionów studiów biblijnych.

Jezus zapytał: „Jeśli miłujecie tych, którzy was miłują, jaką macie nagrodę? Czy tego samego nie czynią także poborcy podatkowi? A jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż nadzwyczajnego czynicie? Czy tego samego nie czynią także ludzie z narodów?” (Mat. 5:46, 47). Prawdziwi chrześcijanie nie faworyzują nikogo ze względu na wykształcenie albo pochodzenie, nie ograniczają też swej miłości do osób, które ją odwzajemniają. Pomagają biednym i chorym, młodym i starym. W ten sposób mogą naśladować miłość Jehowy i w pewnym sensie być doskonali.

Czy ludzie kiedykolwiek będą się cieszyć taką doskonałością, jaką utracił Adam? Oczywiście. Dzięki wierze w ofiarę okupu Jezusa posłuszna ludzkość dojdzie do pełnej doskonałości podczas jego Tysiącletniego Panowania, kiedy to ‛Syn Boży zniweczy dzieła Diabła’ (1 Jana 3:8).