Przejdź do zawartości

Przejdź do spisu treści

Czy sobie przypominasz?

Czy sobie przypominasz?

Czy uważnie przeczytałeś ostatnie wydania Strażnicy? Spróbuj odpowiedzieć na poniższe pytania:

• Jakie trzy czynniki pomogą nam opierać się powszechnej tendencji do nieuczciwości?

Musimy: 1) rozwijać zdrową bojaźń przed Bogiem (1 Piotra 3:12); 2) szkolić sumienie na podstawie Biblii; 3) zadowalać się tym, co mamy (15.4, strony 6, 7).

• Skąd wiemy, że służąc Bogu z powagą, nie musimy zawsze przybierać surowej miny i możemy czasem się rozluźnić?

Wskazuje na to przykład Jezusa. Lubił on w przyjemnej atmosferze jadać posiłki z drugimi. Nie był nadmiernie poważny ani sztywny. Różne osoby, nawet dzieci, lgnęły do niego i swobodnie się przy nim czuły (15.4, strona 10).

• Co mogą zrobić małżonkowie, gdy czują, że więź między nimi się rozluźnia po przyjściu na świat dziecka?

Powinni nawzajem zapewniać się o łączącej ich miłości. Mąż może zadbać o to, by żona czuła się przy nim bezpieczna. Oboje potrzebują dobrej wymiany myśli — muszą rozmawiać o swoich emocjach i potrzebach fizycznych (1.5, strony 12, 13).

• Co obrazuje drzewo oliwne opisane w 11 rozdziale Listu do Rzymian?

Przykład o drzewie oliwnym odnosi się do drugorzędnej części „potomstwa” Abrahama — do Izraela duchowego. Korzeń tego symbolicznego drzewa wyobraża Jehowę, a pień — Jezusa. Gdy większość rodowitych Żydów odrzuciła Jezusa, ci z pogan, którzy uwierzyli, byli niejako wszczepiani w to drzewo, co umożliwiło skompletowanie pełnej liczby członków drugorzędnej części „potomstwa” Abrahama (15.5, strony 22-25).

• Jaką szczególnie dobrą nowinę zanosimy ubogim?

Dobra nowina dotyczy tego, że Bóg wyznaczył Jezusa na Króla. Jezus jako doskonały Władca potrafi zlikwidować ubóstwo. Dlaczego? Ponieważ ma panować nad całą ludzkością i dysponuje władzą umożliwiającą mu swobodę działania; współczuje ubogim; potrafi wyeliminować podstawową przyczynę biedy — wrodzoną skłonność człowieka do samolubstwa (1.6, strona 7).

• Co Jezus miał na myśli, gdy odrzekł Kajfaszowi: „Ty sam to powiedziałeś”? (Mat. 26:63, 64).

Zwrot „ty sam to powiedziałeś” najwyraźniej był popularnym hebrajskim idiomem oznaczającym odpowiedź twierdzącą. Arcykapłan Kajfasz zapytał Jezusa, czy jest on Chrystusem, Synem Bożym. Słowa: „Ty sam to powiedziałeś” stanowiły więc potwierdzenie (1.6, strona 18).

• Czy potencjalne potomstwo Jezusa, doskonałego człowieka, mogło stanowić część ofiary okupu?

Nie. Chociaż Jezus mógłby zostać ojcem miliardów doskonałych potomków, to jego potencjalne potomstwo nie stanowiło części okupu. Życiu Adama odpowiadało samo doskonałe życie Jezusa (1 Tym. 2:6) (15.6, strona 13).

• Jak chrześcijanie dowodzą, że biorą sobie do serca przestrogę dotyczącą fałszywych nauczycieli zanotowaną w Dziejach Apostolskich 20:29, 30?

Nie przyjmują ich w swoich domach ani ich nie pozdrawiają (Rzym. 16:17; 2 Jana 9-11). Nie czytają literatury odstępców, nie oglądają programów telewizyjnych z ich udziałem ani nie przeglądają ich stron internetowych (15.7, strony 15, 16).

• Kto powinien uczyć dzieci o Bogu?

Zgodnie z radami biblijnymi powinni w tym uczestniczyć zarówno ojciec, jak i matka (Prz. 1:8; Efez. 6:4). Badania dowodzą, że gdy przykładają się do tego oboje rodzice, wpływa to na dzieci pozytywnie (1.8, strony 6, 7).