„Posłał mnie Wszechwładny Pan, Jehowa — tak, jego duch” (IZAJ. 48:16).

1, 2. Co jest niezbędne do przejawiania wiary i do czego zachęci nas przeanalizowanie doniesień o wiernych ludziach z dawnych czasów?

„NIE wszyscy (...) mają wiarę”, chociaż przejawiano ją już od czasów Abla (2 Tes. 3:2). Dzięki czemu potrafimy okazywać ten przymiot i co pomaga nam trwać w wierności? Wiara w dużej mierze jest efektem tego, co słyszymy ze Słowa Bożego (Rzym. 10:17). Jest ona jednym z owoców ducha świętego (Gal. 5:22, 23). Aby więc ją rozwijać i okazywać, potrzebujemy owego ducha.

² Błędne byłoby mniemanie, że mężczyźni i kobiety zachowujący wiarę po prostu się tacy rodzą — że leży ona w ich naturze. Przykładni słudzy Boży, o których donosi Biblia, byli ludźmi ‛żywiącymi uczucia podobne do naszych’ (Jak. 5:17). Mieli wątpliwości, obawy i słabości, ale za sprawą ducha Bożego „nabrali mocy”, by stawiać czoła wyzwaniom (Hebr. 11:34). Rozważając, jak oddziaływał na nich ten duch, poczujemy się zachęceni do wiernego służenia Bogu w naszych czasach, kiedy to musimy odpierać różne ataki na naszą wiarę.

Duch Boży umacniał Mojżesza

3-5. (a) Skąd wiemy, że Mojżesza wspierał duch święty? (b) Czego się uczymy z przykładu Mojżesza o tym, jak Jehowa udziela swego ducha?

³ Ze wszystkich ludzi żyjących w roku 1513 p.n.e. Mojżesz „był najpotulniejszy” (Liczb 12:3). Ten łagodnie usposobiony sługa Boży otrzymał wyjątkowo odpowiedzialne zadania w narodzie izraelskim. Dzięki duchowi świętemu mógł prorokować, sądzić, spisywać księgi, przewodzić i dokonywać cudów (odczytaj Izajasza 63:11-14). Mimo to w jakimś momencie żalił się, że jest mu za ciężko (Liczb 11:14, 15). Dlatego Jehowa ‛wziął nieco z ducha’, który był na Mojżeszu, i włożył go na 70 innych mężczyzn, by pomogli dźwigać brzemię obowiązków (Liczb 11:16, 17). Chociaż Mojżeszowi wcześniej wydawało się, że ów ciężar jest zbyt wielki, to w rzeczywistości nie dźwigał go sam — i podobnie wyznaczonych 70 pomocników nie było zdanych wyłącznie na własne siły.

⁴ Na początku Mojżesz otrzymał wystarczająco dużo ducha, by sprostać wyznaczonym zadaniom. Po wprowadzonej zmianie nadal posiadał tyle ducha, ile potrzebował. Nie miał go zbyt mało, a 70 starszych nie miało go zbyt dużo. Jehowa zapewnia tyle ducha, ile trzeba w danych okolicznościach. „On nie daje ducha według miary [„w ograniczonym zakresie”, Komentarz żydowski do Nowego Testamentu]”, ale ‛ze swej pełni’ (Jana 1:16; 3:34).

⁵ Czy obecnie borykasz się z jakimiś trudnościami? Czy różne obowiązki zabierają ci coraz więcej czasu? Czy starasz się zaspokajać duchowe i fizyczne potrzeby rodziny, a jednocześnie zmagasz się z rosnącymi wydatkami lub obawami o zdrowie? Czy w zborze wykonujesz odpowiedzialne zadania? Bądź pewien, że za sprawą ducha świętego Bóg może ci udzielić sił niezbędnych do sprostania każdej sytuacji (Rzym. 15:13).

 Duch święty uzdalniał Becalela

6-8. (a) Do czego duch Boży uzdolnił Becalela i Oholiaba? (b) Co dowodzi, że Becalel i Oholiab byli kierowani duchem Bożym? (c) Dlaczego historia Becalela jest wyjątkowo zachęcająca?

⁶ O sposobach oddziaływania ducha Bożego wiele dowiadujemy się też z dziejów Becalela, który żył w czasach Mojżesza (odczytaj Wyjścia 35:30-35). Izraelita ten został wyznaczony na głównego wykonawcę wyposażenia przybytku. Czy miał odpowiednią do tego wiedzę i umiejętności? Być może. Ale wszystko wskazuje na to, że wcześniej wyrabiał cegły dla Egipcjan (Wyjścia 1:13, 14). Jak więc wywiąże się z nowego skomplikowanego zadania? Jehowa „napełnił go duchem Bożym w mądrości, w zrozumieniu i w wiedzy oraz we wszelkim rzemiośle, by obmyślał plany (...) w celu wykonania wszelkich przemyślnych wyrobów”. Jakiekolwiek talenty posiadał Becalel, za sprawą ducha świętego zostały wydoskonalone. Podobnie było z Oholiabem. Obaj zapewne wiele się nauczyli, gdyż nie tylko wywiązywali się ze swoich zadań, lecz także szkolili drugich. Bóg rzeczywiście przysposobił ich serca do nauczania.

⁷ Kolejnym dowodem na to, że Becalelem i Oholiabem kierował duch Boży, była niezwykła trwałość ich pracy. Z wykonanych przez nich elementów korzystano jeszcze pół tysiąca lat później (2 Kron. 1:2-6). W przeciwieństwie do dzisiejszych wytwórców nie zabiegali o to, by na swych dziełach pozostawić własną sygnaturę lub znak. Cała chwała za ich osiągnięcia należała się Jehowie (Wyjścia 36:1, 2).

⁸ Obecnie nieraz musimy realizować trudne przedsięwzięcia, wymagające szczególnych umiejętności, takie jak: budowanie, drukowanie, organizowanie zgromadzeń, dostarczanie pomocy ofiarom klęsk żywiołowych czy kontaktowanie się z lekarzami i personelem szpitali w celu przedstawienia im naszego biblijnego stanowiska co do krwi. Czasami wykonują to osoby doświadczone, ale częściej — ochotnicy niemający w danej dziedzinie wielkiej wprawy. Powodzenie zapewnia im duch Boży. Czy zrezygnowałeś z przyjęcia na siebie jakiegoś zadania w służbie dla Jehowy, ponieważ sądziłeś, że inni lepiej się do tego nadają? Pamiętaj, Jehowa za sprawą swego ducha może poszerzyć twoją wiedzę i umiejętności oraz pomóc ci wywiązać się z każdego zadania, jakie ci zleca.

Duch Boży zapewnił powodzenie Jozuemu

9. W jakiej sytuacji znaleźli się Izraelici po opuszczeniu Egiptu i jakie pytanie się w związku z tym nasuwało?

⁹ Duch Boży kierował jeszcze innym człowiekiem żyjącym w czasach Mojżesza i Becalela. Wkrótce po wyjściu Izraelitów z Egiptu Amalekici przypuścili na nich niesprowokowany atak. Izraelici musieli go odeprzeć. Chociaż w ogóle nie byli wprawieni w boju, jako wolny naród musieli stoczyć swą pierwszą bitwę (Wyjścia 13:17; 17:8). Potrzebny był ktoś, kto poprowadzi ich do walki. Kto to będzie?

10. Dlaczego Izraelici pod wodzą Jozuego odnieśli zwycięstwo?

¹⁰ Wybrany został Jozue. Gdyby jednak przed tym wyborem miał on przedstawić swoje kwalifikacje, to co mógłby powiedzieć? Że był niewolnikiem? Że mieszał słomę z gliną? Że zbierał mannę? Co prawda dziadek Jozuego — Eliszama — był wodzem plemienia Efraima i najwyraźniej stał na czele jednego z trójplemiennych oddziałów Izraela, liczącego 108 100 mężczyzn (Liczb 2:18, 24; 1 Kron. 7:26, 27). Jednak według słów Jehowy przekazanych przez Mojżesza to nie Eliszama — ani nawet jego syn Nun — lecz właśnie Jozue miał dowodzić wojskiem i rozgromić wrogów. Bitwa trwała przez większą część dnia. Dzięki temu, że Jozue był bezwarunkowo posłuszny i bardzo cenił kierownictwo świętego ducha Bożego, Izrael zwyciężył (Wyjścia 17:9-13).

11. Jak wzorem Jozuego możemy z powodzeniem pełnić świętą służbę?

 ¹¹ Później Jozue, „pełen ducha mądrości”, zastąpił Mojżesza (Powt. Pr. 34:9). Duch święty nie uzdolnił go jednak do prorokowania ani czynienia cudów, jak to było w wypadku jego poprzednika. Umożliwił mu natomiast poprowadzenie kampanii zbrojnej mającej na celu podbój Kanaanu. Obecnie możemy się czuć niedoświadczeni lub niedostatecznie wykwalifikowani do wykonywania pewnych zadań w świętej służbie. Niemniej tak jak Jozue możemy ufać, że zdołamy je wykonać, jeśli tylko ściśle trzymamy się Bożych wskazówek (Joz. 1:7-9).

„Duch Jehowy ogarnął Gedeona”

12-14. (a) O czym świadczy fakt, że 300 mężczyzn zdołało rozgromić niewspółmiernie liczniejszą armię midianicką? (b) Jak Jehowa upewnił Gedeona o swoim poparciu? (c) Jak Bóg dodaje nam dziś otuchy?

¹² Po śmierci Jozuego Jehowa nadal pokazywał, jak swoją mocą potrafi wspierać wierne osoby. Księga Sędziów obfituje w relacje o ludziach, którzy „w słabości nabrali mocy” (Hebr. 11:34). Poprzez ducha świętego do walki w obronie Izraela Bóg pobudził Gedeona (Sędz. 6:34). Ale wojska zebranego przez Gedeona było czterokrotnie mniej niż wojsk midianickich. W oczach Jehowy nawet ta mała armia izraelska była stanowczo zbyt liczna. Dwukrotnie kazał On Gedeonowi redukować szeregi wojowników, aż stosunek sił wynosił 1 do 450 (Sędz. 7:2-8; 8:10). Dopiero taki stan Jehowa zaaprobował. Któż w tej sytuacji walne zwycięstwo przypisałby ludzkim wysiłkom lub sprytowi?

¹³ Gedeon i jego wojownicy byli już prawie gotowi. Czy gdybyś należał do tego małego oddziału, czułbyś się pewnie, wiedząc, że wszyscy lękliwi i mniej czujni zostali odesłani? A może przeszyłaby cię trwoga na myśl o tym, jak potoczą się wydarzenia? Nie musimy zgadywać, co czuł Gedeon. Wykonał to, co mu polecono! (Odczytaj Sędziów 7:9-14). Jehowa nie zganił tego wodza, gdy poprosił on o znak świadczący o Bożym poparciu (Sędz. 6:36-40). Wręcz przeciwnie, umocnił jego wiarę.

¹⁴ Zbawcza moc Jehowy jest niewyczerpana. Potrafi On wyzwolić swych sług z każdej opresji, wykorzystując w tym celu nawet osoby, które wydają się słabe lub bezradne. Czasami możemy sądzić, że jesteśmy w mniejszości albo że nasza sytuacja jest krytyczna. Nie oczekujemy jednak cudownych znaków, takich jakie otrzymał Gedeon; Słowo Boże oraz zbór kierowany duchem świętym zapewniają nam niezbędne przewodnictwo i liczne zachęty (Rzym. 8:31, 32). Wypływające z miłości obietnice Jehowy umacniają naszą wiarę i przekonują nas, że On rzeczywiście jest naszym Wspomożycielem!

„Spoczął na Jeftem duch Jehowy”

15, 16. Dlaczego córka Jeftego odznaczała się przykładną postawą i jaką zachętą jest to dla rodziców?

¹⁵ Rozważmy kolejny przykład. Gdy Izraelici musieli stoczyć walkę z Ammonitami, duch Jehowy „spoczął na Jeftem”. Jefte, gorliwie pragnąc zwycięstwa ku chwale Jehowy, złożył ślub, który jak się później okazało, drogo go kosztował. Przysiągł, że jeśli Bóg wyda Ammonitów w jego rękę, to ten, kto pierwszy wyjdzie mu naprzeciw z drzwi jego domu, będzie należał do Jehowy. Gdy sędzia ten powrócił ze zwycięskiej wyprawy, na spotkanie wybiegła mu córka, jego jedyne dziecko (Sędz. 11:29-31, 34). Czy Jefte mógł być tym zaskoczony? Raczej nie. Musiał liczyć się z tym, że właśnie ona może mu wyjść na spotkanie. Spełnił swój ślub, oddając córkę na wyłączną służbę w przybytku Jehowy w Szilo. Jako lojalna czcicielka Boga, ta młoda kobieta była przekonana, że należy wypełnić przysięgę ojca (odczytaj Sędziów 11:36). Duch Jehowy dał im obojgu potrzebne do tego siły.

¹⁶ Jak córka Jeftego zdołała rozwinąć takiego ducha ofiarności? Bez wątpienia umacniała  się w wierze, obserwując gorliwość i zbożne oddanie ojca. Rodzice, wasz przykład nie uchodzi uwagi dzieci. Swoimi decyzjami możecie dowodzić wiary w to, co mówicie. Dzieci widzą, jak wasze żarliwe modlitwy i skuteczne nauczanie łączą się z waszym przykładnym postępowaniem, świadczącym o tym, iż służycie Jehowie sercem niepodzielnym. Dzięki temu zapewne rozwiną w sobie głębokie pragnienie stawiania się do dyspozycji w służbie dla Boga. Jest to powód do wielkiej radości.

‛Zaczął na Samsona oddziaływać duch Jehowy’

17. Czego Samson potrafił dokonać pod wpływem ducha Bożego?

¹⁷ Zwróćmy uwagę na jeszcze jeden przykład. Gdy Izrael dostał się pod jarzmo Filistynów, ‛po pewnym czasie duch Jehowy zaczął pobudzać Samsona’, by wyzwolił on swój naród (Sędz. 13:24, 25). Samson otrzymał moc, dzięki której dokonywał rzeczy wymagających zdumiewającej, niezrównanej siły. Gdy Filistyni skłonili jego rodaków, by go pojmali, „zaczął na niego oddziaływać duch Jehowy i powrozy na jego ramionach stały się jak lniane nici przypalone ogniem, tak iż opadły pęta z jego rąk” (Sędz. 15:14). Nawet gdy Samson wskutek niemądrego postępku stracił siły fizyczne, został „dzięki wierze” umocniony przez Jehowę (Hebr. 11:32-34; Sędz. 16:18-21, 28-30). Duch Boży oddziaływał na niego w wyjątkowy sposób, bo wymagały tego szczególne okoliczności. Jednak tamte wydarzenia stanowią dla nas ogromną zachętę. Dlaczego?

18, 19. (a) O czym upewniają nas przeżycia Samsona? (b) Jaką korzyść odniosłeś z omówienia przeżyć wiernych ludzi z dawnych czasów?

¹⁸ Zdajemy się na tego samego ducha, co Samson. Robimy to, gdy wywiązujemy się z zadania, które Jezus zlecił swoim naśladowcom, czyli gdy ‛głosimy ludowi i dajemy dokładne świadectwo’ (Dzieje 10:42). Może to wymagać umiejętności, które nie są nam wrodzone. Jakże jesteśmy wdzięczni, że Jehowa używa swojego ducha, by uzdalniać nas  do wykonywania przeróżnych powierzanych nam zadań! Dlatego uczestnicząc w zleconym dziele, możemy mówić tak jak Izajasz: „Posłał mnie Wszechwładny Pan, Jehowa — tak, jego duch” (Izaj. 48:16). I rzeczywiście posyła nas duch Boży! W tę pracę angażujemy całe serce, będąc pewni, że Jehowa wydoskonali nasze umiejętności, tak jak to zrobił w wypadku Mojżesza, Becalela czy Jozuego. Chwytamy za „miecz ducha, to jest słowo Boże”, przekonani, że Bóg umocni nas, podobnie jak Gedeona, Jeftego i Samsona (Efez. 6:17, 18). Gdy ufamy, że Jehowa wesprze nas w obliczu każdej przeciwności, możemy stać się tak silni duchowo, jak Samson był silny fizycznie.

¹⁹ Wyraźnie widać, że Jehowa błogosławi tym, którzy śmiało obstają po stronie prawdziwego wielbienia. Kiedy poddajemy się działaniu świętego ducha Bożego, nasza wiara bardzo się umacnia. Przyjemnie będzie więc przypomnieć sobie również niektóre ekscytujące wydarzenia opisane w Pismach Greckich. Dzięki temu zobaczymy, jak duch Jehowy oddziaływał na Jego sług w I wieku n.e., zarówno przed Pięćdziesiątnicą 33 roku, jak i po niej. Relacje te omówimy w następnym artykule.

Dlaczego czujesz się zachęcony, wiedząc, jak duch Jehowy oddziaływał na...

• Mojżesza?

• Becalela?

• Jozuego?

• Gedeona?

• Jeftego?

• Samsona?

[Pytania do studium]

[Napis na stronie 22]

Dzięki oddziaływaniu ducha Bożego możemy stać się tak silni duchowo, jak Samson był silny fizycznie

[Ilustracja na stronie 21]

Rodzice, wasza gorliwość wywołuje żywy oddźwięk w waszych dzieciach