„Zaufaj Jehowie całym sercem i nie opieraj się na własnym zrozumieniu” (PRZ. 3:5).

1, 2. (a) Z jakimi wyzwaniami nieraz musimy się zmierzyć? (b) Na kim powinniśmy polegać, gdy musimy stawić czoła trudnej sytuacji, podjąć decyzję lub odeprzeć pokusę, i dlaczego tak odpowiadasz?

PRACODAWCA Sylwii * zamknął część swojej firmy i zwolnił pewną liczbę pracowników. Sylwia ma wrażenie, że będzie następna. Co zrobi, jeśli straci pracę? Z czego opłaci rachunki? Chrześcijanka o imieniu Pamela pragnie się przenieść na teren, gdzie potrzeba więcej głosicieli Królestwa. Czy powinna to zrobić? Młodego mężczyznę, Samuela, gnębi inna kwestia. W dzieciństwie oglądał pornografię. Obecnie ma ponad 20 lat i zmaga się z silną pokusą powrotu do tego nawyku. Jak może ją przezwyciężyć?

² Na kim się opierasz, gdy musisz stawić czoła trudnym sytuacjom, podjąć ważne decyzje lub odeprzeć pokusy? Czy polegasz wyłącznie na sobie, czy raczej ‛zrzucasz swe brzemię na Jehowę’? (Ps. 55:22). W Biblii czytamy: „Oczy Jehowy są zwrócone ku ludziom prawym, a jego uszy ku wołającym o pomoc” (Ps. 34:15). Jakże więc ważne jest, byśmy ufali Jehowie całym sercem i nie opierali się na własnym zrozumieniu! (Prz. 3:5).

3. (a) Z czym się wiąże ufanie Jehowie? (b) Z jakich powodów niektórzy mogą być skłonni opierać się na własnym zrozumieniu?

³ Jeżeli całym sercem ufamy Jehowie, to będziemy podążać Jego drogami, spełniając Jego wolę. Aby tak było, musimy stale się do Niego modlić i szczerze prosić o kierownictwo. Mimo to wielu osobom poleganie na Jehowie nie przychodzi łatwo. Na przykład chrześcijanka o imieniu Lynn przyznaje: „Uczenie się całkowitego zaufania do Jehowy wymaga ode mnie ciągłych wysiłków”. Dlaczego? „Nie utrzymuję żadnych kontaktów z ojcem, a matka nie troszczyła się o moje potrzeby emocjonalne ani fizyczne. Bardzo szybko więc nauczyłam się sama dbać o siebie”. Przeszłość Lynn spowodowała, że trudno jej w pełni zaufać komukolwiek. Inni mogą być skłonni polegać na sobie ze względu na posiadane umiejętności albo odniesione sukcesy. Na przykład starszy, zawierzając własnemu doświadczeniu, mógłby próbować rozwiązywać sprawy zborowe bez wcześniejszego pomodlenia się do Boga.

4. Na czym się skupimy w tym artykule?

⁴ Jehowa oczekuje, że będziemy podejmować szczere wysiłki, by postępować zgodnie z naszymi modlitwami i z Jego wolą. Jak więc możemy zachowywać równowagę między przerzucaniem naszych trosk na Jehowę a osobistym zaangażowaniem się w rozwiązywanie trudnych problemów? Na co musimy uważać, gdy trzeba podjąć jakąś decyzję? Dlaczego modlitwa jest tak istotna w odpieraniu pokus? Te trzy kwestie rozważymy w świetle przykładów biblijnych.

 Gdy przeżywamy udręki

5, 6. Jak zachował się Ezechiasz w obliczu zagrożenia ze strony króla Asyrii?

⁵ O judzkim królu Ezechiaszu napisano w Biblii: „Przylgnął do Jehowy. Nie odwrócił się od podążania za nim, lecz przestrzegał jego przykazań, które Jehowa dał Mojżeszowi”. Władca ten rzeczywiście „pokładał ufność w Jehowie, Bogu Izraela” (2 Król. 18:5, 6). Jak zareagował, gdy asyryjski król Sancherib wysłał do Jerozolimy swych przedstawicieli, w tym rabszaka, a także wiele wojska? Do tego czasu ta potężna armia zdobyła sporo warownych miast Judy, a teraz Sancherib skierował swój wzrok na Jerozolimę. Ezechiasz udał się do domu Jehowy i tam się modlił: „Jehowo, nasz Boże, wybaw nas, proszę, z jego ręki, aby wszystkie królestwa ziemi poznały, że tylko ty, Jehowo, jesteś Bogiem” (2 Król. 19:14-19).

⁶ Ezechiasz działał zgodnie ze swą modlitwą. Wcześniej, jeszcze przed pójściem do świątyni, nakazał ludowi nie odpowiadać na szyderstwa rabszaka. Wysłał też ludzi do proroka Izajasza, by zasięgnąć jego rady (2 Król. 18:36; 19:1, 2). Zrobił więc to, co mógł zrobić. W sytuacji tej nie próbował znaleźć rozwiązania sprzecznego z wolą Bożą — nie szukał wsparcia Egiptu ani innych ościennych narodów. Nie opierał się na własnym zrozumieniu, lecz ufał Jehowie. Gdy anioł Boży zabił 185 000 Asyryjczyków, Sancherib „wycofał się” i wrócił do Niniwy (2 Król. 19:35, 36).

7. Jakie pokrzepienie możemy czerpać z modlitw Anny i Jonasza?

⁷ Gdy Anna, żona Lewity o imieniu Elkana, była udręczona tym, że nie ma dzieci, również oparła się na Jehowie (1 Sam. 1:9-11, 18). Prorok Jonasz został uratowany z brzucha ogromnej ryby po tym, gdy modlił się: „Ze swej udręki wołałem do Jehowy i on mi odpowiedział. Z brzucha Szeolu wzywałem pomocy. Ty usłyszałeś mój głos” (Jon. 2:1, 2, 10). Jakże pokrzepiająca jest świadomość, że niezależnie od tego, jak krytyczna jest sytuacja, możemy wołać do Jehowy z „prośbą o łaskę”! (Odczytaj Psalm 55:1, 16).

8, 9. Co poruszali w modlitwach Ezechiasz, Anna oraz Jonasz i czego się z tego uczymy?

⁸ Przykłady Ezechiasza, Anny oraz Jonasza uczą nas jeszcze innej cennej rzeczy — pokazują, o czym nie wolno nam zapominać, gdy w ciężkich chwilach zwracamy się do Boga. Tych troje ludzi w trudnych okolicznościach przeżywało udrękę emocjonalną. Ale ich modlitwy poświadczają, że nie skupiali się jedynie na sobie i na tym, by doznać ulgi. Najważniejsze było dla nich imię Boga, oddawanie Mu czci oraz spełnianie Jego woli. Ezechiasz trapił się, że imię Jehowy jest zniesławiane. Anna obiecała oddać syna, którego tak pragnęła, na służbę do przybytku w Szilo. A Jonasz powiedział: „Spełnię, co ślubowałem” (Jon. 2:9).

⁹ Gdy modlimy się o wybawienie nas z kłopotów, powinniśmy przeanalizować swoje pobudki. Czy skupiamy się wyłącznie na tym, by pozbyć się zmartwienia, czy też mamy na uwadze Jehowę i Jego zamierzenie? Nasza udręka łatwo może spowodować, że tak skoncentrujemy się na sobie, iż sprawy duchowe zejdą na dalszy plan. Kiedy prosimy Boga o pomoc, niech nasz umysł skupia się na Jehowie, na uświęcaniu Jego imienia i wykazaniu słuszności Jego zwierzchnictwa. W ten sposób łatwiej nam będzie zachować pozytywne nastawienie, nawet jeśli rozwiązanie, na które liczymy, nie nadchodzi. Odpowiedzią na nasze modlitwy mogą być siły od Boga, potrzebne do tego, żeby wytrwać (odczytaj Izajasza 40:29; Filipian 4:13).

 Gdy musimy podejmować decyzje

10, 11. Co zrobił Jehoszafat, gdy się znalazł w bardzo trudnej sytuacji?

¹⁰ Jak podejmujesz ważne decyzje życiowe? Czy najpierw coś postanawiasz, a dopiero potem prosisz Jehowę o pobłogosławienie twego zamiaru? Zobaczmy, co zrobił Jehoszafat, król Judy, gdy wyruszyły przeciw niemu połączone siły Moabitów i Ammonitów. Juda nie była w stanie się im oprzeć. Jak Jehoszafat powinien postąpić?

¹¹ Według relacji biblijnej „Jehoszafat się zląkł i zwrócił swe oblicze, by szukać Jehowy”. Ogłosił post w całej Judzie i zebrał lud, „by pytać Jehowę”. Potem „stanął pośród zboru Judy i Jerozolimy” i się modlił. Mówił między innymi: „Boże nasz, czy nie dokonasz nad nimi sądu? W nas bowiem nie ma mocy wobec tego wielkiego tłumu, który nadciąga przeciwko nam; i sami nie wiemy, co powinniśmy czynić, lecz oczy nasze zwrócone są ku tobie”. Prawdziwy Bóg wysłuchał Jehoszafata i zapewnił cudowne wyzwolenie (2 Kron. 20:3-12, 17). Kiedy podejmujemy decyzje, zwłaszcza te wpływające na naszą pomyślność duchową, czy nie powinniśmy polegać na Jehowie, zamiast opierać się na własnym zrozumieniu?

12, 13. Jakim wzorem w podejmowaniu decyzji jest dla nas Dawid?

¹² A co zrobić, gdy problem wydaje się prostszy — na przykład gdy dzięki posiadanemu doświadczeniu szybko przychodzi nam na myśl jakieś rozwiązanie? Odpowiedź możemy znaleźć w pewnej relacji z życia króla Dawida. Kiedy Amalekici najechali miasto Ciklag, uprowadzili żony i dzieci zarówno Dawida, jak i jego ludzi. Spytał on wtedy Jehowę: „Czy mam ścigać ten oddział grabieżczy?”. Jehowa odpowiedział: „Ruszaj w pościg, bo niechybnie ich dogonisz i niezawodnie sprawisz wyzwolenie”. Dawid zastosował się do tego polecenia i uwolnił „wszystkich, których pojmali Amalekici” (1 Sam. 30:7-9, 18-20).

¹³ Minął jakiś czas od najazdu Amalekitów, gdy przeciw Izraelowi powstali Filistyni. Dawid znów pytał Jehowę i otrzymał od Niego jasną odpowiedź: „Wyrusz, bo z całą pewnością wydam Filistynów w twoją rękę” (2 Sam. 5:18, 19). Wkrótce ponownie wystąpili oni przeciw Dawidowi. Co tym razem zrobi? Czy będzie szukał kierownictwa Jehowy? A może pomyśli sobie: „W takiej sytuacji byłem już dwukrotnie. Wyruszę przeciw wrogom Boga, tak jak poprzednio”. Dawid nie oparł się jednak na swoim doświadczeniu. Jeszcze raz pomodlił się do Jehowy. I jakże musiał się cieszyć, że to zrobił, gdyż teraz otrzymał całkiem odmienne wskazówki! (2 Sam. 5:22, 23). Gdy musimy się zmierzyć ze znaną nam sytuacją lub problemem, powinniśmy uważać, by nie polegać jedynie na własnym doświadczeniu (odczytaj Jeremiasza 10:23).

14. Jaka lekcja płynie ze sposobu, w jaki Jozue i starsi Izraela postąpili z Gibeonitami?

¹⁴ Ze względu na niedoskonałość wszyscy — nawet doświadczeni starsi — muszą się wystrzegać podejmowania decyzji z pominięciem kierownictwa Jehowy. Zobaczmy, jak następca Mojżesza, Jozue, oraz starsi Izraela zareagowali, gdy przyszli do nich sprytni Gibeonici, którzy w przebraniu udawali przybyszów z dalekiej krainy. Bez pytania Jehowy Jozue oraz inni przedstawiciele ludu pochopnie zawarli pokój z Gibeonitami i przypieczętowali go przymierzem z nimi. Co prawda Jehowa w końcu poparł to zobowiązanie, ale zadbał, by informacja o tym, że nie szukano Jego kierownictwa, znalazła się w Biblii dla naszego pożytku (Joz. 9:3-6, 14, 15).

 Gdy staramy się odpierać pokusy

15. Wyjaśnij, dlaczego w odpieraniu pokus tak ważna jest modlitwa.

¹⁵ Ponieważ w naszych członkach ciała zapisane jest „prawo grzechu”, musimy podejmować zdecydowaną walkę przeciwko naszym grzesznym skłonnościom (Rzym. 7:21-25). Można ją wygrać. W jaki sposób? Jezus wskazał swym naśladowcom, że kluczową rolę odgrywa tu modlitwa (odczytaj Łukasza 22:40). Nawet jeśli po modlitwie niewłaściwe pragnienia lub myśli się utrzymują, musimy dalej ‛prosić Boga’ o mądrość do poradzenia sobie z tą próbą. W Biblii zapewniono nas, że „on daje wszystkim szczodrze i bez wypominania” (Jak. 1:5). Uczeń Jakub napisał też: „Choruje ktoś wśród was [duchowo]? Niech przywoła starszych zboru i niech się modlą nad nim, nacierając go oliwą w imię Jehowy. A modlitwa wiary uzdrowi niedomagającego” (Jak. 5:14, 15).

16, 17. Kiedy najlepiej jest się modlić, jeśli zabiegamy o pomoc w odparciu pokusy?

¹⁶ Chociaż modlitwa ma ogromne znaczenie w odpieraniu pokus, to musimy pamiętać, by zwracać się do Boga w odpowiednim czasie. Przyjrzyjmy się sytuacji młodzieńca opisanego w Księdze Przysłów 7:6-23. O zmierzchu podąża on ulicą, gdzie jak wiadomo, mieszka kobieta lekkich obyczajów. Zwiedziony jej przekonującymi słowami oraz skuszony gładkością jej warg, idzie za nią jak byk na rzeź. Dlaczego ten młodzieniec w ogóle znalazł się w tamtym miejscu? ‛Nie dostawało mu serca’, czyli był niedoświadczony, zapewne więc zmagał się ze złymi pragnieniami (Prz. 7:7). Kiedy modlitwa przyniosłaby mu największą korzyść? Oczywiście proszenie Boga o pomoc w odparciu pokusy byłoby dobre w każdym momencie. Ale najlepiej, gdyby ów młodzieniec pomodlił się, kiedy tylko przyszedł mu do głowy pomysł pójścia tamtą ulicą.

¹⁷ Dzisiaj ktoś może toczy ciężką walkę, by odeprzeć pokusę oglądania pornografii. Załóżmy jednak, że zdecydowałby się zajrzeć na strony internetowe, o których wie, że zawierają prowokacyjne obrazy lub filmy. Czy nie przypominałby młodzieńca opisanego w 7 rozdziale Księgi Przysłów? Wkroczyłby na bardzo niebezpieczną ścieżkę! Aby oprzeć się pokusie oglądania pornografii, taka osoba musi szukać pomocy Jehowy w modlitwie, zanim zacznie podążać tą drogą w Internecie.

18, 19. (a) Dlaczego odparcie pokusy bywa wyzwaniem i jak możemy mu sprostać? (b) Na co jesteś zdecydowany?

¹⁸ Niełatwo jest odpierać pokusy lub przezwyciężać złe nawyki. Jak napisał apostoł Paweł, „ciało (...) jest w swym pragnieniu  przeciwne duchowi, a duch jest przeciwny ciału”. W rezultacie ‛nie czynimy tego, co byśmy chcieli czynić’ (Gal. 5:17). Aby sobie z tym poradzić, powinniśmy żarliwie się modlić, gdy tylko pojawiają się złe myśli bądź pokusy, a potem działać zgodnie z tymi modlitwami. „Nie nawiedziła was pokusa wykraczająca poza to, co jest wspólne wszystkim ludziom”, a z pomocą Jehowy zdołamy dochować Mu wierności (1 Kor. 10:13).

¹⁹ Niezależnie od tego, czy próbujemy poradzić sobie z trudną sytuacją, podjąć ważną decyzję czy odeprzeć pokusy, Jehowa daje nam wspaniały, cenny dar — modlitwę. Korzystając z tego daru, pokazujemy, że polegamy na Bogu. Powinniśmy też wciąż Go prosić o Jego świętego ducha, by nas prowadził i umacniał (Łuk. 11:9-13). Ze wszystkich sił ufajmy więc Jehowie i nie opierajmy się na własnym zrozumieniu.

[Przypis]

Czy sobie przypominasz?

• Czego w sprawie polegania na Jehowie nauczyłeś się od Ezechiasza, Anny oraz Jonasza?

• Jak przykłady Dawida i Jozuego podkreślają potrzebę zachowywania ostrożności przy podejmowaniu decyzji?

• Zwłaszcza kiedy powinniśmy się modlić, jeśli chodzi o pokusy?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 9]

Kiedy modlitwa przyniesie najwięcej korzyści, jeśli zmagamy się z pokusą?