Dlaczego po śmierci Nadaba i Abihu, synów Aarona, Mojżesz oburzył się na ich braci — Eleazara oraz Itamara — i co ułagodziło jego gniew? (Kapł. 10:16-20).

Krótko po wprowadzeniu na urząd kapłanów mających usługiwać w przybytku Jehowa zgładził dwóch synów Aarona, Nadaba i Abihu, ponieważ ofiarowali przed Bogiem niedozwolony ogień (Kapł. 10:1, 2). Pozostałym synom Aarona Mojżesz polecił, by nie obchodzili żałoby po swych braciach. Wkrótce potem oburzył się na Eleazara oraz Itamara, ponieważ nie zjedli nic z kozła stanowiącego dar ofiarny za grzech (Kapł. 9:3). Dlaczego tak zareagował?

Według wskazówek, które Bóg dał Mojżeszowi, kapłan składający ofiarę za grzech miał zjeść jej kawałek na dziedzińcu namiotu spotkania. W ten sposób niejako odpowiadał za grzechy tych, którzy przynosili ofiarę. Jednakże jeśli część jej krwi wnoszono do Miejsca Świętego, pierwszego pomieszczenia w sanktuarium, ofiary nie należało jeść. Miała być w całości spalona (Kapł. 6:24-26, 30).

Jak się wydaje, po tragicznych wydarzeniach tamtego dnia Mojżesz chciał upewnić się, że wszystkie wymagania Jehowy zostały spełnione. Gdy się dowiedział, że kozioł stanowiący dar ofiarny za grzech został spalony, z oburzeniem zapytał Eleazara i Itamara, dlaczego wbrew poleceniu Bożemu nie zjedli ofiary, której krwi nie wniesiono do Miejsca Świętego (Kapł. 10:17, 18).

Na pytanie Mojżesza odpowiedział Aaron, gdyż owi kapłani najwyraźniej uczynili tak z jego upoważnienia. Ponieważ dwaj synowie Aarona ponieśli śmierć, mógł się on zastanawiać, czy tego dnia kapłan może z czystym sumieniem spożywać ofiarę przebłagalną. Prawdopodobnie uznał, że spożycie jej nie cieszyłoby się uznaniem Jehowy — mimo iż Eleazar oraz Itamar nie byli odpowiedzialni za grzech Nadaba i Abihu (Kapł. 10:19).

Aaron mógł przede wszystkim sądzić, że członkowie jego rodziny, wykonując po raz pierwszy obowiązki kapłańskie, powinni byli dołożyć wszelkich starań, by spełnić wymagania Boże nawet w najdrobniejszych szczegółach. Imię Jehowy zostało jednak zbezczeszczone przez Nadaba i Abihu i spadł na nich gniew Boga. Z tego powodu Aaron mógł myśleć, że kapłani z rodziny, w której doszło do takiego grzechu, nie powinni spożywać świętego daru ofiarnego.

Mojżesz najwyraźniej zaakceptował odpowiedź brata, gdyż dalej czytamy: „Kiedy Mojżesz to usłyszał, znalazło to uznanie w jego oczach” (Kapł. 10:20). Wszystko przemawia za tym, że wyjaśnienie Aarona zadowoliło również Jehowę.