„Usłyszy Jehowa, gdy do niego zawołam” (PS. 4:3).

1, 2. (a) W jakim ciężkim położeniu znalazł się Dawid? (b) Które psalmy przeanalizujemy?

DAWID już od jakiegoś czasu sprawuje władzę w Izraelu. Teraz znajduje się w ciężkim położeniu. Jego syn Absalom uknuł spisek i kazał obwołać się królem. Wskutek tego Dawid musi opuścić Jerozolimę. Zdradzony przez zaufanego doradcę, z garstką wiernych towarzyszy idzie boso ku Górze Oliwnej i zalewa się łzami. Później Szimej, który należy do rodziny z domu króla Saula, ciska w Dawida kamieniami, rzuca proch i mu złorzeczy (2 Sam. 15:30, 31; 16:5-14).

² Czy wskutek tej udręki Dawid umrze w smutku i hańbie? Nie, ponieważ ufa Jehowie. Wyraźnie wynika to z Psalmu 3, który skomponował w związku z tą ucieczką. Ułożył również Psalm 4. Oba te utwory wyrażają przekonanie, że Jehowa wysłuchuje modlitw i na nie odpowiada (Ps. 3:4; 4:3). Uzmysławiają nam też, że Bóg dzień i noc troszczy się o swych wiernych sług — zapewnia im wsparcie i pokój oraz sprawia, że czują się bezpieczni (Ps. 3:5; 4:8). Rozważmy więc te psalmy i zobaczmy, jak umacniają one poczucie bezpieczeństwa i zaufanie do Jehowy.

Kiedy ‛wielu powstaje przeciwko nam’

3. W jakiej sytuacji znalazł się Dawid według Psalmu 3:1, 2?

³ Dawidowi doniesiono: „Serce mężów izraelskich jest za Absalomem” (2 Sam. 15:13). Zastanawiając się, jak Absalom zdołał zjednać sobie takie poparcie, Dawid pyta: „Jehowo, czemu się namnożyło moich wrogów? Czemu wielu powstaje przeciwko mnie? Wielu mówi o mojej duszy: ‚Nie ma dla niego wybawienia u Boga’” (Ps. 3:1, 2). Sporo Izraelitów uważa, że Jehowa nie wyzwoli Dawida z nieszczęścia sprowadzonego przez Absaloma i jego oddziały.

4, 5. (a) Czego Dawid był pewien? (b) Jaka istotna myśl kryje się w słowach „Ten, który podnosi mą głowę”?

⁴ Dawid nie traci jednak otuchy, bo bezgranicznie polega na Jehowie. Śpiewa: „Ty, Jehowo, jesteś tarczą wokół mnie, chwałą moją i Tym, który podnosi mą głowę” (Ps. 3:3). Jest pewny, że Jehowa go ochroni, tak jak tarcza chroni wojownika. Ten niemłody już król ucieka z głową zasłoniętą i pochyloną z powodu upokorzenia. Ale Najwyższy odmieni jego położenie i przywróci mu chwałę. Sprawi, że król znów się wyprostuje, podniesie głowę i będzie mógł ją trzymać wysoko. Dawid woła z przekonaniem, że Bóg mu odpowie. Czy i ty żywisz takie zaufanie do Jehowy?

⁵ Słowami „Ten, który podnosi mą głowę” Dawid poświadcza, że pomocy spodziewa się od Jehowy. W innym przekładzie oddano ten fragment następująco: „Ale Ty, PANIE, jesteś moją tarczą, moją chwałą, Ty mi pozwalasz stawić czoła wrogom” (Ps. 3:4, Przekład ekumeniczny 2001). W odniesieniu do omawianego wyrażenia w pewnym komentarzu powiedziano, że „podnoszący głowę” znaczy „to samo, co dodający odwagi” (Ps. 3:4,  Kruszyński, przypis). Dawid, siłą pozbawiony tronu, ma powód być przygnębiony. Jednak ‛jego głowa zostanie podniesiona’ — znów nabierze odwagi, otuchy i będzie całkowicie ufał Bogu.

‛Jehowa odpowie!’

6. Dlaczego Dawid wspomniał, że Jehowa odpowie na jego modlitwę ze swej świętej góry?

⁶ Ufając Jehowie i będąc pewnym Jego przychylności, Dawid śpiewa dalej: „Głosem swoim będę wołał do Jehowy, a on mi odpowie ze swej świętej góry” (Ps. 3:4). Na rozkaz króla Arka Przymierza, symbolizująca Bożą obecność, zostaje zabrana z powrotem na górę Syjon (odczytaj 2 Samuela 15:23-25). Słusznie zatem Dawid wspomina, że Jehowa odpowie na jego modlitwę właśnie stamtąd.

7. Dlaczego Dawid nie drżał ze strachu?

⁷ Dawid ma pewność, że nie modli się na próżno, i dlatego nie drży ze strachu. Śpiewa: „Ja zaś położę się i zasnę, i obudzę się, bo wspiera mnie Jehowa” (Ps. 3:5). Nawet w nocy, gdy niebezpieczeństwo ataku jest największe, Dawid nie boi się iść spać. Nie wątpi, że się obudzi, bo dawniejsze przeżycia utwierdzają go w przekonaniu, że zawsze może liczyć na wsparcie Boga. Również my możemy na nie liczyć, jeśli będziemy się trzymać „dróg Jehowy” i nigdy Go nie opuścimy (odczytaj 2 Samuela 22:21, 22).

8. Jak słowa z Psalmu 27:1-4 dowodzą, że Dawid polegał na Jehowie?

⁸ Ufność Dawida wyraźnie uwidacznia się w jeszcze innym jego psalmie, w którym znajdujemy następującą natchnioną wypowiedź: „Jehowa moim światłem i mym wybawieniem. Kogóż mam się lękać? Jehowa twierdzą mego życia. Kogóż mam się bać? (...) Choćby obóz rozbił przeciwko mnie namiot, serce moje bać się nie będzie. (...) O jedno poprosiłem Jehowę — właśnie tego będę wypatrywał: bym mógł mieszkać w domu Jehowy przez wszystkie dni swego życia, aby oglądać to, co jest rozkoszą Jehowy, i patrzeć z docenianiem na jego świątynię” (Ps. 27:1-4). Jeśli podzielasz uczucia tego sługi Bożego i pozwalają ci  na to warunki, będziesz regularnie spotykał się z innymi czcicielami Jehowy (Hebr. 10:23-25).

9, 10. Dlaczego wypowiedź z Psalmu 3:6, 7 wcale nie oznacza, jakoby Dawid pałał żądzą zemsty?

⁹ Chociaż Absalom dopuścił się zdrady i chociaż nielojalnie postąpiło wielu innych, Dawid śpiewa: „Nie będę się lękał dziesiątek tysięcy ludzi, którzy ze wszystkich stron ustawili się w szyku przeciwko mnie. Racz powstać, Jehowo! Wybaw mnie, mój Boże! Bo uderzysz w szczękę wszystkich moich nieprzyjaciół. Połamiesz zęby niegodziwców” (Ps. 3:6, 7).

¹⁰ Król nie pała żądzą zemsty. Jeśli jego wrogowie mieliby zostać ‛uderzeni w szczękę’, uczyniłby to Bóg. Dawid własnoręcznie wykonał odpis Prawa i pamięta, że Jehowa oznajmia w nim: „Pomsta jest moja i odpłata” (Powt. Pr. 17:14, 15, 18; 32:35). I jedynie Bóg może ‛połamać zęby niegodziwców’, czyli pozbawić ich możliwości wyrządzania krzywdy. Jehowa wie, którzy ludzie są źli, gdyż „widzi, jakie jest serce” (1 Sam. 16:7). Jakże jesteśmy wdzięczni, że dodaje nam wiary i sił do opierania się największemu niegodziwcowi, Szatanowi. Wkrótce — jak ryczący, ale pozbawiony zębów lew — zostanie on zamknięty w otchłani i przeznaczony na zagładę (1 Piotra 5:8, 9; Obj. 20:1, 2, 7-10).

„Wybawienie należy do Jehowy”

11. Dlaczego powinniśmy się modlić za współwyznawców?

¹¹ Dawid jest świadomy, że jedynie Jehowa może mu zapewnić upragnione wyzwolenie. Ale nie myśli tylko o sobie. Jaki los czeka naród wybrany przez Boga? Dawid trafnie kończy swój natchniony utwór słowami: „Wybawienie należy do Jehowy. Błogosławieństwo twoje spoczywa na twym ludzie” (Ps. 3:8). Co prawda zmaga się z ogromnymi problemami, ale pamięta też o całej społeczności sług Jehowy i ufa, że Bóg będzie im błogosławił. Czy i my nie powinniśmy myśleć o współwyznawcach? Pamiętajmy o nich, prosząc Jehowę, by udzielał im swego ducha, dzięki czemu będą mogli zdobywać się na odwagę i z pełnym zaufaniem głosić dobrą nowinę (Efez. 6:17-20).

12, 13. Jaki los spotkał Absaloma i jak na to zareagował Dawid?

¹² Absalom ginie haniebną śmiercią. Stanowi to ostrzeżenie dla wszystkich, którzy chcieliby gnębić innych, zwłaszcza Bożych pomazańców, do których należał Dawid (odczytaj Przysłów 3:31-35). W pewnym momencie dochodzi do bitwy i oddziały Absaloma zostają pokonane. On sam ucieka na mule, gdy nagle jego bujne włosy wplątują się w rozwidlone gałęzie potężnego drzewa. Absalom zawisa — jeszcze żyje, ale nie może nic zrobić. Wówczas Joab wbija trzy drzewca w jego serce i w ten sposób zadaje mu śmierć (2 Sam. 18:6-17).

¹³ Czy Dawid cieszy się na wieść o tym, co spotkało jego syna? Bynajmniej. Chodzi w tę i z powrotem, płacze i woła: „Synu mój, Absalomie, synu mój, synu mój, Absalomie! Obym to ja umarł zamiast ciebie, Absalomie, synu mój, synu mój!” (2 Sam. 18:24-33). Dopiero po słowach Joaba opanowuje swą bezdenną rozpacz. Jakże tragiczny koniec spotkał Absaloma, który zaślepiony ambicją postanowił walczyć przeciwko ojcu — pomazańcowi Jehowy — i przez to ściągnął na siebie zagładę! (2 Sam. 19:1-8; Prz. 12:21; 24:21, 22).

Dawid ponownie wyraża zaufanie do Jehowy

14. Co można powiedzieć o okolicznościach skomponowania Psalmu 4?

¹⁴ Podobnie jak Psalm 3, również Psalm 4 jest żarliwą modlitwą Dawida świadczącą o jego pełnym zaufaniu do Jehowy (Ps. 3:4; 4:3). Być może król skomponował go, by wyrazić ulgę i okazać wdzięczność Bogu po stłumieniu rebelii wznieconej przez Absaloma. Możliwe też, że ów utwór powstał z myślą o lewickich śpiewakach. Jakkolwiek było, przeanalizowanie go umocni naszą ufność do Jehowy.

15. Dlaczego z ufnością możemy modlić się do Jehowy w imię Jego Syna?

 ¹⁵ Dawid ponownie wyraża głębokie zaufanie do Boga i przekonanie o skuteczności modlitwy. Śpiewa: „Gdy wołam, odpowiedz mi, mój Boże prawy. W czasie udręki zgotuj mi szeroką przestrzeń. Okaż mi łaskę i wysłuchaj mą modlitwę” (Ps. 4:1). My również możemy żywić podobne przeświadczenie, jeśli trzymamy się zasad prawości. Pamiętając, że Jehowa, „Bóg prawy”, błogosławi swoim prostolinijnym sługom, możemy ufnie modlić się do Niego w imię Jego Syna, na podstawie wiary w okup (Jana 3:16, 36). Jakże wielkim spokojem nas to napełnia!

16. Dlaczego Dawid mógł nieraz czuć się przygnębiony?

¹⁶ Czasami przygnębiające okoliczności mogą ograbić nas z poczucia bezpieczeństwa. Zapewne zdarzało się to też Dawidowi, bo śpiewa: „Synowie ludzcy, dokądże chwała moja będzie znieważana, gdy wy miłujecie rzeczy daremne, gdy szukacie kłamstwa?” (Ps. 4:2). Określenia „synowie ludzcy” najwyraźniej użył w odniesieniu do społeczeństwa ludzkiego w sensie negatywnym. Wrogowie Dawida ‛miłują rzeczy daremne’. W przekładzie New International Version fragment ten brzmi: „Jak długo będziecie kochać złudzenia i szukać fałszywych bogów?”. Nawet jeśli czujemy się zniechęceni postępowaniem innych, dalej szczerze się módlmy i pokładajmy niezachwianą ufność w jedynym prawdziwym Bogu.

17. Na czym może polegać postępowanie zgodne z Psalmem 4:3?

¹⁷ O zaufaniu Dawida do Boga wyraźnie świadczą słowa: „Dowiedzcie się zatem, że Jehowa odróżni tego, który jest wobec niego lojalny; usłyszy Jehowa, gdy do niego zawołam” (Ps. 4:3). Odwaga i głęboka ufność do Jehowy są niezbędne, jeżeli chcemy pozostać lojalni. Cechy te potrzebne są na przykład członkom chrześcijańskiej rodziny, których krewny nie okazał skruchy i został wykluczony. Bóg błogosławi osobom lojalnym wobec Niego i Jego zasad. Z kolei lojalność i całkowite poleganie na Jehowie przyczyniają się do radości pośród Jego ludu (Ps. 84:11, 12).

18. Jak zgodnie z Psalmem 4:4 powinniśmy reagować na nieżyczliwe słowa lub złe traktowanie?

¹⁸ A jak zareagować w sytuacji, gdy ktoś powie lub zrobi coś, czym sprawi nam przykrość? Zdołamy zachować radość, jeśli postąpimy zgodnie ze słowami Dawida: „Bądźcie wzburzeni, lecz nie grzeszcie. Wypowiedzcie swe zdanie w swoim sercu, na swym łożu, i milczcie” (Ps. 4:4). Gdy spotykamy się z nieżyczliwym słowem lub czynem, wystrzegajmy się grzechu, jakim byłoby szukanie odwetu (Rzym. 12:17-19). Możemy wyrazić nasze uczucia „w swoim sercu, na swym łożu”. Niewykluczone, że dzięki modlitwie ujrzymy tę sprawę w innym świetle i pobudzani miłością, zechcemy przebaczyć (1 Piotra 4:8). Warto też wspomnieć tu o radzie apostoła Pawła najwyraźniej opartej na Psalmie 4:4: „Bądźcie srodze zagniewani, a jednak nie grzeszcie; niech słońce nie zachodzi nad waszym rozdrażnieniem ani nie zostawiajcie miejsca Diabłu” (Efez. 4:26, 27).

19. Jakie światło na nasze duchowe ofiary rzuca Psalm 4:5?

¹⁹ Dawid podkreśla potrzebę ufania Bogu, nawołując: „Składajcie ofiary prawości i ufajcie Jehowie” (Ps. 4:5). Ofiary Izraelitów miały wartość tylko wtedy, gdy były składane z właściwych pobudek (Izaj. 1:11-17). Aby więc nasze  duchowe ofiary cieszyły się uznaniem Boga, również musimy się kierować właściwymi pobudkami i w pełni Mu ufać (odczytaj Przysłów 3:5, 6; Hebrajczyków 13:15, 16).

20. Czym jest ‛światło oblicza Jehowy’?

²⁰ Król śpiewa dalej: „Wielu mówi: ‚Kto nam ukaże dobro?’ Podnieś nad nami światło swego oblicza, Jehowo” (Ps. 4:6). ‛Światło oblicza Jehowy’ oznacza Bożą przychylność (Ps. 89:15). Kiedy więc Dawid modli się: „Podnieś nad nami światło swego oblicza”, uprasza niejako: „Okaż nam łaskę”. Ponieważ ufamy Jehowie, cieszymy się Jego przychylnością i z radością pełnimy Jego wolę.

21. Czego możemy być pewni, jeśli zaangażujemy się w prowadzone dziś duchowe żniwo?

²¹ Dawid wygląda Bożych błogosławieństw, z których będzie się cieszył bardziej niż z czasu żniwa. Dlatego oświadcza: „Wlejesz w moje serce radość większą niż w czasie, gdy mają obfitość ziarna i młodego wina” (Ps. 4:7). Możemy być pewni, że zaznamy głębokiej radości, gdy w pełni zaangażujemy się w prowadzone dziś duchowe żniwo (Łuk. 10:2). Obecnie, razem z ‛pomnożonym narodem’ pomazańców przewodzących temu dziełu, cieszymy się ze stale rosnącej liczby ‛żniwiarzy’ (Izaj. 9:3). Czy z prawdziwym zadowoleniem bierzesz udział w tej radosnej pracy?

Ufnie podążaj naprzód, stale polegając na Bogu

22. Jak w myśl Psalmu 4:8 powodziło się Izraelitom, gdy przestrzegali prawa Bożego?

²² Dawid kończy swój psalm słowami: „W spokoju się położę i będę spał, bo ty sam, Jehowo, sprawiasz, że mieszkam bezpiecznie” (Ps. 4:8). Dopóki Izraelici trzymali się prawa Jehowy, dopóty zachowywali z Nim pokojowe stosunki i mogli być pewni Jego ochrony. Na przykład w okresie panowania Salomona „mieszkańcy Judy i Izraela (...) mieszkali bezpiecznie” (1 Król. 4:25). Gdy pokładali ufność w Bogu, cieszyli się pokojem, nawet jeśli spotykali się z wrogością okolicznych narodów. Tak jak Dawid, możemy spać spokojnie, ponieważ Jehowa zapewnia nam poczucie bezpieczeństwa.

23. Czego zaznamy, gdy będziemy całkowicie polegać na Bogu?

²³ Dalej ufnie podążajmy naprzód w służbie dla Jehowy. Módlmy się z wiarą, dzięki czemu doświadczymy „pokoju Bożego, który przewyższa wszelką myśl” (Filip. 4:6, 7). Zaznamy wtedy wyjątkowej radości! Z pewnością możemy też ufnie spoglądać w przyszłość, jeśli tylko stale polegamy na Jehowie.

Jak byś odpowiedział?

• Jakim problemom musiał stawić czoła Dawid z powodu Absaloma?

• Jak Psalm 3 budzi w nas otuchę?

• W jaki sposób Psalm 4 może umocnić nasze zaufanie do Jehowy?

• Jakie korzyści daje nam całkowite poleganie na Bogu?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 29]

Dawid ufał Jehowie nawet wtedy, gdy musiał uciekać przed Absalomem

[Ilustracje na stronie 32]

Czy całkowicie ufasz Jehowie?