„Nie chodzimy w zgodzie z ciałem, lecz w zgodzie z duchem” (RZYM. 8:4).

1, 2. (a) Do jakich niebezpiecznych sytuacji dochodzi, gdy podczas jazdy kierowca się dekoncentruje? (b) Jakim zagrożeniem może być rozproszenie uwagi pod względem duchowym?

„DEKONCENTRACJA za kierownicą jest dziś plagą, która zdaje się z każdym rokiem nasilać” — ocenił sekretarz Departamentu Transportu USA. Do urządzeń mogących odwracać uwagę kierowcy od jego najważniejszego zadania — prowadzenia pojazdu — zaliczają się telefony komórkowe. Ponad jedna trzecia osób objętych pewnym sondażem przyznała, że została lub prawie została uderzona przez samochód, w którym kierowca akurat korzystał z telefonu. Robienie dodatkowych rzeczy podczas jazdy może się wydawać praktyczne, ale bywa przyczyną tragedii.

² Analogicznie przedstawia się sprawa z naszą duchową pomyślnością. Podobnie jak zdekoncentrowany kierowca często nie zauważa zagrożenia, tak samo ktoś rozproszony pod względem duchowym łatwo może ponieść szkodę. Jeśli pozwolimy, by coś sprowadziło nas z właściwego chrześcijańskiego kursu i odwiodło od działalności teokratycznej, nasza wiara może ulec rozbiciu niczym okręt (1 Tym. 1:18, 19). Apostoł Paweł  ostrzegł przed tym niebezpieczeństwem, gdy pisał do współwyznawców w Rzymie: „Myślenie ciała oznacza śmierć, lecz myślenie ducha oznacza życie i pokój” (Rzym. 8:6). Co chciał przez to powiedzieć? Jak możemy unikać „myślenia ciała”, a rozwijać „myślenie ducha”?

„Nie podlegają potępieniu”

3, 4. (a) O jakiej osobistej walce napisał Paweł? (b) Dlaczego sytuacja Pawła powinna nas interesować?

³ W Liście do Rzymian Paweł opisał walkę, którą sam toczył — walkę między swym ciałem a umysłem (odczytaj Rzymian 7:21-23). Nie próbował siebie usprawiedliwiać ani się nad sobą użalać, jak gdyby ze względu na siłę grzechu nie mógł z tym nic zrobić. Był przecież dojrzałym, namaszczonym chrześcijaninem wyznaczonym na „apostoła dla narodów” (Rzym. 1:1; 11:13). Dlaczego więc wspomniał o tej osobistej walce?

⁴ Paweł uczciwie przyznał, że o własnych siłach nie byłby w stanie spełniać woli Bożej w takim stopniu, w jakim pragnął. Dlaczego? „Bo wszyscy zgrzeszyli i brakuje im chwały Bożej” (Rzym. 3:23). Jako potomek Adama, doświadczał skutków grzechu w swym niedoskonałym ciele. Dobrze go rozumiemy, ponieważ wszyscy jesteśmy niedoskonali i dzień w dzień toczymy podobną walkę. Ponadto wiele czynników mogłoby odwracać naszą uwagę i sprawić, że zboczymy z „wąskiej drogi prowadzącej do życia” (Mat. 7:14). Jednak tak jak w wypadku Pawła nasza sytuacja nie jest beznadziejna.

5. Gdzie Paweł znalazł pomoc?

⁵ Apostoł napisał: „Któż mnie wyratuje (...)? Dzięki niech będą Bogu przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana!” (Rzym. 7:24, 25). Następnie zwrócił się do tych, którzy są „w jedności z Chrystusem Jezusem”, czyli do namaszczonych chrześcijan (odczytaj Rzymian 8:1, 2). Za sprawą swego świętego ducha Jehowa uznaje ich za synów, powołując na „współdziedziców z Chrystusem” (Rzym. 8:14-17). Duch Boży w połączeniu z wiarą w Chrystusową ofiarę okupu umożliwia im odnoszenie zwycięstwa w walce opisanej przez Pawła, dzięki czemu „nie podlegają potępieniu”. Zostają uwolnieni „od prawa grzechu i śmierci”.

6. Dlaczego wszyscy słudzy Boży powinni zważać na słowa Pawła?

⁶ Chociaż Paweł został natchniony do przekazania tych słów namaszczonym chrześcijanom, to z jego wypowiedzi na temat ducha Bożego i ofiary okupu złożonej przez Chrystusa mogą skorzystać wszyscy chwalcy Jehowy, niezależnie od żywionej nadziei. Dlatego ważne jest, by każdy sługa Boży rozumiał te myśli i starał się odnosić z nich pożytek.

Jak Bóg „potępił grzech w ciele”

7, 8. (a) W jakim sensie Prawo było „słabe z powodu ciała”? (b) Czego Bóg dokonał za sprawą ducha świętego i ofiary okupu?

⁷ W 7 rozdziale Listu do Rzymian Paweł przyznał, że grzech z wielką mocą oddziałuje na niedoskonałe ciało. W następnym rozdziale opisał moc oddziaływania ducha świętego. Wyjaśnił, jak ów duch może pomagać chrześcijanom w walce z grzechem, aby żyli w harmonii z wolą Jehowy i cieszyli się Jego uznaniem. Wskazał, że za sprawą ducha świętego i ofiary okupu Bóg dokonał czegoś, czego nie było w stanie zapewnić Prawo Mojżeszowe.

⁸ Prawo to, złożone z wielu przykazań, potępiało grzeszników. Ponadto arcykapłani izraelscy, usługujący na mocy Prawa, byli niedoskonali i nie mogli złożyć odpowiedniej ofiary za grzech. Dlatego można powiedzieć, że Prawo było „słabe z powodu ciała”. Ale Bóg, „posyłając własnego Syna  w podobieństwie grzesznego ciała” i ofiarując go jako okup, „potępił grzech w ciele”, czym przezwyciężył ‛niemożność, która cechowała Prawo’. Dzięki temu na podstawie wiary w Jezusową ofiarę okupu pomazańcy są uznawani za prawych. Skierowano do nich zachętę, by ‛nie chodzili w zgodzie z ciałem, lecz w zgodzie z duchem’ (odczytaj Rzymian 8:3, 4). Jeżeli pragną uzyskać „koronę życia”, muszą wiernie trzymać się takiego postępowania aż do końca swojego ziemskiego biegu (Obj. 2:10).

9. W jakim znaczeniu słowo „prawo” występuje w Rzymian 8:2?

⁹ Paweł wspomniał nie tylko o „Prawie”, ale także o „prawie tego ducha” oraz „prawie grzechu i śmierci” (Rzym. 8:2). Co oznaczają te dwa ostatnie wyrażenia? Słowo „prawo” nie odnosi się tu do jakichś przepisów, tak jak w wypadku Prawa Mojżeszowego. W pewnym dziele wyjaśniono: „Greckie określenie tłumaczone tu na prawo oznacza wewnętrzną zasadę postępowania — dobrą lub złą — działającą niezmiennie niczym prawo. Opisuje również normę życiową obraną przez człowieka” (Nelson’s New Illustrated Bible Commentary).

10. W jakim sensie podlegamy prawu grzechu i śmierci?

¹⁰ Apostoł Paweł napisał: „Przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech — śmierć, i w taki sposób śmierć rozprzestrzeniła się na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli” (Rzym. 5:12). Każdy z nas, jako potomek Adama, podlega prawu grzechu i śmierci. Grzeszne ciało stale skłania nas do postępowania, które nie podoba się Bogu i którego rezultatem jest jedynie śmierć. W Liście do Galatów takie zachowania i cechy apostoł Paweł określił mianem „uczynków ciała”. Dodał też: „Ci, którzy się czegoś takiego dopuszczają, nie odziedziczą królestwa Bożego” (Gal. 5:19-21). Osoby te należą do tej samej kategorii, co ludzie chodzący w zgodzie z ciałem (Rzym. 8:4). Ich „wewnętrzna zasada postępowania” oraz ‛normy życiowe’ są na wskroś cielesne. Ale czy według ciała chodzą jedynie ci, którzy kalają się rozpustą, bałwochwalstwem, spirytyzmem lub popełniają inne poważne grzechy? Nie, gdyż uczynki ciała obejmują także zachowania, które ktoś mógłby uznawać jedynie za wady osobowości, na przykład zazdrość, napady gniewu, swary bądź zawiści.  Któż więc może powiedzieć, że całkowicie uwolnił się od chodzenia w zgodzie z ciałem?

11, 12. Jakie środki przedsięwziął Jehowa, by pomóc nam pokonać prawo grzechu i śmierci, i co musimy robić, jeśli chcemy cieszyć się Bożą przychylnością?

¹¹ Jakże się cieszymy, że Jehowa umożliwił nam pokonanie prawa grzechu i śmierci! Jezus oznajmił: „Bóg tak bardzo umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby nikt, kto w niego wierzy, nie został zgładzony, lecz miał życie wieczne”. Gdy otwieramy się na Bożą miłość i okazujemy wiarę w okup złożony przez Jezusa Chrystusa, możemy zostać uwolnieni od potępienia wynikającego z odziedziczonego grzechu (Jana 3:16-18). Zapewne wówczas zapragniemy wykrzyknąć podobnie jak Paweł: „Dzięki niech będą Bogu przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana!”.

¹² Nasza sytuacja przypomina sytuację kogoś, kto jest leczony z poważnej choroby. Jeśli pragnie całkowicie odzyskać zdrowie, musi słuchać wskazówek lekarza. Chociaż okazywanie wiary w okup może uwolnić nas od prawa grzechu i śmierci, nadal pozostajemy niedoskonali i grzeszni. Aby zyskać dobre zdrowie duchowe oraz cieszyć się przychylnością i błogosławieństwem Boga, potrzebujemy czegoś więcej. Jak wyjaśnił apostoł Paweł, musimy chodzić w zgodzie z duchem.

Na czym polega chodzenie w zgodzie z duchem?

13. Co to znaczy chodzić w zgodzie z duchem?

¹³ Kiedy chodzimy, stopniowo przemieszczamy się w określonym kierunku. Analogicznie chodzenie w zgodzie z duchem wymaga ciągłego robienia postępów duchowych, aczkolwiek nie oznacza duchowej doskonałości (1 Tym. 4:15). Dzień po dniu na miarę naszych najlepszych możliwości powinniśmy starać się chodzić, czyli żyć w zgodzie z tym, jak kieruje nami duch. ‛Postępowaniem według ducha’ zapewniamy sobie uznanie Boże (Gal. 5:16).

14. Czym się charakteryzują ludzie, którzy żyją „w zgodzie z ciałem”?

¹⁴ W Liście do Rzymian apostoł Paweł wspomniał następnie o dwóch grupach ludzi skupiających swe umysły na przeciwstawnych rzeczach (odczytaj Rzymian 8:5). Słowo „ciało” niekoniecznie oznacza tu ciało fizyczne. W Biblii niekiedy określa się  w ten sposób grzeszną, niedoskonałą naturę upadłego ciała. Natura ta jest przyczyną wspomnianego przez Pawła konfliktu między ciałem a umysłem. Jednak w przeciwieństwie do apostoła ci, którzy „są w zgodzie z ciałem”, nawet nie podejmują walki. Zamiast zapoznawać się z wymaganiami Boga i przyjmować Jego pomoc, ludzie tacy wolą ‛skupiać swe umysły na sprawach ciała’. Często koncentrują się na dogadzaniu ciału i zaspokajaniu fizycznych pragnień. Natomiast „ci, którzy są w zgodzie z duchem”, chcą skupiać umysły „na sprawach ducha” — na duchowych dobrodziejstwach i duchowej działalności.

15, 16. (a) Jak skupianie na czymś umysłu wpływa na nastawienie danej osoby? (b) Na czym koncentruje się dzisiaj większość ludzi?

¹⁵ Odczytaj Rzymian 8:6. Aby cokolwiek zrobić — czy to złego, czy dobrego — trzeba na tym skupić umysł. Ludzie stale skupiający umysł na tym, co cielesne, wkrótce rozwijają takie nastawienie, takie skłonności, które są całkowicie ukierunkowane na sprawy ciała. Zwykle wyłącznie na tym koncentrują się ich uczucia i zainteresowania.

¹⁶ Czym jest dzisiaj zaabsorbowana większość ludzi? Apostoł Jan napisał: „Wszystko na świecie — pragnienie ciała i pragnienie oczu, i popisywanie się swymi środkami do życia — nie pochodzi od Ojca, lecz pochodzi od świata” (1 Jana 2:16). Ludzie pragną między innymi takich rzeczy, jak swoboda seksualna, pozycja społeczna lub dobra materialne. Książki, czasopisma, gazety, filmy, programy telewizyjne oraz Internet są pełne takich treści, głównie dlatego, że większość ludzi na tym skupia swoje umysły i tego pożąda. Ale „myślenie ciała oznacza śmierć” — teraz duchową, a w niedalekiej przyszłości fizyczną. Skąd taki wniosek? „Ponieważ myślenie ciała oznacza nieprzyjaźń z Bogiem, bo nie jest podporządkowane prawu Bożemu ani w rzeczywistości być nie może. Toteż ci, którzy są w zgodzie z ciałem, nie mogą się podobać Bogu” (Rzym. 8:7, 8).

17, 18. Jak możemy rozwijać w sobie myślenie ducha i jakie przyniesie to rezultaty?

¹⁷ Z drugiej strony „myślenie ducha oznacza życie i pokój” — życie wieczne w przyszłości oraz wewnętrzny spokój i pokojowe stosunki z Bogiem już teraz. Jak możemy rozwijać w sobie „myślenie ducha”? Przez regularne skupianie umysłu na sprawach ducha i pozwalanie, by kształtowało się w nas duchowe nastawienie i skłonności. Gdy to robimy, nasz umysł jest ‛podporządkowany prawu Bożemu’ i pozostaje „w zgodzie” z myślami Jehowy. W razie pokusy nie będziemy mieli wątpliwości, jak postąpić. Będziemy pragnęli dokonać właściwego wyboru — takiego, który jest w zgodzie z duchem.

¹⁸ Jakież to zatem ważne, byśmy skupiali się na sprawach ducha! Czynimy tak, gdy ‛przystosowujemy swoje umysły do działalności’, podporządkowując życie zwyczajom duchowym, do których zalicza się regularna modlitwa, czytanie i studiowanie Biblii, chodzenie na zebrania oraz uczestniczenie w służbie kaznodziejskiej (1 Piotra 1:13). Zamiast pozwalać, by rozpraszały nas sprawy ciała, koncentrujmy umysły na sprawach ducha. Dzięki temu będziemy dalej chodzić w zgodzie z duchem. Zapewni to nam błogosławieństwa, gdyż myślenie ducha oznacza życie i pokój (Gal. 6:7, 8).

Czy potrafisz wyjaśnić?

• Jaka ‛niemożność cechowała Prawo’ i jak Bóg ją przezwyciężył?

• Czym jest „prawo grzechu i śmierci” i jak możemy się od niego uwolnić?

• Co musimy robić, by rozwijać w sobie „myślenie ducha”?

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronach 12, 13]

Czy chodzisz w zgodzie z ciałem, czy w zgodzie z duchem?