„O głębokości Bożego bogactwa i mądrości, i wiedzy! Jakże niezbadane są jego sądy i jak nie do wyśledzenia jego drogi!” (RZYM. 11:33).

1. Co jest największym zaszczytem dla ochrzczonego sługi Bożego?

CO UWAŻASZ za największy zaszczyt, jaki cię kiedykolwiek spotkał? W pierwszej chwili może pomyślisz o jakimś zadaniu, które ci powierzono, albo o jakimś wyróżnieniu. Ale dla ochrzczonych sług Bożych największym zaszczytem jest to, że dano im możliwość zadzierzgnięcia bliskiej więzi z jedynym prawdziwym Bogiem, Jehową. Dzięki temu ‛zostali poznani przez niego’ (1 Kor. 8:3; Gal. 4:9).

2. Dlaczego okoliczność, że możemy poznawać Jehowę i że On poznał nas, to wyjątkowy zaszczyt?

² Dlaczego okoliczność, że możemy poznawać Jehowę i że On poznał nas, to wyjątkowy zaszczyt? Ponieważ Bóg jest nie tylko najwyższą Osobistością we wszechświecie, lecz również Obrońcą tych, których kocha. Prorok Nahum napisał pod natchnieniem: „Jehowa jest dobry, jest twierdzą w dniu udręki. I zna tych, którzy u niego szukają schronienia” (Nahuma 1:7; Ps. 1:6). W gruncie rzeczy nasze widoki na życie wieczne zależą od tego, czy będziemy poznawać prawdziwego Boga oraz Jego Syna, Jezusa Chrystusa (Jana 17:3).

3. Co wchodzi w zakres poznania Boga?

³ Aby poznać Boga, nie wystarczy dowiedzieć się, jak ma na imię. Trzeba poznawać Go jako Przyjaciela — zrozumieć, co Mu się podoba, a co budzi w Nim niechęć. Takiej znajomości Boga dowodzimy tym, że dostosowujemy do niej swe życie (1 Jana 2:4). Jeśli jednak rzeczywiście pragniemy znać Jehowę, potrzebne jest coś jeszcze. Musimy być świadomi nie tylko tego, czego do tej pory dokonał, ale też dlaczego podejmował określone działania. Im lepiej pojmujemy różne aspekty zamierzenia Jehowy, tym bardziej podziwiamy ‛głębokość Bożej mądrości’ (Rzym. 11:33).

Bóg, który powziął zamierzenie

4, 5. (a) Jakie jest biblijne znaczenie słowa „zamierzenie”? (b) Zilustruj, jak można zrealizować zamierzenie na różne sposoby.

⁴ Jehowa to Bóg realizujący pewne zamierzenie. Biblia wspomina o Jego „wiekuistym zamierzeniu” (Efez. 3:10, 11). Co znaczy to określenie? Używane w Biblii słowo „zamierzenie” odnosi się do konkretnego celu, który można osiągnąć na wiele sposobów.

⁵ Zilustrujmy to przykładem: Gdy ktoś postanawia wyruszyć w podróż do jakiegoś miejsca, dotarcie tam staje się jego celem, zamierzeniem. Człowiek ten może mieć do wyboru różne środki transportu i różne trasy. W drodze mogą go zaskoczyć trudne warunki pogodowe, korki uliczne albo blokady, które trzeba objechać. Ale niezależnie od tego, co będzie musiał zmienić, ostatecznie zrealizuje swój cel, gdy dotrze na miejsce.

6. Jak Jehowa okazuje elastyczność, realizując swoje zamierzenie?

⁶ Również Jehowa, realizując swoje wiekuiste zamierzenie, okazuje niezwykłą elastyczność. Gotów jest wprowadzić zmiany, aby uwzględnić wolną wolę swoich rozumnych stworzeń. Rozważmy na przykład, jak  obietnica dotycząca symbolicznego „potomstwa” ukazuje takie podejście Jehowy. Pierwotnie Bóg oznajmił Adamowi i Ewie: „Bądźcie płodni i stańcie się liczni oraz napełnijcie ziemię i opanujcie ją” (Rodz. 1:28). Czy bunt w ogrodzie Eden udaremnił to zamierzenie? Ależ nie! Jehowa natychmiast zareagował na zaistniałą sytuację i obrał inną drogę do celu. Zapowiedział pojawienie się „potomstwa”, które zniweczy skutki owej rebelii (Rodz. 3:15; Hebr. 2:14-17; 1 Jana 3:8).

7. Czego dowiadujemy się o Jehowie z tego, jak przedstawił siebie w Wyjścia 3:14?

⁷ Okoliczność, że urzeczywistniając swoje zamierzenie, Jehowa potrafi dostosować się do nowej sytuacji, harmonizuje z tym, jak sam siebie opisał. Gdy Mojżesz mówił o potencjalnych przeszkodach w wykonaniu powierzonego zadania, Bóg pokrzepił go słowami: „‚Okażę się, kim się okażę’. I dodał: ‚Oto, co masz powiedzieć synom Izraela: „Okażę się posłał mnie do was”’” (Wyjścia 3:14). Jehowa naprawdę potrafi stać się, kimkolwiek trzeba, by w pełni zrealizować powzięte zamierzenie! Wspaniale unaocznił to apostoł Paweł w 11 rozdziale Listu do Rzymian. Napisał tam o symbolicznym drzewie oliwnym. Przeanalizowanie tego przykładu umocni nasze docenianie głębi Bożej mądrości, niezależnie od tego, czy spodziewamy się życia w niebie, czy na ziemi.

Realizacja zamierzenia Jehowy a zapowiedziane „potomstwo”

8, 9. (a) Jakie cztery podstawowe fakty pomogą nam zrozumieć przykład o drzewie oliwnym? (b) Znalezienie odpowiedzi na jakie pytanie pozwoli nam dostrzec elastyczność Jehowy?

⁸ Aby zrozumieć przykład o drzewie oliwnym, musimy przypomnieć sobie cztery fakty dotyczące pojawienia się wspomnianego „potomstwa” i realizacji zamierzenia Bożego. Po pierwsze, Jehowa obiecał Abrahamowi, że ‛poprzez jego potomstwo na pewno będą sobie błogosławić wszystkie narody ziemi’ (Rodz. 22:17, 18). Po drugie, naród izraelski, wywodzący się od Abrahama, otrzymał możliwość stania się „królestwem kapłanów” (Wyjścia 19:5, 6). Po trzecie, gdy większość rodowitych Izraelitów odrzuciła Mesjasza, Jehowa postanowił w inny sposób utworzyć „królestwo kapłanów” (Mat. 21:43; Rzym. 9:27-29). Po czwarte, chociaż Jezus jest głównym przedstawicielem „potomstwa” Abrahama, również innym dano przywilej wejścia w skład owego grona (Gal. 3:16, 29).

⁹ Oprócz tego z Księgi Objawienia dowiadujemy się, że razem z Chrystusem w niebie będzie panować jeszcze 144 000 królów i kapłanów (Obj. 14:1-4). Nazwano ich też „synami Izraela” (Obj. 7:4-8). Ale czy wszyscy oni są rodowitymi Izraelitami, Żydami? Odpowiedź na to pytanie ukazuje, jak elastycznie Jehowa urzeczywistnia swoje zamierzenie. Zobaczmy, jak pomaga nam ją znaleźć apostoł Paweł w Liście do Rzymian.

„Królestwo kapłanów”

10. Jaką szczególną sposobność otrzymał naród izraelski?

¹⁰ Jak już wspomnieliśmy, najpierw wyłącznie cielesny Izrael otrzymał sposobność utworzenia „królestwa kapłanów i narodu świętego” (odczytaj Rzymian 9:4, 5). Do czego jednak doszło, gdy pojawił się na ziemi główny przedstawiciel obiecanego „potomstwa”? Czy pełna liczba 144 000 duchowych Izraelitów, mających utworzyć drugorzędną część „potomstwa” Abrahama, mogła być skompletowana spośród rodowitych Żydów?

11, 12. (a) Kiedy rozpoczęło się zgromadzanie członków niebiańskiego Królestwa i jaką postawę przyjęła większość ówczesnych Żydów? (b) Jak Jehowa zadbał o skompletowanie ‛pełnej liczby’ tych, którzy mieli stanowić „potomstwo” Abrahama?

¹¹ Odczytaj Rzymian 11:7-10. W I wieku n.e. Żydzi jako naród odrzucili Jezusa.  Dlatego przestali być jedynymi, którzy mieli tworzyć „potomstwo” Abrahama. Gdy jednak w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku rozpoczęło się zgromadzanie członków niebiańskiego „królestwa kapłanów”, niektórzy właściwie usposobieni Żydzi przyjęli to zaproszenie. Było ich kilka tysięcy — zaledwie „ostatek” w porównaniu z całym narodem izraelskim (Rzym. 11:5).

¹² Jak zatem Jehowa miał skompletować ‛pełną liczbę’ członków „potomstwa” Abrahama? (Rzym. 11:12, 25). Zwróćmy uwagę na odpowiedź udzieloną przez apostoła Pawła: „To nie znaczy, że słowo Boga zawiodło. Gdyż nie wszyscy, którzy wywodzą się z [cielesnego] Izraela, rzeczywiście są ‚Izraelem’. I nie wszyscy przez to, że stanowią potomstwo Abrahama, są dziećmi [należącymi do „potomstwa” Abrahama] (...). Znaczy to, że dzieci cielesne nie są rzeczywiście dziećmi Bożymi, ale dzieci według obietnicy — te są poczytywane za potomstwo” (Rzym. 9:6-8). Tak więc Jehowa nie założył, że członkami „potomstwa” Abrahama mogą być wyłącznie literalni potomkowie tego patriarchy.

Symboliczne drzewo oliwne

13. Co zostało zobrazowane przez: (a) drzewo oliwne, (b) korzeń, (c) pień, (d) gałęzie?

¹³ Dalej w swoim liście apostoł Paweł porównuje członków „potomstwa” Abrahama do gałęzi drzewa oliwnego (Rzym. 11:21) *. To ogrodowe drzewo oliwne obrazuje spełnienie się części zamierzenia Bożego związanej z przymierzem Abrahamowym. Korzeń owego drzewa jest święty i wyobraża Jehowę jako Tego, który daje życie Izraelowi duchowemu (Izaj. 10:20; Rzym. 11:16). Pień oznacza Jezusa jako głównego przedstawiciela „potomstwa” Abrahama. Z kolei gałęzie symbolizują ‛pełną liczbę’ członków drugorzędnej części jego „potomstwa”.

14, 15. Kogo ‛wyłamano’ z drzewa oliwnego, a kto został w to miejsce wszczepiony?

¹⁴ W przykładzie o drzewie oliwnym rodowitych Żydów, którzy odrzucili Jezusa, przyrównano do ‛wyłamanych gałęzi’ (Rzym. 11:17). Przez swoje postępowanie zaprzepaścili możliwość wejścia w skład „potomstwa” Abrahama. Kto jednak miał ich zastąpić? Z punktu widzenia cielesnych Izraelitów, którzy chełpili się swoim pochodzeniem, nikt inny nie wchodził w grę.  Ale już Jan Chrzciciel przestrzegł ich, że gdyby Jehowa chciał, mógłby wzbudzić Abrahamowi dzieci nawet z kamieni (Łuk. 3:8).

¹⁵ Co zatem Jehowa zrobił, aby urzeczywistnić swoje zamierzenie? Paweł wyjaśnia, że gałęzie dzikiego drzewa oliwnego zostały wszczepione w szlachetne drzewo w miejsce gałęzi wyłamanych (odczytaj Rzymian 11:17, 18). Analogicznie namaszczeni chrześcijanie z narodów, tacy jak ówcześni członkowie zboru w Rzymie, zostali niejako wszczepieni w owo symboliczne drzewo. W ten sposób weszli w skład „potomstwa” Abrahama. Pierwotnie byli niczym dzikie gałęzie — nie mieli możliwości skorzystania z tego wyjątkowego przymierza. Ale za sprawą Jehowy mogli się stać Żydami w sensie duchowym (Rzym. 2:28, 29).

16. Jak apostoł Piotr opisał sposób utworzenia nowego narodu duchowego?

¹⁶ Apostoł Piotr wyjaśnił to w następujący sposób: „Dla was zatem [Izraelitów duchowych, w tym chrześcijan pochodzenia pogańskiego] jest On [Jezus Chrystus] drogocenny, ponieważ wierzycie, dla tych zaś, którzy nie wierzą, ‚właśnie ten kamień, odrzucony przez budowniczych, stał się głowicą węgła’ oraz ‚kamieniem potknięcia i masywem skalnym obrazy’. (...) Lecz wy jesteście ‚rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem na szczególną własność — żebyście szeroko oznajmili wspaniałe przymioty’ tego, który was powołał z ciemności do swego zdumiewającego światła. Bo niegdyś nie byliście ludem, lecz teraz jesteście ludem Bożym; wy byliście tymi, którym nie okazywano miłosierdzia, lecz teraz jesteście tymi, którym miłosierdzie okazano” (1 Piotra 2:7-10).

17. Co Jehowa zrobił niejako „wbrew naturze”?

¹⁷ Jehowa uczynił coś, co dla wielu było ogromnym zaskoczeniem. Paweł opisał  to jako działanie „wbrew naturze” (Rzym. 11:24). Co to znaczy? Przeszczepienie dzikiej gałęzi na drzewo ogrodowe wydaje się czymś niezwykłym, wręcz nienaturalnym, zabieg taki stosowali jednak niektórzy ówcześni ogrodnicy *. Podobnie wyjątkowe działanie podjął Jehowa. Z żydowskiego punktu widzenia poganie nie mogli wydawać szlachetnych owoców. Ale Jehowa sprawił, że stali się częścią „narodu” wydającego owoce Królestwa (Mat. 21:43). Począwszy od roku 36 n.e., kiedy to został namaszczony Korneliusz — pierwszy nieobrzezany chrześcijanin wywodzący się z pogan — przed nieobrzezanymi nie-Żydami otworzyła się wspaniała możliwość: mogli być wszczepiani w symboliczne drzewo oliwne (Dzieje 10:44-48) *.

18. Jaką sposobność mieli rodowici Żydzi po roku 36?

¹⁸ Czy to oznaczało, że po roku 36 rodowici Żydzi stracili możliwość wejścia w skład „potomstwa” Abrahama? W żadnym wypadku. Apostoł Paweł wyjaśnił: „Oni także [rodowici Żydzi], jeśli nie będą dalej trwać w braku wiary, zostaną wszczepieni; bo Bóg potrafi ich znowu wszczepić. Jeżeli bowiem ty zostałeś odcięty od drzewa oliwnego, które z natury jest dzikie, i zostałeś wbrew naturze wszczepiony w ogrodowe drzewo oliwne, to o ileż bardziej ci, którzy są gałęziami naturalnymi, zostaną wszczepieni we własne drzewo oliwne!” (Rzym. 11:23, 24) *.

„Zostanie wybawiony cały Izrael”

19, 20. Co realizuje dziś Jehowa zgodnie z przykładem o drzewie oliwnym?

¹⁹ Jehowa rzeczywiście we wspaniały sposób realizuje swoje zamierzenie mające związek z „Izraelem Bożym” (Gal. 6:16). Apostoł Paweł zapowiedział, że „zostanie wybawiony cały Izrael” (Rzym. 11:26). W czasie ustalonym przez Jehowę „cały Izrael”, czyli pełna liczba Izraelitów duchowych, będzie działać w niebie w charakterze królów i kapłanów. Nic nie przeszkodzi w urzeczywistnieniu się zamierzenia Jehowy!

²⁰ Zgodnie z proroctwem „potomstwo” Abrahama — Jezus Chrystus oraz 144 000 pomazańców — zapewni błogosławieństwa „ludziom z narodów” (Rodz. 22:18; Rzym. 11:12). Dzięki temu wszyscy słudzy Boży odniosą korzyść z tego postanowienia. Doprawdy, rozmyślanie nad tym, jak Jehowa realizuje swoje wiekuiste zamierzenie, wzbudza w nas podziw dla „głębokości Bożego bogactwa i mądrości, i wiedzy” (Rzym. 11:33).

[Przypisy]

Czy zapamiętałeś?

• Czego uczymy się o Jehowie ze sposobu, w jaki realizuje On swoje zamierzenie?

• Co w 11 rozdziale Listu do Rzymian zostało zobrazowane przez...

drzewo oliwne?

korzeń?

pień?

gałęzie?

• Dlaczego opisany przez Pawła proces szczepienia był „wbrew naturze”?

[Pytania do studium]

[Ramka i ilustracja na stronie 24]

 Po co wszczepiać dzikie gałęzie w drzewo ogrodowe?

▪ Lucjusz Juniusz Moderatus Kolumella, rzymski żołnierz z I wieku n.e., który był też agronomem, napisał 12 ksiąg traktujących o życiu na wsi i uprawie roślin.

W księdze piątej zacytował starożytne przysłowie: „Ten, kto orze plantację oliwki, prosi ją o owoc; kto nawozi, błaga; kto przycina, zmusza”.

Po opisaniu drzew, które są zdrowe, ale nie wydają owocu, Kolumella zalecił następującą procedurę: „Należy je przewiercić galijską wiertarką i w ten otwór ciasno wsunąć zielony pęd dzikiej oliwki. W ten sposób drzewo, jakby ożywione płodnym nasieniem, staje się bardziej urodzajne” (O rolnictwie, tłum. I. Mikołajczyk).

[Ilustracja na stronie 23]

Czy rozumiesz przykład o drzewie oliwnym?