1, 2. Co może nam dać uwzględnianie woli Jehowy i czego pod tym względem chcemy się nauczyć od króla Dawida?

CZY korzystałeś kiedyś z mapy komputerowej, która umożliwiała ci obejrzenie jakiegoś miejsca z lotu ptaka? Obserwowanie szczegółów z tej korzystniejszej perspektywy mogło ułatwić ci obranie najlepszej drogi. Podobna zasada okazuje się pomocna w podejmowaniu ważnych decyzji. Spojrzenie na sprawy z wyższej perspektywy — z perspektywy Stwórcy — pozwoli nam ‛chodzić drogą’, która cieszy się Jego uznaniem (Izaj. 30:21).

² Dawid, król starożytnego Izraela, niemal w całym swym życiu dawał wspaniały przykład uwzględniania woli Bożej. Omówmy kilka sytuacji, w których się znalazł, i wyciągnijmy lekcje z postępowania człowieka mającego wobec Jehowy niepodzielne serce (1 Król. 11:4).

3, 4. (a) Co pobudziło Dawida do wystąpienia przeciwko Goliatowi? (b) Jak Dawid zapatrywał się na imię Boże?

³ Przypomnijmy sobie sytuację, kiedy Dawid stanął do pojedynku z filistyńskim harcownikiem Goliatem. Co pobudziło młodego Dawida do podjęcia wyzwania, które rzucił ten prawie trzymetrowy olbrzym uzbrojony po zęby? (1 Sam. 17:4). Czy była to odwaga? A może wiara w Boga? Oba elementy odegrały istotną rolę w tym akcie męstwa. Ale głównym czynnikiem, który pobudził Dawida do wystąpienia przeciw temu kolosowi, był szacunek dla Jehowy i Jego wzniosłego imienia. Dawid z oburzeniem zapytał: „Kimże jest ten nieobrzezany Filistyn, żeby miał urągać szeregom bojowym Boga żywego?” (1 Sam. 17:26).

 ⁴ Stojąc przed Goliatem, ów młodzieniec oświadczył: „Ty przychodzisz do mnie z mieczem i z włócznią, i z oszczepem, lecz ja przychodzę do ciebie z imieniem Jehowy Zastępów, Boga izraelskich szeregów bojowych, któremu urągałeś” (1 Sam. 17:45). Dawid zaufał prawdziwemu Bogu i powalił Filistyna pojedynczym kamieniem wypuszczonym z procy. Nie tylko wtedy, lecz przez całe swoje życie polegał na Jehowie i do Jego imienia odnosił się z najwyższym poważaniem. Zachęcał też Izraelitów, by ‛szczycili się tym świętym imieniem’ (odczytaj 1 Kronik 16:8-10).

5. Jakie sytuacje w twoim życiu mogą przypominać urąganie Goliata?

⁵ Czy odczuwasz dumę, że twoim Bogiem jest Jehowa? (Jer. 9:24). Jak reagujesz, gdy sąsiedzi, znajomi, koledzy lub krewni znieważają Jehowę i wyśmiewają Jego Świadków? Czy ufny we wsparcie Boga zabierasz głos, gdy ktoś ubliża Jego imieniu? To prawda, że bywa „czas milczenia”, ale nie możemy wstydzić się tego, że jesteśmy Świadkami Jehowy i naśladowcami Jezusa (Kazn. 3:1, 7; Marka 8:38). Chociaż powinniśmy być taktowni i uprzejmi w kontaktach z ludźmi usposobionymi nieprzychylnie, to nie bądźmy jak Izraelici, którzy „przerazili się i bardzo się bali”, słysząc urągania Goliata (1 Sam. 17:11). Przeciwnie, działajmy zdecydowanie na rzecz uświęcenia imienia Jehowy Boga. Pragniemy pomóc ludziom poznać Go takim, jakim jest naprawdę. W tym celu korzystamy z Jego spisanego Słowa, aby uzmysławiać im wagę przybliżania się do Boga (Jak. 4:8).

6. Co chciał osiągnąć Dawid, stając do pojedynku z Goliatem, i co powinno być najważniejsze dla nas?

⁶ Historia Dawida i Goliata uczy nas jeszcze czegoś ważnego. Gdy Dawid znalazł się wśród wojowników izraelskich, zapytał: „Co zostanie uczynione dla męża, który zabije tego tam Filistyna i zdejmie hańbę z Izraela?”. W odpowiedzi usłyszał to, co mówiono już wcześniej: „Męża, który go zabije, król wzbogaci wielkim bogactwem i da mu swoją córkę” (1 Sam. 17:25-27). Ale Dawid nie skupiał się na korzyściach materialnych. Miał daleko szczytniejszy cel. Chciał wywyższyć prawdziwego Boga (odczytaj 1 Samuela 17:46, 47). A co z nami? Czy skupiamy się na tym, żeby przez zdobycie bogactwa lub wysokiej pozycji w świecie zapewnić sławne imię samym sobie? Z pewnością pragniemy naśladować Dawida, który śpiewał: „Wysławiajcie ze mną Jehowę i wspólnie wywyższajmy jego imię” (Ps. 34:3). Obyśmy więc ufali Bogu, przedkładając Jego imię ponad własne (Mat. 6:9).

7. Jak możemy rozwijać silną wiarę, która jest potrzebna, gdy mamy do czynienia z nieprzychylnymi ludźmi?

⁷ Odważne wystąpienie przeciwko Goliatowi wymagało od młodego Dawida całkowitego zaufania do Jehowy. I miał on naprawdę silną wiarę. Zbudował ją między innymi dzięki temu, że polegał na Bogu, kiedy był pasterzem (1 Sam. 17:34-37). My również potrzebujemy silnej wiary, żeby trwać w służbie, zwłaszcza gdy mamy do czynienia z nieprzychylnymi ludźmi. Taką wiarę rozwijamy, kiedy zdajemy się na Boga w życiu codziennym. Na przykład możemy nawiązywać rozmowy o prawdzie biblijnej z osobami, obok których siadamy w środkach transportu publicznego. Nie chcielibyśmy też unikać rozmów z przechodniami na ulicy, gdy bierzemy udział w służbie od domu do domu (Dzieje 20:20, 21).

8, 9. Jak w związku z Saulem Dawid pokazał, że stale pamięta o woli Jehowy?

⁸ Gotowość Dawida do polegania na Jehowie uwidaczniała się również w jego stosunku do pierwszego króla izraelskiego, Saula. Ten zazdrosny władca trzykrotnie próbował przygwoździć Dawida włócznią do ściany, ale Dawid za każdym razem zdołał zrobić unik i nie szukał zemsty. W końcu uciekł od Saula (1 Sam. 18:7-11; 19:10). Wtedy Saul wybrał spośród Izraelitów 3000 mężczyzn i wyruszył na pustkowie w poszukiwaniu zbiega (1 Sam. 24:2). Któregoś dnia niczego nieświadomy wszedł do jaskini, w której ukrywał się Dawid ze swymi ludźmi. Ten mógł wykorzystać okoliczności, by zgładzić swego prześladowcę. Przecież wolą Boga było, aby zastąpił Saula na królewskim tronie (1 Sam. 16:1, 13). Gdyby rzeczywiście posłuchał rady swych towarzyszy, król by zginął. Ale Dawid oświadczył: „Jest dla mnie nie do pomyślenia, z punktu widzenia Jehowy, żebym miał uczynić tę rzecz mojemu panu, pomazańcowi Jehowy” (odczytaj 1 Samuela 24:4-7). Saul wciąż był królem ustanowionym przez Boga. Skoro Jehowa jeszcze nie pozbawił go władzy, Dawid sam nie chciał tego uczynić. Odciął jedynie kawałek szaty Saula, czym dowiódł, że nie pragnie jego krzywdy (1 Sam. 24:11).

⁹ Dawid ponownie okazał szacunek królowi jako pomazańcowi Bożemu, gdy widział go po raz ostatni. W tamtym czasie wraz z Abiszajem przybył do miejsca, gdzie obozował Saul. Władca akurat spał. Chociaż Abiszaj uznał, że Bóg wydał wroga w rękę Dawida, i zaproponował, że przygwoździ go włócznią do ziemi, Dawid na to nie pozwolił (1 Sam. 26:8-11). Ponieważ zabiegał o Boże kierownictwo, pragnął dalej niezachwianie postępować zgodnie z wolą Jehowy pomimo nalegań Abiszaja.

10. W jakiej trudnej sytuacji możemy się znaleźć i co pomoże nam nie ulec naciskom?

¹⁰ My również możemy znaleźć się w trudnej sytuacji, w której znajomi będą nakłaniać nas do pokierowania się ich ludzkim rozumowaniem, zamiast zachęcać nas do wykonywania woli Jehowy. Niektórzy, tak jak Abiszaj, mogą wręcz namawiać nas, byśmy działali na własną rękę, bez wnikania, co naprawdę jest wolą Bożą w danej sprawie. Aby nie ulec, musimy dobrze znać punkt widzenia Jehowy i być zdecydowani trzymać się Jego dróg.

11. Czego uczysz się od Dawida w związku ze stawianiem woli Bożej na pierwszym miejscu?

 ¹¹ Dawid modlił się do Jehowy: „Naucz mnie spełniać wolę twoją” (odczytaj Psalm 143:5, 8, 10). Nie chciał opierać się na własnej pomysłowości ani ulegać namowom innych — pragnął raczej, by pouczał go Bóg. ‛Rozmyślał o całym działaniu Jehowy i chętnie zajmował się dziełem jego rąk’. My także możemy poznawać wolę Bożą, gdy zgłębiamy Pismo Święte i rozmyślamy nad licznymi doniesieniami ukazującymi postępowanie Jehowy z ludźmi.

12, 13. Dlaczego Dawid wylał wodę przyniesioną przez trzech jego ludzi?

¹² Godne naśladowania jest również to, że Dawid cenił zasady, na których opierało się Prawo Mojżeszowe, i chciał zgodnie z nimi żyć. Rozważmy, co się wydarzyło, gdy wyraził pragnienie ‛napicia się wody z cysterny betlejemskiej’. Trzej jego mocarze przedarli się do miasta okupowanego wtedy przez Filistynów i przynieśli mu wodę. Jednak „Dawid nie chciał jej pić, lecz wylał ją dla Jehowy”. Dlaczego? Wyjaśnił: „Jest nie do pomyślenia, przez wzgląd na mojego Boga, żebym to uczynił! Czyż miałbym pić krew tych mężów — kosztem ich dusz? Przynieśli ją bowiem z narażeniem swych dusz” (1 Kron. 11:15-19).

¹³ Dawid wiedział, że według Prawa krew powinna być wylewana dla Jehowy, a nie spożywana. Rozumiał też, dlaczego było to słuszne. Pamiętał, że „dusza ciała jest we krwi”. Ale tu chodziło o wodę, nie krew. Dlaczego więc Dawid nie chciał jej pić? Pojmował zasadę kryjącą się za tym przepisem. Woda ta była dla niego tak cenna, jak krew owych trzech ludzi. Dlatego nie wyobrażał sobie, że mógłby ją wypić. Uznał, że musi ją wylać na ziemię (Kapł. 17:11; Powt. Pr. 12:23, 24).

14. Co pomagało Dawidowi patrzeć na sprawy z punktu widzenia Jehowy?

¹⁴ Dawid starał się całkowicie skupiać na prawie Bożym. Śpiewał: „Znalazłem  upodobanie w wykonywaniu twej woli, Boże mój, a twoje prawo jest w moim wnętrzu” (Ps. 40:8). Studiował jego treść i głęboko nad nim rozmyślał. Ufał w jego mądrość. W efekcie gorąco pragnął postępować nie tylko zgodnie z literą, lecz także z duchem Prawa Mojżeszowego. Gdy studiujemy Biblię, powinniśmy rozmyślać nad jej treścią i wnioski zachowywać w sercu, aby w różnych sytuacjach umieć ocenić, co się cieszy uznaniem Jehowy.

15. Jak Salomon okazał brak szacunku dla Prawa nadanego przez Boga?

¹⁵ Salomon, syn Dawida, cieszył się szczególną łaską Jehowy Boga. Z czasem jednak przestał szanować nadane przez Niego Prawo. Nie usłuchał polecenia Jehowy, że król izraelski ma ‛sobie nie zwiększać liczby żon’ (Powt. Pr. 17:17). Poślubił wiele cudzoziemek. Gdy się zestarzał, „jego żony nakłoniły jego serce, by poszedł za innymi bogami”. Niezależnie od tego, jak to sobie tłumaczył, „zaczął czynić to, co złe w oczach Jehowy, i nie chodził całkowicie z Jehową jak Dawid, jego ojciec” (1 Król. 11:1-6). Jakże ważne jest, byśmy przestrzegali praw i zasad zawartych w Słowie Bożym! Ma to istotne znaczenie na przykład wtedy, kiedy myślimy o zawarciu małżeństwa.

16. Jak zrozumienie ducha polecenia, by pobierać się „tylko w Panu”, wpłynie na osoby myślące o małżeństwie?

¹⁶ Jeżeli o nasze względy zabiega ktoś niewierzący, to czy nasza reakcja odzwierciedla podejście Dawida, czy Salomona? Prawdziwym chrześcijanom powiedziano, że mają się pobierać „tylko w Panu” (1 Kor. 7:39). Jeśli brat lub siostra pragnie zawrzeć związek małżeński, potencjalnego małżonka musi szukać wśród współwyznawców. A jeśli rozumie ducha tego biblijnego wymagania, to nie tylko nie poślubi osoby niewierzącej, ale też nie będzie przyzwalać na jej umizgi.

17. Co pomoże nam ustrzec się sidła pornografii?

¹⁷ Zastanówmy się również, jak to, że Dawid szczerze szukał kierownictwa Bożego, może nam pomóc opierać się pokusie oglądania pornografii. Przeczytaj wskazane dalej wersety, pomyśl o kryjących się w nich zasadach i spróbuj dostrzec, jaka jest w tej kwestii wola Jehowy (odczytaj Psalm 119:37; Mateusza 5:28, 29; Kolosan 3:5). Dzięki rozmyślaniu o tych wzniosłych miernikach zdołamy ustrzec się sidła pornografii.

18, 19. (a) Dzięki czemu Dawid, choć niedoskonały, mógł cieszyć się uznaniem Boga? (b) Do czego pobudzają cię powyższe rozważania?

¹⁸ Chociaż Dawid pod niejednym względem jest dla nas przykładem, to dopuścił się kilku poważnych grzechów (2 Sam. 11:2-4, 14, 15, 22-27; 1 Kron. 21:1, 7). Jednak swym życiem dowiódł, że szczerze ich żałuje. Chodził przed Bogiem „w nieskazitelności serca” (1 Król. 9:4). Dlaczego można tak powiedzieć? Ponieważ starał się postępować zgodnie z wolą Jehowy.

¹⁹ Pomimo niedoskonałości my też możemy cieszyć się uznaniem Boga. Mając to na celu, pilnie studiujmy Jego Słowo, głęboko analizujmy to, czego się dowiadujemy, i bądźmy zdecydowani działać zgodnie z tym, co zachowujemy w sercu. W rezultacie będziemy postępować jak psalmista, który pokornie prosił Jehowę: „Naucz mnie spełniać wolę twoją”.